«Ναι» στην αλλαγή φύλου από τα 15 είπαν 147 βουλευτές!
Ἀλλαγὴ φύλου μὲ μία δήλωση θέλουν ἐκεῖνοι ποὺ αὐτοδιαφημίζονται ὡς… "προοδευτικοί," ἐνῶ στὴν πραγματικότητα ὁδηγοῦν ὅλους μας πίσω καὶ ἀλλοῦ. Ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα τοῦ 21ου αἰώνα μᾶς πηγαίνουν στὴν ἐποχὴ τῶν ρωμαϊκῶν ὀργίων, στὸ Κολοσσαῖο τῆς παγκοσμιοποίησης, ὅπου θὰ ρίχνονται στὰ λιοντάρια τῶν ΜΜΕ καὶ τῆς σάπιας διανόησης ὅσοι μιλοῦν τὴ γλώσσα τῆς λογικῆς.
Οἱ νομοθέτες ἀπασχολοῦν τοὺς ἀνθρώπινους καὶ τοὺς ὑλικοὺς πόρους τοῦ κράτους, γιὰ νὰ καλύπτουν μὲ τὴν τήβεννο τῆς νομιμότητος διαστροφὲς καὶ καταστάσεις ποὺ ἄρεσαν σὲ προσωπικότητες ὅπως ὁ Νέρων, ὁ Καλιγούλας, ὁ Τιβέριος καὶ ὁ Ἡλιογάβαλος. . Ἀπὸ τὰ νύχια τῶν ὁπλιτῶν τῆς Νέας Τάξης δὲν ξεφεύγουν οὔτε τὰ μικρὰ παιδιά, τὰ ὁποῖα οὐσιαστικὰ τὰ ὠθοῦν (ἐμμέσως πλὴν σαφῶς) ἀπὸ τὴν ἡλικία τῶν 15 ἐτῶν νὰ ἀλλάξουν φύλο. Ἡ τεχνικὴ τῆς ὑποβολῆς εἶναι ἁπλή: Ἡ πρόταση γιὰ τὴ νομιμοποίηση τῆς ἀλλαγῆς φύλου ἀπὸ τὰ 15 ἔτη, μέσῶ μίας ἁπλῆς δήλωσης, ἀποτελεῖ ἤδη μία παρότρυνση ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ κράτους πρὸς τοὺς ἐφήβους. . Ἐπιπλέον, ἡ δαιμονοποίηση ὅσων ἀντιδροῦν μὲ λέξεις καὶ χαρακτηρισμοὺς στοὺς ὁποίους ἔχουν ἐπενδυθεῖ δεκαετίες προπαγάνδας (ρατσιστής, ἀναχρονιστής, ἀκροδεξιός, ὁμοφοβικὸς) κατατάσσει ὅσους ἔχουν ἀλλάξει φύλο ἢ ἁπλῶς τὸ προτείνουν στοὺς ἄλλους στὴν παράταξη τῆς… προόδου. .
Καὶ ἡ ἀπορία εἶναι τόσο ἀμείλικτη ὅσο ἡ αὐτονόητη ἀπάντησή της: Ἔχει κανεὶς ἐκεῖ μέσα συνείδηση; Ἔχει καταλάβει σὲ ποιό βάραθρο σέρνουν πατρίδα καὶ λαὸ οἱ ἐχθροί τῆς παράδοσης καὶ οἱ ἀρνητὲς τῆς ἴδιας τῆς βιολογίας; Ἔτσι τὴ θέλουν τὴν Ἑλλάδα; . Ἀδειανὴ ἀπὸ πολίτες καὶ γεμάτη μὲ ἕνα πληθυσμιακὸ μεῖγμα λαθρομεταναστῶν καί… τρανσέξουαλ; . Τώρα εἶναι ἡ ὥρα ὅλοι νὰ τοποθετηθοῦν. Ἐπώνυμα. Ὄχι μὲ μισόλογα καὶ κουτοπόνηρες ἀπουσίες. . Ὅποιος δὲν λάβει θέση εἶναι ἁπλὰ δειλός, ἀνάξιος τῆς πατρίδας.
πηγή
Ώστε οι γονείς δεν έχουν καμιά ευθύνη για τα παιδιά τους; Απλώς προεδρεύουν;
Το νομοσχέδιο για την αλλαγή φύλου είναι ένας πεντακάθαρος καθρέφτης της σύγχρονης κοινωνίας. Η οποία έχει ένα κύριο χαρακτηριστικό. Απεχθάνεται την ευθύνη. Προτιμάει να φταίει πάντα κάποιος άλλος εκτός από αυτήν. Κι αυτή τη νοοτροπία τη μαθαίνει από τα γεννοφάσκια της στα σπίτια της από τους γονείς της. Η επίρριψη της ευθύνης στα καπρίτσια της φύσης αντί για τον οικογενειακό ιστό ταιριάζει γάντι στην ανευθυνότητα των γονιών.
Το νομοσχέδιο που ήρθε στη Βουλή βολεύει κάθε γονιό που μεγαλώνει το παιδί όπως να’ ναι, όπως του αρέσει, όπως «ταιριάζει πλησιέστερα με τη συναισθηματική του ανάγκη», για να το πω με την επίκαιρη φρασεολογία. Γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια τι έχει ανάγκη και τι πραγματικά ωφελεί το παιδί του και όχι τις δικές του προσωπικές ανάγκες και μωροφιλοδοξίες.
Η επίκληση στην αμφιλεγόμενη και ψευδή πληροφόρηση ότι όλες οι παρεκκλίσεις από τη συμπεριφορά στα φύλα είναι αποτέλεσμα ορμονικών διαταραχών δεν είναι μόνο αντιεπιστημονική, είναι και φυτίλι ανευθυνότητας.
Το γεγονός ότι κάποιες από τις παρεκκλίσεις είναι ορμονικής φύσης δεν απαντάει ευθέως στο άλλο γεγονός, στο οποίο έχει απαντήσει η επιστήμη εδώ και χρόνια (μέχρι να πάψει να το φωνάζει για λόγους καθαρά οικονομικούς): Φταίνε τα πρότυπα. Φταίει η οικογένεια. Φταίει η μάνα. Φταίει ο πατέρας. Φταίνε κι οι δυο.
Επειδή η φύση προίκισε τον καθένα με τα χαρακτηριστικά ενός φύλου, αλλά την ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας την άφησε στα πρότυπα. Τα πρότυπα έχουν καθοριστική ευθύνη στον προσανατολισμό μεγάλης μερίδας των παιδιών. Αυτή, όμως, η αλήθεια προϋποθέτει την ανάληψη της αντίστοιχης ευθύνης από τα ίδια τα πρότυπα. Τέτοια ανάληψη σπανίως υπάρχει.
Τις τελευταίες μέρες έχουμε ακούσει πλήθος επιχειρημάτων από επιστήμονες και μη για το θέμα. Δεν ακούσαμε όμως ούτε μια απάντηση στο πιο εύλογο ερώτημα, που δεν τέθηκε καν: Πώς συμβαίνει να ταυτίζεται η έκρηξη στην παραγωγή trans και gay με την ανάπτυξη ενός συγκεκριμένου μοντέλου οικονομίας από τη δεκαετία του 70’ και μετά;
Πώς ταυτίζεται η έκρηξη αυτή με τη σταδιακή μεταβολή της κοινωνίας από το προηγούμενο πατριαρχικό μοντέλο στο επόμενο ως το σημερινό «αμφίφυλο»; Τι έγινε ξαφνικά και υγιείς κατά τις ορμόνες γονείς άρχισαν ξαφνικά να παράγουν όλο και περισσότερα ανισοκατανομημένα κατά τις ορμόνες παιδιά;
Πώς μια κοινωνία παράγει περισσότερα τέτοια πρότυπα όσο ευημερέστερη γίνεται; Η απάντηση ότι στην παλιά κοινωνία δεν είχαν τη δυνατότητα καν να εκφραστούν αυτά τα άτομα δεν στέκει στον πίνακα των αριθμών. Οι σημερινές αναλογίες σε ποσοστό επί του πληθυσμού (και όχι σε ακέραιους αριθμούς) είναι απείρως μεγαλύτερες.
Τι έχει γίνει λοιπόν; Οι γονείς που γεννιόνται εδώ και 50 χρόνια έχουν διαφορετική βιολογική δομή από τους προηγούμενους; Καμιά επιστημονική έρευνα δεν καταλήγει σ αυτό το συμπέρασμα. Αντιθέτως, υπάρχουν έρευνες από την εποχή του Επίκουρου μέχρι την εποχή του Φρόιντ του Γιούνγκ και της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρίας, που αποδεικνύουν ότι τα πρότυπα κατασκευάζουν μιμητές. Αυτή είναι η φυσική επιλογή.
Όποιος έχει το θάρρος να δει τι συμβαίνει στην ελληνική- και όχι μόνο- κοινωνία εδώ και 4 δεκαετίες θα διαπιστώσει μια όλο και λιγότερη ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ενασχόληση των γονιών με τα παιδιά τους, με επίκεντρο την εμπλοκή τους στο οικονομικό μοντέλο της πλήρους απασχόλησης και για τα δύο φύλα.
Ακόμα και στην ύπαιθρο που οι γυναίκες δούλευαν στα χωράφια και μεγάλωναν παιδιά, ασχολιόντουσαν πολύ περισσότερο. Και τα μεγάλα παιδιά μεγάλωναν τα μικρότερα. Με τους γονείς ΕΚΕΙ.
Στο σημερινό πλαίσιο, όμως, θα διαπιστώσει κανείς μια όλο και πιο εγωκεντρική ενασχόληση των γονιών με τα παιδιά τους, μέχρι ακραίας υπερπροστασίας και ουσιαστικού ευνουχισμού. Επειδή, παλιά, απέναντι στον αυταρχικό και ευνουχιστικό πατέρα υπήρχε η εξισορροπιστική μητέρα, που οδηγούσε το αγόρι στην έξοδο. Αντίστοιχα, απέναντι στην ευνουχιστική μητέρα υπήρχε το πατρικό Οιδιπόδειο για τα κορίτσια που τα οδηγούσε στην έξοδο. Στη μεγάλη πλειονότητα. Υπήρχαν μοντέλα. Ρόλοι.
Εδώ και 4-5 δεκαετίες οι ρόλοι αρσενικού- θηλυκού έχουν γίνει μαντάρα. Και δεν είναι πρόοδος. Είναι δυσλειτουργία για να υπηρετηθεί ένα συγκεκριμένο οικονομικό μοντέλο. Το οποίο αδιαφορεί για τις ανθρώπινες σχέσεις και ενδιαφέρεται μόνο για την παραγωγή χρήματος.
Οι άνθρωποι, όμως, χρειάζονται πρώτα τις μεταξύ τους σχέσεις για να μπορούν να υπάρχουν και σαν οικονομικές μονάδες. ΔΕΝ ΘΑ’ ΡΘΕΙ Η ΕΤΑΙΡΊΑ ΝΑ ΣΕ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΟ ούτε να σε γηροκομήσει.
Η διαταραχή στους ρόλους αρσενικού- θηλυκού συμπίπτει με την έκρηξη gay και trans παιδιών. Όποιος νομίζει ότι αυτή η σύμπτωση είναι τυχαία δεν θέλει αν δει την ατομική και οικογενειακή ευθύνη. Και δεν θέλει να τη δει για να μην την επωμιστεί κι όλας. Επειδή είναι δυσβάσταχτη η συνειδητοποίηση της ευθύνης σε μια κοινωνία που έχει για σύνθημά της μια λέξη, που είναι και η προωθούμενη νοοτροπία της. Αυτή που την γέννησε και την καθοδηγεί: Η ΕΥΚΟΛΙΑ. Που διαφημίζεται στα πάντα και σπέρνει δυστυχία. Επειδή η ΖΩΗ δεν είναι ποτέ εύκολη.
Όλα αυτά μπορούν να τα βεβαιώσουν όλοι οι υπεύθυνοι περί το θέμα επιστήμονες. Και όλα αυτά, με ό,τι σημαίνουν, δεν μπορούν να αναιρέσουν την πραγματικότητα:
Οι κοινότητες trans και gay είναι γεγονότα. Δεν μπορεί κανείς να κάνει ότι δεν τις βλέπει. Άρα το κράτος είναι υποχρεωμένο να φροντίσει ώστε να μπορούν να ζουν χωρίς να υποφέρουν. Χωρίς να υποφέρει η φύση και η κοινή λογική ταυτόχρονα.
Όλα αυτά, όμως, δεν απαντάνε στο μείζον πρόβλημα. Κι αυτό είναι το σήμερα και το μέλλον μιας κοινωνίας που προχωράει όλο και πιο μπερδεμένη στους ρόλους των μελών της, στους ρόλους στην οικογένεια, στους ρόλους των φύλων. Η αποδοχή των στρεβλώσεων σαν των μονογονεϊκών οικογενειών, με παιδιά που τρέχουν από δω κι από κει για να δουν τάχα τους γονείς τους, λες κι αυτό είναι που έχουν ανάγκη, δείχνει την επιπολαιότητα και την ανωριμότητα των ατόμων που παράγει το σύστημα.
Το σύστημα παράγει ανθρώπους χωρίς να τους οπλίζει με τη συνείδηση της ευθύνης που έχουν όταν κάνουν παιδιά. Και οι οποίοι προτάσσουν τις δικές τους ανάγκες και τα δικά τους τάχα δικαιώματα επί των δικαιωμάτων των παιδιών τους. Στην ουσία μετατρέποντάς τα παιδιά σε δοχεία ικανοποίησης των δικών τους αναγκών. Εγκαταλείποντάς τα στο τέλος με το δικαίωμα της εύκολης ελευθερίας και της εύκολης επιλογής συντρόφου.
Το παιδί, χωρίς εξαίρεση στον πλανήτη, θέλει τη μητέρα του και τον πατέρα του ΜΑΖΙ στο σπίτι. Αλλά, θέλει έναν ΠΑΤΕΡΑ και μια ΜΗΤΕΡΑ. Με όλα τα χαρακτηριστικά του κάθε είδους. Τα οποία ένα οποιοδήποτε παιδί μπορεί να τα περιγράψει με κάθε λεπτομέρεια. Κι ας μην τα ξέρουν οι ίδιοι οι γονείς του. Είναι τυπωμένα μέσα στις ανάγκες του. Δεν έχετε παρά να το ρωτήσετε.
Γ. Παπαδόπουλος - Τετράδης
Liberal
Ἔχει κανεὶς συνείδηση;
«Όχι» από ΚΚΕ, ΧΑ - «Παρών» ψήφισαν οι βουλευτές της ΔΗΣΥ
Σήμερα εἶναι μία ἡμέρα ντροπῆς γιὰ τὴ Βουλή. Σήμερα ἡ πλειοψηφία τῆς πολιτικῆς τάξης οὐσιαστικὰ παίρνει θέση ὑπὲρ τῆς μετατροπῆς τῆς πατρίδας μας σὲ ἀπόπατο τῆς Νέας Τάξης, ὅπου θὰ ἀποτελοῦν νόμο τοῦ κράτους ἡ ὕβρις, ἡ περιφρόνηση τῆς ἴδιας της φύσεως καὶ τῆς βούλησης τοῦ Κυρίου.
. Ἀλλαγὴ φύλου μὲ μία δήλωση θέλουν ἐκεῖνοι ποὺ αὐτοδιαφημίζονται ὡς… "προοδευτικοί," ἐνῶ στὴν πραγματικότητα ὁδηγοῦν ὅλους μας πίσω καὶ ἀλλοῦ. Ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα τοῦ 21ου αἰώνα μᾶς πηγαίνουν στὴν ἐποχὴ τῶν ρωμαϊκῶν ὀργίων, στὸ Κολοσσαῖο τῆς παγκοσμιοποίησης, ὅπου θὰ ρίχνονται στὰ λιοντάρια τῶν ΜΜΕ καὶ τῆς σάπιας διανόησης ὅσοι μιλοῦν τὴ γλώσσα τῆς λογικῆς.
Οἱ νομοθέτες ἀπασχολοῦν τοὺς ἀνθρώπινους καὶ τοὺς ὑλικοὺς πόρους τοῦ κράτους, γιὰ νὰ καλύπτουν μὲ τὴν τήβεννο τῆς νομιμότητος διαστροφὲς καὶ καταστάσεις ποὺ ἄρεσαν σὲ προσωπικότητες ὅπως ὁ Νέρων, ὁ Καλιγούλας, ὁ Τιβέριος καὶ ὁ Ἡλιογάβαλος. . Ἀπὸ τὰ νύχια τῶν ὁπλιτῶν τῆς Νέας Τάξης δὲν ξεφεύγουν οὔτε τὰ μικρὰ παιδιά, τὰ ὁποῖα οὐσιαστικὰ τὰ ὠθοῦν (ἐμμέσως πλὴν σαφῶς) ἀπὸ τὴν ἡλικία τῶν 15 ἐτῶν νὰ ἀλλάξουν φύλο. Ἡ τεχνικὴ τῆς ὑποβολῆς εἶναι ἁπλή: Ἡ πρόταση γιὰ τὴ νομιμοποίηση τῆς ἀλλαγῆς φύλου ἀπὸ τὰ 15 ἔτη, μέσῶ μίας ἁπλῆς δήλωσης, ἀποτελεῖ ἤδη μία παρότρυνση ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ κράτους πρὸς τοὺς ἐφήβους. . Ἐπιπλέον, ἡ δαιμονοποίηση ὅσων ἀντιδροῦν μὲ λέξεις καὶ χαρακτηρισμοὺς στοὺς ὁποίους ἔχουν ἐπενδυθεῖ δεκαετίες προπαγάνδας (ρατσιστής, ἀναχρονιστής, ἀκροδεξιός, ὁμοφοβικὸς) κατατάσσει ὅσους ἔχουν ἀλλάξει φύλο ἢ ἁπλῶς τὸ προτείνουν στοὺς ἄλλους στὴν παράταξη τῆς… προόδου. .
Καὶ ἡ ἀπορία εἶναι τόσο ἀμείλικτη ὅσο ἡ αὐτονόητη ἀπάντησή της: Ἔχει κανεὶς ἐκεῖ μέσα συνείδηση; Ἔχει καταλάβει σὲ ποιό βάραθρο σέρνουν πατρίδα καὶ λαὸ οἱ ἐχθροί τῆς παράδοσης καὶ οἱ ἀρνητὲς τῆς ἴδιας τῆς βιολογίας; Ἔτσι τὴ θέλουν τὴν Ἑλλάδα; . Ἀδειανὴ ἀπὸ πολίτες καὶ γεμάτη μὲ ἕνα πληθυσμιακὸ μεῖγμα λαθρομεταναστῶν καί… τρανσέξουαλ; . Τώρα εἶναι ἡ ὥρα ὅλοι νὰ τοποθετηθοῦν. Ἐπώνυμα. Ὄχι μὲ μισόλογα καὶ κουτοπόνηρες ἀπουσίες. . Ὅποιος δὲν λάβει θέση εἶναι ἁπλὰ δειλός, ἀνάξιος τῆς πατρίδας.
πηγή
Το νομοσχέδιο για την αλλαγή φύλου είναι ένας πεντακάθαρος καθρέφτης της σύγχρονης κοινωνίας. Η οποία έχει ένα κύριο χαρακτηριστικό. Απεχθάνεται την ευθύνη. Προτιμάει να φταίει πάντα κάποιος άλλος εκτός από αυτήν. Κι αυτή τη νοοτροπία τη μαθαίνει από τα γεννοφάσκια της στα σπίτια της από τους γονείς της. Η επίρριψη της ευθύνης στα καπρίτσια της φύσης αντί για τον οικογενειακό ιστό ταιριάζει γάντι στην ανευθυνότητα των γονιών.
Το νομοσχέδιο που ήρθε στη Βουλή βολεύει κάθε γονιό που μεγαλώνει το παιδί όπως να’ ναι, όπως του αρέσει, όπως «ταιριάζει πλησιέστερα με τη συναισθηματική του ανάγκη», για να το πω με την επίκαιρη φρασεολογία. Γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια τι έχει ανάγκη και τι πραγματικά ωφελεί το παιδί του και όχι τις δικές του προσωπικές ανάγκες και μωροφιλοδοξίες.
Η επίκληση στην αμφιλεγόμενη και ψευδή πληροφόρηση ότι όλες οι παρεκκλίσεις από τη συμπεριφορά στα φύλα είναι αποτέλεσμα ορμονικών διαταραχών δεν είναι μόνο αντιεπιστημονική, είναι και φυτίλι ανευθυνότητας.
Το γεγονός ότι κάποιες από τις παρεκκλίσεις είναι ορμονικής φύσης δεν απαντάει ευθέως στο άλλο γεγονός, στο οποίο έχει απαντήσει η επιστήμη εδώ και χρόνια (μέχρι να πάψει να το φωνάζει για λόγους καθαρά οικονομικούς): Φταίνε τα πρότυπα. Φταίει η οικογένεια. Φταίει η μάνα. Φταίει ο πατέρας. Φταίνε κι οι δυο.
Επειδή η φύση προίκισε τον καθένα με τα χαρακτηριστικά ενός φύλου, αλλά την ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας την άφησε στα πρότυπα. Τα πρότυπα έχουν καθοριστική ευθύνη στον προσανατολισμό μεγάλης μερίδας των παιδιών. Αυτή, όμως, η αλήθεια προϋποθέτει την ανάληψη της αντίστοιχης ευθύνης από τα ίδια τα πρότυπα. Τέτοια ανάληψη σπανίως υπάρχει.
Τις τελευταίες μέρες έχουμε ακούσει πλήθος επιχειρημάτων από επιστήμονες και μη για το θέμα. Δεν ακούσαμε όμως ούτε μια απάντηση στο πιο εύλογο ερώτημα, που δεν τέθηκε καν: Πώς συμβαίνει να ταυτίζεται η έκρηξη στην παραγωγή trans και gay με την ανάπτυξη ενός συγκεκριμένου μοντέλου οικονομίας από τη δεκαετία του 70’ και μετά;
Πώς ταυτίζεται η έκρηξη αυτή με τη σταδιακή μεταβολή της κοινωνίας από το προηγούμενο πατριαρχικό μοντέλο στο επόμενο ως το σημερινό «αμφίφυλο»; Τι έγινε ξαφνικά και υγιείς κατά τις ορμόνες γονείς άρχισαν ξαφνικά να παράγουν όλο και περισσότερα ανισοκατανομημένα κατά τις ορμόνες παιδιά;
Πώς μια κοινωνία παράγει περισσότερα τέτοια πρότυπα όσο ευημερέστερη γίνεται; Η απάντηση ότι στην παλιά κοινωνία δεν είχαν τη δυνατότητα καν να εκφραστούν αυτά τα άτομα δεν στέκει στον πίνακα των αριθμών. Οι σημερινές αναλογίες σε ποσοστό επί του πληθυσμού (και όχι σε ακέραιους αριθμούς) είναι απείρως μεγαλύτερες.
Τι έχει γίνει λοιπόν; Οι γονείς που γεννιόνται εδώ και 50 χρόνια έχουν διαφορετική βιολογική δομή από τους προηγούμενους; Καμιά επιστημονική έρευνα δεν καταλήγει σ αυτό το συμπέρασμα. Αντιθέτως, υπάρχουν έρευνες από την εποχή του Επίκουρου μέχρι την εποχή του Φρόιντ του Γιούνγκ και της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρίας, που αποδεικνύουν ότι τα πρότυπα κατασκευάζουν μιμητές. Αυτή είναι η φυσική επιλογή.
Όποιος έχει το θάρρος να δει τι συμβαίνει στην ελληνική- και όχι μόνο- κοινωνία εδώ και 4 δεκαετίες θα διαπιστώσει μια όλο και λιγότερη ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ενασχόληση των γονιών με τα παιδιά τους, με επίκεντρο την εμπλοκή τους στο οικονομικό μοντέλο της πλήρους απασχόλησης και για τα δύο φύλα.
Ακόμα και στην ύπαιθρο που οι γυναίκες δούλευαν στα χωράφια και μεγάλωναν παιδιά, ασχολιόντουσαν πολύ περισσότερο. Και τα μεγάλα παιδιά μεγάλωναν τα μικρότερα. Με τους γονείς ΕΚΕΙ.
Στο σημερινό πλαίσιο, όμως, θα διαπιστώσει κανείς μια όλο και πιο εγωκεντρική ενασχόληση των γονιών με τα παιδιά τους, μέχρι ακραίας υπερπροστασίας και ουσιαστικού ευνουχισμού. Επειδή, παλιά, απέναντι στον αυταρχικό και ευνουχιστικό πατέρα υπήρχε η εξισορροπιστική μητέρα, που οδηγούσε το αγόρι στην έξοδο. Αντίστοιχα, απέναντι στην ευνουχιστική μητέρα υπήρχε το πατρικό Οιδιπόδειο για τα κορίτσια που τα οδηγούσε στην έξοδο. Στη μεγάλη πλειονότητα. Υπήρχαν μοντέλα. Ρόλοι.
Εδώ και 4-5 δεκαετίες οι ρόλοι αρσενικού- θηλυκού έχουν γίνει μαντάρα. Και δεν είναι πρόοδος. Είναι δυσλειτουργία για να υπηρετηθεί ένα συγκεκριμένο οικονομικό μοντέλο. Το οποίο αδιαφορεί για τις ανθρώπινες σχέσεις και ενδιαφέρεται μόνο για την παραγωγή χρήματος.
Οι άνθρωποι, όμως, χρειάζονται πρώτα τις μεταξύ τους σχέσεις για να μπορούν να υπάρχουν και σαν οικονομικές μονάδες. ΔΕΝ ΘΑ’ ΡΘΕΙ Η ΕΤΑΙΡΊΑ ΝΑ ΣΕ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΟ ούτε να σε γηροκομήσει.
Η διαταραχή στους ρόλους αρσενικού- θηλυκού συμπίπτει με την έκρηξη gay και trans παιδιών. Όποιος νομίζει ότι αυτή η σύμπτωση είναι τυχαία δεν θέλει αν δει την ατομική και οικογενειακή ευθύνη. Και δεν θέλει να τη δει για να μην την επωμιστεί κι όλας. Επειδή είναι δυσβάσταχτη η συνειδητοποίηση της ευθύνης σε μια κοινωνία που έχει για σύνθημά της μια λέξη, που είναι και η προωθούμενη νοοτροπία της. Αυτή που την γέννησε και την καθοδηγεί: Η ΕΥΚΟΛΙΑ. Που διαφημίζεται στα πάντα και σπέρνει δυστυχία. Επειδή η ΖΩΗ δεν είναι ποτέ εύκολη.
Όλα αυτά μπορούν να τα βεβαιώσουν όλοι οι υπεύθυνοι περί το θέμα επιστήμονες. Και όλα αυτά, με ό,τι σημαίνουν, δεν μπορούν να αναιρέσουν την πραγματικότητα:
Οι κοινότητες trans και gay είναι γεγονότα. Δεν μπορεί κανείς να κάνει ότι δεν τις βλέπει. Άρα το κράτος είναι υποχρεωμένο να φροντίσει ώστε να μπορούν να ζουν χωρίς να υποφέρουν. Χωρίς να υποφέρει η φύση και η κοινή λογική ταυτόχρονα.
Όλα αυτά, όμως, δεν απαντάνε στο μείζον πρόβλημα. Κι αυτό είναι το σήμερα και το μέλλον μιας κοινωνίας που προχωράει όλο και πιο μπερδεμένη στους ρόλους των μελών της, στους ρόλους στην οικογένεια, στους ρόλους των φύλων. Η αποδοχή των στρεβλώσεων σαν των μονογονεϊκών οικογενειών, με παιδιά που τρέχουν από δω κι από κει για να δουν τάχα τους γονείς τους, λες κι αυτό είναι που έχουν ανάγκη, δείχνει την επιπολαιότητα και την ανωριμότητα των ατόμων που παράγει το σύστημα.
Το σύστημα παράγει ανθρώπους χωρίς να τους οπλίζει με τη συνείδηση της ευθύνης που έχουν όταν κάνουν παιδιά. Και οι οποίοι προτάσσουν τις δικές τους ανάγκες και τα δικά τους τάχα δικαιώματα επί των δικαιωμάτων των παιδιών τους. Στην ουσία μετατρέποντάς τα παιδιά σε δοχεία ικανοποίησης των δικών τους αναγκών. Εγκαταλείποντάς τα στο τέλος με το δικαίωμα της εύκολης ελευθερίας και της εύκολης επιλογής συντρόφου.
Το παιδί, χωρίς εξαίρεση στον πλανήτη, θέλει τη μητέρα του και τον πατέρα του ΜΑΖΙ στο σπίτι. Αλλά, θέλει έναν ΠΑΤΕΡΑ και μια ΜΗΤΕΡΑ. Με όλα τα χαρακτηριστικά του κάθε είδους. Τα οποία ένα οποιοδήποτε παιδί μπορεί να τα περιγράψει με κάθε λεπτομέρεια. Κι ας μην τα ξέρουν οι ίδιοι οι γονείς του. Είναι τυπωμένα μέσα στις ανάγκες του. Δεν έχετε παρά να το ρωτήσετε.
Γ. Παπαδόπουλος - Τετράδης
Liberal
2 σχόλια:
Η πρωτοφανής αυτή Ύβρις συνεπάγεται μεγάλες συμφορές για τον τόπο μας. Στην περίπτωση του Έθνους μας αναπληρούται ο λόγος-ταλανισμός του προφήτου Ησαία: "ουαί έθνος αμαρτωλόν, λαός πλήρης αμαρτιών, σπέρμα πονηρόν, υιοί άνομοι" και "ει μη Κύριος σαβαώθ εγκατέλιπεν ημίν σπέρμα, ως Σόδομα αν εγεννήθημεν και ως Γόμορρα αν ομοιώθημεν".
Οι 148 δράστες του πρωτοφανούς αυτού θρησκευτικού, εθνικού, ηθικού,κοινωνικού, πολιτιστικού και ψυχοβιολογικού αυτού εγκλήματος και ανοσιουργήματος είναι υπόλογοι έναντι του Θεού, της Ιστορίας και του Έθνους και εσαεί στιγματισμένοι με το στίγμα του ολετήρα της πατρίδας μας. Και κάθε άλλο παρά αξίζει να ονομάζονται Έλληνες, τόσον αυτοί όσο και οι "συνευδοκούντες τοις πράσσουσιν" τη συγκεκριμένη ανομία, περιβεβλημένη με το μανδύα του νόμου.
Λ.Ν.
Είναι πρωτοφανής ύβρις και (όπως το είπε ο Ραγκούσης) εισάγει τη χώρα μας (σημειολογικά) στη "Νέα Εποχή" [το σύμφωνο συμβίωσης των gay ήταν ο "προθάλαμος" του νέου τοπίου].
Είναι η αποκορύφωση της βλασφημίας γιατί στρέφεται ενάντια στον Ίδιο τον Δημιουργό.
Η ομοφυλοφιλία αν θέλουμε να δούμε τα πράγματα στο βάθος τους, οφείλεται όπως μας λένε οι άγιοι γέροντες σε συγκεκριμένα φοβερά δαιμόνια. Αλλά σε ποιον να το πεις και δεν θα σε πάρει με τις πέτρες;;
Ακούστε αυτό το μικρό βίντεο από το βιβλίο του Τρελογιάννη (δια Χριστόν σαλού) την ιστορία του Κωνσταντίνου (πρώην τραβεστί). Ακούστε ιδιαίτερα από το 7ο λεπτό και μετά, που περιγράφει πως εκδηλώθηκαν οι δαίμονες της ομοφυλοφιλίας .
https://www.youtube.com/watch?v=JDjxKSaC7aE
Στους εξορκισμούς του π.Σάββα Αχιλλέως οι δαίμονες λένε ότι "κατάφεραν να κάνουν τον άντρα γυναίκα και την γυναίκα άντρα και δεν θα καταφέρουν να μας πάρουν όλους στην κόλαση;;"
Οι βουλευτές που ψήφισαν αυτό το πράγμα θα έχουν το στίγμα του "τέλους της χώρας" όπως την ξέραμε και της μετατροπής της σε κάτι άλλο.
Κάποιος μπορεί να πει ότι ακούγεται υπερβολικό αφού το νομοσχέδιο αφορά μια μικρή μερίδα ανθρώπων.
Το θέμα δεν είναι η μικρή ή μεγάλη μερίδα (παρόλο που είναι δεδομένο ότι θα υπάρξει αύξηση λόγω του γενικού χαλαρού κλίματος από δω και πέρα), αλλά η βαρύτητα του ίδιου του γεγονότος και ότι ακολουθείται από όλα τα παρελκόμενα όπως "γάμος" και "τεκνοθεσία", που εξευτελίζουν και διασύρουν όσα δημιούργησε ο Ίδιος ο Θεός (δεν είναι απλώς κοινωνικοί θεσμοί).
Πως μπορούμε να περιμένουμε καλύτερες μέρες για την πατρίδα μας μετά από αυτά τα πράγματα;
Ο Πρ. Δανιήλ λέει ότι στις έσχατες μέρες "θα λαληθούν λόγοι εναντίον του Υψίστου" , και οι άνθρωποι "θα διανοηθούν να αλλάξουν καιρούς και νόμους".
Πρόκειται για εωσφορική πράξη ύψιστης ανταρσίας απέναντι στον Θεό.
Η ομοφυλοφιλία είναι για τον Θεό το μεγαλύτερο βδέλυγμα γιατί μέσω αυτού ο Εωσφόρος που μας μισεί θανάσιμα, προσπαθεί να διασύρει και να ακυρώσει την ίδια την εικόνα της ένωσης του Νυμφίου Χριστού με τη Νύμφη Του Εκκλησία, δηλαδή τη Σωτηρία μας.
Δημοσίευση σχολίου