–
Ναι, είναι κακό να είναι κανείς πολύ ευαίσθητος σαν εσένα, γιατί με τη
στενοχώρια δημιουργείς διάφορες σωματικές αρρώστιες. Δεν ξέρεις ακόμα
ότι και όλες οι ψυχικές αρρώστιες είναι δαιμόνια;
– Όχι… – Ε, μάθε το τώρα από μένα…
~ Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης
– Όχι… – Ε, μάθε το τώρα από μένα…
~ Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης
13 σχόλια:
Το έχω βιώσει ήδη.
ωχ προσοχή! ΜΗ φουντάρετε απ'το παράθυρο!
είναι και το ξυράφι από κάτω!
Εννοώ πως έχω βιώσει ψυχοσωματικά τη θλίψη και το άγχος, που δεν είναι τίποτα άλλο εκτός από έλλειψη πίστης και εμπιστοσύνης στον Θεό.Όσο για το φουντάρισμα από το παράθυρο,το ξανάπα πως με κάτι τυπάκια σαν τους Κύκλωπες γίνομαι πολύ φανατίλας!Και δεν είναι λόγια βαρύγδουπα.Είναι λόγια ψυχής και αγώνα.Γιατί αυτό είναι η ζωή μας..
Διευκρινίζω πως Κύκλωπες είναι οποιοδήποτε εμπόδιο, ή φοβία ή άγχος ή οτιδήποτε γενικά αντιπαλεύει τον αγώνα μου στο να φτάσω στον στόχο μου,που είναι η βελτίωση μου σαν άνθρωπος.
Το σχόλιο 8:54 κ 8:56 γράφτηκε πριν δημοσιευθεί το σχόλιο 8:43. φαίνεται και από το α πληθ, πρόσωπο.
Πανέμορφη θέα. Να πω στον φίλο/-η (10.26 κ 11.00) ότι η θλίψη σαν έννοια κατανόησης του βάθους της ανθρώπινης πτώσης και τραγωδίας (του κόσμου και της δικής μας) δεν είναι κατ΄ανάγκη "κακή", αντίθετα πλαταίνει τα όρια της ψυχής μας (Γ.Σωφρόνιος), άρα και την πρόσληψη του "περισσού ζωής" που είπε ο Κύριος.
Είναι η "κατάβαση στον Άδη" (η ευρεία έννοια της μετάνοιας) που δίνει την "ανάβαση στον ουρανό" (πρόσληψη της "βασιλείας του Θεού" από την ψυχή) (Απ.Παύλος).
Δηλαδή σε αυτή τη ζωή δεν μπορεί να είμαστε μονίμως "χαζοχαρούμενα" (ας το πούμε έτσι).. Δικαίως αυτό χαρακτηρίζεται ως "η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι".. μια εντελώς επιφανειακή όχι απλά κατανόηση και αντίληψη αλλά πρόσληψη ζωής. [Δείτε π.χ. τις μεσημεριάνές χαζοεκπομπές.. "δεν βλέπονται".. είναι όχι απλά βαρετές αλλά "βασανιστήριο".. :))]
Η πνευματική ζωή είναι η ταυτόχρονη χαρά-λύπη, η χαρμολύπη.
Το πρόβλημα είναι η απόγνωση και η απελπισία.
Ο Άγιος Πορφύριος εννοεί την υπερβολική λύπη και ευαισθησία που είναι τελικά δείγμα ολιγοπιστίας.
Ο Άγιος Νικόδημος μας δίνει ένα κριτήριο για να ξεχωρίζουμε τις καταστάσεις. Γράφει στον "Αόρατο πόλεμο":
"Και για να γνωρίζης να φυλάγεσαι καλύτερα από τις πανουργίες και τις απάτες του εχθρού, κράτησε ως βέβαιο κανόνα το εξής· ότι κάθε λογισμός που σε χωρίζει και σε απομακρύνει από την αγάπη προς τον Θεό και γενικά από όλη την ελπίδα σου στον Θεό, είναι ένας φοβερός άγγελος του άδη, και σαν τέτοιον πρέπει να τον απομακρύνης και μην τον δέχεσαι ούτε να τον ακούς. Γιατί το έργο του Αγίου Πνεύματος δεν είναι άλλο, παρά το να ενώνη σε κάθε περίπτωσι τις ψυχές πάντοτε και με κάθε αφορμή με τον Θεό, ζεσταίνοντας και δυναμώντάς τις στην γλυκειά του αγάπη και βάζοντας μέσα τους νέα πεποίθησι και αγάπη προς τον Θεό· ενώ το έργο του διαβόλου είναι το εντελώς αντίθετο (να χωρίσει την ψυχή από τον Θεό).
Σ'ευχαριστω για τα λογια σου. Εννοειται πως η απογνωση και η απελπισια ειναι απομακρυνση απο τον θεο, μα συναμα δειλια να αντιμετωπισει κανεις τις δυσκολιες τις ζωης,οποιες κι αν ειναι αυτες για τον καθενα μας. Ειναι δειλος, αξιολυπητος και μιζερος οποιος δε μαζευει απο καθε κυτταρο του δυναμη για να παλεψει και να αγωνιστει..
απ'ευθείας ο πατήρ Πορφύριος, άκουσέ το 8:43
https://www.youtube.com/watch?v=NU794vBDACQ
7.29 Συμφωνώ!Ο Θεός δεν επιτρέπει ποτέ περισσότερο απ΄όσο μπορούμε να σηκώσουμε. Απλά δεν ξέρουμε ούτε εμείς οι ίδιοι ποια είναι (συν Θεώ) τα όριά μας.
Είναι όπως ένας εκπαιδευτής που ανεβάζει συνεχώς το "επίπεδο δυσκολίας".
Και μην ξεχνάμε πως "ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό".
8.11 Ωραίο το βίντεο!
Επισης, η απελπισια ειναι και μια μορφη εγωισμου αφου δε θελω,σαν αλαζονας που ειμαι, να ζητησω τη βοηθεια Του θεου-ποσο μαλλον των ανθρωπων.Το αποφθεγμα σου μου θυμησε αγαπημενο στιχακι, καπως παραλλαγμενο:everything that kills me makes me feel alive..
Ωραίο :))
http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp&main=EK_texts&file=12.htm
Η 15η ερώτηση και η απάντησή της είναι ακριβώς το θέμα. Ακριβώς γι'αυτόν τον λόγο, ακόμη και πνευματικοί πατέρες με διάκριση, συνιστούν θεραπεία για κάποιο διάστημα για αποκατάσταση. Αποφεύγονται πολλάκις και αυτοκτονίες. Το να πάσχει κάποιος από κατάθλιψη, έχει τόσον πόνο, που αυτός που την έχει θα προτιμούσε να έχει σπασμένο χέρι, ή πόδι κλπ. άκουσα σε μία ραδ.εκπ. Άρα είναι από τα χειρότερα που μπορεί να συμβούν σε άνθρωπο.
Καλή κι ευλογημένη εβδομάδα
Δημοσίευση σχολίου