Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2017

Να πώς πρέπει να περπατάς για να μη γλιστρήσεις στον πάγο

Οι Γερμανοί χειρουργοί τραυμάτων συνέστησαν σήμερα στους πολίτες να περπατούν σαν… πιγκουίνοι προκειμένου να αποφύγουν το ενδεχόμενο να γλιστρήσουν στα πεζοδρόμια εξαιτίας του παγετού που θα τα καλύψει μετά τις πολικές θερμοκρασίες που αναμένεται να επικρατήσουν σε ολόκληρη την χώρα τις επόμενες ημέρες.
AdTech Ad
Σε μια οδηγία που αναρτήθηκε στον ιστότοπο της Γερμανικής Εταιρείας Ορθοπεδικών και Χειρουργικής Τραύματος επισημαίνεται ότι το να περπατάει κανείς μιμούμενος τους πιγκουίνους προϋποθέτει το να γέρνει τον κορμό του σώματός του προς τα εμπρός ώστε το κέντρο βάρους να πέφτει στο μπροστινό πόδι.
Σε ένα σκίτσο που συνοδεύει τις συστάσεις των γιατρών εξηγείται ότι όταν οι άνθρωποι περπατούν κανονικά, το βάρος του σώματος μοιράζεται σχεδόν ισότιμα και στα δύο πόδια, με αποτέλεσμα, σύμφωνα με τους ειδικούς, να αυξάνεται ο κίνδυνος να χάσει κανείς την ισορροπία του και να πέσει σε ολισθηρές επιφάνειες.
Οι δημοτικές αρχές στο Βερολίνο είχαν δεχθεί σφοδρή κριτική καθώς δεν είχαν ρίξει αλάτι στα πεζοδρόμια της πρωτεύουσας τον Ιανουάριο του 2014 παρά τις προειδοποιήσεις των μετεωρολόγων για επικείμενο κύμα ψύχους.
Ως αποτέλεσμα, οι υπηρεσίες πρώτων βοηθειών έλαβαν περισσότερες από 750 κλήσεις για βοήθεια και οι μονάδες εντατικής θεραπείας γέμισαν ασφυκτικά από ασθενείς με κατάγματα.

27 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πολύ πονηρή η ανάρτηση μέ πολλά υπονοούμενα εναντίον όλων των αδικημένων του γυναικείου φύλου αυτού του ιστολογίου ως απολογισμός για το 2016 Συνομοσιολογία , κακεντρέχεια, ιδιότυπος μισογυνισμός από γυναίκα για γυναίκα --μάλλον ο καυγάς για την καρδιά ενός άνδρα -- ίντριγκες , παρεπόμενα στην αυλή ενός βασιλια ! Όποιος μας μίσησε ή μας μισεί να πάθει ό,τι δείχνει η φωτογραφία !

Ανώνυμος είπε...

Δηλαδή Τρελλέ τί εννοείς ; Τί θες να πείς ;

Ανώνυμος είπε...

Διεστραμμένος ο τύπος
άλλα λέει ,άλλα εννοεί
της παντομίμας η σκηνή
παίζει μόνος του αυτός
και αισθάνεται θεός !

Ανώνυμος είπε...

Τι θες να πείς βρέ γκαλντέμη ,να πάθω και εγώ τά ίδια;

Μαρία Π. είπε...

Αγαπητή φίλη 3.55 νομίζω ότι όσα γράφεις είναι υπερβολικά και στα πλαίσια της φαντασίας.. :))
Πως λέει το άσμα "δεν φταις εσύ... η φαντασία μου τα φταίει;..:)))
Δεν υπάρχουν ανάμεσα σε χριστιανούς ούτε κακεντρέχειες ούτε ίντριγκες ούτε μισογυνισμοί ούτε συνωμοσίες..
Λίγη ασυνενοησία...μπορεί.. Μπορεί ακόμα κανένα πεισματάκι.. λίγος εγωισμός.. καμιά παρεξήγηση..
Όχι όμως κακία, ή άλλα...περίεργα όπως :"σκάψιμο ..λάκκου" , "φτυάρι και χώσιμο" κ.α...
Ούτε καν..! Μακρυά από μας! Ο Θεός γνωρίζει την καρδιά μας.
Kαλή χρονιά να έχουμε.. :))

Ανώνυμος είπε...

Καί σείς κυρία μου ποιά είστε ; το alter ego του ιστολογίου ;

Ανώνυμος είπε...

Για να εκφρασει την αποψη του ενας αναγνωστης ελευθερα και δημοκρατικα,πρεπει να ειναι το alter ego του ιστολογιου; Εκτος κι αν εδω ειναι ναζιστικο στρατοπεδο συγκεντρωσεως και οχι φιλελευθερο, δημοκρατικο ιστολογιο.Δεν μιλα η maria p. ετσι για αποφυγη αλλων παρεξηγησεων για τις οποιες ξετρελαινονται πολλοι.

Μαρία Π. είπε...

Για μένα τουλάχιστον δεν ισχύει τίποτα από όλα αυτά, το λέω και το εννοώ, και το ξαναλέω.. Όπως πιστεύω ότι δεν ισχύει και για τους άλλους. Εξάλλου ο Τρελογιάννης ξέρει ακριβώς ποιος γράφει κάθε φορά είτε επώνυμος είτε ανώνυμος, δεν γίνεται λοιπόν άλλα να λέμε και άλλα να έχουμε κάνει ή να κάνουμε γιατί εκτός των "συνειδησιακών" θεμάτων, εκτιθόμαστε κιόλας..Η ζωή είναι απλή και οι σχέσεις των ανθρώπων θα μπορούσαν να είναι απλές.Το πρόβλημα είναι ότι μερικές φορές κολλάμε κάπου, για το μόνο λόγο ότι ίσως περιστασιακά ασχοληθήκαμε με κάτι περισσότερο απ΄όσο έπρεπε, και αυτό πήρε διαστάσεις στο μυαλό μας που δεν έχει στην πραγματικότητα. "Βοηθάει" ίσως σ΄αυτό η εικονική πραγματικότητα και ο γραπτός λόγος.
Λοιπόν αυτά.. αδέρφια.. Να είμαστε όλοι καλά και ενωμένοι να αγωνιστούμε.Έχουμε ένα κοινό εχθρό όλοι μας, αυτό και μόνο πρέπει να μας ενώνει. :))

Ανώνυμος είπε...

Ώ ! Δηλαδή κυρία μου εσείς είστε η καταζητούμενη που έκλεψε την καρδιά του βασιλια ;

Ανώνυμος είπε...

Ποσο ομορφα μιλας ρε maria p.Μπραβο σου!Ωραιος ανθρωπος και ωραιος χριστιανος!Και τα δυο μαζι.Ετσι.Γιατι καποιοι το ξεχνουν.Πολυ συχνα.Και πανε μονο με το ενα.

Μαρία Π. είπε...

Σ΄ ευχαριστώ βρε φίλη μου, αλλά δεν αξίζουμε τίποτα, είμαστε όλοι ανυπόταχτοι, απλά καθώς περνούν τα χρόνια "το παίρνουμε λίγο αλλιώς", μέσα από δυσκολίες που επιτρέπει ο Θεός γι αυτό το λόγο..[Όπως λέμε "Πενία τέχνας κατεργάζεται"..αν και δεν ταιριάζει ακριβώς..]:))
Πάντως ειλικρινά πιστεύω ότι τα περισσότερα απ΄όσα φαίνονται σαν "κακίες" ή "κακεντρέχειες" και τα συναφή... είναι μόνο επιφανειακά... για να περνάει η ώρα..! Δεν υπάρχει εξάλλου λόγος για κανένα να νιώθει έτσι για τον άλλο, ειδικά μέσω μιας τόσο μικρής ιντερνετικής ανθρώπινης επαφής.
Να είμαστε όλοι καλά..!!

Ανώνυμος είπε...

"Φροντισε λοιπον να αγαπας!Γιατι οταν αγαπας νοιαζεσαι, συγχαιρεις και συμπασχεις. Οταν αγαπας λυπασαι για την καταντια του φιλου και οποιουδηποτε γνωστου ή και αγνωστου συνανθρωπου σου.Και προσπαθεις οσο μπορεις να τον βοηθησεις. Με ενα συμπονετικο βλεμμα, μ'ενα χαμογελο, με μια συμβουλη. Ειναι εργο ιερο." Αυτη ειναι η αγαπη. Στο ονομα της δε θαβω, ουτε πληγωνω: Ξυσε την πληγη του αλλου..με αγαπη. Φτυσε τον..με αγαπη. Ο υμνος της απ' τον Απ.Παυλο νομιζω δε λεει αυτο.
Εστω και διαδικτυακα ομως,χρειαζεται προσοχη. Υπαρχουν και υπερευαισθητα ατομα τι να κανουμε. Φταινε οι μπαρμπουτσαλοκαταβολες μας..
"Οι λεξεις εχουν φλεβες. Κυλαει αιμα μεσα τους" Γ.Ριτσος.

Μαρία Π. είπε...

Eίναι πολύ σωστά όσα λες, και μάλιστα ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ για όποιον θέλει να λέγεται χριστιανός (ή έστω άνθρωπος με την αληθινή έννοια). Συμφωνώ σε όλα.
Ως προς την "υπερευαισθησία" συνήθως μας την αποδίδουν [γενικά στην ζωή και την καθημερινότητά, ή στον επαγγελματικό χώρο], όσοι κάνουν ότι θέλουν για να εκτονωθούν ή επειδή έχουν οι ίδιοι προβλήματα, και αν προκαλέσουν έκπληξη ή στενοχώρια, έχουν έτοιμη την δικαιολογία ότι οι άλλοι [φταίνε πάντα γιατί] είναι υπερευαίσθητοι!
Αντί να πουν π.χ. στον επαγγελματικό χώρο "βρε παιδιά άνθρωπος είμαι κι εγώ, δεν πάνε καλά τα πράγματα και δεν μπορώ να ελέγξω τις αντιδράσεις μου", για να μην ταπεινωθούν, βρίσκουν μια ωραία καραμέλα ότι οι άλλοι είναι υπερευαίσθητοι.Αν όμως αντιστραφούν τα πράγματα, εκεί χάνονται όλες οι θεωρίες περί υπερευαισθησίας "που δεν πρέπει να έχουμε", και γίνονται θηρία. Έτσι είναι δυστυχώς η ζωή.. το θέατρο του παραλόγου..
Ο ένας σέβεται, προσέχει να μην είναι ένα αγκάθι που τσιμπάει, και αν δεν μπορεί να κάνει καλό τουλάχιστον να μην κάνει κακό, και ο άλλος κάνει ότι γουστάρει, εκτονώνεται σαν ταύρος σε υαλοπωλείο και μετά αν δεν είσαι όπως πριν, σου λέει το ωραίο "είσαι υπερευαίσθητος".
Να σου πω όμως κάτι που βλέπω στους ανθρώπους.. Κάποιοι μεγάλωσαν έτσι. Είχαν στο σπίτι τους καυγάδες, βρισιές κτλ.. και έχουν εθιστεί σε όλα αυτά.. και δεν τους πολυνοιάζει κιόλας! Είναι μέρος της καθημερινότητάς τους.Ρίχνουν ένα καυγά και έρχονται στα ίσα τους.Οι ψυχολόγοι μάλιστα λένε ότι αν ένα παιδί μεγαλώσει έτσι αυτή η κατάσταση είναι οικεία πλέον γι΄αυτό και την αναπαράγει "για να νιώσει οικειότητα", ότι "είναι στο σπίτι του" (η λέξη home στα αγγλικά).
Tι να πρωτοπούμε γι αυτά τα θέματα.. Σε όλη μας τη ζωή μαθαίνουμε. Στην αρχή πάμε με "μετωπική" απέναντι στα στραβά της ζωής, μετά κρατάμε αποστάσεις, μετά αρχίζουμε σιγά σιγά κάπως να καταλαβαίνουμε και να προσπαθούμε να σηκώσουμε λίγο από το βάρος του άλλου, και εκεί αρχίζουμε να προσεγγίζουμε κάπως την έννοια της λέξης αγάπη αν και απέχουμε πολύ από την θυσιαστική αγάπη του Κυρίου και των Αγίων. Συμπλέκεται κάπου εκεί πάντα και ο εαυτός μας (μέσα απ΄όλα αυτά τον μαθαίνουμε), η ψυχική ιδιοτέλεια, αποβλέπουμε στο να νιώσουμε εμείς καλύτερα. Ίσως στους ανθρώπους η μόνη καθαρή ανιδιοτελής αγάπη είναι από τη μάνα προς το παιδί της όπως και στα ζώα.Ο Κύριος όμως μας είπε ότι τα αδύνατα τοις ανθρώποις είναι δυνατά στον Θεό, που κάνει τις πέτρινες καρδιές σάρκινες και εύσπλαχνες. Δικό Του έργο αποκλειστικά ότι καλό θα έρθει μέχρι το τέλος της ζωής μας.Ξέρουμε ακόμα ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή αλλά ότι μας συμβαίνει είναι απόλυτα ελεγχόμενο και το επιτρέπει ο Θεός για κάποιο λόγο. Γι αυτό γράφτηκε και η ιστορία του Ιωβ για να βλέπουμε το πνευματικό παρασκήνιο. Εξακολουθούμε όμως πάντα να προβληματιζόμαστε για το πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα. Γιατί καθένας αντιδρά διαφορετικά. Ο ένας συγκινείται από την υποχώρηση και την αγάπη και μαλακώνει ενώ ο άλλος χειροτερεύει (ίσως βέβαια και αυτό να είναι προσωρινό μέχρι να βεβαιωθεί ότι είναι αληθινό, και εκεί τώρα χρειάζεται μεγάλη υπομονή...και που να τη βρούμε..). Να παρακαλάμε το Θεό να μας δώσει διάκριση και την άνωθεν σοφία όπως λέει στην Π.Δ.
"Χρόνος είναι εις πάντα, και καιρός παντί πράγματι υπό τον ουρανόν..
καιρός του σιγάν και καιρός του λαλείν.."·
Καλή μέρα να έχουμε.

Μαρία Π. είπε...

Να συμπληρώσω κάτι στα προηγούμενα για να μην παρανοηθούν.Αυτά τα είπα για τις περιπτώσεις των ανθρώπων που μας "εκπειράζουν" [μας βάζουν σε "πειρασμό" πνευματικής πτώσης]. Δεν ανέφερα τους ανθρώπους που μας αγαπούν γιατί είναι αυτονόητο ότι κι εμείς τους αγαπάμε, αλίμονο αν ανταποδίδουμε κακό αντί για καλό.
Αλλά όπως λέει ο Κύριος αν αγαπάς μόνο όσους σε αγαπούν δεν έχει αξία γιατί το ίδιο κάνουν και οι υποκριτές. Η αληθινή αγάπη σαν αγιοπνευματική κατάσταση φαίνεται μόνο στις άλλες περιπτώσεις, στα δύσκολα.Τέτοια αγάπη δεν έχουμε, και όποιος την απόκτησε ήταν δια Πνεύματος Αγίου, όπως π.χ. ο πρωτομάρτυρας Στέφανος που προσευχόταν γι αυτούς που τον λιθοβολούσαν και όλοι οι Άγιοι κατά το Πρότυπο του Κυρίου μας.

Ανώνυμος είπε...

Μαρια, ειναι πολυτιμα και σοφα οσα λες. Μακαρι να σκεφτονταν και να μιλουσαν ολοι με τον ιδιο τροπο. Θα μπορουσαμε τοτε να ελπιζουμε για μια ομορφη κοινωνια και οχι για κουρουφεξαλα. Απογοητευτικα τα πραγματα. Η ζωη ειναι μια συνεχης παλη: καλο-κακο, φως-σκοταδι, ομορφο-ασχημο. Σκληρος ο αγωνας πολλες φορες.
Μεταξυ των πολλων σωστων που ανελυσες επιστημονικα θα ελεγα, ειπες κι αυτο το οποιο διαπιστωνω κι εγω πολλες φορες: Με την αγαπη καποιοι σκληραινουν, γινονται ωμοι, αποτομοι και απεχουν κατα πολυ απο το :Μαθετε πως ειμαι απλος! Το βρισκω αρρωστημενο πραγματικα. Διαβολικο θα ελεγα. Ξερω γω;
"Εκτος απο τον θεο,υπαρχουν και καποιοι ανθρωποι που δεν κανουν λαθη. Και ξερεις ποιοι ειναι αυτοι; Οι νωθροι,που ενω οι ιδιοι δεν κανουν τιποτα,παρακολουθουν προσεκτικα τι κανουν οι αλλοι και τους κρινουν, τους σχολιαζουν ειρωνικα και με υπονοουμενα-λες και εμεις δε μπορουμε να το κανουμε, εκτος βεβαια κι αν ξερουν να κρυβονται καλα- κατηγορουν τους αλλους.
Υπαρχει αλλη μια κατηγορια...αλανθαστων. Αυτοι ειναι οι εγωιστες και οι αλαζονες. Απο τον αμετρο εγωισμο τους νομιζουν πως καθονται αν οχι πανω στο Θρονο,διπλα του ,αντε το πολυ ενα σκαλοπατι πιο κατω."
Μερικες φορες κιολας νιωθουν πως ο θεος τους ανηκει...Αποκλειστικα...
Γεια σου Μαρια μου.Μακαρι να ειχαν κι αλλοι τη φιλοσοφια και την κοσμοαντιληψη σου που πηγαζει απο την πηγαια, γνησια,ανυποκριτη,ανιδιοτελη αγαπη.
Good afternoon to everybody.

Μαρία Π. είπε...

Σ΄ευχαριστώ πολύ, θέλω μόνο ειλικρινά να πω ότι δεν έχουμε τίποτα μα τίποτα δικό μας, ούτε καν καλές σκέψεις ή λογισμούς, αν δεν παραχωρήσει ο Θεός και αυτό μας το δίνει να το καταλάβουμε πολύ καλά, μέσω των πειρασμών που επιτρέπει και των πτώσεων.Το λένε και όλοι οι Άγιοι. Όπως έλεγε ο Άγιος Παϊσιος "Αν αποσύρει την Χάρη Του για ένα λεπτό θα καταλήξω σε καταγώγιο".Είμαστε όμως πάρα πολύ τυχεροί οι χριστιανοί (μακάριοι όπως λέει ο Κύριος) που ο Ίδιος μας χάρισε την πίστη στο Λόγο Του, που είναι "ο λύχνος που φέγγει σε σκοτεινό τόπο μέχρι να γίνει μέρα", ακόμα και αν μέσα στην απειρία μας μπορεί είτε να βάζουμε καμιά φορά ψηλά τον πήχυ και να τρώμε τα μούτρα μας, είτε να προσπαθούμε λάθος για κάποια πράγματα και κάποιοι να το εκμεταλλεύονται και να θεωρούν π.χ. την υποχώρηση ως αδυναμία, ή να βλέπουν την καλή θέληση με καχυποψία.. είτε ακόμα να μην ξέρουμε πως να ρυθμίσουμε τις σχέσεις μας με τους άλλους με βάση το "μίσος του κόσμου" που μας λέει ο Κύριος αφού θέλει ολόκληρη την καρδιά μας δική Του και είναι "Ζηλωτής" ως προς την αγάπη μας απέναντί Του, αλλά σιγά σιγά θα μας διδάξει πως να περπατάμε. Ωραία και η ανάρτηση που έβαλε ο Τρελογιάννης "ο μπελάς του καθαρίσματος"! Να είσαι καλά αδελφή μου, να μην σε νοιάζουν αυτά που έγραψες, "σας στέλνω ως πρόβατα εν μέσω λύκων" μας είπε ο Κύριος. Κι εμείς λύκοι είμαστε, "εκ φύσεως τέκνα οργής", αλλά μας ελέησε ο Θεός και μπήκαμε σ΄ένα δρόμο (αγαθό).. μακάρι να τον τελειώσουμε, μακάρι να αξιωθούμε όλοι να συζήσουμε αιώνια με τον Κύριό μας την Παναγία μας και όλους τους Αγίους.Να είμαστε όλοι καλά.

Μαρία Π. είπε...

Συγγνώμη για την πολυλογία, αλλά επειδή έγραψα βιαστικά, δεν μου αρέσει αυτό που φαίνεται στην τελευταία πρόταση, και θέλω να το διορθώσω. Δεν ήθελα να πω ότι είναι οι άλλοι λύκοι και εμείς δήθεν οι "καλοί" της υπόθεσης (μη γένοιτο να σκεφτόμαστε έτσι εωσφορικά). Όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε, η μόνη διαφορά είναι ότι σε όσους πιστέψουν λάμπει το Φως του Χριστού και βλέπουν τα χάλια τους και μετανοούν. Τίποτα άλλο. Όσοι δεν πιστεύουν ταλαιπωρούνται με κοσμικές φιλοσοφίες και ψευτοθεωρίες αυτοβελτίωσης που τους ωθούν σε ακριβώς αντίθετο δρόμο π.χ. ότι πρέπει να είναι υπερήφανοι (τους το λένε με ωραιοποιημένο τρόπο, με λέξεις όπως αυτοεκτίμηση, αυτοπεποίθηση, αυτάρκεια κτλ.. δηλ. ακριβώς τα αντίθετα από τους Πατέρες). Λύκοι είναι κυρίως οι δαίμονες, αλλά γίνονται και όσοι τους δέχονται στην ψυχή τους. Και είναι όλη η μεταπτωτική ανθρωπότητα, εκτός τους λυτρωμένους. Από κει και πέρα όπως λέει και η ανάρτηση "ο μπελάς του καθαρίσματος", εμείς οφείλουμε να καταδικάζουμε μόνο τον εαυτό μας, και τους άλλους να προσπαθούμε να τους δούμε εσωτερικά χωρίς το περίβλημα που μπορεί να έχει αγκάθια και να μας πονάει.Δεν ξεχωρίζουν εύκολα οι άνθρωποι ειδικά όταν είναι όλοι (όπως στην Ελλάδα) έστω και κατ΄όνομα Χριστιανοί. Μόνο ο Θεός είναι καρδιογνώστης. Με συγχωρείτε για την έκταση.

Ανώνυμος είπε...

Έχει δίκιο ο 3.44 οτι η Μαρία έχει εκ Θεού το ΄χάρισμα να μιλά πολύ όμορφα !

Ανώνυμος είπε...

Ω! Μά τί λέτε Μαρία ! Σάς απολαμβάνουμε !

Μαρία Π. είπε...

Μη γένοιτο αδελφέ/-η 10.09 να νομίζουμε ότι "έχουμε" κάτι. Εκεί που "στεκόμαστε" την άλλη στιγμή "πέφτουμε", "Ο δοκών έστάναι βλεπέτω μη πέση".Μη γένοιτο ακόμα, ενώ λέμε τις σκέψεις μας επειδή ανοίγουν διάφορα θέματα στις αναρτήσεις, να φανούν σαν βεβαιότητες ή "υποδείξεις" σε άλλους..Μακρυά..! Μόνο στον εαυτό του καθένας, μέσα στο κεφάλι του.
1 Μὴ πολλοὶ διδάσκαλοι γίνεσθε, ἀδελφοί μου, εἰδότες ὅτι ΜΕΙΖΟΝ ΚΡΙΜΑ ΛΗΨΟΜΕΘΑ·
2 πολλὰ γὰρ πταίομεν ἅπαντες.

Μαρία Π. είπε...

Eντάξει φίλη μου 8.44, θα προσπαθήσω να μην κουράζω πολύ.Έχω συναίσθηση τι γίνεται γύρω μου.
Καλημέρα σε όλους.

Ανώνυμος είπε...

ωπα ωπα παιδια, σε περιπτωση που το πιο πανω σχολιο ειναι ειρωνικο, εχετε ξεφυγει. Πολυ. Ειστε δικαιοληγημενοι. Κρυμμενοι πισω απο την ανωνυμια σας ειναι τοσο ευκολο να λετε. Μαγκια ειναι να τα λες και να κοιτας τον αλλο στα ματια. Ισως να το κανετε κι αυτο. Η πιο μεγαλη ομως μαγκια απ'ολες, ειναι να αποβαλετε ολους αυτους τους ψυχικους ρυπους-ΖΗΛΕΙΑ, ειρωνεια, εγωισμος, ακηδια-με ισχυρα απορρυπαντικα που θα βρειτε παντου. Οσο πιο πολλα αρνητικα συναισθηματα αποβαλουμε απο τη ψυχη μας, τοσο πιο πολυ πλησιαζουμε την ευτυχια.Και κανουμε και τους αλλους γυρω μας ευτυχισμενους. Και ολα ειναι ομορφα και μαγικα. Τρεξτε γρηγορα-εννοειται και γω μαζι σας για να προλαβω επομενο σχολιο- για λευκαντικα, σαπουνια, κρεμοσαπουνα και πατε για μεγαλη μπουγαδα. Αργειτε, πολυ ομως!

Ανώνυμος είπε...

Είναι ήδη ΄΄όμορφα και μαγικά ΄΄ νά ακούει κανείς τόσο όμορφα κορίτσια να μιλάνε τοσο όμορφα! Αυτό είναι διαπίστωση όχι μόνο δική μου ,αλλά ήδη και του 3.44 που εκφράστηκε πρώτος για αυτη την ομορφιά Αλλοίμονο φίλοι μου άν μας έλειπαν οι δάσκαλοι Θά είμασταν τυφλοί ! Τα περί ειρωνείας κ.τ.λ. απλά ιδέα σας ,μήν είστε τόσο ευφάνταστες !

Ανώνυμος είπε...

Μήν δινετε καμμία σημασία σ'αυτούς που σας ζηλεύουν καλά κορίτσια ,εσείς την δουλειά σας ! Πώς το λέμε !Νά σκάσουν οι εχθροί μας !

Μαρία Π. είπε...

Eίδα τώρα τα τελευταία μηνύματα και θέλω να πω ότι συμφωνώ πολύ με το :"Αλλοίμονο φίλοι μου άν μας έλειπαν οι δάσκαλοι Θά είμασταν τυφλοί !", και φυσικά δεν μας λείπουν οι δάσκαλοι έχουμε τους Πατέρες παλαιότερους και σύγχρονους. Εμείς μπορούμε και πρέπει να μιλάμε αλλά με επίγνωση, όχι με (φανερή) πρόθεση να διδάξουμε ή να διορθώσουμε τους άλλους όταν δεν έχουμε βγάλει ακόμα το δοκάρι απ΄το μάτι μας. Αυτό εννοούσα.. Η επ. του Αγίου Ιακώβου, η προς Ρωμαίους του Απ.Παύλου όπως και η επί του όρους Ομιλία, μας τα εξηγούν αυτά..
Σχετικά με τα υπόλοιπα όλοι καλοί και όμορφοι είμαστε, αλλά δεν ξέρω γιατί εμείς οι Έλληνες έχουμε ένα θέμα συνύπαρξης.. Οφείλεται ίσως στην εκρηκτική ιδιοσυγκρασία μας.
Αλλά όμως έχουμε και καρδιά, συναίσθημα, και φιλότιμο.Και αυτά όχι μόνο μας αποζημιώνουν, αλλά μας δίνουν την ιδιαίτερη αξία και ομορφιά μας.Και ακριβώς επειδή είναι μέσα στην ψυχή μας, στην "βαθεία καρδία", τα υπόλοιπα (οι δυσκολίες ανάμεσά μας) παραμένουν επιφανειακά, και έτσι πολύ εύκολα μεταστρεφόμαστε πάλι προς το καλό.
Να είμαστε όλοι καλά.

Ανώνυμος είπε...

Οταν ακούω τόσο όμορφα λόγια δέν σας κρύβω οτι πολύ συγκινούμαι !

Ανώνυμος είπε...

Με την συγκεκριμένη εξέλιξη και τροπή που πήραν τα σχόλια νομίζω ότι ίσως προσεγγίσαμε κάπως και τον τίτλο της ανάρτησης:
"Να πώς πρέπει να περπατάς για να μη γλιστρήσεις στον πάγο"
Μπράβο στις ψυχές που έχουν την ετοιμότητα αν στραβοπατήσουν και γλιστρήσουν, και πέσουν, να σηκώνονται αμέσως όπως λέει και ο Άγιος Νεκτάριος..!