Σίκινος: Αυθεντική και ανέγγιχτη από τον τουρισμό

Η Σίκινος είναι ένα μικρό νησί στις νότιες Κυκλάδες, ανάμεσα στην Ίο και τη Φολέγανδρο. Στο νησί, που έχει περίγραμμα 30 χιλιομέτρων κατοικούν μόλις 238 μόνιμοι κάτοικοι. Έχει μείνει μακριά από τη ραγδαία τουριστική ανάπτυξη και γι αυτό έχει διατηρήσει την αυθεντικότητά του, αποτελώντας έναν ιδανικό προορισμό για ήσυχες διακοπές.
Η Σίκινος έχει τρεις οικισμούς: την Αλοπρόνοια, το Χωριό και το Κάστρο. Η Αλοπρόνοια (αλς= θάλασσα + πρόνοια) είναι το μικρό λιμάνι του νησιού και συνεπώς το πρώτο που αντικρίζει ο επισκέπτης. Πίσω από το λιμάνι απλώνεται ο οικισμός με τα μικρά σπιτάκια, μερικά καφενεία και εστιατόρια και ελάχιστη άσφαλτο. Στην πραγματικότητα ο μόνος ασφαλτοστρωμένος δρόμος οδηγεί στη Χώρα, που είναι κτισμένη σε υψόμετρο 280 μέτρων. Η Χώρα αποτελείται από δύο συνοικίες: το Κάστρο και το Χωριό.

Η Χώρα είναι από τις πιο αυθεντικές των Κυκλάδων με άγρια ομορφιά και φυσικά τα χαρακτηριστικά άσπρα σπίτια γύρω από τα στενά δρομάκια. Στην κορυφή του λόφου, σύρριζα με τον γκρεμό, ορθώνεται το Κάστρο, η κυρίως γειτονιά της Χώρας, που χτίστηκε πίσω από τα μεσαιωνικά τείχη. Περπατήστε στα ανηφορικά σοκάκια, ανάμεσα στα λευκά σπίτι με τις ολάνθιστες αυλές και απολάυστε τη θέα του Αιγαίου που είναι μοναδική από τη Σίκινο.

Η δημοφιλέστερη παραλία είναι η πεντακάθαρη αμμουδιά της Αλοπρόνοιας, ενώ δύο ακόμα παραλίες είναι προσβάσιμες οδικώς: το Διαλισκάρι και ο Άγιος Γεώργιος. Και στις 3 υπάρχουν δωρεάν δημοτικές ομπρέλες. Στις υπόλοιπες παραλίες (Άγιος Παντελεήμονας, Σαντοριναίικα, Μάλτας και Αη Γιάννης) οδηγούν μονοπάτια ή το καΐκι που αναχωρεί από την Αλοπρόνοια. Εφοδιαστείτε με τα απαραίτητα καθώς είναι εντελώς ερημικές.
Το νησί είναι επίσης διάσπαρτο από μικρά ξωκλήσια, που ξεπερνούν τα 60 σε αριθμό.

Δείτε περισσότερα για τη Σίκινο στο travelpass

Σίκινος. Η όμορφη «άγνωστη» των Κυκλάδων…

Ένας μικρός αιγαιοπελαγίτικος βράχος ανάμεσα στην Ίο και την Φολέγανδρο, νησιά που συγκριτικά με τη Σίκινο μοιάζουν με πολύβουα τουριστικά μεγαθήρια. Ναι, η πρώτη αίσθηση που αποκομίζεις όταν φτάνεις μετά από 12 με 14 ώρες ταξίδι στην Αλοπρόνοια -το λιμάνι του νησιού- είναι πως συναντάς επιτέλους την αυθεντική ομορφιά των Κυκλάδων. Βλέπετε η απομόνωση και η άγονη γραμμή έχουν, άθελά τους, κρατήσει αναλλοίωτο το νησί, τόσο σε επίπεδο ανθρώπων όσο και σε επίπεδο τρόπου ζωής. Οι κάτοικοι είναι περίπου 300 κι όλοι μένουν εκεί από επιλογή. Άλλωστε, αν δεν είσαι συνειδητοποιημένος, δύσκολα βγάζεις τον χειμώνα. Κοινωνία ζωντανή και άνθρωποι δραστήριοι που θέλουν να περνούν καλά και να έχουν το νησί τους καθαρό. Πολλοί είναι οι Ευρωπαίοι που μένουν μόνιμα στο νησί, στο Χωριό, τον έναν από τους δύο οικισμούς της Χώρας της Σικίνου, ο οποίος απλώνεται στις δύο αντικριστές βουνοπλαγιές. Επτά στα δέκα σπίτια ανήκουν πια σε Άγγλους, Ιταλούς και Γερμανούς. Εκεί, συναντάμε και τον Βρετανό πυροσβέστη που έγινε Ορθόδοξος … 

Η δεύτερη συνοικία της Χώρας είναι το Κάστρο. Σε ένα σκηνικό τραχύ και αυθεντικό, συναντάς ότι έχει να κάνει με πολιτισμό: υπηρεσίες, φούρνο, μπακάλικο, εστιατόρια και μικρά καφέ. Και μετά τις πρώτες εικόνες, αρχίζει η περιπέτεια με τον… γνωστό τρόπο της εκπομπής. Περίπλους και ξενάγηση στις άγνωστες παραλίες. Μαζί με την αμμουδιά της Αλοπρόνοιας, μόνο δύο παραλίες είναι προσβάσιμες οδικώς: το Διαλισκάρι και ο Άγιος Γεώργιος. Εκεί, πέσαμε πάνω στους… εισβολείς. Μια «παντόφλα» με εργάτες και μηχανήματα που έκαναν πραγματική απόβαση στο νησί. Σύνθημα και πολεμική ιαχή: «έφτασε το γρήγορο Ιντερνετ». Επιτέλους, το ποντισμένο καλώδιο οπτικής ίνας έρχεται να συνδεθεί με το δίκτυο του νησιού. Πλοία δεν έχουν, έχουν όμως διαδίκτυο και μάλιστα γρήγορο. Μικρή η διαφορά πάντως τόσο για τον μοναδικό επαγγελματία ψαρά του νησιού που συναντήσαμε εν ώρα εργασίας, όσο και για τη μοναδική καλόγρια στο μοναστήρι της Χρυσοπηγής (ή Ζωοδόχου Πηγής) στην κορυφή του λόφου, πάνω από το Κάστρο. Πρόκειται για μια οδοντίατρο από την Ρουμανία που τα άφησε όλα για να αφιερωθεί στον Θεό. Και τι σύμπτωση, την είχαμε συναντήσει ξανά στην Άμφισσα. Στην Σίκινο ωστόσο, οι ντόπιοι θέλουν και την ιατρική της ιδιότητα. Οδοντιατρείο έχουν, οδοντίατρο δεν έχουν!

 Σε αυτό το οδοιπορικό, δείτε ακόμη την Επισκοπή, το ρωμαϊκό μαυσωλείο, που έγινε εκκλησία, το «Τάμα» του Οδυσσέα Ελύτη την επιθυμία - διαθήκη την οποία εκπλήρωσε η σύντροφός του Ιουλίτα Ηλιοπούλου αλλά και τον παπα-Θόδωρο, τον ιερέα «έμβλημα» του νησιού με το βιολί του …