Παρασκευή 25 Αυγούστου 2017

 



Πάντα ήθελα να κάνω κάτι πολύ μεγάλο στη ζωή μου και τελικά το κατάφερα. Έγινα και γίνομαι μικρός, ταπεινός, ήσυχος, υπομονετικός, με πίστη στον Θεό. 
Διάλεξα το πιο δύσκολο αλλά και το πιο σπάνιο!

Οι άνθρωποι κυνηγούν τα ακριβότερα, τα πιο σπάνια.

Αυτά είναι τα καλύτερα: Να σιωπάς ενώ αδικήσαι.



Να υπομένεις ενώ πονάς.



Να σκύβεις ενώ δεν φταις.



Να αγαπάς χωρίς να περιμένεις



_Μα ποιος είσαι  ρε φίλε επιτέλους θα μας πεις ;


Και τι θα καταλάβεις αν σου πω ; 
Αναπαύεται η καρδιά σου ,αν Ναι , απόλαυσε τον ταξιδι…
αν Όχι πάρε το μερτικό σου, και άντε σε άλλες γειτονιές!


Πως και δεν αναγνωρίζεις όμως ,απορώ, τον  άγνωστόν σου, δεν το διακρίνεις  στα μάτια μιας παλιάς  φωτογραφίας, ενός ποιήματος ,μιας τρελής ματιάς  στα πράγματα που θέλουν να μας αποσπούν από την Α λ ή θ ε ι α.





Τι περιμένεις να ακούσεις, όταν εξαντλείς το όνειρο σε αναλύσεις;





Ξεκόλλα λοιπόν ,η ζωή η αληθινή δεν είναι στη θέα ενός ιστολόγιου σε ωραίες εικόνες ,σε υψηλές θεολογίες  ή στους ειδικούς τους πολλούς,  που έχουν χάσει την μπάλα ,η  Ζωή είναι αλλού!


Κύριε Ιησού χριστέ ελεήσον ημάς και τον κόσμο σου !



Χιλιάδες, μυριάδες φορές  ..


Πώς και πυρ υπάρχεις βλύζον,

πώς και ύδωρ είς δροσίζον,

πώς και καίεις και γλυκαίνεις,

πώς φθοράν εξαφανίζεις;



Πώς θεούς ποιείς ανθρώπους,

πώς το σκότος φως εργάζη,

πώς ανάγεις εκ του άδου,

πώς θνητούς εξαφθαρτίζεις;



Πώς προς φως το σκότος έλκεις,

πώς την νύκτα περιδράσση,

πώς καρδίαν περιλάμπεις,

πώς με όλον μεταβάλλεις;



Πώς ενούσαι τοις ανθρώποις,

πώς υιούς Θεού εργάζη,

πώς εκκαίεις σου τω πόθω,

πώς τιτρώσκεις άνευ ξίφους;


Ευχή Μυστική του Αγ. Συμεών του Νέου Θεολόγου  μέσω της οποίας επικαλείται το Πνεύμα το Άγιον ο Αυτό προορών. 

Έλα, το φως το αληθινό, έλα, η αιώνια ζωή,
έλα, το απόκρυφο μυστήριο, ο ανώνυμος θησαυρός,
το ανεκφώνητο πράγμα, το ακατανόητο πρόσωπο,
η παντοτινή αγαλλίαση, το ανέσπερο φως,
έλα, η αληθινή προσδοκία αυτών που μέλλουν να σωθούν.
Έλα, των πεσμένων η έγερση, έλα, των νεκρών η ανάσταση.
Έλα, Δυνατέ, που δημιουργείς,
μεταπλάθεις κι αλλοιώνεις τα πάντα με μόνη τη θέλησή σου!
Έλα, αόρατε, ανέγγιχτε κι αψηλάφητε.
Έλα, συ που μένεις πάντα αμετακίνητος,
μα κάθε στιγμή μετακινείσαι ολόκληρος,
για να 'ρθεις σε μας, που κειτόμαστε στον άδη,
ο υπεράνω πάντων των ουρανών.
Έλα, πολυπόθητο και πολυθρύλητο όνομα,
που όμως αδυνατούμε να περιγράψουμε τι ήσουν ακριβώς,
ή να γνωρίσουμε την ουσία και τις ιδιότητές σου.
Έλα, παντοτινή χαρά, έλα, αμαράντινο στεφάνι,
έλα, πορφύρα του μεγάλου Θεού και βασιλιά μας.
Έλα, κρυστάλλινη ζώνη διαμαντοστόλιστη,
έλα, απλησίαστο υπόδημα,
έλα βασιλική αλουργίδα κι όντως αυτοκρατορική δεξιά!
Έλα, συ που πόθησε και ποθεί η ταλαίπωρή μου ψυχή,
έλα, συ ο Μόνος προς εμένα τον μόνο γιατί, καθώς βλέπεις είμαι μόνος!…
Έλα, συ που με ξεχώρισες απ' όλα
και μ' έκανες μοναδικό πάνω στη γη.
Έλα, συ που έγινες ο πόθος της ψυχής μου
και μ' αξίωσες να σε ποθήσω τον απρόσιτο παντελώς!
Έλα, πνοή μου και ζωή,
έλα της ταπεινής μου ψυχής παρηγοριά,
έλα, χαρά και δόξα μου κι' ατέλειωτη τρυφή.



Αφιερωμένη η ανάρτηση σε μια ψυχη τον π.Γέωργιο Κ. που βιώνει τουτες τις μέρες την κατηνιά και την ξεφτίλα της γυναικείας υποκρισίας ...αισιχτίρ καρακάξες, αηδιάσαμε!

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξέρω τι περνάει ο π.Γεώργιος που σε στενοχώρησε τόσο πολύ και σ΄έφερε στο σημείο να βρίζεις (κάτι σχετικό με την γυναίκα του (απιστία); συκοφαντίες άλλων γυναικών;), αλλά αυτά συμβαίνουν πολύ συχνά και από άντρες.΄Γνωρίζω τουλάχιστον πέντε περιπτώσεις αγίων (με τη σχετική έννοια) γυναικών που έχουν ΔΕΙΝΟΠΑΘΗΣΕΙ, και παρόλα αυτά συνεχίζουν να υπομένουν.