Ομιλία του π. Θεοδώρου Ζήση που εκφωνήθηκε την Κυριακή 5-04-2017 με την συμμετοχή των Πρωτοπρεσβυτέρων: Νικολάου Μανώλη, Φωτίου Βεζύνια, Αγγέλου Αγγελακοπούλου και Ματθαίου Βουλκανέσκου.
Ως σχόλιο για την παραπάνω κουβέντα που έγινε,θα πούμε, ότι είπαμε εδώ
Εμείς με ποιον είμαστε; Με όποιον κόβει μνημόσυνο ή με όποιον κάνει και διακοπή κοινωνίας, την λεγόμενη αποτείχιση;
Είμαστε με τον Δεσπότη Χριστό και είμαστε με όλους όσους δεν αναγνωρίζουν την κακόδοξη σύναξη της Κρήτης.
Είτε διαμαρτύρονται χωρίς να κόψουν μνημόσυνο, είτε έκοψαν, είτε έκαναν και διακοπή κοινωνίας.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας έχουν πράξει με όλους τους τρόπους, διότι γνώριζαν εμπειρικά την ελευθερία του Αγίου Πνεύματος…
Δεν υπάρχει «υποχρεωτικό» ενός τρόπου.
Ο Θεός δέχεται ακόμα και να τον αρνηθεί ο άνθρωπος. Δεν υποχρεώνει, δεν παραβιάζει το αυτεξούσιο.
Είθε Κύριος να δίνει φώτιση στους πατέρες που αγωνίζονται. Αμήν.
27 σχόλια:
Oι πατέρες επιδεικνύουν διάκριση, και υπευθυνότητα και βάζουν τα πράγματα στη θέση τους, μέσα σε αυτή τη σύγχυση και το χάος των ανυπόστατων που ακούγονται από τον καθένα [άσχετο ή σχισματικό στο φρόνημα].
Ο π.Θεόδωρος λέει [και μάλιστα σε αρκετά σημεία της ομιλίας του], ότι "δεν είναι δυνατόν όλη η Εκκλησία να πλανηθεί" και ότι "είναι ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ να λέμε ότι έχει φύγει η Θεία Χάρη, και ότι τα Μυστήρια είναι άκυρα".
Στο 9ο λεπτό λέει "Όλοι γνωρίζουμε ότι είναι βασική αλήθεια από την εκκλησιαστική ιστορία και κανονική παράδοση, ότι μόνο όταν υπάρξει οριστική καταδίκη από Σύνοδο των κακόδοξων, τότε μόνο φεύγει η Χάρις από τα Μυστήρια που τελούν".
Στο 19.45 λέει "..τώρα που δεν έχουμε Ναό τι να κάνουμε;που θα πάνε τα παιδιά μας;δεν θα πάνε πουθενά;χάθηκε η Χάρις από την Εκκλησία;; Aυτό δηλαδή καταντάει να γίνει ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ!
Δηλαδή να πούμε ότι διακόπτουμε την κοινωνία με όλη την Εκκλησία;;
Δεν έχει η Εκκλησία Χάρη, και η Χάρη έχει απομείνει μόνο στους Αγιορείτες οι οποίοι διέκοψαν το μνημόσυνο;;;!!!"
[ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΚΑΛΑ ΟΣΟΙ ΘΕΩΡΕΙΤΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΑΙΡΕΣΗ!!!]
Ο π.Ν.Μανώλης τόνισε πολύ το θέμα της "ακοινωνησίας" ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΙΑΦΩΝΕΙ ΚΑΘΕΤΑ, όπως και ο π.Α.Αγγελακόπουλος που λέει στο 41.10 "Εμείς δεν υποστηρίζουμε την ακοινωνησία με όλη την Εκκλησία.ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΛΑΝΗΘΕΙ ΟΛΗ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Εδώ είμαστε, στην Εκκλησία, και δεν είμαστε πλανεμένοι".
Ο π.Μ.Βουλκανέσκου λέει στο 48.30 "Πως είναι δυνατόν να μην έχουμε κοινωνία π.χ. με την Εκκλησία της Βουλγαρίας που καταδίκασε την σύνοδο της Κρήτης λέγοντας ξεκάθαρα ότι οι αιρετικοί είναι εκτός Εκκλησίας δεν έχουν Χάρη, δεν έχουν σωτηρία, και τους περιμένουμε να επιστρέψουν στην Μία Αγία Εκκλησία;;"
Λένε ακόμα ότι οι πιστοί πρέπει να είναι σε επαφή με την Εκκλησία και να αγιάζονται [ΚΑΙ] μέσω των Ιερών Μυστηρίων. Ότι γίνεται είναι προσωρινό και ο σκοπός μας δεν είναι τα σχίσματα αλλά να καταφέρουμε να φτάσουμε σε μια επόμενη Σύνοδο που θα καταδικάσει τον οικουμενισμό.
Και να πω ακόμα ότι ο π.Φ.Βεζύνιας είπε ότι "κάτω από τα ράσα φορούν παντελόνια και θα έπρεπε ο λόγος τους να είναι το "ναι, ναι" και το "ου,ου"".
Και ο π.Θ.Ζήσης μίλησε για μεγάλο θράσσος και απαξίωση προς το πρόσωπό του.
Εγώ το μόνο που θέλω να προσθέσω είναι ότι οι Αγιορείτες είναι κυριολεκτικά "στον κόσμο τους", μέσα σε αδιακρισία [που ονομάζουν ακρίβεια], και άσχετοι με την πραγματικότητα, αφού είναι αποκομμένοι από την ελληνική κοινωνία.
Να τους πληροφορήσουμε λοιπόν ότι οι οικογένειες παλεύουν με θεούς και δαίμονες.Τα παιδιά είναι από πολύ μικρή ηλικία σε ολοήμερα σχολεία, δέχονται τις χειρότερες επιδράσεις από άθεους δασκάλους, από το ίντερνετ από τη βιομηχανία της μουσικής και του θεάματος, από τα χειρότερα πρότυπα που θα μπορούσαν να έχουν, από την επέλαση της Νέας Εποχής, την ολοκληρωτική αθεϊα, την πολιτική ορθότητα, τη νομιμοποίηση των διαστροφών, την μετάλλαξη όλων των εννοιών.
Και ανάμεσα σε όλα αυτά, έχει μείνει μια ΣΚΙΑ Εκκλησίας, μια Μεγάλη Εβδομάδα των παιδικών μας χρόνων ΠΟΥ ΑΥΤΗ ΜΑΣ ΚΡΑΤΗΣΕ [ΚΑΡΔΙΑΚΑ] ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΣΑΜΕ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ, μετά τα διαστήματα του μπερδέματος και της αθεϊας μέσα στην οποία ζήσαμε, και τώρα έχουμε τους κάθε είδους σχισματικούς με "μορφή ευσεβείας" να μας λένε να φύγουμε απ΄την Εκκλησία, και να στερήσουμε ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΑ, αυτό που απέμεινε από τα παιδιά.
Αυτά δηλαδή τα άτυχα [λόγω των εποχών που φτάσαμε] μικρά παιδιά [το μέλλον της Ελλάδας] που σε λίγο θα γίνουν και μειοψηφία ανάμεσα στους αλλόθρησκους, να στερηθούν ακόμα και αυτό το λίγο που απέμεινε!
Αντί να καθαρίσουμε την Εκκλησία όπως οφείλουμε απέναντι στις επόμενες γενιές, να την εγκαταλείψουμε! Μπράβο μας!!! Κολλημένοι όλοι ΣΤΟ ΓΡΑΜΜΑ!
Πνευματικά τυφλοί.Το μόνο μας πρόβλημα είναι "ο εαυτός μας", μη τυχόν και "μολυνθούμε".. Οι υπόλοιποι ας καταστραφούν! Η Ορθόδοξη Εκκλησία ας βουλιάξει [αφού την κατατάξαμε στις αιρέσεις, ας την χτυπάμε ώστε να βουλιάξει μια ώρα νωρίτερα].Μπράβο μας!Ωραία λογική.
Η ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ ΠΕΤΥΧΕ ΑΛΛΑ Ο ΑΣΘΕΝΗΣ ΑΠΕΒΙΩΣΕ!
Θέλω να ευχαριστήσω τους σεβαστούς πατέρες Θ.Ζήση Ν.Μανώλη και τους υπόλοιπους για την διάκριση την υπευθυνότητα και τη λογική τους.Έχουν και οι ίδιοι οικογένειες και γνωρίζουν τι γίνεται στην ελληνική κοινωνία. Ευχαριστούμε για την ορθοτόμηση του λόγου τους.
Ελπίζουμε σε καλή συνέχεια του αγώνα τους από δω και πέρα.
Μένουμε στό συμπέρασμα οτι κανείς ουσιαστικός λόγος διχασμού δέν υφίσταται και χαιρόμαστε που εκατέρωθεν μέ κοσμιότητα εκτέθηκαν οι διαφορετικές τάσεις ΄΄οικονομίας ΄΄ ή ΄΄ακριβείας ΄΄ αντιμετώπισης της αιρέσεως που άλλωστε είναι συνέπεια της φυσικής θέσεως εκάστου Οι μέν είναι μοναχοί, οι δέ είναι ποιμένες εν το κόσμω Εν τέλει θεωρούμε ασήμαντο τον λόγο διαφωνίας και τίποτα το άξιο να επιφέρει διάσπαση Αγαπούμε τους σεβαστούς αγιορείτες πατέρες ,καθώς και τους εν το κόσμω πατέρες
1.
Λέει ο π. Ζήσης πώς προτρέπει τους πιστούς να πηγαίνουν στους Ιερείς που δεν είναι (φανερά τουλάχιστον) οικουμενιστές.
Όταν ο ίδιος και άλλοι Ιερείς που στηλιτεύουν τον Οικουμενισμό αποτειχίζονται και δεν έχουν Ναό να λειτουργούν (όπως λέει επίσης), τότε τίθεται το μέγα ερώτημα:
Πού θα πηγαίνουν οι πιστοί να «οικονομούνται»;
Αν αποτειχισθούν όλοι οι αντιοικουμενιστές Ιερείς και μείνουν χωρίς Ναούς λόγῳ των επιτιμίων που θα τους επιβληθούν,
τότε:
οι πιστοί μένουν έρμαια!
Οι ἴδιοι «δεν μολύνονται» (όρος που χρησιμοποίησαν κάποιοι από αυτούς) από το μνημόσυνο του Επισκόπου τους, ενώ αφήνουν τους πιστούς χωρίς τους ιδίους, και ενώ θα μπορούσαμε να εκκλησιαζόμαστε σε αυτούς και να αδειάζουμε τους άλλους Ναούς (όπως λέει ο π. Ζήσης) από τους αντιοικουμενιστές. Να αποτείχιση χωρίς εκκοπή μνημοσύνου, σκανδαλισμούς και σχίσματα! Με λίγα λόγια, αποδυναμώνουν το πιο αγωνιστικό κομμάτι του πληρώματος της Εκκλησίας. Σκέπτονται και ενεργούν ατομικά και όχι εκκλησιολογικώς συλλογικά! Έτσι ξεκίνησαν και οι παλαιοημερολογίτες, και έκαναν την χάρη στους οικουμενιστές να διαλυθούμε από μόνοι μας και να απομονωθούν οι πιο αγωνιστές πιστοί, οι οποίοι εξελίχθηκαν σε υπέρ το δέον ζηλωτές και κατέληξαν σχισματικοί γιατί δεν αναγνωρίζουν την Αποστολική διαδοχή μας και τα Μυστήριά μας.
2.
Έγινε φανερή και οριστική ρήξη (δεύτερο ορατό σχίσμα μέσα στο σχίσμα δηλαδή), ανάμεσα στους Κληρικούς και το Άγιον Όρος, και μάλιστα με βαρείς χαρακτηρισμούς προς τους Αγιορείτες!
3.
Οι αποτειχισμένοι Κληρικοί δεν θα ιερουργούν πλέον σε Ναούς (είναι εξάλλου και υπό απαγόρευση ιερουργίας) κι επιπλέον θα κάνουν ελάχιστα κηρύγματα (πιθανόν σε ιδιωτικούς χώρους, αν και τους απαγορεύοναι και τα κηρύγματα) , καθώς επίσης θα χάσουν πολλούς από τους διαδικτυακούς άμβωνες των (απαγορευμένων) κηρυγμάτων τους και τα πνευματικά τους παιδιά που θα εξομολογούνται αναγκαστικά αλλού. Πώς θα οφελούνται οι πιστοί;…
4.
Και βέβαια, για να δικαιολογήσω και τον όρο «σχίσμα» στην δεύτερη παρατήρησή μου, δεν αλλάζει το γεγονός πως οι Πατέρες ΑΔΙΚΩΣ έκοψαν το μνημόσυνο του Επισκόπου τους!!! Επίσης και αυτοί πού εκκρεμεί να το κόψουν. Διότι δεν πληροίται η προϋπόθεση της επαινετής εκκοπής μνημοσύνου του 15ου Ιερού Κανόνος, ο οποίος προϋποθέτει τον Επίσκοπο κηρύττοντα δημόσια και διδάσκοντα επ’ Εκκλησίας γυμνῂ τῂ κεφαλῂ κατεγνωσμένη δια Συνόδου αίρεση.
Επιπλέον, η 2η υποσημείωση του Ιερού Κανόνος, απαγορεύει την εκκοπή μνημοσύνου του Επισκόπου, ακόμη κι αν αυτός είναι κρυφά αιρετικός, διότι αφήνει περιθώριο στην διόρθωσή του.
Οι συγκεκριμένοι Πατέρες αυθαίρετα ερμηνεύυν την προϋπόθεση του Ιερού Κανόνος, επικαλούμενοι ως κήρυγμα και διδασκαλία δημόσια στο ποίμνιο επ’ Εκκλησίας , την μη δημόσια καταδίκη της ψευδοσυνόδου από τους Επισκόπους τους (αυτό μάλιστα δεν ισχύει για τον Επίσκοπο Πειραιώς, ο οποίος γραπτώς την κατεδίκασε, όσον αφορά τους εν δυνάμει να διακόψουν μνημόσυνο), και την Εγκύκλιο προς τον Λαό (στην οποία σημειωτέον όλοι οι Ιεράρχες δηλώνουν ως αποφάσεις της Συνόδου Κρήτης τα ορθά περί την Πίστιν).
Αυτά σε πρώτη φάση, είναι τα πρώτα αποτελέσμα της αποτειχίσεως, και βέβαια δεν καταλαβαίνω πώς ο Οικουμενισμός θα σταματήσει από αυτές τις αποτειχίσεις.
Γιατί δεν σταμάτησε κατά την διάρκεια τόσων ετών που χιλιάδες παλαιοημερολογίτες αποτειχίσθηκαν;
Να με συγχωράτε τον αγράμματο, αλλά έχει κανείς να μου λύσει μια απορία που μου δημιουργήθηκε;
Σε πρόσφατο σχόλιο ο πατέρας Νικόλαος είπε, ότι οι λόγοι που απέχουν από την ημερίδα «είναι θεολογικοί και πάρα πολύ σοβαροί που έχουν σχέση με την σωτηριολογία»!!! Μάλιστα στο ίδιο σχόλιο λέει: «Ευχαριστούμε τον Θεό που μας προ φύλαξε από το να παραστούμε από την ημερίδα»(!!·https://katanixis.blogspot.gr/2017/04/oxi.html) Και στο 2ο λεπτό του βίντεο, ακούμε ότι οι λόγοι ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΙ!!!
ΥΓ. Όποιος επιθυμεί να μάθει περισσότερες ασυνέπειες (εννοώ πολύ περισσότερες), είμαι πρόθυμος να απαντήσω.
Παρ΄ την κουφαμάρα σου στο καλό καί μή μας γράφεις.... Ψάξε αλλού για ψυχαγωγία ..... Μόλις η αποτείχιση έχασε ένα μπουμπούκι.....
Αυτό πάλι που λέει ο π. Βεζύνιας πού τό πάτε;
Λέει δυό τρεις φορές να αφήσουμε την ερμηνεία των Κανόνων, δεν είναι της ώρας...
Δηλαδή οι ίδιοι, πότε επικαλούνται τους Ιερούς Κανόνες για να νομιμοποιήσουν την αποτείχισή τους και πότε βγαίνουν δημόσια και λένε να τους αφήσουμε, δεν είναι της στιγμής...
(Βάζω πληθυντικό διότι αν και έκανε αυτήν την τοποθέτηση ο π. Βεζύνιας, όλοι οι υπόλοιποι Πατέρες την δέχθηκαν. Δεν έφερε κανένας αντίρρηση.).
Η αποτείχιση είναι πράγμα εξαιρετικά σπάνιον και δύσκολον, επειδή αν δεν γίνει για τους σωστούς λόγους, βάσει όλων των Ιερών Κανόνων που την αφορούν, αποτελεί σχίσμα και αμάρτημα.
Αν δεν προσέξουμε τώρα τους Ιερούς Κανόνες για να μην γίνει η Εκκλησία φέτες διάσπασης, πότε είναι η ώρα να τους προσέξουμε;
Υπάρχει Κανόνας που να λέει πως οι Κανόνες εφαρμόζονται όποτε θέλουμε εμείς, κατά το δοκούν;
Εισαι αγραμματούλης και πονηρούλης ..... Ένα χαστουκάκι στό μαγουλάκι ......
Ἐπαναλαμβάνω κάτι ποὺ εἶχα γράψει πρὸ μηνῶν:
Πρὶν ἀπὸ τὸ "πρόσθες ἡμῖν πίστιν" (προκειμένου νὰ "βγοῦμε στὸ κλαρί" ...),
ἄς προτάξουμε -χρονικὰ καὶ σὲ ἔνταση- ἕνα ἄλλο αἴτημα στὶς προσευχές μας,
τὸ "μὴ εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμόν".
Κι ὁ Θεός, ἄν τοῦ τὸ ζητήσουμε ταπεινὰ καὶ μ᾽ ἐπιμονή, θὰ μᾶς δείξη τὸν ἀκολουθητέο δρόμο, τῆς μεσότητος καὶ θὰ μᾶς συγκρατήση σ᾽ αὐτὸ τὸ ἀέναο σχοινοβατεῖν ποὺ εἶναι καὶ ἡ Ορθοδοξία καὶ ἡ συμφυὴς ὀρθροπραξία.
Γιὰ νά ᾽μαι πιὸ συγκεκριμένος :
Θὰ θεωροῦσα προσωπικά ὡς ὕψιστο, ὡς τὸν χειρότερο καὶ δολιώτερο πειρασμό γιὰ μένα
(κάτι σὰν τὸ "ἐξῃτήσατο ὑμᾶς τοῦ σινιάσαι ὡς τὸν σῖτον", τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν Πέτρο ...),
τὸ νὰ μετατεθῆ στοὺς ὤμους ἐμοῦ, τοῦ ἁπλοῦ, τοῦ συφοριασμένου μέσ᾽ στὰ πάθη καὶ τὴν κοσμικὴ τύρβη πιστοῦ,
τὸ βάρος
νὰ καταστῶ ἐγὼ (ἀπὸ ὑπάκουο κατ᾽ἀρχὴν τέκνο) κατ᾽ἐξαίρεσιν διαιτητὴς καὶ κριτὴς καὶ
-χωρὶς νά ᾽χω τὰ ἐφόδια
1) τῆς κεκαθαρμένης καρδίας,
2) τοῦ ὀρθολογικὰ διαυγοῦς μυαλοῦ, ἀλλὰ καὶ
3)τῶν θεολογικῶν γνώσεων καὶ
4) τῆς ἄριστης πληροφορήσεως & ἐποπτείας γιὰ πρόσωπα, κείμενα, γεγονότα καὶ παρασκήνια -
νὰ κληθῶ ἐγὼ νὰ διαιτητεύσω τὴν διαφορά,
(ὄχι ἁπλῶς) ἄν πρόδωσε μὲ λόγια ἤ ἔργα ἤ καὶ σκέρτσα ἤ καμώματα ὁ τάδε καὶ ὁ δεῖνα Ἐπίσκοπος τὴν Ὀρθοδοξία,
ἀλλὰ ΗΔΗ, ὅπως φαίνεται, νὰ ὑπεισέλθω καὶ στὴν περαιτέρω κρίση,
ἄν ἐτούτη ἤ ἐκείνη ἡ στάση ἀντιδράσεως στὴν ὑπαρκτὴ ἤ ὑποτιθεμένη αἴρεση εἶναι ἡ ἐνδεδειγμένη ἤ καὶ ἡ μόνη ἐπιβεβλημένη.
Μὲ συντρίβει κάτι τέτοιο. Ξεπερνᾶ τὶς δυνάμεις μου καὶ τὶς δυνάμεις τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τῶν πιστῶν Χριστιανῶν (ὄχι τῶν ἁπλῶς βεβαπτισμένων).
Ἔχω πικρὰ πεῖρα, ὅπως εἶχα ξαναγράψει, μὲ ἀνάλογες καταστάσεις στοὺς Ὑπερορίους Ρώσους μεταξὺ 2001 καὶ 2007, ποὺ κυριολεκτικὰ "διαολοκούνησαν" ψυχές καὶ οἰκογένειες. Ἀλλὰ κι οἱ σημερινοὶ ἑβδομηντάρηδες-ὀγδοντάρηδες θὰ θυμοῦνται τὸν σκανδαλισμὸ καὶ τὴν ἀπώλεια ψυχῶν στὸν ἁπλὸ τὸν κόσμο, ποὺ εἶχε ἐπιφέρει ὁ χωρισμὸς "Ζωῆς" καὶ "Σωτῆρος" τὸ ᾽58 (γιὰ λόγους, μάλιστα, μηδόλως ἁπτομένους δογματικῶν ζητημάτων, ὅπως εἶναι γνωστό), ποὺ τὸ τότε διακύβευμά του φαντάζει ὡς ἀστεῖο μπρὸς στὰ ἤδη ἐπίδικα.
Ἕνα σαρκικὸ πειρασμό, μιὰν ἀρρώστεια, ἕνα διωγμὸ ἀπὸ ἀπίστους κτὅ, τ᾽ ἀντιμετωπίζεις πιὸ εὔκολα.
Ἔχεις τὸν πνευματικό σου μαζί σου, τὸν Ἐπίσκοπό σου καὶ περιμένεις τὰ πυρὰ ἀπὸ μιὰ καὶ μόνο κατεύθυνση. Ξέρεις κατὰ ποῦ πολεμᾶς. Μὲ τὸ ποὺ σοῦ ᾽ρχεται ὁ πειρασμός, νοιώθεις τὴν πληροφορία τοῦ Θεοῦ μέσα σου γιὰ τὸ πρακτέο ἤ εὔκολα μπορεῖς νὰ τὴν διαγνώσης.
"Καλύτερα νὰ τὰ χαλάσης, ἁμαρτάνοντας, μὲ τὸν Θεό, παρὰ μὲ τοὺς Πνευματικούς σου Πατέρες (κι Ἐπισκόπους).
Γιατί, κι ἄν τὰ χαλάσης μὲ τὸν Θεό, αὐτοὶ θὰ σὲ φιλιώσουν ξανὰ μαζί του. Μά, ἄν τὰ χαλάσης μ᾽ αὐτούς, δὲν θὰ ὑπάρχη κανεὶς νὰ σὲ καταλλάξη μὲ τὸν Θεό."
Μὲ τὰ δογματικά, ἀντιθέτως, πλέεις σὲ νερὰ ἀχαρτογράφητα. Ὅλη ἡ εὐθύνη, πάνω σου.
Καὶ (τουλάχιστον ἐν ἔτει 2017 μ. Χ) ἔνδειξη/μαρτυρία ἀπὸ τὸν Οὐρανὸ ΚΑΜΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ περὶ τοῦ πρακτέου:
οὔτε καθαρὴ ὁμιλία τοῦ ἁγ. Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ μετὰ τὴν μαρτυρικὴ γλωσσοκοπία ποὺ ὑπέστη,
οὔτε κανεὶς τόμος αἱρετιζόντων νὰ βρεθῆ στὰ πόδια τῆς ἁγίας Εὐφημίας,
οὔτε τὸ κεραμίδι ν᾽ ἀναλύεται στὰ συστατικά του στὰ χέρια τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνα,
οὔτε ὁ Ἄρειος νὰ ψοφολογάη θεήλατος,
οὔτε ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς ποὺ νὰ θαυματουργῆ...
Συντριπτικό, λοιπόν, τὸ βάρος γιὰ μᾶς, τοὺς ἁπλοὺς ἑλληνοφώνους Ὀρθοδόξους πιστοὺς τῶν ἀρχῶν τοῦ 21ου αἰῶνος.
[Δὲν λέω, καθῆκον μας ἔσχατο ὡς πιστῶν εἶναι πράγματι, in extremis, ν᾽ ἀναδειχθοῦμε σὲ φύλακες τῆς ἀληθείας, σὲ συλλογικὸ στόμα ποὺ μέσῳ του θὰ μιλήση τὸ ἅγιο Πνεῦμα, γιατὶ κατὰ τὴν γνωστὴ διατύπωση τῶν τεσσάρων Πατριαρχῶν τοῦ (?) 1848 "Ὁ φύλαξ τῆς ἀληθείας παρ᾽ἡμῖν ἐστὶν ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ ".
Ἀλλ᾽ ἀκριβῶς ὅπως, ὡς πατριῶτες,
εἴμαστε μὲν διατεθειμένοι νὰ πάρουμε τὰ ὅπλα καὶ νὰ διαπράξουμε καὶ φόνο ἀκόμα γιὰ τὴν ἀπόκρουση τῶν ἀλλοφύλων ἐπιβούλων τῆς συλλογικῆς μας ἐπιβίωσης,
πλὴν ἀναγνωρίζουμε πὼς τοῦτο συνιστᾶ μεγάλο πειρασμό καὶ παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ νὰ μᾶς γλυτώση ἀπὸ δαῦτον καί,
ὁπωσδήποτε,
οὔτε ἀγλαϊζόμαστε οὔτε λαγνεύουμε ἐμμονικὰ στὴ σκέψη πὼς θὰ ξεκάνουμε ἕνα-ἕνα τὰ Μεχμετζὶκ μὲ διατρητικὰ βλήματα ἤ χειροβομβίδες,
ἔτσι κι ἐν προκειμένῳ,
ΦΡΙΤΤΟΥΜΕ στὴ σκέψη ὅτι οἱ ἀνεξιχνίαστες βουλὲς τοῦ Θεοῦ θὰ μποροῦσαν κάποια στιγμὴ νὰ μᾶς φέρουν στὴ θέση νὰ διαιτητεύσουμε ἐμεῖς, οἱ ἁπλοῖ καὶ συφοριασμένοι λαϊκοί, τὴν ἀντιλογία μεταξὺ τῶν πνευματικῶν μας κεφαλῶν σ᾽ ὅλα τὰ παραπάνω θέματα.
Γιὰ πειρασμὸ πρόκειται ἀδελφοί, γιὰ ΠΕΙΡΑΣΜΟ μεγάλο.
Γι᾽αὐτό, ἄς μᾶς λείπη γιὰ τὴν ὥρα τὸ "πρόσθες ἡμῖν πίστιν"
κι ἄς κυριαρχῆ τὸ "μὴ εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμόν" ...]
Εὔχομαι ἀπὸ καρδίας νὰ φωτίση ὁ Θεὸς ὅλους τοὺς ἐμπλεκομένους.
Καλὴ μετάνοια καὶ φωτισμὸ σὲ ὅλους μας καὶ σ᾽ ἐμένα πρῶτον.
Aγαπητέ κ.Παπαδόπουλε, έχετε δίκιο σε πολλά από αυτά που λέτε.Περπατάμε πάνω σε τεντωμένο σκοινί.Χρειαζόμαστε διάκριση ή τουλάχιστον μεγάλη προσοχή.
Όχι μόνο δεν την έχουμε, αλλά αντίθετα παριστάνουμε και τους ειδήμονες μέσα στην ημιμάθειά μας, επειδή κάτι είδαμε, κάτι διαβάσαμε..
Πάντως εγώ θέλω να πω, [για να βγουν και κάποια συμπεράσματα απ΄αυτό], ότι από τη στιγμή που άρχισε [το τελευταίο χρονικό διάστημα μετά τις τελευταίες αποτειχίσεις] ο ακραίος "ζηλωτικός ου κατ΄επίγνωσιν" λόγος αμφισβήτησης των Μυστηρίων και της Θείας Χάρης της Εκκλησίας σε σχόλια ή αναρτήσεις [που ευτυχώς οι πατέρες αναίρεσαν], κάτι μέσα μου άρχισε να αντιδράει πολύ έντονα [γιατί ένιωθα ότι ο διάβολος προσπαθεί να μας καταστρέψει με "εκ δεξιών" πόλεμο],με αποτέλεσμα όχι μόνο να με απωθεί αυτός ο λόγος, αλλά να επηρεάζει αρνητικά και τα αντανακλαστικά μου απέναντι στον οικουμενισμό (!!).
[Τώρα ακούγοντας τους πατέρες που έβαλαν τα πράγματα στη σωστή τους θέση νιώθω ότι ξαναβρίσκουμε τον προσανατολισμό μας].
Θέλω να καταλήξω ότι όλη αυτή η αδιακρισία, και το να αγγίζουμε τέτοια θέματα που μας υπερβαίνουν, καταλήγει τελικά σε ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα.
Στο να "μαζευόμαστε" υπό το "φόβο" ότι κάτι δεν πάει καλά, και ότι με το πρόσχημα της "επιπλέον ευσέβειας και ακρίβειας" ο διάβολος προσπαθεί να μας καταστρέψει.
Το ίδιο αγαπητοί αδερφοί γίνεται και στο πολιτικό πεδίο. Χρησιμοποιούνται κάποιοι "αναρχικοί" [από τον παρακρατικό μηχανισμό], που με το πρόσχημα "ακραίας επιπλέον αγωνιστικότητας" καταστρέφουν τους υγιείς αγώνες.Είναι γνωστή η μέθοδος.
Όχι δεν πρέπει να χάσουμε τα αντανακλαστικά μας, ούτε να στραφούμε σε λάθος κατεύθυνση.Ο εχθρός είναι κοινός για όλους μας. Αλλά πρέπει με διάκριση να βρούμε τις ισορροπίες μας ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΜΑΣ, με κριτήριο όχι μόνο τις δυσκολίες των άλλων [αυτό είναι η οικονομία] αλλά και την δογματική-εκκλησιολογική ορθότητα, την οποία απέδωσε ο π.Θ.Ζήσης με αυτά που είπε για τα θέματα Θείας Χάρης και Μυστηρίων.
Ο υποτιθέμενος επιπλέον "ζήλος ου κατ΄επίγνωσιν", ΔΥΣΤΥΧΩΣ χρησιμοποιείται από τον διάβολο για να "τρομάξει" και να "μαντρώσει" τον κόσμο, [όσο κι αν αυτοί που τον έχουν δεν το καταλαβαίνουν και νομίζουν ότι κινούνται με "ακρίβεια"].
Δεν είναι απλά τα πράγματα, το πιο δύσκολο κομμάτι είναι τελικά όπως είπατε οι μεταξύ μας ισορροπίες. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή.
Έχω την εντύπωση ότι και οι πατέρες πάνω σε αυτή τη βάση θα προσπαθήσουν να προχωρήσουν ώστε να έχουμε όσο το δυνατόν καλύτερο αποτέλεσμα.
Γιατί το ζητούμενο είναι τελικά να αφυπνιστεί ο κόσμος να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να καθαρίσει την Εκκλησία από τα "ζιζάνια", αυτή που μας παρέδωσαν οι πρόγονοί μας [που πολέμησαν για του Χριστού την Πίστη την Αγία], και να κρατήσει ΑΝΟΘΕΥΤΗ αυτή την Πίστη.
Καλημέρα σε όλους.
Ενδιαφέρουσα τοποθέτηση κ. Παπαδόπουλε.
Έχω να επισημάνω με αφορμή τα παραπάνω σχόλια τα εξής:
1. Όταν εξ αρχής ΔΕΝ ΠΛΗΡΟΙΤΑΙ η προϋπόθεση εκκοπής μνημοσύνου και ΔΕΝ ΥΠΑΚΟΥΕΤΑΙ ο 15ος Ιερός Κανόνας, δύσκολο ο οποιοσδήποτε αγών που πατά σε αυτήν την εσφαλμένη αφετηρία να μην οδηγήσει σε σχίσμα, διάσπαση, πλάνη.
Η υπακοή έλκει την Χάρη του Θεού και όχι το θέλημα του καθενός.
2. Μέγα λάθος ο κόσμος "να πάρει ο κόσμος την κατάσταση στα χέρια του".
Ο άνθρωπος πρέπει να κάνει σωστά αυτό που περνά από τα χέρια του και μέχρις εκεί. Η Εκκκλησία, όπως και οι πάντες και τα πάντα, βρισκόμαστε ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.
"Άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν".
Στά δικά Του χέρια είναι η Εκκλησία Του και όχι στου κόσμου ή στου κάθε κληρικού ή λαϊκού!
Αγαπητέ "εις ώτα μη ακουόντων" μάλλον παρανοήσατε την φράση "να πάρει την κατάσταση στα χέρια του". Δείτε τι έγραψα χθες σε άλλη ανάρτηση εδώ:
"Λοιπόν όλα τα ανθρώπινα, έχουν κάποια όρια. Και οι δικές μας δυνατότητες και παρεμβάσεις αλλά και το αποτέλεσμά τους. Αγωνιζόμαστε γιατί αγαπάμε τον Κύριο και την Αλήθεια που μας άφησε. Γνωρίζουμε όμως και τον Λόγο Του ότι όταν ξανάρθει, μάλλον "δεν θα βρει την Πίστη επί της γης".
Θα κάνουμε ότι μπορούμε με διάκριση, με ταπείνωση, χωρίς την έπαρση των "αλάθητων" και των "σωτήρων", γιατί Ένας είναι ο Σωτήρας, και είναι πάντα μαζί με την Εκκλησία Του [που είναι ανίκητη και ένδοξη σε πνευματικό επίπεδο όσο και αν καταδιώκεται].
Kαι όσο μπορούμε [έχοντας επίγνωση της ανεπάρκειάς μας] σε συνεργασία μεταξύ μας, ιδιαίτερα όταν απαιτείται η λήψη διάφορων δύσκολων αποφάσεων."
Όπως βλέπετε λοιπόν αγαπητέ συμφωνώ απόλυτα μαζί σας ότι:
" Ο άνθρωπος πρέπει να κάνει σωστά αυτό που περνά από τα χέρια του και μέχρις εκεί. Η Εκκκλησία, όπως και οι πάντες και τα πάντα, βρισκόμαστε ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.
"Άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν".
Στά δικά Του χέρια είναι η Εκκλησία Του και όχι στου κόσμου ή στου κάθε κληρικού ή λαϊκού!"
To είπα με την έννοια ότι πρέπει να αφήσουμε από την μία την αδιαφορία αλλά και από την άλλη την ακοινωνησία.
O γλαφυρός λόγος του κ. John Papadopoulos ξεπερνά καί το περιεχόμενό του Ας ανοίγουμε λοιπόν συχνότερα τέτοιες κορδέλες, χαρτιά περιτυλίγματος και καρτούλες μέ ευχές .....Αλλωστε Πάσχα έρχεται και του ευχόμαστε ΄΄Καλή Ανάσταση ΄΄ !
Χαίρε Μαρία.
Συμφωνώ, όχι στην αδιαφορία. Ο Κύριος μας ζητεί εν παντί καιρῲ εγρήγορση και συνάμα Πίστη αληθινή.
Συμφωνώ, όχι στην ακοινωνησία διότι πίπτουμε από την Άμπελο την Αληθινή.
Προσθέτω:
Όχι στην ανυπακοή των Ιερών Κανόνων και άρα στο θέλημα του Θεού.
Επομένως η εκκοπή μνημοσύνου Επισκόπου νομιμοποιείται μόνο όταν ο ίδιος κηρύττει και διδάσκει δημόσια και κατ' εξακολούθησιν στο ποίμνιο, επ' Εκκλησίας, κατεγνωσμένη δια Συνόδου αίρεση.
Ειδάλλως, τότε ενεργούμε με αδιαφορία στον Κανόνα και ακοινωνησία με αυτόν και με όσους ταπεινώνονται να τα υπακούσουν.
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά;
Ότι υπερβαίνουμε τους Ιερούς Κανόνες και τον Θεό, πέφτουμε σε υπερηφάνεια ότι "εμείς" ξέρουμε καλύτερα..., και αναλαμβάνουμε "εμείς" στα χέρια μας την σωτηρία της Εκκλησίας, πλανώμενοι πως ο Τέλειος και Παντοδύναμος Κύριος και τα δικά Του χέρια δεν μπορούν να μας σώσουν.
Στην χρονική φάση που βρισκόμαστε τώρα με τις πρόσφατες αποτειχίσεις, θεωρώ πως ο εκ δεξιών κίνδυνος (νέο σχίσμα ή νέα σχίσματα κ.λ.π.) είναι πολύ μεγαλύτερος από τον εξ αριστερών (αιρέσεις, ετεροδοξίες κ.λ.π.).
Ήδη φαίνεται από τις πρώτες διασπάσεις.
Το Άγιον Πνεύμα είναι ενοποιό.
Όσο δεν βλέπουμε ενότητα, αλλά διασπάσεις, μόνο ένας αφελής θα το ερμήνευε αυτό ως ορθή πορεία εντός της Εκκλησίας.
Aγαπητέ αδελφέ ["εις ώτα μη ακουόντων"], καταρχήν έχω πει κι εγώ ότι δεν κηρύσσεται αίρεση στους Ναούς, [στους περισσότερους έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει καν κήρυγμα, γίνεται μόνο η Θεία Λειτουργία].
Και όχι μόνο αυτό αλλά υπάρχουν και καλοί ιερείς που λένε σωστά πράγματα, όσο τους επιτρέπει τέλος πάντων η θεολογική τους επάρκεια.. και εναντίον των αιρέσεων και του παπισμού.. [το ζητούμενο φυσικά για όλους μας θα ήταν η αγιότητα και όχι μόνο κάποιες θεολογικές γνώσεις].
Ακόμα και από επισκόπους δεν μπορούμε να πούμε ότι "κηρύσσεται κατεγνωσμένη αίρεση".
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό το ζητούμενο, δηλ. να λέμε κι ευχαριστώ επειδή δεν μας κηρύττουν ανοιχτά κάποια κατεγνωσμένη αίρεση, ξέρουμε καλά ότι οι περισσότεροι είναι "ανύπαρκτοι", λίγοι ενδιαφέρονται για τους πιστούς, και για όλα αυτά που συμβαίνουν.
Επίσης κάποιοι έχουν αιρετικά φρονήματα [όπως ο μ.Σαββάτος που πιστεύει στις 2 αδελφές εκκλησίες κτλ..].
Για τον μ. Άνθιμο, υπάρχουν κάποια πράγματα που έχει καταγγείλει ο π.Ν.Μανώλης.
Ακόμα και αν θεωρούμε λοιπόν ότι δεν πληρούνται οι [τυπικές] προϋποθέσεις του 15ου κανόνα, η αλήθεια είναι αγαπητέ αδελφέ ότι έχουμε 100 χρόνια οικουμενισμού με αποκορύφωμα μια σύνοδο για την οποία γράφτηκαν τόσα κείμενα από θεολόγους κληρικούς και καθηγητές που κυριολεκτικά την αποδόμησαν, και δυστυχώς οι επίσκοποι της Ελλαδικής Εκκλησίας δεν τολμούν [ή κάποιοι δεν θέλουν], να καταδικάσουν.
Και το Πατριαρχείο αποθρασύνεται.
Γνωρίζετε τις αιρετικές θεωρίες του μ. Περγάμου Ι.Ζηζιούλα με τις οποίες προσπαθεί "θεολογικά" να στηρίξει την Ιεραρχία και το Πρωτείο ώστε να ενωθούμε με τους Καθολικούς.
Με βάση λοιπόν όλα αυτά ακόμα και αν δεν πληρείται το γράμμα του 15ου κανόνα [κήρυξη κατεγνωσμένης αίρεσης], λόγω όμως της επέλασης του οικουμενισμού και της νέας εποχής και της έλλειψης αντιστάσεων από τους υποτιθέμενους θεματοφύλακες της πίστης [δείτε και το σύμφωνο ομοφυλόφιλων όπως και το μάθημα των θρησκευτικών] υπάρχει ανάγκη να ενεργοποιηθούμε όλοι κλήρος και λαός γιατί και η Πίστη μας και η Πατρίδα μας αφανίζονται.
Το θέμα τώρα της διακοπής μνημόνευσης είναι τεράστιο. Είναι μια διαμαρτυρία όπως λέει ο π.Ζήσης, που μπορεί όμως αν γίνει με πλήρη ακοινωνησία, και με ατομική πορεία [όπως έκαναν όσοι καθαιρέθηκαν], να καταλήξει σε "ατομική εκκλησία".
Έχουμε πει τόσα πολλά σχετικά με αυτά τα πράγματα.Ο εκ δεξιών κίνδυνος είναι όντως τεράστιος. Και για την ατομική μας σωτηρία αλλά και για να χαθεί το παιχνίδι [λόγω υπερζηλωτισμών και απομόνωσης]. Να καταλήξει να γίνει ατελέσφορο.
Εξάλλου αυτό επιδιώκουν, κι εμείς πέφτουμε στην παγίδα.
Θα δούμε τώρα τι θα κάνουν οι πατέρες που διαφωνούν με την ακοινωνησία και παραμένουν μόνο στην διακοπή μνημόνευσης υπακούοντας και στην καθαίρεσή τους.
Τους στηρίζουμε σε αυτή τη φάση, γιατί δεν βλέπουμε προθέσεις διαιρέσεων και σχισμάτων, και γιατί εδώ που τα λέμε αδελφέ, όσα ζούμε είναι δύσκολα, τα νερά αχαρτογράφητα, και καθένας προσπαθεί με όποιο τρόπο μπορεί, έστω και "αναγνωριστικά" όπως λέμε...
Έχουμε όμως ξεκαθαρίσει ότι η στήριξη δεν είναι απροϋπόθετη.
Οι σχισματικές τάσεις έχουν τη ρίζα τους στις πλάνες του Θ.Μαύρου περί "μολυσμού", "αποχώρησης της Θείας Χάρης" κ.τ.λ. που ενστερνίζονται οι παλαιοημερολογίτες αλλά και κάποιοι αποτειχισμένοι, και ταλαιπωρούν την Εκκλησία 100 χρόνια.
Ευτυχώς οι Άγιοι Γέροντες του 20ου αιώνα μας καθοδήγησαν λέγοντάς μας ότι είναι βλασφημία να λέμε ότι ο Θεός μας εγκατέλειψε και μας στέρησε την Θεία Χάρη και τα Μυστήρια.
Ξέρουμε που θα καταλήξουν όλα αλλά δεν είναι ακόμα η ώρα. Η πορεία είναι παράλληλη και με τις εξελίξεις στα υπόλοιπα πεδία (πολιτικο-κοινωνικό). Ένα απλό σημάδι για αν καταλάβουμε σε ποιο χρονικό σημείο είμαστε είναι ότι σε 10-20 χρόνια που θα πεθάνουν οι ηλικιωμένοι δεν θα υπάρχει ψυχή στις εκκλησίες. Η γενιά των σημερινών παιδιών [αυριανών 30ρηδων] "εκπαιδεύεται" για να αποτελέσει τους "πολίτες της νέας εποχής" πολιτικά ορθούς, και άθρησκους..
Πως να πολεμήσουμε;;Όπως είπατε:
" Όχι στην αδιαφορία. Ο Κύριος μας ζητεί εν παντί καιρῲ εγρήγορση και συνάμα Πίστη αληθινή.
Όχι στην ακοινωνησία διότι πίπτουμε από την Άμπελο την Αληθινή."
Συμφωνώ και με τα δύο και επιπλέον να πω ότι πρέπει να στηρίξουμε οποιαδήποτε καλοπροαίρετη προσπάθεια, και εμείς οι ίδιοι να γίνουμε ένα φως ομολογίας και αφύπνισης στο περιβάλλον μας. Δεν έχουμε άλλα περιθώρια.
@ Ἑλένη Λωρίτου, maria p.
Δράττομαι τῆς εὐκαιρίας, ὥστε νὰ ζητήσω συγγνώμη γιὰ μερικὲς σκληρὲς καὶ σαρκαστικὲς διατυπώσεις μου, πρὸ μηνῶν, σὲ διαδικτυακοὺς διαλόγους. Καλὸ Πάσχα!
@ Ἀνώνυμος τῆς 1.13 μμ, σήμερα.
Νά ᾽στε καλά! Εὔχομαι κι ἐγὼ ἀπὸ καρδιᾶς καλὴν Ἀνάσταση!
Θεωρῶ εἰλικρινά, πὼς αὐτὴ ἡ προσέγγιση, ἡ "μὴ εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμόν"
[ἀντὶ τῆς "Πρόσθες ἡμῖν πίστιν!" ἤ τῆς ἄλλης, "Καὶ ὁ πραῢς ἔστω μαχητής!" κττ ...],
καὶ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΑΝΕΦΕΡΑ
ἀποτελεῖ στοιχειώδη προϋπόθεση πνευματικῆς καὶ διανοητικῆς ἐντιμότητας στὶς σχετικὲς μὲ ζητήματα πίστεως, δογμάτων, καὶ Ἱ. Κανόνων συζητήσεις, διαδικτυακὲς ἤ προφορικές, ὅλων ἡμῶν τῶν λαϊκῶν.
Ὑπογραφή:
Ἕνα κρόσσι ἀπὸ τὸ ἕνα περίπου ἀκόμα ἑκατομμύριο κρόσσια,
ποὺ παραμένουμε γερὰ ραμμένοι
στὸ κάτω μέρος τοῦ ὠμοφορίου
τοῦ Ἀθηνῶν & πάσης Ἑλλάδος.
Το 1.13 ανήκει σέ εμένα Δέν θυμάμαι καμμία.... ΄΄σκληρή διατύπωση ΄΄ παρά μόνο οτι γέλασα πολύ ! Μέ τόσα κρόσσια ο άνθρωπος πώς να μήν πάει σάν καρότσα ! Καλή Ανάσταση !
(το διορθωμένο να δημοσιευθεί. Ευχαριστώ).
Αγαπητή Μαρία δεν θα αντικρούσω ένα ένα αυτά με τα οποία δεν συμφωνώ μαζί σου.
Ένα είναι άρκετό:
Με ποιό "δικαίωμα" δεν πληρούν κάποιοι Πατέρες τον Ιερό Κανόνα;
Ρητορικό το ερώτημα.
Δεν έχουν τέτοιο δικαίωμα (η αυτονόητη απάντηση).
Και 100 χρόνια Οικουμενισμού και 200 μπορεί να επιτρέψει ο Θεός, διότι ΔΕΝ ΤΗΡΟΥΜΕ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ (βλέπε ανυπακοή στην προϋπόθεση του Ιερού Κανόνος για παράδειγμα...), ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΒΑΘΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ("ομολογία" με άκριτο ζηλωτισμό), και από πάνω "παίρνουμε στα χέρια μας" την Εκκλησία και τους Κανόνες κατά το θέλημά μας (υπερηφάνεια).
Ας κάνουμε λοιπόν αυτά που περνάνε από το χέρι μας στηλιτεύοντας ταυτόχρονα, ελέγχοντας, παρακαλώντας και άλλα παρόμοια και επιτρεπτά, όσον αφορά τα θέματα Πίστεως, και η αποτείχειση είναι η ἔσχατη ενέργεια (και εξαιρετικά σπάνια, αποδεδειγμένα ιστορικά), επίσης και εξαιρετικά επικίνδυνη, διότι αν διαβάσεις όλον τον Ιερό Κανόνα και όλους τους προηγούμενους σχετικούς με την διακοπή μνημοσύνου, θα δεις να γράφουν πως αν εφαρμοσθούν ΑΔΙΚΩΣ είναι ΣΧΙΣΜΑ και ΑΜΑΡΤΗΜΑ!
Αναρωτήσου γιατί με το "καλημέρα" σας της αποτείχισης, οι πατέρες σχίστηκαν και μεταξύ τους.
Ευλόγησε το Άγιον Πνεύμα;...
Όχι, διότι οι Επίσκοποί τους (δεν αναφέρομαι στον Πατριάρχη), όσα προβλήματα και να έχουν, δεν πληρούν την προϋπόθεση του 15ου Ιερού Κανόνος, οπότε ο Θεός δεν ευλογεί αυτά που διαδραματίζονται.
Κι αν συνεχίσουν, θα δούμε και χειρότερα...μέχρι να το καταλάβετε και οι υπόλοιποι.
Κι επειδή αναφέρθηκες σε "μολυσμούς" και κακοδοξίες άλλων..., έχω να σου πω πως αν καθίσω να γράψω τι κακοδοξίες, τις αντιφάσεις και τα εσφαλμένα που οι αποτειχισθέντες πατέρες έχουν γράψει και πει σε κείμενα, ομιλίες και βίντεο, χρειάζομαι ώρες και κόπο.
Πρός το παρόν αρκούν τα χοντρά. Η ανυπακοή στον Ιερό Κανόνα.
Όλα τα άλλα πολλά λόγια είναι περιττά.
Αγαπητέ αδελφέ μάλλον δεν έχεις διαβάσει άλλα σχόλιά μου, στα οποία γράφω κι εγώ όλα αυτά που λες.Ότι για όλα όσα γίνονται υπάρχει κάποιος λόγος, είναι η μεγάλη αποστασία της εποχής μας, έχουμε γίνει υλιστές αλλά και τυπικοί χλιαροί Χριστιανοί [που ο Κύριος λέει ότι θα εξεμέσει εκ του στόματός Του], δεν έχουμε ζωντανή σχέση και κοινωνία με τον Κύριο δεν γνωρίζουμε την άκτιστη Θεία Χάρη της Ορθοδοξίας, νομίζουμε ότι με μια τυπική συμμετοχή σε ένα Μυστήριο "αγιαζόμαστε", και έτσι στην ουσία είμαστε ήδη "παπικοί".[ Αυτό είναι ο παπισμός, μια "ιδιόκτητη κτιστή θεία χάρη" που διαχειρίζεται ο Πάπας, ο οποίος παρεμβάλεται ανάμεσα στους πιστούς και τον θεό.]
Και έτσι ο Θεός επιτρέπει να συμβαίνουν αυτά που βλέπουμε. Εξάλλου η γενιά μας όπως μας έχει πει ο Απ.Παύλος δεν θα ακούει την Αλήθεια αλλά ετεροδιδασκαλίες και "κατά τας επιθυμίας τας ιδίας εαυτοίς επισωρεύσουσι διδασκάλους, κνηθόμενοι την ακοή".
Σχετικά με τις διαιρέσεις και τα σχίσματα, αν δεν βαριέσαι ρίξε μια ματιά π.χ. σε αυτές τις αναρτήσεις στα σχόλιά μου, για να δεις πόσο έχω εξαντλήσει αυτό το θέμα:
http://trelogiannis.blogspot.gr/2017/03/blog-post_330.html
http://aktines.blogspot.gr/2017/03/blog-post_72.html
Δες τι λέει και ο π.Ζήσης για το θέμα της διακοπής μνημόνευσης:
Στο βίντεο :https://www.youtube.com/watch?v=kQ86uV1S6gs
(από το 36ο λεπτό μέχρι το 38ο περίπου):
"Στην Ελλάδα υπάρχει πολύ μεγάλος προβληματισμός και σε πολλούς επισκόπους Πειραιώς, Κυθήρων για την σύνοδο και σε άλλους Αρχιερείς, αλλά υπάρχει πολύ μεγάλος προβληματισμός και στην δική μας την Σύναξη, των Ορθοδόξων κληρικών και μοναχών, και θα έχουμε πολύ μεγάλες δυσκολίες διότι υποθέτω πως στη Σύναξη θα έχουμε 2 τάσεις που θα συγκρουστούν, μία τάση που θα λέει να διακόψουμε το μνημόσυνο αν η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος επικυρώσει τη σύνοδο... θά χουμε πρόβλημα θα βρεθούμε όλοι σε δύσκολη θέση, υπάρχουν βέβαια μερικοί άλλοι γεροντάδες, η άλλη τάση, που λέει ότι ακόμα και αν η Ιεραρχία επικυρώσει τη σύνοδο, δεν πρέπει να κάνουμε διακοπή μνημοσύνου και το επιχείρημά τους είναι ποιμαντικό.
Γιατί αν διακόψουμε το μνημόσυνο θα μας διώξουνε, από τις εκκλησίες από τις ενορίες, με πολλή χαρά θα μας διώξουνε, θα τρίβουν τα χέρια τους με αυτή την κίνηση, διότι θα χάσουμε εμείς την επαφή με τον κόσμο, δεν θα έχουμε ενορίες δεν θα έχουμε κόσμο, σε ποιόν θα μιλάμε;
Επομένως θα ξεκαθαρίσουν οι οικουμενιστές το τοπίο, θα φύγουμε οι αντι-οικουμενιστές, και θα μείνουν μόνο οι οικουμενιστές μέσα στην Εκκλησία, και δεν θα ακούγεται ο αντιοικουμενιστικός λόγος. Αυτό είναι το επιχείρημα, δεν το υιοθετώ, ο Θεός να μας φωτίσει να κάνουμε το καλύτερο. Πάντως έχει βάση αυτό.
Στην Μολδαβία χάρηκα γιατί δεν δίωξαν τους ιερείς που έκοψαν το μνημόσυνο.
Αφήστε μας να το κόψουμε, μια διαμαρτυρία είναι, δεν είμαστε παιδιά των επισκόπων; Δεν το κάνουμε από μίσος αλλά είναι μια διαμαρτυρία.Περιμένουμε να το καταλάβουν αυτό οι επίσκοποι και να μην κάνουν διωγμούς εναντίον μας."
Όπως βλέπεις λοιπόν καθόλου ευχάριστα δεν είναι όλα αυτά. Και ο φόβος υπάρχει σε όλους.
2-3 μέρες πριν την αποτείχιση του π.Ν.Μανώλη, έγραψα στην Κατάνυξη ότι δεν θέλουμε να δούμε τους 2 πατέρες να κάνουν πράγματα που θα τους απομονώσουν και θα τους παροπλίσουν. Το βράδυ της Κυριακής που αποτειχίστηκε ο π.Ν.Μανώλης βλέποντας τα εκατοντάδες σχόλια με τις "πολεμικές ιαχές" όχι μόνο δεν μπορούσα να χαρώ αλλά ανησυχούσα γιατί όλοι είχαν σαν δεδομένο την γενική ακοινωνησία. Η οποία ευτυχώς προς το παρόν έχει αποφευχθεί.
Αυτό το είχε τονίσει πολύ ο π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος. Είχε πει ότι το έσχατο όριο στο οποίο μπορείς να φτάσεις για να είσαι εντός του Σώματος της Εκκλησίας, είναι η διακοπή μνημόνευσης συγκεκριμένου επισκόπου, και ότι πρέπει να έχεις πλήρη μυστηριακή κοινωνία με το υπόλοιπο Σώμα, δηλαδή τους υπόλοιπους πιστούς.
Αδελφέ θεωρείς ότι δεν υπάρχει ευλογία επειδή δεν είμαστε στα όρια που θέτει ο κανόνας. Ότι δεν δικαιολογούνται οι πατέρες αφού δεν κηρύσσεται "κατεγνωσμένη αίρεση". Αν το δούμε ως προς το τυπικό μέρος, μπορώ να το δεχτώ. [Δεν είναι όμως μόνο αυτό].
Επίσης δέχομαι ότι σαν τρόπος αντίδρασης είναι αναποτελεσματικός. Μας αποκόβει και τους αφήνουμε ελεύθερο το πεδίο.
Έτσι ουσιαστικά η αποτείχιση [με γενική ακοινωνησία], είναι απόσχιση σε περίπτωση προχωρημένης αιρετικής κατάστασης [και αίρεσης που κηρύσσεται], όπως π.χ. επί αρειανισμού ή όταν έρθει το "κοινό ποτήριο", ακριβώς για να γλιτώσουμε από μια "τελειωμένη" πλέον κατάσταση, που δεν έχει επιστροφή.
Όπως μας προείπε και ο Κύριος "όταν δείτε το βδέλυγμα της ερημώσεως εστώς εν τόπω αγίω τότε να φύγετε".
Σαφώς δεν έχουμε φτάσει ακόμα σε τέτοιες καταστάσεις. Δεν είναι η Ορθοδοξία μια ακόμα αίρεση όπως διατυμπανίζουν όσοι έχουν σχισματικό φρόνημα.
Ανάμεσα στα εκατομμύρια αποστατημένων νεο-ελλήνων υπάρχουν κάποιες χιλιάδες πιστοί λαϊκοί κληρικοί και μοναχοί, που είναι είτε ανενημέρωτοι, είτε δεν ξέρουν πως να αντιδράσουν απέναντι στην λαίλαπα που σαρώνει τη χώρα μας σε θρησκευτικό αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο, και χρειαζόμαστε ο ένας τη βοήθεια του άλλου.Έχουμε και μερικούς [μετρημένους στα δάχτυλα] επισκόπους που ψιλοαντιδρούν.
Το θέμα είναι όμως αδελφέ ότι πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε. Ούτε κι εγώ πιστεύω ότι θα βγει τίποτα με τις αποτειχίσεις. Αυτό είναι για όσους πιστεύουν ότι "μολύνονται", για να "ησυχάσει η συνείδησή τους". Προσωπικά δεν το πιστεύω γιατί βλέπω και τους Αγίους μας 100 χρόνια πως αντιμετώπισαν αυτά τα θέματα. Μάλιστα θεωρώ όλα αυτά που λέγονται βλασφημίες και μάλιστα μεγάλες.
Είναι πολύ ιδιαίτερα όλα αυτά που ζούμε, ακριβώς γιατί ο οικουμενισμός και γενικότερα ο συγκριτισμός δεν απορρίπτει τίποτα. Δέχεται τα πάντα ως "υποκειμενικές αλήθειες", και μέρη της μίας "αλήθειας".
Δεν μπορούμε όμως να μένουμε μόνο στην απόρριψη κάποιων πραγμάτων [ως αναποτελεσματικών ή ως επίφοβων να ανοίξουν τους ασκούς του Αιόλου]. Οι π.Θ.Ζήσης και Ν.Μανώλης ήθελαν να διαμαρτυρηθούν με αυτό τον τρόπο. Το έκαναν, θα δούμε και που θα καταλήξει.
ΟΜΩΣ η ουσία μέσα σε όλα αυτά που λέμε είναι όλα αυτά που διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια μας.Έχουμε ήδη παγκόσμια οικονομική εξουσία και παγκόσμια θεσμικά όργανα εξουσίας, έχουμε το Π.Σ.Ε., έχουμε την ένωση λαών και θρησκειών, μας λένε ανοιχτά ότι ο παπισμός είναι εκκλησία και όλα τα υπόλοιπα. Δεν μπορούμε λοιπόν να μένουμε απαθείς.
Δεν συμφωνούμε με πολλά, δεν πληρούνται κάποιες προϋποθέσεις.. ωραία.. το ξέρουμε..
Το θέμα είναι όμως, όπως κάποιοι μένουν [ιδεολογικά] στο χώρο της "αντι-αίρεσης" [δηλ. έχουν σαν μοναδικό (υποτιθέμενο πνευματικό) περιεχόμενο, να μάχονται την αίρεση], να μην γίνουμε κι εμείς "το ίδιο" παραμένοντας στην "αντι-αποτείχιση". Δηλ. να μην μεινουμε εκεί, και να επαναπαυτούμε, και μάλιστα να νιώθουμε δικαιωμένοι.
Άλλο είναι αδερφέ το μεγάλο πρόβλημα. Στήνεται μπροστά στα μάτια μας το προφητευμένο πολιτικο-θρησκευτικό τερατούργημα. Κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν με κάποιους τρόπους[πολλοί από αυτούς τους τρόπους είναι καθαρές πλάνες, και τους καταστρέφουν, άλλωστε ο Κύριος είπε βλέπετε μην πλανηθείτε].
Ωστόσο πρέπει να βρούμε κι εμείς τρόπο και λόγο αποτελεσματικό γιατί τα πράγματα από δω και πέρα συνεχώς θα δυσκολεύουν.
Το τέρας της Νέας Εποχής και του οικουμενισμού δεν μπορούμε να το σταματήσουμε. Αλλά πρέπει ατομικά και [όσο μπορούμε] ομαδικά να θωρακιστούμε, και όσο μπορούμε να αγωνιστούμε για την Πίστη μας που αλώνεται γιατί θα είμαστε αναπολόγητοι.
Ο Κύριος είπε "Προσέχετε, αγρυπνείτε και προσεύχεστε", αλλά τόνισε πολύ και την Ομολογία και υπεράσπιση της πίστης μας όπως και όπου μπορούμε.
Τα υπόλοιπα όσα έχουν σχέση με την λεγόμενη "αποτείχιση" θα ξεκαθαρίσουν με το χρόνο. Ότι δεν έχει ευλογία απ΄τον Θεό θα διαλυθεί μόνο του.
Aγαπητέ κ. Παπαδόπουλε "Καλό Πάσχα" και από μένα, σε σας και σε όλους τους άλλους αδελφούς/διαδικτυακούς φίλους.
Άγιος Μάρκος Ευγενικός
«Οὐ συγχωρεῖ δὲ συγκατάβασις εἰς τὰ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως».
(PG 103, 953-956).
Ο 15ος Κανών της ΑΒ Οικουμ. Συνόδου γράφει: «Οι γαρ δια αίρεσίν τινα παρά των Αγίων Συνόδων η Πατέρων κατεγνωσμένην της προς τον πρόεδρον κοινωνίας εαυτούς διαστέλλοντες, εκείνου δηλονότι την αίρεσιν κηρύττοντος και γυμνή τη κεφαλή επ’ εκκλησίαις διδάσκοντος, οι τοιούτοι ου μόνον τη κανονική επιτιμήσει ουχ υπόκεινται προ Συνοδικής διαγνώσεως εαυτούς της προς τον καλούμενον Επίσκοπον κοινωνίας αποτειχίζοντες, αλλά και της πρεπούσης τιμής τοις ορθοδόξοις αξιωθήσονται. Ου γαρ επισκόπων αλλά ψευδεπισκόπων και ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, και ου σχίσματι την ένωσιν της Εκκλησίας κατέτεμον, αλλά σχισμάτων και μερισμών την Εκκλησίαν εσπούδασαν ρύσασθαι».
Ὁ Ἅγιος Γερμανὸς Β´ Κωνσταντινουπόλεως (1222- 1240) γράφει μία ἐπιστολὴ στοὺς Κυπρίους τότε καὶ τοὺς λέει: «Ἐξορκίζω ὅλους τοὺς λαϊκούς, ὅσοι εἶστε γνήσια τέκνα τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, νὰ φεύγετε ὁλοταχῶς ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς ποὺ ὑπέπεσαν στὴν ὑποταγὴ στοὺς Λατίνους, καὶ μήτε σὲ ἐκκλησία νὰ συγκεντρώνεστε μαζί τους, μήτε νὰ παίρνετε ὁποιαδήποτε εὐλογία ἀπὸ τὰ χέρια τους. Εἶναι καλύτερα νὰ προσεύχεσθε στὸ Θεὸ στὰ σπίτια σας μόνοι, παρὰ νὰ συγκεντρώνεστε στὴν ἐκκλησία μαζί μὲ τοὺς Λατινόφρονες. Εἰ δ᾽ ἄλλως, θὰ ὑποστῆτε τὴν ἴδια κόλασι μ᾽ αὐτούς».
https://paterikiparadosi.blogspot.com/2019/04/blog-post_67.html?m=1
Αποτείχιση η μόνη οδός σωτηρίας.
https://paterikiparadosi.blogspot.com/2019/04/blog-post_67.html?m=1
https://paterikiparadosi.blogspot.com/2019/04/blog-post_67.html?m=1
Άγιος Θεόδωρος Στουδίτης.
• Όταν κάποιος έχει εκκλησιαστική κοινωνία με την αίρεση, δεν μπορεί να γίνει φίλος του Θεού, αλλά παραμένει εχθρός και αν ακόμη προσφέρει όλα τα χρήματα του κόσμου. Αλλά γιατί ομιλώ περί κοινωνίας; Ακόμη και αν συντρώγει ή πίνει ή συνδέεται φιλικά με τους αιρετικούς είναι υπεύθυνος. (Επιστολή λβ’, βιβλίο β’,P.G. 99, 1205AB)
Οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες γράφουν πρὸς τὸν λατινόφρονα αὐτοκράτορα Μιχαὴλ Παλαιολόγο: «Καὶ πῶς ταῦτα ἀνέξεται ὀρθοδόξου ψυχή, καὶ οὐκ ἀποστήσεται τῆς κοινωνίας τῶν μνημονευσάντων αὐτίκα, καὶ ὡς καπηλεύσαντας τὰ θεῖα τούτους ἡγήσεται; Πλὴν ὅτι μολυσμὸν ἔχει ἡ κοινωνία, ἐκ μόνου τοῦ ἀναφέρειν αὐτόν, κἂν Ὀρθόδοξος εἴη ὁ ἀναφέρων» (Κριτικὴ ἔκδοσις τῆς ἐπιστολῆς ἐν: V. Lourent et. Dorroze’s DOSSIER GREC DE L’ UNION DE LYON 1273-1277, P. 376-403 Paris 1976).
Οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες γράφουν πρὸς τὸν λατινόφρονα αὐτοκράτορα Μιχαὴλ Παλαιολόγο: «Καὶ πῶς ταῦτα ἀνέξεται ὀρθοδόξου ψυχή, καὶ οὐκ ἀποστήσεται τῆς κοινωνίας τῶν μνημονευσάντων αὐτίκα, καὶ ὡς καπηλεύσαντας τὰ θεῖα τούτους ἡγήσεται; Πλὴν ὅτι μολυσμὸν ἔχει ἡ κοινωνία, ἐκ μόνου τοῦ ἀναφέρειν αὐτόν, κἂν Ὀρθόδοξος εἴη ὁ ἀναφέρων» (Κριτικὴ ἔκδοσις τῆς ἐπιστολῆς ἐν: V. Lourent et. Dorroze’s DOSSIER GREC DE L’ UNION DE LYON 1273-1277, P. 376-403 Paris 1976).
Δημοσίευση σχολίου