Μαθητική παρέλαση: Αφρικανοί, ισλαμιστές, Αλβανοί, ελληνικά «σούργελα» κλπ. ο «ανθός της ελληνικής νεολαίας»

Αφγανοί, Αλβανοί, Αφρικανοί, Πακιστανοί κτλ., σήκωσαν  την ελληνική σημαία στις μαθητικές παρελάσεις, είτε επειδή στάθηκαν τυχερά στην κλήρωση, είτε επειδή στα σχολεία τους πλέον είναι η μεγάλη πλειοψηφία.

Αλλωστε τα σχολεία στις πυκνοκατοικημένες περιοχές, δυτικά και πέριξ της πλατείας Ομονοίας, μέχρι τη Νέα Φιλαδέλφεια, τα παιδιά των αλλοδαπών είναι είτε πλειοψηφία, είτε οι μοναδικοί μαθητές στις τάξεις. 

Υπάρχουν τάξεις που ο πιο... "Ελληνας" μαθητής, είναι Αλβανός που οι γονείς του ήταν μετανάστες πρώτης γενιάς.
Ετσι λοιπόν οι διάφορες "φυλές του Ισραήλ" σήκωσαν την ελληνική σημαία και μακάρι να ενστάλαξε στην ψυχή τους κάτι από το μεγαλείο του Ελληνισμού και να μην ήταν απλά και μόνο ένα "χάπενινγκ" γι αυτά τα παιδιά.

Εντύπωση προκάλεσαν και οι μαθήτριες που συμμετείχαν στην παρέλαση φορώντας ισλαμική μαντήλα.

Για πειθαρχία και για σωστή παρέλαση με βηματισμό και στάση του κορμιού, ούτε λόγος.
Οι μαθητές άλλωστε διαπλάθονται από τους καθηγητές και τους δασκάλους και αυτοί που υπηρετούν αυτή την στιγμή σε τέτοιες θέσεις στα ελληνικά σχολεία (τα κρατικά, γιατί τα ιδιωτικά έχουν πολύ πιο αυστηρά κριτήρια) δεν έχουν καμία σχέση στην μεγάλη τους πλειοψηφία με τις σεπτές μορφές των δασκάλων και των καθηγητών των περασμένων δεκαετιών.
Ενα μάτσο κακοπληρωμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, "προοδευτικής", στην πλειοψηφία τους, κατεύθυνσης που δεν βρήκαν άλλη δουλειά και κατέληξαν στα δημόσια καθηγητές και δάσκαλοι και μέχρι εκεί.
Τι είδους παρέλαση και απονομή τιμών στη Σημαία να διδάξουν σε Ελληνόπουλα και αλλοδαπούς που φοιτούν στα ελληνικά σχολεία;
Γι αυτό και βλέπουμε διάφορα "σούργελα" καθηγήτριες της κακιάς ώρας, άλλη με καυτό "μίνι", άλλη με βαθύ ντεκολτέ, να επιδεικνύονται στις παρελάσεις, σαν να πηγαίνουν σε πάρτι ή σε κλαμπ.
Πολλά και τα εφετινά κρούσματα, ξεχωρίζει η συγκεκριμένη καθηγήτρια σε πόλη της Πελοποννήσου:

Οι μουσουλμάνες μαθήτριες διέφεραν ενδυματολογικά από όλες τις υπόλοιπες συμμαθήτριές της, καθώς εκτός από τη μαντίλα, φορούσαν παντελόνι και ζακέτα κρύβοντας κάθε σημείο του σώματός της.
Αυτό είναι ερώτημα κατά πόσον είναι πλέον δεκτό. Υπάρχει συγκεκριμένος ενδυματολογικός κώδικας και συγκεκριμένη συμπεριφορά στις παρελάσεις, που δεν τηρείται.
Με τον λογική του "σεβασμού" στην θρησκεία των αλλοδαπών, την επόμενη φορά μπορεί να έρθουν παιδιά ανιμιστών με στολή φυλής της αφρικανικής ζούγκλας και να παρελάσουν. Γιατί να κάνουμε διακρίσεις;
Παραστάτης στη μαθητική παρέλαση o Χαντή από το Αφγανιστάν
Πιο πρόσφατα παραδείγματα ο 15χρονος Ατασάν από το Πακιστάν, ο 16χρονος Ιναγιέζ από το Αφγανιστάν, οι 17χρονοι Μαχμούτ, Αλιζαϊγκάν, Αβάζ, Αμπντούλ και Αλίρεζα από το Πακιστάν και ο συνομήλικος τους Σαϊφουλάχ από το Αφγανιστάν, οι 18χρονοι Ιρφάν από το Πακιστάν μαζί με τους συνομηλίκους τους Χαντή και Καζίμ από το Αγφανιστάν.
Αυτά τα παιδιά της Ανατολής με τα άσπρα πουκάμισα και τα μπλε παντελόνια είναι τα 11 ασυνόδευτα παιδιά πρόσφυγες που μαζί με τον ενήλικα (24χρονο) Νασί από το Πακιστάν περήφανοι σήμερα παρέλασαν με τους Έλληνες συμμαθητές τους στην προκυμαία της Μυτιλήνης, στις γραμμές των γυμνασιακών και λυκειακών τάξεων του Εσπερινού Σχολείου Μυτιλήνης.
Όλοι μαζί όμως, τα παιδιά της Ανατολής και οι Έλληνες συμμαθητές τους είναι μαζί με τους καθηγητές τους διπλά περήφανοι για έναν από όλους.
«Είναι ο δεύτερος καλύτερος μαθητής του σχολείου, λέει η καθηγήτριά του Ιουλία Σαράντου, από τους πιο συνεπείς στις υποχρεώσεις του και θα ΄λεγε κανείς ο πιο επιμελής».
Ο ίδιος ο Χαντή νιώθει διπλά περήφανος. Για την προσπάθεια του στο σχολείο αλλά και για την προσπάθεια του στη ζωή. Έφυγε μόνος του από το Αφγανιστάν, κυριολεκτικά κυνηγημένος.
«Πόλεμο, συμμορίες και κανένα δικαίωμα στη γνώση» λέει πως άφησε πίσω του. Πέρασε στο Ιράν, στη συνέχεια στην Τουρκία και το πρωί της 28ης Μαρτίου 2016 ήρθε στη Μυτιλήνης. Τα δύσκολα δεν είχαν τελειώσει. Έμεινε τέσσερις μήνες κρατούμενος στο χοτ σποτ τότε της Μόριας σε χώρο κράτησης ασυνόδευτων παιδιών προσφύγων όπου άρχισε να μαθαίνει Ελληνικά κουβεντιάζοντας με τους Αστυνομικούς. Μετά ήρθε η δομή της ΑΜΚΕ «Ηλιακτίδα» και το σχολείο.
«Οι Έλληνες ήταν και είναι μια ανοικτή αγκαλιά για μένα. Με βοήθησαν και με βοηθούν. Τους χρωστάω τα πάντα» λέει.
Δηλώνει «περήφανος» για το ότι στάθηκε πίσω από την ελληνική σημαία. Νιώθει «περήφανος» και για τα δικαιώματα που απορρέουν από τις υποχρεώσεις του. «Προσπαθώ στο σχολείο, τα καταφέρνω και με επιβραβεύουν όσο και τους Έλληνες που προσπαθούν. Αυτό είναι ωραίο, είναι δημοκρατικό» λέει.
Τα όνειρα του να σπουδάσει πληροφορική, να μείνει στην Ελλάδα και γιατί όχι, στη Μυτιλήνη για πάντα. Όσον αφορά τους διαμαρτυρόμενους συμπατριώτες του στην πλατεία Σαπφούς λίγα μέτρα παραπέρα ο Χαντή λέει πως «η ελευθερία, τα δικαιώματα και η γνώση μαζί με τη μόρφωση απελευθερώνουν».
Τα ίδια πιστεύει και ο Ιρφάν, που 18 χρόνων και αυτός από το Πακιστάν πέρυσι τέτοιες μέρες δεν παρέλασε επειδή ήταν? κρατούμενος. Είχε απορριφτεί σε δεύτερο βαθμό η αίτηση ασύλου αλλά οι διαμαρτυρίες Ελλήνων και προπάντων των καθηγητών του στο σχολείο μετά από έξη μήνες κράτησης οδήγησαν στην απελευθέρωση του. Τώρα με άσυλο όπως και τα περισσότερα παιδιά ασυνόδευτοι πρόσφυγες, κάνουν το επόμενο βήμα. Μορφώνονται «γιατί τα πράγματα είναι δύσκολα. Αλλά θα τα καταφέρουμε» λένε με καλά Ελληνικά.






πηγή