Τετάρτη 5 Ιουλίου 2017

 

Αν πεθάνει ο εγωισμός σου, θα αναστηθεί η ψυχή σου.... 

~ Άγιος Παΐσιος
Labels:

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πανέμορφη η θάλασσα. Κάποιος είπε "ο Θεός προσφέρει ειρήνη, και μέσω της φύσης". Λοιπόν, καλέ μου Τρελογιάννη, σωστά τα λέει ο Άγιος Παϊσιος, συνήθως όμως η λέξη "εγωισμός" (που υπάρχει σε όλους σε μικρό ή μεγάλο βαθμό), είναι μια βολική και απλή ερμηνεία, που μας απαλλάσσει απ΄τον κόπο να δούμε βαθύτερα τα πράγματα. Ο εγωιστής συνήθως κρύβεται.Έστω για να "σώσει" την "υπόληψή του" απ΄τον χαρακτηρισμό του "εγωιστή". Τα φανερά-χτυπητά πράγματα, γίνονται απλά για να μας μιλήσουν.Ίσως για μια "κούραση", να κρατήσουμε ισορροπίες, σ΄ένα περιβάλλον γεμάτο ανισορροπίες.. ή για την διαρκή προσπάθεια αποκρυπτογράφησης ανθρώπων και καταστάσεων.. ή την ανασφάλεια απέναντι στην κρίση των άλλων..
Ειδικά το ίντερνετ (από την ίδια τη φύση του) γίνεται πολλές φορές μια φτιαχτή εικονική πραγματικότητα. Καλό θα ήταν να μην παίρνουμε τίποτα τοις μετρητοίς. Κινδυνεύουμε με λάθος κρίσεις. Αλλά και στην καθημερινότητά μας, η έστω και μικρή εσωτερική αποστασιοποίηση (της ψυχής) από τις διάφορες καταστάσεις μας βοηθάει πάρα πολύ να δούμε την πραγματικότητα στις αληθινές της διαστάσεις..

5 Ιουλίου 2017 στις 8:35 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Απίστευτο πόσες ταμπέλες μπορεί κανείς να κολλήσει όταν υπάρχει σ'ένα blog, αλλά κι όταν ακόμα δεν υπάρχει..

5 Ιουλίου 2017 στις 10:36 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...


Άσχετο το σχόλιο 10:36 μ.μ. Που είδες ταμπέλες;

5 Ιουλίου 2017 στις 11:13 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

10.36

Το σχόλιο 8.35 αναφέρεται ΓΕΝΙΚΑ στο διαδικτυακό και πραγματικό περιβάλλον και ΟΧΙ σε συγκεκριμένο blog. Μην βιάζεσαι λοιπόν να κατακρίνεις με τόση καχυποψία. Με αυτό που κάνεις απλά επιβεβαιώνεις όσα λέω.

5 Ιουλίου 2017 στις 11:35 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Ενδιαφέρουσα η πιο πάνω κοινωνιολογική/ψυχολογική προσέγγιση του εγωιστή τύπου που μάταια προσπαθεί να κρύψει τις εγωιστικές τάσεις του και να απαλλαγεί από την ταμπέλα του εγωιστή ή αν κατάλαβα καλά, που κρύβεται κιόλας, μη μπορώντας να μείνει εκτεθειμένος στα σχόλια των άλλων. Υπάρχει αυτό το σύνδρομο. Βασικά, υπάρχουν πολλά σύνδρομα. Θα πρόσθετα επιπλέον, σ'αυτόν τον τύπο εγωιστή, του οποίου το ψυχολογικό πορτρέτο προσπαθείς να σκιαγραφήσεις και τον εγωιστή-ταπεινό. Αυτός ο τύπος, φοράει τη μάσκα της ταπεινοφροσύνης, αλλά κρυφά μέσα του-βλέπεις το θέμα είναι όλα αυτά τα κρυφά της καρδιάς που Ένας μόνο μπορεί να διαβάσει-ο ύπουλος εγωισμός του, τον κάνει να νιώθει μια κρυφή περηφάνια γι'αυτήν.
Λοιπόν, το διαδίκτυο δεν είναι παρά μινιατούρα, μικρογραφία της κοινωνίας. Οι ανθρώπινοι χαρακτήρες που κυκλοφορούν εκεί έξω, είναι αυτοί που συναντάς στο διαδίκτυο. Σε κάθε κοινωνία, παντού και πάντα, υπάρχει ο ψεύτης, ο κλέφτης, ο εγωιστής, το ψώνιο, ο ανέντιμος, ο ανήθικος, ο πόρνος, ο υπερευαίσθητος, ο μυγιάγγιχτος, ο καχύποπτος, ο ανισόρροπος. Θα έλεγα πως εξαρτάται βέβαια και σε ποιο βαθμό παρουσιάζουμε τα γνωρίσματα αυτά και κατά πόσο αντιλαμβανόμαστε εμείς οι ίδιοι πως φέρουμε τα χαρακτηριστικά αυτά. Έτσι, ένα σχόλιο του τύπου, ξέρεις άγνωστε 8:35 μάλλον χαρακτήριζε καχυποψία το δικό μου σχόλιο, θα εξομάλυνε καταστάσεις.
Ίσως να έχεις δίκαιο.
Επειδή λοιπόν, μιλάμε για διαπροσωπικές σχέσεις, εντός ή εκτός διαδικτύου, αν κανείς έχει την κατάλληλη παιδεία, εξυπνάδα, καρδιά ή ένστικτο μπορεί να σχηματίσει μια γνώμη-μπορεί όχι σαφή και ολοκληρωμένη- για το τι έχει απέναντί του. Μ'αυτό τον τρόπο αποφεύγει επικίνδυνους εγωιστές ή ανισόρροπους τύπους που μπορεί να θελήσουν να τον επηρεάσουν με οποιοδήποτε τρόπο.
Ας σκεφτούμε ακόμα πως κάποιος που σιωπά ή κρύβεται, δεν σημαίνει απαραίτητα πως στη σιωπή τον οδηγεί ο εγωισμός του..

6 Ιουλίου 2017 στις 1:50 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Μία ακόμα επίθεση, αλλά δεν πειράζει, δεν θα απαντήσω. Είπα κάποια πράγματα και όποιος κατάλαβε. Μην το συνεχίσεις, δεν είναι ωραίο ούτε για το blog αυτό που γίνεται. Μπορούμε να είμαστε καλά μεταξύ μας, όταν δεν ασχολείται ο ένας με τον άλλο.Σε τελική ανάλυση καθένας έχει τη ζωή του και δεν είναι δεσμευμένος σε τίποτα (πόσο μάλλον διαδικτυακά), ούτε είναι υποχρεωμένος "να απολογείται" για τίποτα. Λοιπόν ας τελειώσει εδώ. Και ας λύσει καθένας τα "θέματά" του με τον εαυτό του και το Θεό. Μας δίνει ακόμα προθεσμία κάποια χρόνια να διορθωθούμε.ΟΛΟΙ ΜΑΣ.Να είσαι καλά.

6 Ιουλίου 2017 στις 4:03 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Βλέπεις λοιπόν, οι ανθρώπινοι χαρακτήρες δεν μπορούν να κρυφτούν, ούτε έξω, ούτε στο διαδίκτυο. Χίλια συγνώμη αν σε στεναχώρησα, απλά μόλις είδα το σχόλιό σου σκέφτηκα ακριβώς το ίδιο "μια ακόμα επίθεση" θεωρώντας πως τα λόγια σου υπονοούσαν συγκεκριμένα πρόσωπα. Γι'αυτό υπεραμύνθηκα, όπως συνήθως κάνω πάντα.Θες από εγωισμό, από ανασφάλεια, ή κι από τα δύο μαζί. Συγνώμη και πάλι, πραγματικά.

6 Ιουλίου 2017 στις 6:19 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Χαίρομαι ειλικρινά που ήρθαν τελικά έτσι τα πράγματα και μου δίνεται η ευκαιρία να δώσω κι εγώ κάποιες διευκρινίσεις γιατί συνήθως στο διαδίκτυο υπάρχουν "σκοτεινά σημεία", που στη πραγματικότητα δεν είναι καθόλου σκοτεινά. Αν κάναμε τον κόπο να δούμε τα πράγματα από την σκοπιά του άλλου δεν θα παρεξηγούσαμε τίποτα. Αλλά δυστυχώς τα βλέπουμε (όλοι μας) με βάση μόνο τον εαυτό μας. Γι αυτό είπα στον Τρελογιάννη ότι το να χαρακτηρίσουμε κάποιον "εγωιστή" είναι μια πολύ βολική και απλή ερμηνεία, που μας απαλλάσσει απ΄τον κόπο να δούμε βαθύτερα τα πράγματα. Εγωιστές είμαστε όλοι, άλλος λίγο άλλος πολύ. Όμως εδώ δεν είμαστε καινούργιοι. Τόσο καιρό μιλάμε και λίγο πολύ γνωρίζει ο ένας τον άλλο, και από τα λόγια του, αλλά και από τις αντιδράσεις του, την υπομονή του, την υποχώρηση όταν πρέπει, την προαίρεσή του κτλ..
Προσωπικά πιστεύω ότι σχεδόν όλοι έχουμε καλή προαίρεση, εξάλλου η πίστη κάνει εσωτερικά το έργο της στην καρδιά μας (έστω και αργά όταν έχουμε αμέλεια και πνευματική οκνηρία), όμως η συμπεριφορά μας πολλές φορές δεν συμβαδίζει με αυτό είτε γιατί φανταζόμαστε διάφορα για τον άλλο, είτε γιατί διαφωνούμε, είτε απλά γιατί έχουμε τα νεύρα μας, και ξεσπάμε εκεί. Ξέρεις καλά ότι έχω δεχτεί πολλές επιθέσεις, μάλιστα σκέφτηκα ότι ενοχλούσε ακόμα και η παρουσία μου, και προσπάθησα να αποσυρθώ (από παντού). Όμως ακόμα και αυτό, θεωρήθηκε "εγωισμός".Όλοι θέλουμε ο άλλος να έχει πάντα απέραντη υπομονή σε όλα, όμως συνύπαρξη σημαίνει ελευθερία. Προσπάθησα να βάλω όρια ως προς το σεβασμό του ενός προς τον άλλο. Δεν πολυτηρήθηκε..Συγνώμη που το λέω αλλά προχθές υπήρξε από το πουθενά και χωρίς κανένα λόγο ένα "ζώον θεούμενο" στο οποίο είπα "ευχαριστώ".. Δεν ήξερα πως να αντιδράσω.. Αν έλεγα οτιδήποτε θα άκουγα το χαρακτηρισμό του "εγωιστή". Όμως θέλω να παρακαλέσω να αντιστρέψει κάποιος τους όρους για να καταλάβει. Τώρα πάλι υπήρχαν υπονοούμενα για "εγωισμό".Γιατί; Θεωρήθηκε ότι με πείραξε κάτι; Τι να με πειράξει δηλαδή; Δεν σ΄έχω επαινέσει και εδώ και σε άλλα ιστολόγια για άλλα σχόλιά σου; Είναι δυνατόν να γινόμαστε "ψωνάρες" και να "στραβώνουμε" από τέτοια.. και μάλιστα να το δείχνουμε;; Έλεος, αυτά είναι στοιχειώδη πράγματα. Εξάλλου εγώ προσωπικά είμαι η τελευταία ως προς τις "εκκλησιαστικές γνώσεις" (εννοώ ως προς τη διοίκηση της εκκλησίας).Ξέρω κάποια άλλα πράγματα, όπως και εσείς άλλα, και ο ένας συμπληρώνει τις γνώσεις του άλλου.Έτσι απλά.Υπάρχει βέβαια το ενδεχόμενο να θεωρούμε ότι υπάρχουν συμπάθειες ή αντιπάθειες, και αυτό να προκαλεί ζήλιες. Κατανοητό, αλλά εγώ προσωπικά θα σου πω ευθέως ότι το ΜΟΝΟ "πρόβλημά μου" είναι η ανισορροπία "δυνάμεων" (ας το πω έτσι) μετά από κάποια πράγματα που έχουν συμβεί, (ιδιαίτερα το Πάσχα), και το να χαθούν πάλι τα όρια σεβασμού απέναντί μου, από κάποια επιπλέον "αίσθηση δύναμης" του άλλου. Τίποτα άλλο. Και βλέποντας το σημερινό σχόλιο θεώρησα ότι αυτό ακριβώς έγινε.Τελικά όπως μου λες είχες παρεξηγήσει το δικό μου. Που (Μάρτυς μου ο Θεός) δεν είχε καμία σχέση με σένα.

6 Ιουλίου 2017 στις 10:05 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Λοιπόν ευχαριστώ για την καλή σου διάθεση και τη συγνώμη σου, συγνώμη και από μένα αν έκανα κάτι που σε πείραξε, και επειδή τελικά τίποτα δεν είναι αυτονόητο θέλω ακόμα να πω ότι πρέπει να νιώθουμε ελεύθεροι χωρίς να θεωρούμε ότι παρατηρούνται (και παρεξηγούνται) τα πάντα. Μπορεί κάποιος να μην είναι καλά για άλλους λόγους, να έχει δουλειές, να θέλει να ξεκουραστεί, ή να αποσυρθεί για λίγο, και άλλα πολλά.. Δεν πρέπει όμως να έχει το άγχος ότι οι άλλοι νομίζουν ότι τα πάντα γίνονται εσκεμμένα.Αυτό ισχύει για όλους. Θα ζητήσουμε από κανένα το λόγο γιατί π.χ. εξαφανίστηκε για λίγο; Αλίμονο έχουμε όλοι τη ζωή μας. Ούτε σημαίνει ότι επειδή κάποιο διάστημα είχαμε την όρεξη ή το χρόνο να ασχοληθούμε πολύ με το ίντερνετ, ότι αυτό ισχύει συνέχεια. Δεν πρέπει λοιπόν να υπάρχουν παρεξηγήσεις και να νομίζουμε ότι ο άλλος έχει κάτι απέναντί μας. Αυτό κουράζει. Το είπα και στο πρώτο σχόλιο. Κουράζει η προσπάθεια "να κρατήσουμε ισορροπίες, σ΄ένα περιβάλλον γεμάτο ανισορροπίες.. ή η διαρκής προσπάθεια αποκρυπτογράφησης ανθρώπων και καταστάσεων.. ή η ανασφάλεια απέναντι στην κρίση των άλλων.."
Γι αυτό νομίζω ότι χρειάζεται απλότητα, και να είμαστε καλοπροαίρετοι απέναντι στους άλλους. Με αγάπη τα έγραψα αυτά, άνοιξα την καρδιά μου, (αναγκάστηκα να το κάνω και να μπω σε λεπτομέρειες μήπως ξεκαθαρίσει το τοπίο, γιατί σε τελική ανάλυση καθένας δεν μπορεί να μαντέψει πως νιώθει ο άλλος) και ελπίζω να μην παρεξηγηθεί τίποτα. Ότι έγραψα αυτό ακριβώς εννοούσα. Κάποια πράγματα είναι κωδικοποιημένα αλλά θα τα καταλάβεις. Να είμαστε όλοι καλά και να μας φωτίζει ο Θεός να βλέπουμε καθαρά..Καλό βράδυ.

6 Ιουλίου 2017 στις 10:05 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Σ' ευχαριστώ που δέκτηκες τη συγνώμη μου. Αυτό με κάνει να νιώθω ανακούφιση και χαρά μαζί. Συμβαίνει τις περισσότερες φορές να είναι τόσο μεγάλο το ψυχολογικό κόστος για όσα λέω-και για μένα και για τους άλλους- που θα ήταν προτιμότερο να σωπάσω. Το παλεύω ακόμα..
Λες πως ξέρω καλά πως δέκτηκες επιθέσεις. Αυτό μόνο να το υποθέσω μπορώ γιατί δεν είμαι βέβαιη με ποιαν μιλώ. Ούτε πως έχουμε συναντηθεί σε άλλο ιστολόγιο το γνώριζα, εκτός κι αν μιλάς μεταφορικά.
Η αίσθηση πως ενοχλούσε η παρουσία σου εδώ είναι κάτι γνώριμο και για μένα. Ίσως γι'αυτό μίλησα απότομα. Ήμουν σχεδόν βέβαιη πως τα λόγια σου ήταν στοχευμένα.
Λοιπόν, επειδή δεν έχω κάτι άλλο να πω κλείνω μ'αυτό: Μακάρι, τουλάχιστον σε τέτοια ιστολόγια, να πάψουν οι παρεξηγήσεις και να υπάρξει ειρήνη και αγάπη.
Τρελλογιάννη, σ'ευχαριστώ.. που δίνεις την ευκαιρία στην αγάπη να νικά..



7 Ιουλίου 2017 στις 3:14 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Ωραία.. :))

7 Ιουλίου 2017 στις 6:17 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Δεν χρειάζεται να στενοχωριόμαστε για τίποτα.. Όπως είπες η αγάπη πάντα νικά.Να είμαστε έτοιμοι κάθε στιγμή που κάπως πέφτουμε σε λάθη.. να σηκωνόμαστε.. Να πω κάτι τελευταίο (επειδή μου λες ότι έχεις μπερδευτεί).Με την πρόταση "Που (Μάρτυς μου ο Θεός) δεν είχε καμία σχέση με σένα." εννοούσα ότι δεν σχετιζόταν με σένα, αυτό: "Ο εγωιστής συνήθως κρύβεται.Έστω για να "σώσει" την "υπόληψή του" απ΄τον χαρακτηρισμό του "εγωιστή"." Δεν είχε σχέση με σένα αυτό.Ούτε καν.
Σχετικά με σένα ήταν κάποια άλλα πράγματα που είπα στα τελευταία σχόλια, που ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ νομίζω ότι θα ξεπεραστούν..
Όλα καλά λοιπόν.. :))

7 Ιουλίου 2017 στις 7:13 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

ok. Επιλογικά κλείνω μ' αυτό και μην πει κανείς τίποτα. Είδαμε και πάθαμε να ηρεμήσουμε το θηρίο (για μένα μιλώ εε).

"Έστω κι αν η γαλήνη
απλώνεται στα χόρτα
Ουδέποτε τ' ανασαλέματα δεν παύουν
Αυτά μας ζουν
και ζούμε εμείς εντός τους.
Τα πρώτα ανασαλέματα
τα πρώτα αρχέτυπα..."

Ανδρέας Εμπειρίκος

7 Ιουλίου 2017 στις 8:40 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)