«Τόσα φιλιά- μα δίχως χείλη
τόσες αφές- μα δίχως χέρια
τόσοι φρουροί- μα δίχως πύλη
τόσες ειδήσεις- δίχως περιστέρια
τόσοι αγώνες- δίχως μάχη
τόσες μαγείες- δίχως θάμα.
Κρυφά θα φύγει δίχως να ‘χει
αφήσει ούτε ένα ίχνος η γενιά μας…
Έρωτας- δίχως ν’ αγαπάμε.
Ζωή- χωρίς ποτέ να ζούμε.
Έλα λοιπόν κι απόψε, ας πάμε
να χορέψουμε ή να σκοτωθούμε.
Τι μπέρδεμα η ζωή μας, τι ιστορία…
- Σάμπως να υπάρχει πια Ιστορία
δική σου ή άλλη…
Τι σκαλίζεις
τα σπλάχνα του ραδιοφώνου;
Ήμασταν θάλασσα κι έχουμε γίνει
σάπια βροχή και τιποτένια.
Ξύσε το λούστρο των νυχιών σου,
το ρίμελ, το make up και μίλησέ μου.
-Είμαστε μεσοπόλεμος σου λέω,
ανίατα μεσοπόλεμος… Ας πάμε
λοιπόν κι απόψε, ας πάμε πάλι κάπου
να χορέψουμε ή να σκοτωθούμε…”
Βύρων Λεοντάρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου