ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

ένας διάλογος

Πάτερ, νιώθω τόσο μακρινό κι άπιαστο το Θεό. Πολύ θεωρητική όλη αυτή η υπόθεση. Δυσκολεύομαι να του μιλήσω, να προσευχηθώ, να κάνω όλα αυτά που μου λέτε. Ψυχοπλακώνομαι και δεν χαίρομαι την πίστη μου.
- Καλά. Δεν είναι κι εύκολο να νιώσεις το Θεό. Άλλωστε είναι αόρατος. Και η ουσία του παντελώς άπιαστη. Κι εμείς που τα λέμε, λόγια λέμε. Απ’ τα λόγια μέχρι την εμπειρία, όμως, υπάρχει πάντα απόσταση.
- Και τι να κάνω; Πώς να ξεκινήσω;
- Κοίτα, θα σου πω κάτι που και μένα μου είπαν παλιότερα. Ξεκίνα όπως μπορείς, απλά. Χωρίς σφίξιμο και πίεση. Αυτά, φέρνουν αντίδραση. Το θέμα είναι να ανοιχτείς. Να αγαπήσεις. Να δοθείς. Να σπάσει το τσόφλι της ψυχής, να μπει φως, να ζεσταθείς. Αγάπα κάτι. Φρόντισε κάτι. Έστω ένα λουλούδι, ένα γλαστράκι. Έστω ένα ζωάκι! Σου φαίνεται ίσως άσχετο και ξεκάρφωτο αυτό που λέω. Θα πεις, τι σχέση έχει ο Θεός με το λουλούδι ή με το σκύλο ή τη γάτα; Το θέμα δεν είναι ο σκύλος και η γάτα, έτσι απλά. Το μυστικό είναι ότι αυτά τα πλάσματα, κάνουν την καρδιά σου ¨αγαπησιάρικη¨. Κάνουν την ψυχή σου φροντιστική. Φέρνουν μέσα σου ένα άνοιγμα. Μια αλλαγή.
- Δηλαδή;
- Δηλαδή, βγαίνεις απ’ το εγώ σου το άρρωστο και ψεύτικο, και μπαίνεις στο χώρο της αγάπης. Χαϊδεύεις, ταΐζεις, καθαρίζεις, πας βόλτα. Δίνεσαι. Στην καρδιά σου άνοιξε μια χαραμάδα, μπήκε λίγη γλύκα στην ξινίλα της ζωής σου.
- Μα η χαραμάδα αυτή, δεν είναι εκκλησιαστικού τύπου.
- Ναι, πράγματι, δεν έχει αυτή την επιγραφή. Μα τελικά,υπάρχει κάτι που δεν είναι του Θεού; Τα πλάσματα αυτά, δεν είναι του Θεού;.. Είναι σατανικό να φροντίζεις ένα ζωάκι; Δεν νομίζω! Αντιθέτως, έχω δει πατέρες σε μοναστήρια και κελλιά, να αγαπούν πολύ τα ζώα. Σε βίους αγίων βλέπεις αγίους να ταΐζουν πουλιά, να φροντίζουν ελάφια, αρκούδες, άλογα. Να τους μιλούν με τόση ζεστασιά και τρυφερότητα, λες κι είναι φίλοι τους, με μυαλό! Ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, δεν λέει στο βίο του ότι τάιζε μια αρκούδα;.. Ο άγιος Πορφύριος είχε έναν μεγάλο πολύχρωμο παπαγάλο που μιλούσε! Αυτοί βέβαια, συνήθως, πρώτα αγάπαγαν το Θεό, και μετά η αγάπη αυτή ξεχύλιζε και στα ζώα. Εσύ όμως, επειδή μου είπες ότι δυσκολεύεσαι να νιώσεις αμέσως το Θεό, θα το πας ανάποδα! Θα ξεκινήσεις απ’ το σεβασμό και την φροντίδα της κτίσης. Κι αυτό θα σε βοηθήσει να νιώσεις μετά και τη θεία αγάπη και Παρουσία.
- Δηλαδή, μου λέτε, να πάρω ένα σκυλάκι;
- Ναι, πάρε αν θες! Καλό θα σου κάνει!
- Μα τα σιχαίνομαι.
- Είδες; Με το καλημέρα, βγήκαν απ’ την ψυχή σου οι δικές σου δυσκολίες κι ανασφάλειες. Ο χαρακτήρας σου. Σιχαίνεσαι, νιώθεις τόσο αποκομμένος, ξεχωριστός, δύσκολος. Αν δεν μπορείς να αγγίζεις τον κόσμο, πώς θα αγγίξεις Αυτόν που έκανε όλα αυτά; Αν σιχαίνεσαι την κτίση, πώς θα πας στον Κτίστη; Αν θεωρείς τον εαυτό σου τόσο καθαρό κι αμόλυντο, πώς να προσεγγίσεις την χωματένια υπόσταση του όποιου ανθρώπου, ώστε να δεις μέσα σ’ αυτή την άδηλη δόξα του Θεού.
- Οκ, ίσως πάρω κάτι. Μα προτιμώ γάτα.
- Το θέμα δεν είναι να πάρεις γάτα ή σκύλο. Μα να πετύχεις αυτό που σου λέω τόση ώρα. Να επιτρέψεις στην καρδιά σου να αγαπήσει και να ανθίσει. Να μαλακώσει. Να δώσει, να δοθεί. Για να σου δοθεί κι εσένα κάτι...