Ηδιαβίωση σε μία σκήτη, είναι η εναλλακτική για έναν μοναχό του Αγίου Όρους που δεν θέλει να ζήσει την αυστηρή εκδοχή της μοναστικής απομόνωσης. Στις σκήτες αναπτύσσονται μικρές μοναστικές κοινότητες, σχετικής απομόνωσης, οι οποίες διοικούνται από γέροντες συμβούλους και εκτός από χειρωνακτικές, γεωργικές και κτηνοτροφικές εργασίες, λαμβάνουν χώρα και μαθήματα αγιογραφίας, ξυλογλυπτικής και μουσικής.
Ωστόσο, το πιο απομονωμένο σημείο της χερσονήσου του Άθω είναι τα Καρούλια, εκεί που τα κελιά των μοναχών κρέμονται κυριολεκτικά από απόκρημνους βράχους που κοιτούν τη θάλασσα. Ακριβώς, κάτω από τα Κατουνάκια είναι χτισμένες 16 καλύβες, που προξενούν δέος στον επισκέπτη και αίσθημα πειθαρχίας, αλλά και πλήρους υπακοής των μοναχών -που επιλέγουν να ζήσουν έτσι- στον Θεό. Είναι ένας τρόπος απόλυτης συγκέντρωσης στην προσευχή, απόλυτης προσήλωσης στην πνευματικότητα ή για την ακρίβεια στην ουσία της, όχι στους τύπους. Η εφημερίδα Guardian βρέθηκε εκεί για ένα μεγάλο φωτογραφικό οδοιπορικό στο Άγιον Όρος και μεταξύ άλλων επισκέφθηκε και τους ερημίτες στα Κατουνάκια. 
Ακριβώς, επειδή τα κελιά είναι απροσπέλαστα, τρόφιμα και λοιπά είδη ανάγκης ανεβαίνουν σε ζεμπίλια: ο λόγος για τα καλάθια με σκοινιά που φτάνουν στα παραθύρια των μοναχών με ό,τι κάθε φορά έχουν ανάγκη.
Ο πατέρας Αρσένιος στην
είσοδο του κελιού του. Δεν έχει φύγει από εκεί εδώ και 64 χρόνια και
πλέον είναι αρκετά ηλικιωμένος για να μπορέσει να κατέβει από τους
βράχους που κυκλώνουν την απόκρημνη μοναστική κατοικία του. Πηγή: www.lifo.gr
Ο πατέρας Αρσένιος στην είσοδο του κελιού του. Δεν έχει φύγει από εκεί εδώ και 64 χρόνια και πλέον είναι αρκετά ηλικιωμένος για να μπορέσει να κατέβει από τους βράχους που κυκλώνουν την απόκρημνη μοναστική κατοικία του.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου