Είμαστε εγωκεντρικά όντα. Καταλαβαίνουμε μόνο αυτό που οι ίδιοι έχουμε αντιληφθεί, συνειδητοποιήσει και βιώσει. Θεωρούμε όλα όσα είναι ξένα και μακρινά από την δική μας σφαίρα εμπειριών ως ανύπαρκτα.
Γι αυτό δεν μπορούμε να καταλάβουμε τους άλλους. Γι αυτό δεν μπορούμε να τους αγαπήσουμε.
Αν μπορούσαν η συνείδηση και η καρδιά μας να ανοίξουν διάπλατα θα αγκαλιάζαμε όλους τους ανθρώπους. Θα αγκαλιάζαμε όλα τα γεγονότα, τα ζώα και τα πράγματα.
Αν μπορούσαν η συνείδηση και η καρδιά μας να ανοίξουν διάπλατα θα νιώθαμε μια γλυκιά ενότητα αγάπης με όλα όσα υπάρχουν.
Αν μπορούσαν η συνείδηση και η καρδιά μας να ανοίξουν διάπλατα θα ζούσαμε μόνο την Αγάπη.
1 σχόλιο:
Τι να πω Τρελογιάννη με αυτό το βίντεο.. έκλαψα.. Ένα ζώο έχει τέτοια συναισθήματα, τέτοιο πόνο.Τα ζώα είναι αυθεντικά.Δεν έχουν αποστατήσει από τον Πλάστη τους.. Κανένα δημιούργημα δεν έχει αποστατήσει. Κανένα αστέρι δεν βγήκε απ΄την τροχιά του. Ο άνθρωπος όμως είναι ένα πλάσμα διαταραγμένο.. έχει μέσα του τον παράδεισο και την κόλαση.. μεταστρέφεται εύκολα από τη μια κατάσταση στην άλλη.. Η καρδιά του είναι η γη που βλαστάνει αγκάθια και τριβόλια, και πρέπει συνεχώς "να την εργάζεται και να την φυλάττει" όπως του είπε ο Θεός.. Αλλιώς χάθηκε..
Η πτώση του ο εωσφορισμός του η αυτοθεωσή του τον εγκλωβίζει σε ένα γυάλινο πύργο αυτοτύφλωσης. Δεν μπορεί να αντιληφθεί τίποτα έξω απ΄τον εαυτό του, και τις εμπειρίες του.
"Είμαστε εγωκεντρικά όντα. Καταλαβαίνουμε μόνο αυτό που οι ίδιοι έχουμε αντιληφθεί, συνειδητοποιήσει και βιώσει. Θεωρούμε όλα όσα είναι ξένα και μακρινά από την δική μας σφαίρα εμπειριών ως ανύπαρκτα.
Γι αυτό δεν μπορούμε να καταλάβουμε τους άλλους. Γι αυτό δεν μπορούμε να τους αγαπήσουμε.
Αν μπορούσαν η συνείδηση και η καρδιά μας να ανοίξουν διάπλατα θα αγκαλιάζαμε όλους τους ανθρώπους. Θα αγκαλιάζαμε όλα τα γεγονότα, τα ζώα και τα πράγματα.
Αν μπορούσαν η συνείδηση και η καρδιά μας να ανοίξουν διάπλατα θα νιώθαμε μια γλυκιά ενότητα αγάπης με όλα όσα υπάρχουν.
Αν μπορούσαν η συνείδηση και η καρδιά μας να ανοίξουν διάπλατα θα ζούσαμε μόνο την Αγάπη."
Τότε θα αγωνιζόμασταν και με το σωστό τρόπο για ν΄αλλάξουμε τα κακώς κείμενα. Σεβόμενοι τα βιώματα των άλλων τα γνωστά και τα άγνωστα, τις αντοχές τους, την ιδιαίτερη πορεία τους.Κάποιος είπε "μην τραβάς μια ψυχή για να τη μεγαλώσεις πριν την ώρα της, αυτό είναι έργο του Θεού".Και πραγματικά ο Θεός "σκύβει με ευσπλαχνία" μπροστά στη θέα του πληγωμένου αγωνιστή που ανεβαίνει τον κακοτράχαλο ανήφορο, και τον περιμένει.Εμείς όχι.. Θυμώνουμε με την ατέλειά του, προσπαθούμε να τον αλλάξουμε εδώ και τώρα.. θέλουμε να του επιβληθούμε, ουσιαστικά θέλουμε να αυτοδικαιωθούμε. Και μόνο ο ευλογημένος πόνος τελικά μπορεί να μας βγάλει από αυτή την κατάσταση."Εν θλίψει επλάτυνάς με.." ώστε να χωρέσω και τον άλλο μέσα στην καρδιά μου.
Δημοσίευση σχολίου