(Όπως ο Δημήτρης Κεραμιδάς ισχυρίζεται)
Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
Ο
κ. Δημήτρης Κεραμιδάς, ο οποίος είναι διδάσκων στο Ποντιφικό
Πανεπιστήμιο Angelicum της Ρώμης, σε κείμενό του που τιτλοφορείται «Ορθόδοξοι και Καθολικοί και η κοινή ευθύνη της συνοδικότητας – Σκέψεις πάνω στο κείμενο του Κιέτι» που δημοσιεύτηκε στο διαδικτυακό ιστότοπο www.amen.gr, μεταξύ άλλων αναφέρει τα εξής: «Είναι
γεγονός πως στη Σύνοδο της Κρήτης καταγράφησαν απουσίες και
αντιδράσεις, φανερώνοντας πως και για την Ορθοδοξία υφίσταται ένα ζήτημα
πλήρους εφαρμογής της συνοδικότητας. Υπ’ αυτήν την έννοια, η πορεία της
Ρώμης προς τη συνοδικότητα και της Ορθοδοξίας από τον ‘’πληθυντικό’’
των τοπικών, εθνικών Εκκλησιών στον ‘’ενικό’’ που επιβάλλει η
συνοδικότητα θα μπορούσαν να ενισχύσουν τη δυναμική επαναθεώρηση της
σχέσης μεταξύ πρωτείου και συνόδου με τρόπο που το πρώτο να μην αφανίζει
τη δεύτερη (και το αντίθετο) αλλά που η σχέση τους να είναι οργανική,
αλληλοσυμπληρωματική, στο πλαίσιο της συνυπευθυνότητας του πρώτου και
των ‘’πολλών’’ για τη διατήρηση της εκκλησιαστικής ενότητας και
κοινωνίας, στο πνεύμα της αδιαίρετης Εκκλησίας της πρώτης χιλιετίας».
Πώς
έχει εφεύρει ο κ. Δημήτρης Κεραμιδάς, ο οποίος είναι διδάσκων στο
Ποντιφικό Πανεπιστήμιο Angelicum της Ρώμης, ότι και για την Ορθοδοξία
υφίσταται ένα ζήτημα πλήρους εφαρμογής της συνοδικότητας; Μήπως από το
γεγονός ότι δόθηκε το δικαίωμα ψήφου μόνο στους Προκαθημένους των
Τοπικών Εκκλησιών και όχι στο σύνολο των Επισκόπων; Μήπως από το γεγονός
ότι εφαρμόσθηκε το φαινόμενο της υπέρ-πλειόνων αρχής, όπου Προκαθήμενος
υπέγραψε στη θέση άλλων τεσσάρων Ιεραρχών, που δεν θέλησαν να
υπογράψουν το κείμενο στο Κολυμπάρι της Κρήτης;
Αν
κατά τη Σύνοδο στο Κολυμπάρι της Κρήτης συνέβηκαν και αυτά, δεν
σημαίνει πως στην Ορθοδοξία υφίσταται ένα ζήτημα πλήρους εφαρμογής της
συνοδικότητας. Μπορούμε να μιλούμε για έλλειμα συνοδικότητας που
οφείλεται σε αυθαίρετες εκτροπές και όχι στον εκκλησιαστικό θεσμό της
συνοδικότητας, όπως η Ορθόδοξη Εκκλησία αποδέχεται και εφαρμόζει.
Προς τι ‘’η επαναθεώρηση της σχέσης μεταξύ πρωτείου και συνόδου από Ορθόδοξης πλευράς’’
την οποία εισηγείται ο κ. Δημήτρης Κεραμιδάς; Το πρωτείο, ως πρωτείο
τιμής και όχι εξουσιαστικό πρωτείο, δεν επηρεάζει τη συνοδικότητα και
οποιαδήποτε επαναθεώρηση σημαίνει μείωση της συνοδικότητας. Απεναντίας
αν το πρωτείο είναι πρωτείο εξουσίας, καταστρατηγεί τη συνοδικότητα.
Η αναφορά σε ‘’επαναθεώρηση της σχέσης μεταξύ πρωτείου και συνόδου με τρόπο που το πρώτο να μην αφανίζει τη δεύτερη (και το αντίθετο)’’
κρύβει άλλες ατραπούς. Αναφερόμενος κ. Δημήτρης Κεραμιδάς, ο οποίος
είναι διδάσκων στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο Angelicum της Ρώμης, στην
υπόδειξη (και το αντίθετο), αναφέρεται σε συνοδικότητα που να μην
αφανίζει πρωτείο, σαφώς εξυπονοώντας όχι το πρωτείο τιμής, αλλά μιας
κάποιας μορφής εξουσιαστικό πρωτείο, καθότι το πρωτείο τιμής ποσώς δεν
διαφοροποιεί τη συνοδικότητα, ενώ το εξουσιαστικό πρωτείο τη
διαφοροποιεί. Οποιαδήποτε ‘’επαναθεώρηση της σχέσης μεταξύ πρωτείου και συνόδου», συνεπάγεται σαφέστατα έλλειμα συνοδικότητας.
Γιατί όμως δεν συζητείται με τους παπικούς ταυτόχρονα και η κακοδοξία του παπικού ‘’αλαθήτου’’, η οποία αποκωδικοποιεί ακόμα πιο πολύ το παπικό εξουσιαστικό πρωτείο; Τότε θα γίνει αντιληπτό ότι δεν υπάρχει καμιά χρεία ‘’επαναθεώρησης της σχέσης μεταξύ πρωτείου και συνόδου’’.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου