Η Γεροντισσούλα Μαργαρίτα

Πριν λίγα χρόνια είχα την ευλογία να γνωρίσω έναν επίγειο άγγελο με πρόσωπο ρυτιδιασμένο από τον χρόνο αλλά ταυτόχρονα τόσο όμορφο και φωτισμένο από τη Θεία Χάρη, που μόνο που σε κοίταζε με τα μεγάλα και εκφραστικά της μάτια ένοιωθες να σε πλημμυρίζουν κύματα αγάπης και συγκίνησης. Συγκίνηση όμοια με αυτήν που νιώθεις όταν βρίσκεσαι μπροστά σε μία ιερή εικόνα και τα μάτια σου γεμίζουν από μόνα τους δάκρυα ευλάβειας και χαράς.
Τώρα όμως ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσω αυτό τον γλυκό άγγελο, την κυρία Μαργαρίτα Παπαδοπούλου, και να της πω με βεβαιότητα καλό Παράδεισο… Δεν στεναχωριέμαι για εκείνη που έφυγε γιατί ξέρω πολύ καλά ότι ήταν έτοιμη και περίμενε πώς και πώς να βρεθεί κοντά στον γλυκό της Ιησού, που τόσο πολύ αγάπησε από μικρό παιδί και του αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή της. Θα βρεθεί κοντά στην αγαπημένη της Μάνα την Παναγιά μας που όταν στις δύσκολες στιγμές της ζωής της την επικαλούνταν Εκείνη σαν στοργική μητέρα έτρεχε κοντά της για να την βοηθήσει. Θα βρεθεί πάλι κοντά στους αγαπημένους της άγιους φίλους της τον Άγιο Παϊσιο, τον Άγιο Πορφύριο, τον Άγιο νεομάρτυρα Φιλούμενο από το φρέαρ του Ιακώβ καθώς και στον αγαπητό της «παππού» τον γέροντα Δαμασκηνό Κατρακούλη, για τους οποίους μας μιλούσε πάντα με σεβασμό και αγάπη και μας διηγόταν διάφορα θαυμαστά γεγονότα που έζησε κοντά τους… Μας μιλούσε για θαύματα που βίωσε με έναν τρόπο τόσο απλό και φυσικό όπως εμείς θα περιγράφαμε στους φίλους μας ένα καθημερινό περιστατικό της ζωής μας… Όλη της η ζωή ήταν μέσα στο θαύμα στη Θεία Χάρη που για εκείνην ήταν μια κατάσταση φυσιολογική, όπως άλλωστε θα έπρεπε να είναι και για όλους μας αλλά δυστυχώς η έλλειψη της πίστης και της αγάπης δεν μας αφήνουν να τα βιώσουμε.
Γι’ αυτό δεν στεναχωριέμαι για εκείνην που έφυγε αλλά στεναχωριέμαι για όλους εμάς που είχαμε την ευλογία να την γνωρίσουμε και μένουμε πίσω χωρίς εκείνην. Χωρίς τον παρήγορο λόγο της , τις συμβουλές της που ήταν τόσο σωστές, τόσο ακριβείς σαν φάρμακο που έρχεται στην κατάλληλη δοσολογία και σώζει τον ασθενή από βέβαιο θάνατο. Και βέβαια θα μας λείψει η αγάπη της… εκείνη η αγάπη χωρίς όρια, όμοια με την αγάπη των αγίων, που την έκανε να συγχωρέσει ακόμα και τον φονιά του πολυαγαπημένου της πατέρα. Η αγάπη της για τον πονεμένο και ταλαιπωρημένο συνάνθρωπο που την έκανε μέχρι τέλους να προσφέρει, να προσφέρει με όλη της την ψυχή είτε υλικά είτε με τον γλυκό και θεραπευτικό της λόγο… ω πόση δύναμη είχαν αυτά τα λόγια της που ότι βάρος και να κουβαλούσες κατάφερναν να το εκμηδενίσουν . Πόσες φορές όταν πηγαίναμε να την δούμε την βρίσκαμε αδύναμη και ταλαιπωρημένη από τον χρόνο και τα προβλήματα υγείας και μόλις μας έβλεπε ζωντάνευε κι έπαιρνε δύναμη από την αγάπη της για όλους εμάς για να μας πει έναν λόγο ωφέλιμο, παρηγορητικό, έναν λόγο γεμάτο ΧΡΙΣΤΟ, «Αγαπημένα μου παιδιά κλειδώστε καλά μέσα στην καρδιά σας τον Χριστό και την Παναγία μας και πετάξτε μακριά το κλειδί για να μην φύγουν ποτέ από εκεί!».
Αγαπημένη μου γεροντισσούλα Μαργαρίτα έφυγες σήμερα Κυριακή 27/11/2016 με το τέλος της Θείας Λειτουργίας… πόσο διακριτική είσαι ακόμα και την τελευταία στιγμή σου περίμενες να τελειώσουν οι Άγγελοι τη Θεία Λειτουργία στον Ουρανό και στη γη για να έρθουν να σε παραλάβουν… θα Σ’ ΑΓΑΠΩ και θα θυμάμαι τις συμβουλές σου για ΠΑΝΤΑ. Σ’ ευχαριστώ πολύ για την αγάπη σου και ευγνωμονώ τον καλό μας Θεό που σ’ έφερε στην ζωή μας και την φώτισες. Τώρα που είσαι εκεί ψηλά πρέσβευε για εμάς τους ανάξιους και αμαρτωλούς… και μην ξεχνάς την υπόσχεσή σου ότι τώρα θα είσαι πιο κοντά μας.

Καλό Παράδεισο και καλή αντάμωση….
(Α.Π.)

τόστειλε το mail