ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΡΩΤΕΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΠΑ

ΙΔΟΥ ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ
        

Τό περιβόητο πρωτείο στηρίζεται δογματικά σέ δύο βεβαιότητες.

1^ον Ο Πέτρος παρέλαβε από τόν Κύριο τόν τίτλο τού πρίγκηπα τών Αποστόλων μέ τόν διάσημο λόγο : « Εσύ είσαι ο Πέτρος καί πάνω σέ αυτή τήν πέτρα θά θεμελιώσω τήν εκκλησία μου» (Ματθ.16,18).

2^ον Ο Πέτρος υπήρξε ο πρώτος επίσκοπος τής Ρώμης καί μετέφερε αυτή τήν εξουσία στούς διαδόχους του.

ΕΡΜΗΝΕΥΕΤΑΙ   ΗΔΗ   Η   ΠΙΣΤΗ   ΣΑΝ   ΕΞΟΥΣΙΑ.

Από τίς δύο αρχές τού πρωτείου η δεύτερη είναι τό ιστορικό καί θεωρητικό θεμέλιο τής παποσύνης.

Γιατί όμως ο Απόστολος Πέτρος θά δεχόταν νά γίνει διάκονος αφού ήδη είχε διαχωρίσει τή θέση του στίς Πράξεις; Γιατί νά γίνει από δήμαρχος κλητήρας; Διότι ο επίσκοπος είναι διάκονος, υπεύθυνος γιά τήν τράπεζα καί τούς φτωχούς, όπως φανερώνεται καί σήμερα από τόν Ιερώνυμο καί όλη τήν ιεραρχία.

Καί πώς έγινε επίσκοπος; Τόν χειροτόνησε κάποιος; Άν είναι δυνατόν. Η απόδειξη ότι δέν θά δεχόταν ποτέ νά γίνει επίσκοπος καί νά υποβαθμίσει σέ τέτοιο βαθμό τήν οικονομία τού Κυρίου, είναι πώς καί ο πάπας δέν παρέμεινε ένας απλός επίσκοπος. Μείωσε τόν Πέτρο γιά νά πάρει τήν θέση του στήν ιστορία τής Σωτηρίας, Ο   Α Φ Ρ Ω Ν!

Τά απόκρυφα, γνωστικής ως επί τό πλείστον προελεύσεως, στήν αρχή ταύτισαν τόν Σίμωνα τόν μάγο μέ τόν Απόστολο Παύλο γιά νά δώσουν κάποιο ρεαλισμό στήν υποτιθέμενη διαμάχη Πέτρου καί Παύλου. Όταν εγκατελείφθη αυτό το παραμύθι, ένα άλλο πήρε τή θέση του. Ο Σίμων ο μάγος ήλθε στή Ρώμη, όπου κατέφθασε καί  ο Πέτρος, στήν εποχή τού Κλαύδιου, γιά νά τόν κατανικήσει. Έμεινε δέ επίσκοπος μέχρι τήν εποχή τού Νέρωνος, όταν εμαρτύρησε. Είκοσι πέντε χρόνια επίσκοπος Ρώμης (42-67μ.Χ.). Δέν βγαίνουν οι λαγαριασμοί μέ κανένα τρόπο.

Στήν επιστολή πάντως τού Παύλου πρός τούς Ρωμαίους, γραμμένη τό 57μ.Χ., ιδιαιτέρως στό τμήμα όπου ο Παύλος χαιρετίζει τούς φίλους του, ο Πέτρος δέν αναφέρεται.Ο Παύλος συνελήφθη στήν Ιερουσαλήμ καί φυλακίστηκε γιά δύο χρόνια. Στήν συνέχεια μετεφέρθη στή Ρώμη όπου έμεινε γιά άλλα δύο χρόνια υπό επιτήρηση. Στή Ρώμη έγραψε τουλάχιστον δύο επιστολές : προς Φιλιππησίους καί τή δεύτερη πρός Τιμόθεο. Ο Πέτρος ξανά δέν αναφέρεται. Σύμφωνα δέ μέ τίς πράξεις στά χρόνια 49-50 ο Πέτρος βρίσκεται στήν Ιερουσαλήμ.

Μόνον μία ιστορική μαρτυρία κρίνεται ως πιθανή, τήν οποία υπενθυμίζει ο Harnack καί ανάγεται στόν φιλόσοφο Πορφύριο : «Λέγεται από μερικούς, ότι μετά από τήν ενασχόλησή του μέ τό ποίμνιο γιά λίγους μήνες, ο Πέτρος σταυρώθηκε». Μόνον αυτή η μαρτυρία κρίνεται σήμερα ως πιθανή, καμμία άλλη.

Αυτό όμως πού πρέπει νά αποκλειστεί a-priori είναι πώς ο Πέτρος διετέλεσε, γιά λίγο ή γιά πολύ, «επίσκοπος» τής Ρώμης. Διότι καμμία απευθείας σχέση διαδοχής μπορούσε νά υπάρξει ανάμεσα στό χαρισματικό καί καθολικό υπούργημα τού «Αποστόλου τού Κυρίου» καί εκείνο τού τοπικού καί διοικητικού, τού πρεσβυτέρου ή τού επισκόπου. Τίτλοι πού χρησίμευαν σέ κάθε τοπική εκκλησία γιά τούς δικούς της ποιμαντικούς καί διοικητικούς σκοπούς.

Επί πλέον μέχρι τά τέλη τού δευτέρου αιώνος δέν υπάρχει πληροφορία γιά τήν ύπαρξη επισκόπου-μονάρχη. Οι διάφορες εκκλησίες τής Ρώμης καθοδηγούντο από μιά ομάδα πρεσβυτέρων ιδίου βαθμού, μέ συλλογική λειτουργία τήν επιστασία, τήν επαγρύπνηση, τήν ΕΠΙΣΚΟΠΗ ακριβώς.

Τό χάρισμα τού «Αποστόλου τού Κυρίου» ήταν καί είναι στενά δεμένο μέ τήν εμπειρία τής προσωπικής συναντήσεως ή τής αποκαλύψεως τού Χριστού καί επομένως ήταν καί είναι αδύνατον νά μεταφερθεί σέ άλλους. Δέν είναι κάν ορθό νά μιλήσουμε γιά τούς επισκόπους σάν «διαδόχους» τών Αποστόλων.

Οι πρώτοι πού υπερηφανεύτηκαν γιά «αποστολική διαδοχή» υπήρξαν οι γνωστικοί. Οι όροι «αποστολικής παραδόσεως» καί «διαδοχής» εμφανίστηκαν γιά πρώτη φορά γύρω στό 165, σέ γνωστικό κείμενο Βαλεντινιανής επιρροής, στήν επιστολή τού Πτολεμαίου στήν Φλώρα, τό οποίο παρουσιάζεται από τόν Επιφάνιο, στό Πανάρειον, 33,7. Εναντίον τών γνωστικών αυτών άρχισαν νά εμφανίζονται οι γνωστές δηλώσεις, τύπου : «όπου ο επίσκοπος εκεί καί η εκκλησία».

Ο μοναρχικός επισκοπισμός γεννήθηκε στήν Ρώμη, έναν αιώνα περίπου μετά τόν θάνατο τών Αποστόλων καί ανεξαρτήτως απολύτως από τήν θέλησή τους.

Αμέθυστος