Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2016

Άγγελοι στη Γη




Τα παιδιά δεν είναι ασκήσεις
Τα παιδιά δεν είναι ασκήσεις
κι όταν έχουν ειδικές ανάγκες
ακόμα λιγότερο
γι'αυτό το λόγο θυμήσου
όταν παλεύεις και βοηθάς
ότι δεν λύνεις προβλήματα
αλλά προσφέρεις τον εαυτό σου
γιατί το μόνο που θέλουν
είναι λίγο από την ανθρωπιά σου
κι αν μπορείς να την ενισχύσεις
με τη στρατηγική σκέψη
τότε θα καταφέρεις
να κάνεις το αδιανόητο
γιατί τα παιδιά θα ζήσουν
με αξιοπρέπεια
κι όχι μια άθλια ζωή
έτσι θα γίνεις κι εσύ
πιο ανθρώπινος ακόμα
για την Ανθρωπότητα.

Σοφία Ντρέκου / Νίκος Λυγερός Λόγοι
Κείμενα/Ποίηση www.lygeros.org


Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες είναι άνθρωποι - Συγγνώμη που σας αδικούμε

%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25AC%2B%25CE%25BC%25CE%25B5%2B%25CE%2595%25CE%25B9%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AD%25CF%2582%2B%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25AC%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25B5%25CF%2582%25C2%25ABS.Drekou-Ydatinoi.Logoi

Συγγνώμη που σας αδικούμε - Ν. Λυγερός  Διάλεξη του Ν. Λυγερού για τα παιδιά με Ειδικές Ανάγκες  Τα παιδιά δεν είναι ασκήσεις - Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Συγγνώμη που σας αδικούμε

Στο πλαίσιο της ειδικής αγωγής υπάρχουν πολλά προβλήματα, όπως όλοι γνωρίζουμε. Υπάρχουν όμως και λύσεις που πολλοί δεν γνωρίζουν. Δεν είναι ανάγκη να αναφερθούμε σε όλο το πεδίο για να αποδείξουμε τα λεγόμενά μας. Αρκεί να επικεντρωθούμε στις εξετάσεις των παιδιών με ειδικές ανάγκες στην Ελλάδα.

Ο καθένας μπορεί να γίνει εξεταστής μετά από μία απλή αίτηση. Όμως ποιος από εμάς είναι ειδικός να τα εξετάσει πραγματικά επί της ουσίας; Ποιος από εμάς γνωρίζει αυτά τα παιδιά ακόμα και μόνο θεωρητικά; Ποιος από εμάς έχει πονέσει μαζί τους; 

Είναι δυνατόν να έχει ο καθένας μας μια άποψη για μία μερίδα του πληθυσμού που αποτελεί μόνο το 2% ; Η στατιστική δεν βοηθάει διότι το πεδίο δράσης της είναι η μάζα. 

Εκτός μάζας τα φαινόμενα είναι τόσο σπάνια που μόνο η βιωματική εμπειρία επιτρέπει την παραγωγή γνώσεων. Το πεδίο είναι λεπτό εκ φύσης και δεν αρκεί η απλή εξειδίκευση για να μελετηθεί. 

Χρειάζεται ακόμα περισσότερο μια σταυρική εικόνα των παιδιών με ειδικές ανάγκες για να διαμορφωθεί σωστά η μεθοδολογία μας. 

Το σύνολο αυτών των παιδιών αποτελείται από πολλαπλές ιδιομορφίες όπου η κλασική ανάλυση καταρρέει ως σύστημα εξέτασης. 

Αυτά τα παιδιά δεν είναι μόνο ένας τρόπος για να βγάλουμε περισσότερα λεφτά στην εκπαίδευση. Η δυσκολία είναι τόσο μεγάλη που δεν την υπολογίζουμε, που δεν μπορούμε να την φανταστούμε. Η δυσκολία είναι όσο μεγάλος είναι ο πόνος του παιδιού με ειδικές ανάγκες. 

Δεν περιμένουμε ως εκπαιδευτικοί να μας πουν τον πόνο τους, τα παιδιά. Θέλουμε μόνο τις γνώσεις τους. Δεν εκτιμούμε τον κόπο τους. Θεωρούμε ότι οι γνώσεις τους ανήκουν στην καλύτερη περίπτωση στον μέσο όρο. Ενώ ξέρουμε από ζωντανά παραδείγματα ότι υπάρχουν παιδιά με ειδικές ανάγκες που όχι μόνο έχουν καλές επιδόσεις μα και καλύτερες από κανονικά παιδιά. 

Το μοντέλο μας όμως παραμένει το ίδιο. Αυτά τα παιδιά δεν είναι για μας παρά μόνο κανονικά παιδιά σε μειονεκτική θέση. Η πραγματικότητα διαφέρει ριζικά διότι δεν υπάρχει πλαίσιο σύγκρισης. Ως κανονικοί εκπαιδευτές δεν προσφέρουμε τίποτα σε αυτά τα παιδιά. Δεν ζητούν ελεημοσύνη, μόνο κατανόηση. 

Όμως αυτή η κατανόηση γίνεται μονάχα με την επινόηση ενός μοντέλου του μαθητή που δεν βασίζεται πάνω σε κοινωνικά δεδομένα. Η βάση πρέπει να είναι μόνο και μόνο ανθρώπινη, δίχως κανένα άλλο συμβιβασμό. Η μεθοδολογία είναι γνωστική και όχι διδακτική με την απλοϊκή έννοια. 

Το παιδί με ειδικές ανάγκες τα περιμένει όλα από τον εξεταστή του. Δεν ζητά τίποτα όμως. Δυστυχώς για εκείνο, η εξέταση μετατρέπεται σε ιερά εξέταση. Και η καταδίκη είναι σίγουρη. Διότι δεν υπάρχει σωστή απάντηση. Κάθε απάντηση είναι και μία νέα κριτική που ασκείται πάνω στο παιδί με ειδικές ανάγκες που με αυτόν τον τρόπο καταλαβαίνει την έννοια της ασκητικής. 

Περνάει από μία εξέταση που θα καθορίσει την πορεία της ζωής του μέσα στην κοινωνία. Έτσι καταλαβαίνει και τη σημασία της εκπαίδευσης. Του λείπει, βέβαια, η αξία της. Διότι δεν ξέρει το ποσό που παίρνει κάθε εξεταστής για να τον καταδικάσει. 

Το παιδί δεν μαθαίνει από μόνο του τι είναι ο Χριστός, καταλαβαίνει όμως από εμάς τι σημαίνει σταύρωση.
stegi.pili
Στέγη Ειδικής Θεραπευτικής και Επαγγελματικής Αγωγής Τρικάλων

Διάλεξη του Ν. Λυγερού για τα παιδιά με Ειδικές Ανάγκες 

Γράφει ο/η Ελένη Χολέβα: 24/02/2013 - 07:30 Σε μια εποχή που οι κοινωνικές δομές όπως η «Στέγη» Ειδικής Θεραπευτικής Αγωγής διανύουν μία από τις πιο δύσκολες περιόδους, λόγω των περικοπών και των ανύπαρκτων ενισχύσεων από πλευράς της πολιτείας, έχει  ιδιαίτερο ενδιαφέρον η διάλεξη του καθηγητή Νίκου Λυγερού με θέμα «Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες είναι άνθρωποι».

Τη διάλεξη διοργάνωσε η «Στέγη» Ειδικής Θεραπευτικής και Επαγγελματικής Αγωγής Τρικάλων η οποία είχε απευθύνει ανοιχτή πρόσκληση σε όλους τους Τρικαλινούς πολίτες να συμμετέχουν σε αυτή.

Η διάλεξη πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα και ώρα 7 το απόγευμα στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Τρικάλων. Την επόμενη ημέρα, το πρωί ο κ. Λυγερός θα πραγματοποιήσε επίσκεψη στο ίδρυμα Στέγη, όπου είχει την ευκαιρία να συναντηθεί και να συνομιλήσει με τα παιδιά.

Ο Νίκος Λυγερός είναι επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, στην Πολυτεχνική Σχολή Ξάνθης, στην Αστυνομική Ακαδημία και στη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας, στρατηγικός σύμβουλος, καθηγητής προικισμένων παιδιών, εξειδικευμένος διερμηνέας και μεταφραστής στα Γαλλικά δικαστήρια, συγγραφέας, σκηνοθέτης, ποιητής, επιστημονικός σύμβουλος του Υπουργείου Εξωτερικών και του συνδέσμου φίλων Καραθεοδωρή.

Ως ερευνητής κατέχει διάφορα παγκόσμια ρεκόρ στους τομείς της άλγεβρας, της θεωρίας αριθμών και της συνδυαστικής. Η λειτουργία του ιδρύματος «Στέγη Ειδικής Θεραπευτικής και Επαγγελματικής Αγωγής Τρικάλων» ξεκίνησε το 1989.


Σήμερα, η Μονάδα λειτουργεί σαν επαγγελματικό και θεραπευτικό κέντρο ΑμεΑ στο Νομό Τρικάλων. Έχει έδρα την Πύλη Τρικάλων και στεγάζεται σε ένα κτίριο 1000 μ2 το οποίο μισθώνεται από την Ιερά Μονή Αγίου Βησσαρίωνος Δουσίκου. Το 2006, η Μονάδα ανακαινίστηκε και εξοπλίστηκε με την χορηγία του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος».


Σήμερα, περιθάλπει 30 περίπου παιδιά και νέους που πάσχουν από μέτρια νοητική στέρηση και είναι εκπαιδεύσιμοι. Παρέχει προστασία, θεραπευτική αγωγή, ημιδιατροφή και επαγγελματική κατάρτιση εντελώς δωρεάν, χωρίς καμία οικονομική συμμετοχή των γονέων ή των παιδιών.

Η μεταφορά των παιδιών, από και προς τη Μονάδα, γίνεται με ιδιόκτητο λεωφορείο, δωρεά του ιδρύματος «Βουδούρη».

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Γιατί ο Θεός επιτρέπει κάποια πράγματα; Γιατί όλη αυτή η "ανισότητα" που "ερμηνεύεται" ως "αδικία"; Κάπως έτσι σκεφτόμαστε, και είναι πραγματικά πολύ δύσκολο έως τρομακτικό να υπάρχουν τέτοιες καταστάσεις σε μια οικογένεια. Γνωρίζω 3-4 περιπτώσεις πολύ δύσκολες. Το ένα χρειάζεται 2 κοπέλες να το προσέχουν ανά 12 ώρες (σκεφτείτε πόσα χρήματα χρειάζονται) αλλά είναι τουλάχιστον σχετικά ήσυχο, κάποια άλλα είναι επικίνδυνα, χρειάζονται φαρμακευτική παρέμβαση, για να υπάρχει μια σχετική καταστολή. Δεν ξέρω τι να πω.. Θαυμάζουμε την υπομονή των ανθρώπων που η ζωή τους ταυτίστηκε με ένα τέτοιο σταυρό.Ο Θεός τους δίνει μεγάλη δύναμη σώματος και ψυχής.Ντρεπόμαστε γιατί εμείς έχουμε πολύ μικρότερους σταυρούς σε αυτή τη ζωή και όμως παραπονιόμαστε. Μερικές φορές κολλάμε όχι απλά σε ασήμαντα πράγματα αλλά σε "ανύπαρκτα".. και καταλαβαίνουμε πόσο εγωκεντρικοί είμαστε... δεν μπορούμε να δούμε την αλήθεια.. ότι είμαστε απλά ένας ακόμα άνθρωπος ανάμεσα σε 7.5 δισεκατομμύρια με ανείπωτο πόνο και δυστυχία.Ο Θεός να μας ελεήσει.
Ένα γνωστό μου νέο παιδί με σύνδρομο down, έχει παραμείνει νοητικά σε παιδική κατάσταση (χωρίς όμως άλλα προβλήματα) . Οι γονείς του είναι πολύ πιστοί άνθρωποι παρ΄όλα αυτά είναι πάντα μελαγχολικοί.Είναι τώρα γύρω στα 30, είναι πιστό είναι συνέχεια στην εκκλησία με παιδική απλότητα και έχει μια αγνή ψυχή, το βλέπεις από το βλέμμα του, είναι καθαρό.Από τι να μολυνθεί.. έχει παραμείνει σε παιδική κατάσταση.. Αν μπορούσαμε να δούμε την ζωή μας με βάση την αιωνιότητα, τολμώ να πω ότι θα χαιρόμασταν με όσους "ευνουχίστηκαν εκ κοιλίας μητρός" ή "υπό των ανθρώπων" γιατί ίσως δεν θα "ευνούχιζαν" ποτέ μόνοι τους τον εαυτό τους, και ο Θεός παραχώρησε να γίνει έτσι. Αλλά είμαστε πολύ "μικροί" πολύ ανώριμοι πνευματικά και πολύ "ενταγμένοι" σε αυτό τον κόσμο.. Έχουμε άλλα κριτήρια, επιτυχίας, σε αυτή μόνο τη ζωή. Και μάλιστα νοούμενης μέσω χρήματος ή δόξας (κάθε είδους.. εμφάνισης, εξυπνάδας, δύναμης..).
Δυστυχώς όλα αυτά ενώ μπορούν να κάνουν τον καλό καλύτερο (όπως πολλοί άγιοί μας που είχαν τεράστια μόρφωση και σοφία), από την άλλη μπορεί να κάνουν τον κακό ακόμα χειρότερο. Ένα "τέρας" οίησης και αλαζονίας.Σε τέτοιες περιπτώσεις αυτός είναι για λύπηση και όχι το λεγόμενο "καθυστερημένο" άτομο που έχει τουλάχιστον περισσότερες πιθανότητες για την σωτηρία του.