Κάποτε, μία γυναίκα ζούσε με Νηστείες και Προσευχές. Φαινόταν εξωτερικά ευλαβής, είχε όμως πολλή υπερηφάνεια και πίστευε πώς ήταν αγία.
Είχε επίσης τόση μνησικακία, πού, αν μάλωνε με κάποια άλλη, όχι μόνο δεν τη συγχωρούσε, μα ούτε ήθελε νά την ξαναδεί στα μάτια της.
Κάποτε αρρώστησε και κάλεσε τον πνευματικό, άλλά δεν εξομολογήθηκε καθαρά.
Αυτό το συνηθίζουν μερικοί επιπόλαιοι χριστιανοί, πού κρύβουν τις μεγάλες αμαρτίες και φανερώνουν τις μικρές. Τέλος, όταν ο ιερέας έφερε τα ‘Άγια για να την κοινωνήσει, εκείνη γύρισε στον τοίχο το πρόσωπο και δεν μπορούσε ούτε να αντικρίσει τον Θειο μαργαρίτη.
Την ίδια στιγμή, με θεία παραχώρηση, ομολόγησε με δυνατή φωνή:Όπως εγώ από υπερηφάνεια δεν συγχωρούσα όσους μου έφταιγαν, αλλά τούς αποστρεφόμουν, έτσι τώρα αποστρέφει και ο Κύριος Το πρόσωπό Του από μένα και δεν θέλει νά μπει στην ανάξια ψυχή μου. δεν θα τον δω στην ουράνια βασιλεία, αλλά θα καίγομαι στην αιώνια κόλαση!
Και μ’ αυτά τα λόγια ξεψύχησε…
Από: ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
2 σχόλια:
Όταν δεν θέλεις να δεις κάποιον ή δεν θέλεις να του μιλήσεις επειδή κάπου.. κάπως.. κάποτε.. τσακώθηκες αυτό είναι ότι χειρότερο. Είναι μνησικακία και εσωτερική κόλαση.
Υπάρχει όμως και η περίπτωση ο άνθρωπος να σκανδαλίζεται από αυτά που ακούει, να του προκαλούν πνευματική σύγχυση, να ταράζεται, να μην μπορεί να βρει εσωτερική ειρήνη που είναι τόσο απαραίτητη στην πνευματική ζωή. Τότε πρέπει να κάνει την καρδιά του πέτρα και ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ (έστω και νοητά-καρδιακά), ακόμα και από στενούς του συγγενείς.
Το λένε όλοι οι άγιοι και Πρώτος ο Κύριος:
"εἰ δὲ ἡ χείρ σου ἢ ὁ πούς σου σκανδαλίζει σε, ἔκκοψον αὐτὰ καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· καλόν σοί ἐστιν εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν χωλὸν ἢ κυλλόν, ἢ δύο χεῖρας ἢ δύο πόδας ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον. καὶ εἰ ὁ ὀφθαλμός σου σκανδαλίζει σε, ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· καλὸν σοί ἐστι μονόφθαλμον εἰς τὴν ζωὴν εἰσελθεῖν, ἢ δύο ὀφθαλμοὺς ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός."
Ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναϊτης επίσης μιλάει απόλυτα γι αυτό το θέμα. Δεν χωράνε συναισθηματισμοί, πρέπει να "δέσεις την καρδιά σου" και να φύγεις από οποιαδήποτε κατάσταση σε σκανδαλίζει χωρίς να κοιτάξεις πίσω.
Στον λόγο "περί ξενιτείας" λέει:
"Είναι προτιμότερο να λυπήση κανείς τους γονείς του παρά τον Κύριον. Διότι αυτός και μας έπλασε και μας έσωσε. Ενώ οι γονείς πολλές φορές κατέστρεψαν αυτούς που αγάπησαν και τους έστειλαν στην κόλασι. Δεν φεύγομε μακρυά από τους συγγενείς μας ή τους τόπους μας, επειδή τους μισούμε. Μη γένοιτο! Αλλά για να αποφύγωμε την βλάβη πού μας προκαλούν.
19. Όπως σε όλα τα άλλα έτσι και σ΄αυτό έχομε διδάσκαλο τον Κύριον. Διότι και ο ίδιος πολλές φορές εγκατέλειψε τους κατά σάρκα οικείους του. Και όταν άκουσε από μερικούς την ειδοποίησι: «Η μήτηρ σου και οι αδελφοί σου ζητούσί σε», αμέσως ο καλός μας Διδάσκαλος μας υπέδειξε το «απαθές μίσος», απαντώντας: «Μήτηρ μου και αδελφοί μου εισίν, οι ποιούντες το θέλημα του Πατρός μου του έν τοίς ουρανοίς»
22. Ο Κύριος είπε: «Δεν ήλθα να βάλω ειρήνη στην γη ούτε αγάπη γονέων προς τα τέκνα ή (αδελφών προς) τους αδελφούς, σε όσους απεφάσισαν να με υπηρετήσουν. Αντιθέτως ήλθα να φέρω μάχη και μάχαιρα, να διχάσω τους φίλους του Θεού από τους φίλους του κόσμου, τους υλικούς από τους πνευματικούς, τους φιλοδόξους από τους ταπεινόφρονας» (Ματθ. ι΄ 34). Ο δε Κύριος ευφραίνεται γι΄αυτήν τη διαμάχη και τον χωρισμό, πού γίνεται για την αγάπη του.
Αυτά πρέπει να τα εννοήσουμε αλληγορικά. Φυσικά δεν θα τσακωθεί κανείς με κανένα ούτε θα μισήσει ή θα αποστραφεί κανένα. Απλά δεν θα συμπλέει με τη νοοτροπία τους και τις αντιλήψεις τους. Η "φυγή απ΄τον κόσμο" δεν είναι σωματική αλλά πνευματική.
Η ιστορία μου φαίνεται σκληρή και αδυσώπητη. Δεν είναι αυτός Ο Θεος. Σίγουρα της έδωσε την ευκαιρία ναμετανοιωσει. Όσο για τη φυγή γνωρίζω ανθρώπους που φύγανε από τις οικογένειες τους και πήγανε σε μοναστήρια γιατί δήθεν σκανδαλιζονται.ψεύτες και δειλοί και καλοπερασακηδες που για να αποφύγουν τον κόπο της ζωής επέλεξαν την πνευματική διασκέδαση.
Διάκριση αδέλφια διακριση
Δημοσίευση σχολίου