Όταν ο νους είναι καθαρός, όλα είναι καθαρά μέσα στην ψυχή του ανθρώπου, ο άνθρωπος όλος είναι καθαρός. "Πάντα μεν καθαρά τοις καθαροίς" (Τίτ. α' 15). Λίγες γραμμές μετά. Ο καθαρός άνθρωπος κατευθύνει το νου του και ο νους κατευθύνει την ψυχή ολόκληρη μόνο σ' εκείνα που είναι καθαρά τόσο μέσα στον άνθρωπο όσο και στον κόσμο έξω. Λίγες γραμμές μετά. Όταν ο νους απομακρύνεται από το Θεό, τον αρνιέται η τον βλασφημεί, τότε το κερί της ψυχής σβήνει. Τότε το παράθυρο του δωματίου (που βλέπει προς το Θεό) κλείνει ερμητικά, ο οδηγός της ψυχής παρεκκλίνει από το δρόμο του και πέφτει σε λάκκο. Ποσό σκοτεινή γίνεται η ψυχή τότε! Μέσα της ξεσπά ανταρσία, οδεύει στα τυφλά και παραπατά από τη μια άκρη του δρόμου στην άλλη.

 ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟ ΤΟΜΟΣ Δ´.
Η κάθαρση του νου.