ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ Μ' ΕΧΑΣΑ

Δεν είναι, ξέρω'γω, άρνηση της πολιτικής ορθότητας, ούτε της ιδέας της καλής γειτονίας. Εξάλλου π.Χ. και μ.Χ. «οὒτοι συνέχθειν, ἀλλά συμφιλεῖν ἔφυν».
Είναι η ιστορία του (προ)παππού Χαράλαμπου και της (προ)γιαγιάς Παρθένας, του (προ)παππού του Γιώργη και της (προ)γιαγιας Σοφίας. Είναι η ζωή τους. Αρετουσάριστη. Και αναγκαστικά με γωνίες.
 Ευαγγελία Βαμβίνη

Την πατρίδαμ’ έχασα,
άκλαψα και πόνεσα.
Λύουμαι κι αρόθυμο, όι όι
ν’ ανασπάλω κι επορώ.

Ρεφραίν:
Μίαν κι άλλο `σην ζωή μ’
σο πεγάδι μ’ σην αυλή μ’ .
Νέροπον ας έπινα, όι όι
και τ’ ομμάτα μ’ έπλυνα.
Τά ταφία μ’ έχασα
ντ’ έθαψα κι ενέσπαλα.
Τ’ εμετέρτς αναστορώ, όι όι
και `ς σο ψυόπο μ’ κουβαλώ.
Ρεφραίν...
Εκκλησίας έρημα,
μοναστήρα ακάντηλα,
πόρτας και παράθυρα, όι όι
επέμναν ακρόνυχτα.