
Είναι η εποχή που το δίωρο σε μια σκοτεινή αίθουσα κινηματογράφου, αποτελεί ψυχαναγκασμό, ένα βιβλίο είναι πιo εύκολο να διαβαστεί, αφού το βάθος διάρκειας αλλά και ο τρόπος ή ο τόπος
της ανάγνωσης είναι ελεύθερος!
Μετά από το portobello της Ρουθ Ρέντελ, το οποίο ομολογώ περίμενα λίγο πιο Αγκάθα Κρίστι και πολύ πιο αστυνομικό, είναι η σειρά του Πολ Όστερ με το ημερολόγιο του χειμώνα.
Το βιβλίο, επιβάλλεται, να το ξεπετάξεις στο συντομότερα εφικτό χρονικό διάστημα, αλλιώς του αφιερώνεις πολύ περισσότερο από τον διαθέσιμο χρόνο σου και αυτό κουράζει. Είναι όπως το φλερτ, όσο περισσότερο χρόνο του διαθέτεις, τόσες πιο πολλές απαιτήσεις θα έχεις κι αυτό μοιάζει λίγο ουτοπικό.
με το φεγγαρι αγκαλια

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου