Ο Μεσογαίας Νικόλαος ήταν ο βασικός ομιλητής της εκδήλωσης Βραδιά του Ερευνητή στο Αμφιθέατρο της Ιατρικής Σχολής Λάρισας, με θέμα την «Ανακουφιστική φροντίδα: Μαζί στο τέλος της ζωής που όμως… δεν τελειώνει».
Αφορμή για το θέμα της ομιλίας του στάθηκε η πρόσφατη απόφαση του δημοσιογράφου Αλέξανδρου Βέλλιου που επέλεξε να φύγει από τη ζωή με «μη υποβοηθούμενη ευθανασία». «Θέλω να μεταφέρω στον κόσμο, πώς θα μπορούσε αυτός ο άνθρωπος στο τέλος της ζωής του να βρεθεί σε ένα σωστό περιβάλλον» και περιέγραψε το τέλος της ζωής άλλων ανθρώπων οι οποίοι βρέθηκαν σε αυτό το μηχανισμό. Στάθηκε δε στο παράδειγμα νέου στην ηλικία καρκινοπαθή, ο οποίος λίγο πριν φύγει από τη ζωή ευχαρίστησε τα μέλη της Μονάδας Ανακουφιστικής Φροντίδας λέγοντας «ευχαριστώ γιατί ήρθα με βαριά κατάθλιψη και με βοηθήσατε να φύγω υγιής». Ο Μεσογαίας είναι ο ιδρυτής της Μονάδας.
Εκεί δηλαδή, που τελειώνει ή εξαντλούνται οι θεραπευτικές φροντίδες, ο ασθενής δεν εγκαταλείπεται αλλά τον αγκαλιάζει ένας φορέας για να μπορέσει να του δώσει ποιότητα ζωής και ανακούφιση των συμπτωμάτων του.
Η Μονάδα δεν φροντίζει τον ψυχικό και φυσικό πόνο μόνο των ανθρώπων που νοσούν, αλλά και του περιβάλλοντός του. Μάλιστα, όπως σημείωσε «ακόμη και όταν καταλήξει ο ασθενής, παρακολουθούμε την οικογένειά του για 6 μήνες».»Επιδιώκουμε αυτό που ονομάζεται ευθανασιακή επιλογή, η ποιότητα σε σχέση με τη διάρκεια ζωής και πως θα μπορούσε να διασφαλιστεί η ποιότητα, έτσι ώστε η βασανιστική περίοδος των ασθενών προς το τέλος της ζωής τους να μεταμορφωθεί σε μια εξαιρετική εμπειρία» κατέληξε ο Νικόλαος.
Αφορμή για το θέμα της ομιλίας του στάθηκε η πρόσφατη απόφαση του δημοσιογράφου Αλέξανδρου Βέλλιου που επέλεξε να φύγει από τη ζωή με «μη υποβοηθούμενη ευθανασία». «Θέλω να μεταφέρω στον κόσμο, πώς θα μπορούσε αυτός ο άνθρωπος στο τέλος της ζωής του να βρεθεί σε ένα σωστό περιβάλλον» και περιέγραψε το τέλος της ζωής άλλων ανθρώπων οι οποίοι βρέθηκαν σε αυτό το μηχανισμό. Στάθηκε δε στο παράδειγμα νέου στην ηλικία καρκινοπαθή, ο οποίος λίγο πριν φύγει από τη ζωή ευχαρίστησε τα μέλη της Μονάδας Ανακουφιστικής Φροντίδας λέγοντας «ευχαριστώ γιατί ήρθα με βαριά κατάθλιψη και με βοηθήσατε να φύγω υγιής». Ο Μεσογαίας είναι ο ιδρυτής της Μονάδας.
Εκεί δηλαδή, που τελειώνει ή εξαντλούνται οι θεραπευτικές φροντίδες, ο ασθενής δεν εγκαταλείπεται αλλά τον αγκαλιάζει ένας φορέας για να μπορέσει να του δώσει ποιότητα ζωής και ανακούφιση των συμπτωμάτων του.
Η Μονάδα δεν φροντίζει τον ψυχικό και φυσικό πόνο μόνο των ανθρώπων που νοσούν, αλλά και του περιβάλλοντός του. Μάλιστα, όπως σημείωσε «ακόμη και όταν καταλήξει ο ασθενής, παρακολουθούμε την οικογένειά του για 6 μήνες».»Επιδιώκουμε αυτό που ονομάζεται ευθανασιακή επιλογή, η ποιότητα σε σχέση με τη διάρκεια ζωής και πως θα μπορούσε να διασφαλιστεί η ποιότητα, έτσι ώστε η βασανιστική περίοδος των ασθενών προς το τέλος της ζωής τους να μεταμορφωθεί σε μια εξαιρετική εμπειρία» κατέληξε ο Νικόλαος.
2 σχόλια:
Οπου και αν εχουμε φθασει ας εχουμε το ιδιο φρονημα!
Όλοι λίγο πολύ έχουμε στο περιβάλλον μας στενό ή ευρύτερο, γιαγιάδες ή παππούδες, κάποιοι ίσως και γονείς σε κατάσταση αρρώστιας σωματικής ή και ψυχικής. Αυτό καταρχήν που κάνει τη διαφορά στον τρόπο αντιμετώπισης είναι ξεκάθαρα αν υπάρχει ή όχι πίστη στον Θεό.Όταν υπάρχει, ο άνθρωπος έχει υπομονή γαλήνη ελπίδα μπορώ να πω και χαρά παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα. Βλέπουμε σε ποιο βαθμό τα είχαν όλα αυτά οι άγιοι μέχρι τις τελευταίες τους στιγμές όπως ο π.Σ.Ρόουζ κ.α. που πέθαναν με φρικτούς πόνους αλλά με την ειρήνη και τη χαρά του Χριστού.
Όταν όμως ο άνθρωπος δεν πιστεύει όλα γίνονται τόσο δύσκολα εως αδύνατα. Δεν τον παρηγορεί τίποτα δεν έχει ελπίδα δεν έχει κίνητρο να παλέψει. Ακόμα και σε άλλες καταστάσεις όπως απεξάρτηση από ναρκωτικά δεν υπάρχει ανθρώπινη δύναμη ούτε τρόποι που να μπορούν πραγματικά να τον βοηθήσουν παρά μόνο περιστασιακά.
Και το χειρότερο είναι ότι πολλοί δεν θέλουν συνειδητά να ακούσουν τίποτα για τον Θεό. Δηλ. μπορεί να παραπονιούνται ότι δεν έχουν συμπαράσταση ή δεν ασχολούνται πολύ οι άλλοι μαζί τους για να τους βγάλουν απ΄την κατάθλιψη,(λες και μπορούν), ενώ ταυτόχρονα απορρίπτουν οτιδήποτε περί Θεού. Ζηλεύουν όσους έχουν ψυχική δύναμη αλλά παράλληλα αποστρέφονται την πηγή της που είναι ο Θεός.
Μιλάμε σήμερα για μεγάλα ποσοστά ανθρώπων με κατάθλιψη στην Ελλάδα, κυριολεκτικά σε απόγνωση, που κρατιούνται με φάρμακα.. Όπως επίσης ανθρώπων με ανίατες ασθένειες που θεωρούν λύτρωση την ευθανασία.Αυτά είναι τα αποτελέσματα της απόρριψης του Θεού.
Δημοσίευση σχολίου