Τι να γράψεις για την Μεγάλη Εβδομάδα όταν η ζωή σου πνίγεται σε μια μικρή πεζότητα. Πώς να προσεγγίσεις τα Μεγάλα όταν νιώθεις τόσο μικρός; Πώς να μιλήσεις για την όντως χαρά όταν φυλλομετράς δάκρυ και αίμα στο ημερολόγιο της ψυχής σου; Μήπως όμως μονάχα μέσα από την ταπείνωση, την επίγνωση, τα αδιέξοδα και τις καταστροφές μπορείς να εισέλθεις στον Νυμφώνα Του; Γιατί αυτό τελικά που θα ανοίξει την θύρα του ουρανού δεν θα έχει σχέση με τις αρετές μας. Ούτε με τις υπόγειες διαδρομές στα ναρκισσιστικά παιχνίδια του εγωκεντρισμού μας και ας έχουν το προφίλ της «πνευματικότητας».
Το μυστικό του ουρανού είναι μια τέχνη που την γνωρίζουν μονάχα οι ταπεινοί. Είναι απλό μα θέλει τσακισμένο εγωισμό . Είναι σοφό μα θέλει να είσαι «μωρός». Είναι για τους πιστούς μα όχι για αυτούς που κάνανε την πίστη εγγυήσεις και ιδεολογία. Είναι μια γλώσσα μυστική που δυο είδη ανθρώπων την γνωρίζουν στην ζωή , οι Άγιοι και οι πολλοί αμαρτωλοί, άλλωστε για να ''φτάσεις στον παράδεισο πρέπει να πάρεις φόρα από τον πάτο της κόλασης...'' ή να είσαι στον προσωπικό σου ''Άδη και να μην απελπίζεσαι (Άγιος Σιλουανός του Άθω).
Η Μεγάλη Εβδομάδα δεν είναι γι΄ αυτούς που αισθάνονται ισχυροί, που ζαλίστηκαν στην αλαζονεία της δήθεν αρετής τους, στην δύναμη της εξουσίας τους και των «κατορθωμάτων» τους. Δεν είναι γι΄ αυτούς που έμειναν πιστοί στα «έθιμα» και τις «παραδόσεις» μιας θρησκευτικής σύμβασης. Από τότε που πάψαμε να «μετράμε την ποιότητα της ζωής με την χαρά της Γιορτής…» να μεταμορφώνουμε τον πόνο σε προσευχή, τους καημούς και τα μεράκια της υπάρξεως μας σε τέχνη, δεν μπορούμε να βιώσουμε την Μεγάλη Εβδομάδα.
Γιατί για να βιώσεις την Μεγ. Εβδομάδα πρέπει με πνευματικό θάρρος να ομολογήσεις «ότι στα δάκρυα της Μαγδαληνής είδες τα δάκρυα σου..».
19 σχόλια:
« Από τότε που πάψαμε να "μετράμε την ποιότητα της ζωής με την χαρά της Γιορτής…" »
Σχόλιο
Γιατί δεν μας λέτε τίνος λόγια είναι τα εντός εισαγωγικών ( « ... » } και ακόμη, γιατί δεν μας προσδιορίζετε ποιά είναι αυτή «η χαρά της Γιορτής» ; Θα μας το πείτε ή να το γράψω εγώ ; Να γράψω ότι η "χαρά της γιορτής" είναι ο προτεινόμενος σεξουαλικός έρωτας - ευσεβώς λεγόμενος και "μανικός" - με εναλλασσόμενους συντρόφους λες και είναι κοστούμι ;
Κύριε Κύπριανέ , μέ όλο τον σεβασμό που έχω σέ κάθε παραδοσιακό άνθρωπο , τελικά τίνος είναι αυτά τά λόγια ; Καί άν είναι ..... τι σχέση μπορεί να έχουν μέ το εδώ πνεύμα ; Εδώ ΄΄μπαινοβγαίνουμε ΄΄ και δέν συναντήσαμε αυτό το πνεύμα που περιγράφετε , τί ακριβώς θέλετε να πείτε ; Ανεξάρτητα μέ τό ποιός το είπε που ειλικρινά αγνοώ , μία διατύπωση κάπως ποιητική μπορεί να έχει διαφορετικές αναγνώσεις ....εμένα φερ'ειπείν μου λέει οτι η ποιότητα της λειτουργικής και πνευματικής μας ζωής μετριέται μέ την χαρά μέ την οποία μετέχουμε σέ αυτήν Η χαρά ειναι άλλωστε το κριτήριο της μετοχής μας σέ ......άς μήν λέμε παχιά λόγια ....ίσως είναι και βλάσφημα τά παχιά λόγια ...Μία άλλη ανάγνωση, που είναι καί πλησιέστερη προς τον τίτλο του άρθρου έιναι, οτι χάθηκε η ποιότητα μιάς ανέορτης και πεζής ζωής χωρίς την χαρά της Κυριακής και της γιορτής για το περισσότερο μέρος του λαού μας Είναι ψέμα αυτό ; Γιατί να έχει αυτή την έννοια που μας περιγράφετε; Αποκλείεται αυτός που το είπε, να το είχε πάρει και αυτός από αλλού ,ένα είδος δηλαδή σάν τις ελληνικές λέξεις που ξενιτεύτηκαν και τις εισαγάγαμε πάλι εξευρωπαϊσμένες πλέον ; Αμαρτωλοί άνθρωποι μπορεί να είμαστε , αλλά δέν νομίζω οτι εδω λατρεύεται το πνεύμα που περιγράφετε .....εμείς τουλάχιστον δέν έχουμε εισπράξει κάτι τέτοιο .....
Με αφορμή το «σχόλιο» του Kyprianos Christodoulides ας πούμε και ένα λογισμό που καιρό μας προβληματίζει ,γιατί στο χώρο των παραδοσιακών πιστών επικρατεί αυτή η απίστευτα αυθαίρετη λογική και έντονη κριτική σε ότι οι ίδιοι δείχνει να μην αντιλαμβάνονται;
Και δίνουμε και λαβές στον κάθε οικουμενιστή να λέει και δικαίως τα δικά του…
Διότι αν σε σκέψεις ποιητικές βάζει στο «στόμα του ποιητή» πράματα που δεν εννοεί ,πως θα πείσεις κάποιον καλοπροαίρετο που είναι σε πλάνη για την πλάνη του ;
Η τραγικότητα των «παραδοσιακών!»
Η τραγικότητα των «παραδοσιακών!» και η ιλαρότητα των προοδευτικών !! Ω, τί θαυμάσια εικόνα, να βλέπεις τον "Τιτανικό" να βουλιάζει και η ορχήστρα να εξακολουθεί να παίζει μουσική !!!
Ευχαριστώ για την δημοσίευση του σχολίου.
"...Εκτιμώ κάποιον σημαίνει ότι τον αποδέχομαι και του αναγνωρίζω το δικαίωμα ύπαρξης,σκέψης και δράσης. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει πάντα να συμφωνώ με τις ιδέες του ή να επικροτώ όλες τις πράξεις του, μπορώ βέβαια να διαφωνώ χωρίς απαραίτητα να παύει η εκτίμησή μου γι' αυτόν και χωρίς βέβαια ακούσια ή εκούσια, να διαστρεβλώνω τα λόγια του.
...Η ΦΙΛΙΑ είναι κάτι περισσότερο από μια απλή εκτίμηση. Οι πραγματικοί φίλοι είναι δεμένοι μεταξύ τους με μια άρρηκτη και πολύ δυνατή αγάπη...
Η ΑΓΑΠΗ, που είναι ανεκτίμητο θεικό δώρο, πρέπει να απευθύνεται πρώτιστα στον θεό , στους συνανθρώπους, χωρίς καμιά διάκριση και γενικά σ' όλα τα πλάσματα του θεού, έμψυχα, άψυχα και πνευματικά.
Η κορωνίδα της αγάπης είναι ο ΕΡΩΤΑΣ. Και υπάρχουν έρωτες και "έρωτες". Έρωτες καλοί και κακοί. Όταν αισθανόμαστε έρωτα μπορούμε να θυσιάσουμε ακόμα και τη ζωή μας για την Πατρίδα, την Πίστη, την Οικογένεια. Γενικά, ο έρωτας είναι η μεγάλη, η ανεξάντλητη αγάπη και αφοσίωση. Και για κάθε τι για το οποίο αισθανόμαστε έρωτα θα το δούμε να ευδοκιμεί σαν αποτέλεσμα της αδιάκοπης φροντίδας μας. Δυστυχώς,υπάρχουν και κακοί έρωτες, όπως αυτός της αχαλίνωτης απόλαυσης της αμαρτίας, του πλούτου, της πολυτέλειας..."
Η ΧΑΡΑ της ΓΙΟΡΤΗΣ στο άρθρο, αφορά αποκλειστικά τον έρωτα χωρίς εισαγωγικά.
..και για όποιον ενδιαφέρεται για την πηγή, όλα αυτά τα γράφει ένας γέρων- όχι δεν είναι αυτός του τρελλογιάννη- που τα άσπρα του μαλλιά και τα χρυσά του μάτια, κυρίως όμως το χαμόγελό του, προδίδουν το μυστικό της ΕΥΤΥΧΙΑΣ του:
αιώνια ερωτευμένος με τη ζωή..
..και πίστεψε με, κύριε Κυπριανέ, στον ίδιο τον τιτανικό αν ήταν μέσα την ώρα που βούλιαζε, θα εξακολουθούσε να έχει την ίδια ιλαρότητα στο πρόσωπό-όπως κι άλλοι του είδους του-παίζοντας μουσική στη φυσαρμόνικά του, την ώρα που άλλοι θερμόαιμοι χριστιανοί-όπως κι άλλοι του είδους τους- θα προσπαθούσαν με κάθε μέσο να σώσουν το τομάρι τους με την τραγικότητα να διαγράφεται στα πρόσωπά τους.
καληνύκτα σας
«Η ΧΑΡΑ της ΓΙΟΡΤΗΣ στο άρθρο, αφορά αποκλειστικά τον έρωτα χωρίς εισαγωγικά.
..και για όποιον ενδιαφέρεται για την πηγή, όλα αυτά τα γράφει ένας γέρων- όχι δεν είναι αυτός του τρελλογιάννη- που τα άσπρα του μαλλιά και τα χρυσά του μάτια, κυρίως όμως το χαμόγελό του, προδίδουν το μυστικό της ΕΥΤΥΧΙΑΣ του:
αιώνια ερωτευμένος με τη ζωή..»
κχ
Το έχω γράψει και θα το ξαναγράψω : «Όσοι έζησαν τον πόθο Χριστού, όσοι μίλησαν και έγραψαν για θείο έρωτα, τον γνώρισαν στις ερημιές, σε σκήτες απορρωγότων ορέων. Αυτό ήταν το θέλγητρο της δικής τους ερωτικής σχέσης.» ( Βλέπε σχόλια http://opaidagogos.blogspot.gr/2016/02/blog-post_25.html )
Όποιος έχει καθαρή την καρδία, ορά την θεωρία του αγίου Θεού («Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται»), βλέπει την αγάπη, και ο άγιος Θεός έμπρακτα ενεργεί και του χαρίζει τον θείο έρωτα. Θεωρία η αγάπη, πράξη ο έρωτας. Προϋπόθεση, η νήψη, η άσκηση, η ταπείνωση, η εγκατάλειψη του κόσμου, με δυο λόγια η περιτομή της καρδιάς εν πνεύματι ( : 29 ... περιτομὴ καρδίας ἐν πνεύματι, οὐ γράμματι, Ρμ. β΄) .
Να ποιοι έζησαν, πώς έζησαν, και τελικά αξιώθηκαν να μιλήσουν για (θείο) έρωτα, για την απερίγραπτη χαρά της Γιορτής. Άλλη δεν υπάρχει.
Γράφω πάντα τη γνώμη μου . Ίσως και τη γνώμη ενός παραδοσιακού - διασωθέντος από το ναυάγιο του "Τιτανικού".
Καλή Ανάσταση
δεν θα επιχειρήσω άλλο να σας πείσω πως έρωτας είναι ακριβώς αυτό, η μεγάλη,η ανεξάντλητη αγάπη και αφοσίωση σε οτιδήποτε αγαπημένο, αφού στο πρόσωπο του συνανθρώπου μου, βλέπω τον ίδιο τον θεό μου, που μου ζητά να μην τον αγαπώ χλιαρά αλλά με όλη την ψυχή, την καρδιά, τη διάνοια-λέει άλλα δύο που τα ξέχασα..
σας ευχαριστώ που ήσασταν ευγενικός στο τελευταίο σχόλιο.καληνύκτα
..έψαξα: "αγάπησε Τον θεόν σου με όλη σου τη δύναμη και με ολόκληρη την ύπαρξή σου." Αν αυτό δεν είναι έρωτας......δεν σας πείθω ε; οκ θα περιμένουμε μέχρι να ερωτευτείτε..όχι λίγη πλακίτσα έκανα. καληνύκτα.
Δέν μπορούμε να κατηγορήσουμε έναν άνθρωπο επειδή έχει το ταλέντο είτε μέ το χιούμορ ,είτε μέ την καλλιτεχνική ματιά και την ποίηση να προσφέρει λίγη άδολη χαρά και παρηγοριά στόν συνάνθρωπό του, έστω μέσα στην ζοφερή πραγματικότητα που ζούμε Κύριε Χριστοδουλίδη κάποιο λάθος κάνατε ! Ή δέν μπαίνετε συχνά εδώ ή μείνατε στην επιφάνεια Καμμία προοδευτικότητα και κανένας ΄΄προτεινόμενος σεξουαλικός έρωτας΄΄ με την έννοια του νεονικολαϊτισμού Με την έννοια της αποδοχής του έρωτα ως μιάς πραγματικότητος που και η εκκλησία μας την αποδέχεται δια του γάμου ίσως Γι' αυτό δέν ευθύνεται ο τρελογιάννης ,αλλα ο Αδάμ και η Εύα Εδώ ο Τρελογιάννης μας έχει πήξει με εικόνες από το Άγιο Όρος και την μοναχική ζωή Δέν ακούσαμε και δέν διαβάσαμε ποτέ κάτι το νεονικολαΐτικο Άλλωστε δέν ανέλαβε εδώ νά μας διδάξει την Κλίμακα του Ιωάννη Αν κάτι δέν μας αρέσει απλά το παραβλέπουμε Γενικώς οι ισορροπίες του ειναι καλές ,εμένα δέν με χαλάνε , έτσι λοιπόν γιατί να χαλάμε καί μεις τις δικές του ισορροπίες ; Η ισορροπία ενός ενθρώπου είναι νομίζω κάτι το ιερό ,σάν γιατρός θα ξέρετε περισσότερα .....
Σιγά ρέ παιδιά μήν τρελλαθούμε Δηλαδή η μόνη πηγή χαράς είναι ο έρωτας ; Δηλαδή αυτοί που δέν έζησαν τον σαρκικό έρωτα και από θείο μόνο ο Θεός ξέρει , δέν έχουν μερίδιο στην χαρά ; Αυτοί θα πρέπει να χαίρονται περισσότερο γιατί είναι σάν να γλύτωσαν από τά δόντια ενός σκύλου Ποιός αρχαίος φιλόσοφος τό έλεγε ; Όποιος το πεί θα παρει 10'.....
Kύριε Χριστοδουλίδη είμαι ο 4.22, 12.50, 1.17
Συμφωνώ μαζί σας οτι ο θείος έρωτας είναι καρπός άσκησης ,εκζήτησης του Θεού και είναι θείο δώρο Καρπός αυτού του θείου έρωτος είναι η ΄΄χαρά΄΄ ως καρπός του Αγίου Πνεύματος : ΄΄Αγάπη ,χαρά ,ειρήνη.....΄΄ Ο θείος έρωτας είναι μία εμπειρία που δέν έχει σχέση με οποιαδήποτε άλλη ανθρώπινη αγάπη , φυσική ή συναισθηματική ή και εμπαθή Απλώς οι πατέρες χρησιμοποίησαν τά ανθρώπινα σχήματα για να μπορέσουν να διατυπώσουν τις μυστικές των εμπειρίες Θεωρώ οτι είναι και κάπως βλάσφημο μεταξύ τυρού και αχλαδιού να μιλάμε για ΄΄ θείο έρωτα΄΄ Θά πρέπει να είμαστε κάπως φειδωλοί στίς εκφράσεις μας Καλή είναι η διάδοση και μελέτη των πατερικών βιβλίων ,αλλά μήν μπερδεύουμε τά πράγματα Μερικά πράγματα κατανοούνται μόνο βιωματικά και όχι διανοητικά επειδή τά διαβάσαμε στά χαρτιά ......
Επειδή μόνο ο Θείος και πατερικός λόγος είναι αυτός που βάζει τά πράγματα σέ μια ισορροπία που αναπαύει τον άνθρωπο ,άς πούμε οτι ο σαρκικός έρωτας αρχίζει από την αποδοχή ως μιάς πραγματικότητος που είτε το θέλουμε ,είτε όχι υπάρχει καί άν δέν θέλουμε να το παραδεχτούμε τότε όλο και κάποια ΄΄γκαστρωμένη΄΄ θα τύχει να συναντήσουμε μπροστά μας καί τότε θα καταλάβουμε οτι αυτό δέν το έκανε ο πελαργός και τελειώνει στήν καταφρόνηση του υπερ μιάς άλλης πραγματικότητος Καί τά δύο αυτά άκρα υπάρχουν και θα πρέπει να συνυπάρχουν ειρηνικά και δέν χρειάζεται να πείσουμε περί αυτού περί της υπάρξεως δηλαδή του έρωτα ανθρώπους εγγάμους Είναι ένα άλλο θέμα οτι συνήθως μόνο Χαραλάμπηδες βλέπουμε γύρω μας ,δηλαδή άν τελικά και ο γάμος υπηρετεί τον έρωτα ή την τραγικότητα του ανθρώπου .....
μπορεί κάποιος να απαντήσει; πραγματικά διερωτούμαι; ένας μάρτυρας της Πίστης μας, όπως ήταν ο Αθανάσιος Διάκος, ο οποίος με φρικτό θάνατο έδωσε την ίδια τη ζωή του για να μην απαρνηθεί την Πίστη του που με πόθο αγαπούσε, αλλιώς δεν θα άντεχε το μαρτύριο, δεν θεωρείται πως είχε μέσα του αυτό τον έρωτα/πόθο/πάθος/λαχτάρα; Μαζί και τόσοι άλλοι μάρτυρες της Πατρίδας και της Θρησκείας.
Ευχαριστώ όλους τους σχολιαστές, που έκαναν τον κόπο και καταπιάστηκαν με τα δικά μου. Σε όλους εύχομαι Καλή Ανάσταση και τους τιμώ για την ευπρέπεια των σχολίων τους. Έσχατο άφησα τον Ανώνυμο, 11 Απριλίου 2017 - 9:23 (είμαι ο 4.22, 12.50, 1.17) . Το τελευταίο του σχόλιο (9:23) χρήζει δεύτερης και τρίτης ανάγνωσης ή καλύτερα μελέτης. Δεν έχω κάτι να προσθέσω - δεν χρειάζεται άλλωστε - εκτός μόνο από ένα δεύτερο και Μεγάλο ευχαριστώ.
«Θεωρώ οτι είναι και κάπως βλάσφημο, μεταξύ τυρού και αχλαδιού, να μιλάμε για "θείο έρωτα"». (Ανώνυμος, 9:23 πμ).
Θα συμπλήρωνα, είναι το τελευταίο, για το οποίο εμείς οι ευρισκόμενοι στον περισπασμό του κοσμικού βίου, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε.
χωρις να σκεφτομαι ισοπεδωτικα ή μηδενιστικα, ισως ακομη γιατι οι γνωσεις μου δεν μου επιτρεπουν να εμβαθυνω περισσοτερο στο θεμα, δεν μπορω να εννοησω ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΓΑΠΗΣ που να μην εχει σχεση με ανθρωπινη αγαπη. Γιατι στο προσωπο του αδελφου μου, βλεπω τον ιδιο τον θεο. Κι αν την αγαπη μου διακατεχει μια καθαρη, ζωντανη φλογα, αυτο λεγεται ερωτας. Αν αυτο το παθος, αν μου το επιτρεπει το πνευματικο μου επιπεδο, ισχυει και για τον θεο μου και αυτο ειναι ερωτας.
Κυριε Κυπριανε, ευχομαστε ο Αγιος Κυπριανος, ενας αλλοτε ισχυρος μαγος που απευθειας επικοινωνουσε με τον ιδιο τον Σατανα, να σας φυλαει κ να σας δινει παντα λιγη απ'αυτη τη φλογα που τον εκανε αργοτερα να γινει θυσια για τον Χριστο!
Κλεινω μ'αυτο:"Με πολλη απλοτητα και καθαροτητα, με ανειπωτη επιεικεια και καλοσυνη, ο ιδιος ο Κυριος και Θεος μας Ιησους Χριστος, για να διασκεδασει καποιες λανθασμενες σκεψεις και εντυπωσεις μας, περιγραφει στην Καινη Διαθηκη και μας τονιζει εμφαντικα τον χαρακτηρισμο του Εαυτου Του "Μαθετε απο Εμενα τον ιδιο οτι ειμαι απλος και με ταπεινη καρδια, γεματη απο ΑΓΑΠΗ και οταν το κατανοησετε και το πιστεψετε αυτο, οι ψυχες σας θα βρουν την αναπαυση και τη γαληνη και θα πλημμυρισουν απο τη δικη μου ΕΙΡΗΝΗ."
ευχομαστε, ο δικος σας τιτανικος να φτασει γερος στον προορισμο του, χωρις παγοβουνα ή τρικυμιες!
Επίσης κ. Χριστοδουλίδη σάς ευχόμαστε Καλή Ανάσταση !
Μετά απο ενα χρόνο, σήμερα 10/04/2018, ο επίλογος.
Ο ανθρώπινος καί εν μέρει ο θείος έρωτας, "οράται" στούς εν τώ κόσμω πιστούς μόνο διά τού ιερού Μυστηρίου τής κοινωνίας τού γάμου. Εκτός Μυστηρίου κάθε άλλη κοινωνία ανδρός καί γυναικός είναι πορνική σχέση. Δέν είναι κοινωνία.
Σημειώνω, οι Νικολαΐτες Νεορθόδοξοι συχνά πυκνά - θα έγραφα πάντα - υπερτονίζοντας τήν σχέση καί τις σχέσεις, παρεμβάλλοντας ενίοτε, γιά νά θολώνουν τά νερά, καί τήν λέξη κοινωνία αρυόμενοι όρους από συνθήκες, που παραπέμπουν στήν Ψυχολογία καί ελάχιστα ή καθόλου στήν Θεολογία. Έχουν αναγάγει τήν Θεολογία σέ Σχεσιολογία. Συναφής καί η Κοινωνιολογία.
Ίσως, άν ήταν Ψυχίατροι, κάτι θά μπορούσε νά περιμένει κανείς. Αλλά, ακόμη καί τότε, ... .
Χριστός Ανέστη.
Διόρθωση
"Οι Νικολαΐτες Νεορθόδοξοι συχνά πυκνά υπερτονίζουν" κλπ.
Τό "υπερτονίζοντας" είναι τού ήλιθίου Android.
Ευχαριστώ γιά την φιλοξενία.
Δημοσίευση σχολίου