Ο Δούρειος ίππος της Λειτουργικής Αναγεννήσεως;

Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ:

Ο Δούρειος ίππος της Λειτουργικής Αναγεννήσεως;

Τα τελευταία χρόνια όλο και συχνότερα, όλο και από περισσότερους ιερείς τελείται η λεγομένη Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου. Η τέλεση της Λειτουργίας αυτής και η ξαφνική της εμφάνιση στη ζωή της Εκκλησίας μας αφ’ ενός μεν καταδεικνύει το εκκοσμικευμένο πνεύμα που διακατέχει πολλούς κληρικούς και αφ’ ετέρου εξυπηρετεί κατά τον καλύτερο τρόπο, τασχέδια των «ανανεωτών» της Λειτουργικής μας ζωής, των αυτοκλήτων σωτήρων της Εκκλησίας. 

Το σχέδιο είναι απλό: η Λειτουργία αυτή «βαπτίζεται» από τους ανανεωτές ως «αρχαιοπρεπής». Όταν όμως τελείται, τελείται με τον τρόπο που οραματίζονται οι «ανανεωτές», οπότε ο πιστός λαός, ο οποίος μάλιστα ενθουσιάζεται με την πρωτοτυπία και τα εφέ, συμπεραίνει, εντελώς εσφαλμένα, ότι ο συγκεκριμένος τρόπος τελέσεως είναι ο «αρχαιοπρεπής» και άρα ο παραδοσιακός. Αυτό έχει ως συνέπεια να ζητά από τους Ιερείς να λειτουργούν έτσι και όταν τελούν τις Λειτουργίες των αγίων Ιωάννου του Χρυσοστόμου και Βασιλείου. 

Είναι, όμως, όντως έτσι τα πράγματα; Μπορεί ο καθένας να τελεί όποια Λειτουργία θέλει και όπως θέλει; Ας το δούμε αναλυτικά.

Για να δείτε σε πλήρη μεγέθυνση το κείμενο, πατήστε το πλαίσιο με τα τέσσερα βελάκια κάτω δεξιά του πλαισίου...

πηγή