Παρασκευή 19 Μαΐου 2017

ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ Μ' ΕΧΑΣΑ


Δεν είναι, ξέρω'γω, άρνηση της πολιτικής ορθότητας, ούτε της ιδέας της καλής γειτονίας. Εξάλλου π.Χ. και μ.Χ. «οὒτοι συνέχθειν, ἀλλά συμφιλεῖν ἔφυν».
Είναι η ιστορία του (προ)παππού Χαράλαμπου και της (προ)γιαγιάς Παρθένας, του (προ)παππού του Γιώργη και της (προ)γιαγιας Σοφίας. Είναι η ζωή τους. Αρετουσάριστη. Και αναγκαστικά με γωνίες.
 Ευαγγελία Βαμβίνη

Την πατρίδαμ’ έχασα,
άκλαψα και πόνεσα.
Λύουμαι κι αρόθυμο, όι όι
ν’ ανασπάλω κι επορώ.

Ρεφραίν:
Μίαν κι άλλο `σην ζωή μ’
σο πεγάδι μ’ σην αυλή μ’ .
Νέροπον ας έπινα, όι όι
και τ’ ομμάτα μ’ έπλυνα.

Τά ταφία μ’ έχασα
ντ’ έθαψα κι ενέσπαλα.
Τ’ εμετέρτς αναστορώ, όι όι
και `ς σο ψυόπο μ’ κουβαλώ.

Ρεφραίν...
Εκκλησίας έρημα,
μοναστήρα ακάντηλα,
πόρτας και παράθυρα, όι όι
επέμναν ακρόνυχτα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: