Ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει σε μια ομιλία του με τίτλο «Στο Σταυρό και στο ληστή» τα εξής: «Και όταν έβαλε, ο Κύριος, τελώνες και πόρνες στη βασιλεία των ουρανών, δεν το έκανε γιατί ήθελε να την περιφρονήσει, αλλά περισσότερο την τιμούσε, αποδεικνύοντας ότι τέτοιος είναι ο Κύριος της βασιλείας των ουρανών, που κάνει και πόρνες και τελώνες τόσο εκλεκτούς, ώστε ν’ αποδειχθούν άξιοι για την τιμή και την ευεργεσία αυτή». Συνεχίζει, μάλιστα, στην ίδια ομιλία να μας λέει: «Οπως δηλαδή θαυμάζουμε πάρα πολύ έναν ιατρό τότε, όταν τον δούμε να θεραπεύει και να επαναφέρει την υγεία σ’ ανθρώπους που έπασχαν από ανίατες ασθένειες, έτσι είναι δίκαιο να θαυμάζουμε και τον Χριστό, όταν θεραπεύει ανίατα τραύματα, όταν ξαναδίνει σε τελώνη και πόρνη τόση υγεία, ώστε ν’ αποδειχθούν άξιοι για τη βασιλεία των ουρανών».
Προϋπόθεση για όποια μεγάλη αλλαγή στη ζωή μας είναι η μετάνοια, ποιος όμως θα μιλήσει στους τελώνες και στις πόρνες του καιρού μας γι’ αυτή, χωρίς να προσκρούει στην κοινωνική κριτική για τα χρηστά ήθη; Κι όμως, υπήρξε ένας ιερέας του καιρού μας, ο οποίος μπροστά στη διδασκαλία του Χριστού φαίνεται να αγνοούσε παντελώς το πολιτικά ορθό. Πρόκειται για τον παπα-Φώτη Λαυρεώτη, εκείνον τον κουρελή, ξυπόλυτο παπά από τη Λέσβο, γνωστό και ως παπα-Σαρδέλλη, ο οποίος κοιμήθηκε στις 3 Μαρτίου του 2010.
ΡΑΚΕΝΔΥΤΟΣ
Γεννηθείς στα Πάμφιλα στις 5 Ιανουαρίου του 1913 από τη Μαρία και τον Δημήτριο Σαρδέλλη, ο παπα-Φώτης με την καθαρή ματιά, βαδίζοντας σκυφτός, ρακένδυτος, φορώντας ένα παλιό τριμμένο ράσο, πολυκαιρισμένα φθαρμένα παπούτσια, σχεδόν ξυπόλυτος ακόμα και το καταχείμωνο, οδοιπορούσε επιθυμώντας να οδηγήσει τους ανθρώπους, εικόνες Θεού, στη σωτηρία, ανεβαίνοντας και εκείνος τον γολγοθά του· αναζητώντας πάντοτε κάποιο προσκύνημα, τελώντας τη λειτουργία σε κάποιον αγαπημένο ναό του που ευλαβείτο.
Μπροστά σε αυτόν τον ιερό σκοπό του δεν έβαζε τίποτε άλλο. Μια ανατρεπτική πληροφορία για την ούτως ή άλλως ανατρεπτική ζωή του μας δίνει ο π. Αθανάσιος Γιουσμάς στο βιβλίο του «Παπα-Φώτης ο Μυτιληνιός, γέροντας ασκητικός και ιδιόρρυθμος». Σύμφωνα λοιπόν με την αφήγηση του συγγραφέα, ο οποίος ερεύνησε τη ζωή του γέροντα, ο παπα-Φώτης πλησίαζε και ιερόδουλες για να τους μιλήσει για τον Χριστό.
«ΤΙ ΝΑ ΦΟΒΗΘΩ;»
Χαρακτηριστική στο βιβλίο είναι η εξής αφήγηση από τον συγγραφέα: «Τον έψαξα τον παππούλη, τον βρήκα και τον ρώτησα σχετικά. Ο παπα-Φώτης τότε μου είχε πει: “Κάτι τέτοια τα έχω κάνει πολλές φορές. Μια γυναίκα κοντά στην εκκλησία του Αγίου Συμεών μού δίνει τη σχετική πληροφορία κι εγώ πηγαίνω σ’ αυτές τις ψυχές. Δεν ντρέπομαι. Τι να ντραπώ; Με αποδέχονται. Τους μιλώ για τη μετάνοια και τη σωτηρία της ψυχής, για την άλλη ζωή… Ποτέ δεν τους μιλώ άσχημα. Αλλά με αγάπη τούς λέω να μετανοήσουν και θα φροντίσει γι’ αυτές ο Θεός. Θα τις αποκαταστήσει στην καρδιά Του. Πολλές ψυχές μετανόησαν. Με ρώτησες αν φοβάμαι. Τι να φοβηθώ; Δεν φοβάμαι κανέναν. Μόνο τον Θεό να φοβόμαστε, όταν αμαρτάνουμε. Δεν με νοιάζει τι θα πει ο κόσμος, η γειτονιά. Εγώ για τον Χριστό δουλεύω”».
Πόσο σπανίζουν σήμερα από τη ζωή μας αυτοί οι φωτισμένοι παπα-Φώτηδες. Ομως αυτοί οι άνθρωποι δεν κάνουν θόρυβο, έχουν συνηθίσει την ησυχία της προσφοράς, δεν ρητορεύουν για να φαίνονται, δεν θα τους δείτε να κάθονται σε θρόνους αυθεντίας, θα είναι κάπου κοντά σας φορώντας το ευλογημένο, τριμμένο ράσο, κάνοντας προσευχή για μια πόρνη που βρίσκεται στη γειτονιά σας ή για τον τελώνη που κρύβουμε μέσα μας. Πολύ πιο απλά, μπορεί να είναι κάπου δίπλα σας για να κάνουν αυτό ακριβώς που έλεγε ο π. Φώτης Λαυρεώτης, να δουλεύουν για τον Χριστό.
πηγή
Διαβάστε επίσης: Παπα-Φώτης Λαυριώτης, ο «διά Χριστόν σαλός» από τη Μυτιλήνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου