" ...
παρακάλεσα τὴ Μάρθα Μαυροειδῆ , ποὺ δυὸ φορὲς νομίζω, τὴν ἀναφέρω στὸ
βιβλίο, ὡς τίμια φωνὴ καὶ εἶναι, ἡ ὁποία μοῦ ἐπέτρεψε νὰ προχωρήσω πέρα
ἁπὸ τὸ Ναμπόκοφ, νὰ μελοποιήσει καὶ νὰ μᾶς τραγουδήσει, ἕνα ἁπὸ τὰ
nonsense poems, τὰ μοιρολογήματα τοῦ Edward Lear, πρέπει νὰ σᾶς πῶ ὅτι
τὰ μόνα ἔργα γραμματείας ποὺ μὲ ξετρελένουν εἶναι τὰ ταχταρίσματα καὶ τὰ
ληρολογήματα, γιατὶ εἶναι ἀσήμαντα, τὸ "ἀνέβηκα στὴν
τζιτζιμιτζιχοτζιριὰ νὰ μαζέψω τζίτζιρα καὶ μίτζιρα καὶ
τζιτζιμιτζιχότζιρα" δὲν σημαίνει τίποτα, ἀλλὰ εἶναι καταπληκτικό,
λοιπόν, κάπως ἔτσι εἶναι καὶ τὸ τραγούδι αὐτὸ τοῦ Lear. Αὐτὸ ἔχει μία
ἱστορία ποὺ ἀξίζει τὸν κόπο νὰ σᾶς τὴν διηγηθῶ, γιατὶ κατὰ κάποιο τρόπο
καθρεφτίζει ὅλες αὐτὲς τὶς συνάψεις καὶ τὶς ὀσμώσεις γιὰ τὶς ὁποῖες σᾶς
μίλησα γιὰ τὸ Βυζάντιο, τοὺς γείτονές του, τὸ μυθιστόρημα.
Ὁ Lear τὸ
ἔγραψε αὐτὸ κατὰ πάσα πιθανότητα στὴν Ἑλλάδα ἢ ἀμέσως μετὰ. 1865
περίπου. Καὶ τὸ ἐντόπισε ὁ Νίκος Χατζηκυριάκος - Γκίκας, καὶ τοῦ ἔκαναν
ἐντύπωση αυτὸ τὸ σχέδιο, ὅπου ὁ ἥρωας τοῦ ποιήματος ὁ Yonghy Bonghy Bo
κάνει πρόταση γάμου στὴν κυρία μὲ τὶς ἄσπρες ὄρνιθες. Τὸ κεφάλι τοῦ
Yonghy Bonghy Bo, ὁ Γκίκας τὸ εἶδε σὰν νὰ προέρχεται, καὶ τὸ ὅλο
σουλούπι, ἀπὸ τὸν Μορφονιὸ, τὴν φιγοῦρα τοῦ Καραγκιόζη, καὶ εἶναι πάρα
πολὺ πιθανὸ νὰ εἶχε δεῖ ὁ Edward Lear Καραγκιόζη, καὶ εἶναι πολὺ πιθανὸ
νὰ τοῦ κίνησε τὴν προσοχὴ ἰδιαιτέρως ἡ φιγοῦρα τοῦ Μορφονιοῦ, ποὺ εἶναι
τὸ ἀπόσταγμα τοῦ ἀνανταπόδοτου ἐρωτικοῦ πάθους. Καὶ ἐπειδὴ ὅταν βρίσκεις
κάποιον ποὺ εἶναι ἀκόμα πιὸ γκαντέμης στὰ ἐρωτικὰ ἀπὸ σένα τὸν κάνεις
φίλο σου, ἔτσι ἐκανα φίλο τὸν Edward Lear, καὶ θέλω ν΄ ἀκούσετε τὸ
ποίημα "Τhe courtship of Yonghy Bonghy Bo", ὁ Χατζηκυριάκος - Γκίκας τὸ
μετέφρασε " Ἡ ἀργολαβίδα τοῦ νέου Μορφονιοῦ" .
Κυκλοφόρησε σὲ ἕνα
ἀνάτυπο τῆς Γενναδείου Βιβλιοθήκης τὸ '68, ἦρθε στὰ χέρια μου μέσω τοῦ
πατέρα μου τὸ '69 καὶ ἀπὸ τότε ἔψαχνα νὰ βρῶ τὴν παρτιτοῦρα. Τὴν βρήκα
καὶ θὰ τὴν ἀκούσετε ἀπόψε. Ἡ συγκίνησή μου εἶναι πάρα πολὺ μεγάλη,
δηλαδὴ εἶναι τόση ὅση μία φορὰ ποὺ ἔξω ἀπὸ τὴ Στουτγκάρδη σὲ ἕνα νταμάρι
ἐσπαζα μία σχιστολιθικὴ πλάκα, κι ἀνοίγοντάς την βρῆκα ἕναν τέλεια
ἀποτυπωμένο ἀμμωνίτη, ἕνα ἀπολίθωμα, καὶ σκέφτηκα ὁτι μετὰ ἀπὸ τόσα
ἐκατομμύρια χρόνια, τὸ ἀπολίθωμα αὐτό, τὸν ἀμμωνίτη τὸν ξαναβλέπει ὁ
ἥλιος καὶ εἶμαι ἐγὼ παρὼν ἐκεῖ ".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου