Τρίτη 25 Απριλίου 2017

Η Άνοιξη του 2017 - Τίποτα δεν αγγίζει τις απριλιάτικες βιολέτες;

anoixi«S.Drekou»aenai-EpAnastasi
Άνοιξη! Ο ήλιος χρυσαφιού πλημμύρα. 
Μάγια, μύρα παντού και σ' αγαπώ, σε καρτερώ.
Βραδύνεις κ' υποψιάζομαι, ζηλεύω, δεν σου πήρα
όλης σου της ψυχής το θησαυρό.  
Μ. Πολυδούρη



Η άνοιξη
Η άνοιξη φόρεσε τη φούστα
κι εσύ τη φουστανέλα 
για να πολεμήσεις
τον θάνατο και ν’ ανακαλύψεις
ότι είναι πάντα η αρχή της ζωής
αν δεν αποδεχτείς ότι είναι η ώρα του
μέσω της ανάγκης του Έργου μας
που δεν γίνεται χωρίς υπερβάσεις
αφού η αποστολή είναι πάντα
υπερβατική λόγω εμποδίων
που εντοπίζουμε και προσπερνάμε
αποφασιστικά.


-«Τίποτα δεν αγγίζει τις απριλιάτικες βιολέτες; 
-τίποτα-: μονάχα ο ακάνθινος Ιησούς.»
-«Το άφθαρτο ξύλο: Ο σταυρός είναι δυο επιθυμίες. 
Η μια επιθυμία που ερωτεύτηκε 
τα ουράνια σμίγει και σταυρώνεται 
με την επιθυμία καθώς διασχίζει τη γη. 
Κι ο Χριστός στο Έαρ Σταυρωμένος.»

πηγή

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Δέν ξέρω να γράφω ποιήματα , στίχους
που να φυλακίζουν τον απριλιάτικο ανθό
δεν ξέρω πως να πώ την λέξη σ'αγαπώ
οριζοντια ή κάθετα ή σέ ορθή γωνία
του ορθολογισμού μου γεωμετρία
φεύγει ο Απριλης έρχεται ο Μάης
και η καρδιά λιγοθυμάει
μεσιάζει ο χρόνος μεσιάζει η Πεντηκοστή
η ψυχή έχει στήσει καρτέρι
ο εραστής της να φανεί
αιώνιο ραντεβού σέ κάποιο πηγάδι