ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΑ ΠΑΡΑΧΟΡΔΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΥΛΙΑ

Του θεολόγου Ανδρέα Κυριακού 

 
Στις 5 τρέχοντος ο Οικουμενικός Πατριάρχης (μετά τις οικουμενιστικές συμπροσευχές στο Λέτσε) βρέθηκε στο Μπάρι της Απουλίας (Ιταλία). Εκεί, στην επ’ ονόματι του Αγ. Νικολάου, φραγκοκλησιά, για την ακρίβεια στην υπόγεια Κρύπτη της, γονάτισε και προσευχήθηκε ενώπιον των λειψάνων του Αγίου Νικολάου. Παρόντες ήταν (όπως μας πληροφορεί το «Αμήν») εκπρόσωποι της Παπικής «επισκοπής» Μπάρι, φραγκοκαλόγεροι, αλλά και πλήθος Παπικών μαζί με Ορθόδοξους. Στον ίδιο χώρο ο Παναγιώτατος κήρυξε την έναρξη του νέου ακαδημαϊκού έτους της Παπικής θεολογικής σχολής της Απουλίας. Του απενεμήθη από τους Παπικούς το βραβείο «Άγιος Νικόλαος» του ομώνυμου Ινστιτούτου Οικουμενικής (γράφε οικουμενιστικής) και Πατερικής θεολογίας. 

Όπως διακρίνουμε στις φωτογραφίες κατά την απονομή ο Οικουμενικός Πατριάρχης

αποδέχεται, έμπλεως χαράς και μειδιών, το βραβείο, ενώ την χαρά αυτή συμμερίζεται κι ο τοπικός παπικός «επίσκοπος» χειροκροτούντων των παρισταμένων φραγκοπαπάδων. Τω όντι. Χαρά μεγάλη γίνεται εις την Εσπερίαν αφού ο Οικουμενικός Πατριάρχης, συνεχίζοντας ακάθεκτος και αγαλλομένω ποδί τις συμπροσευχές, καθ’ εκάστην προσφέρει γην και υδώρ εις τον εκπεσόντα της αληθείας Παπισμόν. 

Απλώς υπενθυμίζουμε στον Παναγιώτατο και εις τους συν αυτώ ότι έχουν ενώπιόν τους αιρετικούς (ετερόδοξους, κατά την απόφαση του Κολυμβαρίου), που από αιώνων πολλών αλλοτρίωσαν την «άπαξ παραδοθείσαν τοις αγίοις πίστιν», που αποξενώθηκαν ουσιαστικά από την Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν λόγω πεπλανημένων διδασκαλιών, όπως το Φιλιόκβε (που υποβιβάζει το Πανάγιον Πνεύμα), την κτιστή χάρη, το αντιχριστιανικό παπικό πρωτείο, το κοσμικό παπικό κράτος και πλείστα όσα άλλα, αλλά κι αλλότρια της Πίστεως. 

Είμαστε βέβαιοι ότι έχει υπ’ όψιν ότι ο προκάτοχός του Οικουμενικός Πατριάρχης Ιερεμίας Β΄, μεσούσης της τουρκοκρατίας, δεν δίστασε να διακόψει το Διάλογο με τους Γερμανούς Προτεστάντες της Τυβίγγης, όταν διαπίστωσε, πέραν πάσηςαμφιβολίας, ότι είχαν βάλει το μικρόβιο της αιρέσεως βαθειά μες την καρδιά τους. Εφάρμοσε εν προκειμένω την παύλεια προτροπή «αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού» (Τιτ. γ΄10 ). Σήμερα τι πράττουν οι οικουμενιστικοί κύκλοι νυχθημερόν; Δεν παραιτούνται από του να κουβαλούν ακούραστα νερό στο μύλο του λαϊκού οικουμενισμού, παρά το αμετανόητο των αιρετικών και την άβυσσο που τους χωρίζει από την Πίστη της Εκκλησίας. Αντί να αντιταχθούν στους αιρετικούς, αντιτάσσονται και βυσσοδομούν κατ’ αυτών που καθηκόντως πολεμούν τις αιρέσεις.