Αν μ' αγαπάς,
μη με κοιτάς με μάτια αυστηρά
στην αμαρτία μου.
Αν μ' αγαπάς,
κάνε το χαζό στην όποια αδυναμία μου.
Αν αγαπάς,
θα βρεις τον τρόπο να το δείξεις,
να θεραπεύσεις, να διορθώσεις,
χωρίς να πληγώσεις,
να διαλύσεις, να κουράσεις.
Αν αγαπάς,
θα σου ανοίξουν δρόμοι
πλησιάσματος του άλλου.
Θα φωτιστεί το μυαλό,
θα έρθουν λύσεις στο λεπτό,
θα πάνε τελικά όλα καλά.
Κι εγώ θέλω αγάπη..
Το παιδί σου θέλει αγάπη.
Η γυναίκα σου θέλει αγάπη.
Ο άντρας σου, αγάπη.
Και πάνω απ' όλους, εσύ, θες αγάπη.
Να πάρεις, να χορτάσεις,
για να δώσεις και παρακάτω..
Άνθρωποι αχόρταστοι από αγάπη,
το διαρκές βάσανο του κόσμου.
Γι' αυτό,
όσους συναντάς,
ένα σφηνάκι αγάπη
να κερνάς...
1 σχόλιο:
Πολύ όμορφο, και πολύ αληθινό. Απλά να πω ότι είναι διαφορετικό να συνυπάρχεις παραβλέποντας τις αδυναμίες ή τα λάθη του πλησίον (αφού κι εσύ είσαι ατελής, ίσως και περισσότερο απ΄τον άλλο), και διαφορετικό όταν υπάρχουν διαφωνίες, και νιώθεις ότι όσα λες είναι ανεπιθύμητα. Στη δεύτερη περίπτωση είναι λίγο περίεργα τα πράγματα.
Δημοσίευση σχολίου