Είπε Γέρων
Αγάπησα
ανθρώπους διωγμένους,
ιερείς συκοφαντημένους,
συγγραφείς πολεμουμένους,
θεολόγους λιθοβολιμένους,
ερωτευμένους λαβωμένους,
αγίους παρεξηγημένους.
Το μαρτύριο,
ο πόνος
και το δάκρυ τους,
με έπεισαν
ότι είχαν δίκιο.
Το βλέμμα τους,
το ήθος
και η αγάπη τους,
μου έδειξαν
την αλήθεια τους.
Το φιλί
και το άγγιγμά τους,
μου έδειξαν ότι
είναι θεϊκοί.
Και κυρίως η καρδιά μου.
Αυτή ήταν που φώναζε
διαρκώς ότι
είναι αναστημένοι
ήδη από τώρα.
Παρόλο που οι εχθροί τους
έχουν πολλά παράσημα ορθοδοξίας,
πιστοποιητικά αληθείας,
σκήπτρα εξουσίας και δυνάμεως...
Δεν έχουν όμως αυτό το ¨κάτι¨
που πείθει
της καρδιάς
τα φυλλοκάρδια,
και κάνει τα φτερά
του αγίου Πνεύματος
να χτυπούν χαρμόσυνα
συνθέτοντας τον ήχο
του ¨ναι¨
και του ¨αμήν¨
και του ¨αλληλούια¨!
4 σχόλια:
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!
Κάτι λέγαμε για ποίηση !
Αμήν αμήν αμήν.Ζει Και ο Θεος
άς γράφουμε καί κατι δικό μας.
Δημοσίευση σχολίου