6000 μάρτυρες-μοναχοί στην έρημο του Γκαρέτζη

Το μοναστήρι του οσίου Δαυίδ στην έρημο του Γκαρέτζη για πολλούς αιώνες υπήρξε φάρος της πνευματικής ζωής της Γεωργίας.
Η θεάρεστος ζωή των Αγίων Πατέρων της για αιώνες υπήρξε λαμπρό παράδειγμα για τις επόμενες γενιές.

Τον 17^ο αιώνα οι άθεοι Τούρκοι και οι Πέρσες αδιάκοπα χύνουν το αίμα των ορθοδόξων Γεωργιανών. Μπορεί οι επιδρομές αυτές να κατέστρεφαν την χώρα οικονομικά και να μείωναν τον πληθυσμό, πνευματικά όμως συντελούσαν στο ανέβασμα της πίστεως. Όπως ο χρυσός καθαρίζει στη φωτιά, έτσι και η πίστη μας καθάριζε και δυνάμωνε, γι' αυτό και στον αιώνα αυτόν είχαμε αμέτρητους μάρτυρες του Χριστού.   

Αυτός ο αιώνας κοσμείται από το μαρτύριο των 6000 μοναχών της ερήμου Γκαρέτζη που έγινα με την επιδρομή του πέρση Σαχ-Αμπάς το 1616.

Ξημέρωνε η Ανάστασις του Χριστού. Το πρωί στον όρθρο, οι καλόγεροι της μονής με αναμένες λαμπάδες και ιερές εικόνες βγήκαν από το Καθολικό. Είδαν το φως από τις λαμπάδες οι πέρσες που έρχονταν για να λεηλατήσουν την χώρα και περικύκλωσαν την μονή. Οι βάρβαροι ΄πίεσαν τους μοναχούς να αλλάξουν την πίστη τους, αλλιώς θα τους εκτελούσαν μέχρι τον τελευταίο.

Ο άγιος Ηγούμενος τους είπε ειρηνικά

 «Εμείς τον ψευδαπόστολό σας δεν θα πιστέψουμε και ούτε αφήνουμε τον Βασιλέα και Δεσπότη ημών Ιησούν Χριστόν, δια το όνομα του οποίου αναχωρήσαμε από τον κόσμο και κατοικούμε στην έρημο. Αφήστε μας μόνο να γευθούμε το Πάσχα αυτό το αθάνατο. Φυλάξτε τις πύλες του ναού καλά για να μη βγεί κανείς μας. Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει κανείς να μας βοηθήσει και μετά την Θεία Λειτουργία κάντε ότι θέλετε».

Τυφλωμένοι από τον πλούτο του ναού οι πέρσες τους άφησαν να τελειώσουν την Θεία Λειτουργία και στην συνέχεια τους έσφαξαν μέχρι τον τελευταίο μοναχό. Σώθηκαν μόνο δύο αναχωρητές, οι οποίοι μάζεψαν σε ένα τάφο τα άγια λείψανά τους.

Την μνήμη τους η Εκκλησία του Χριστού τιμά την Τρίτη ημέρα του Πάσχα.
Η μετάφρασις από τον Γεωργιανό συναξαριστή έγινε από τον φοιτητή Γεώργιο Ινασαρίτζε.

πηγή