ΕΞΟΔΙΑΣΤΙΚΟ ΣΤΟΝ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΣΑΒΒΑ ΑΧΙΛΛΕΩΣ

Του θεολόγου Ανδρέα Κυριακού

Ανεχώρησε εις τα Άνω Βασιλεία χθες, Τετάρτη 3 Αυγούστου, ο πολιός Αρχιμανδρίτης π. Σάββας Αχιλλέως. Νοσηλευόταν στο Νοσοκομείο Πύργου Ηλείας κι εκεί πήρε την πρόσκληση για τη συνέχεια της διακονίας του εις το επουράνιον θυσιαστήριον. 

Ο αοίδιμος ιερουργός των του Χριστού μυστηρίων είδε το φως του ήλιου στο ορεινό χωριό Άλωνα  της Κύπρου περί τα τέλη της δεκαετίας του χίλια εννακόσια είκοσι. Γονείς του ο Αχιλλέας Σταυρινού και η Ελένη Γεωργίου που είχαν συνολικά πέντε παιδιά με μικρότερο τον Σάββα. Φτωχοί άνθρωποι αλλά ευσεβείς έδωσαν στα παιδιά τους κυρίως φόβον Θεού κι αγάπη προς την Εκκλησία. Ο Σάββας μεγάλωσε με στερήσεις -όπως όλοι ομοχώριοί του- και τελείωσε το δημοτικό του χωριού του. Διψούσε για μάθηση αλλά η βιοπάλη τον οδήγησε στη Λευκωσία, όπου πάλευε για το μεροκάματο. 

Όταν ξέσπασε ο αγώνας της ΕΟΚΑ για Ένωση με την Ελλάδα ο Σάββας βρέθηκε στο αντάρτικο στα βουνά του Κύκκου. Η αποστολή του ήταν να βρίσκεται στο μοναστήρι της Παναγίας και ντυμένος καλόγερος, για να μη δίνει υποψίες, να παρακολουθεί τις κινήσεις των αγγλικών στρατευμάτων ώστε οι ανταρτικές ομάδες να έχουν πλήρη γνώση της καταστάσεως. Κατόπιν προδοσίας φυλακίστηκε από τους Άγγλους αποικιοκράτες. Στη φυλακή, όντας φιλομαθής κι έξυπνος, μελετούσε συστηματικά τα βιβλία του γυμνασίου και έτσι μπόρεσε να καλύψη τη διδακτέα ύλη. Μετά το τέλος του Αγώνος παρακάθησε σε εξετάσεις κι έγινε κάτοχος του απολυτηρίου του Γυμνασίου Σολέας (Ευρύχου). Μέσα του όμως είχε ξεκαθαρίσει ότι θα αφιερωνόταν στο Θεό ως άγαμος κληρικός. 

Μεταβαίνει στην Αθήνα όπου εγγράφεται στη Θεολογική Σχολή του Εθνικού και Καποδιαστριακού Πανεπιστημίου. Χειροτονείται διάκονος κι αργότερα πρεσβύτερος και λαμβάνει το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτου. Μετά το πέρας των πτυχιακών του σπουδών μεταβαίνει στο Βέλγιο, στην πόλη Λουβαίν, όπου σπουδάζει Ποιμαντική Θεολογία στο εκεί πανεπιστήμιο, ενώ εκ παραλλήλου εκτελεί τα χρέη εφημερίου της εκεί ελληνικής κοινότητος. 

Επιστρέφει στην Αθήνα διορίζεται εφημέριος του παρεκκλησίου του Ευαγγελισμού στο ομώνυμο Νοσοκομείο. Ζη από κοντά τον ανθρώπινο πόνο και συμπαραστέκεται καθημερινά στους ασθενείς και τους οικείους τους στηρίζοντάς τους πνευματικά. 

Στη συνέχεια μετατίθεται στη Μητρόπολη Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού, υπηρετώντας στον Καρέα. Στο σπίτι του έβρισκαν καταφύγιο όσοι είχαν την ανάγκη του. Ο γράφων, όντας αποδέκτης της αγάπης και της φιλοξενίας του μακαριστού πατρός Σάββα κατά τη φοιτητική του ζωή δράττεται της ευκαιρίας να ενθυμηθεί τον ευεργετήσαντα και να τον ευχαριστήσει. 

Η εκκλησία στην οποία υπηρετούσε ο π. Σαββας ήταν πολύ μικρή και η συνοικία μεγάλωνε διαρκώς. Αποφάσισε τότε να οικοδομήσει μεγάλο ναό επ’ ονόματι του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου (του Αγίου του χωριού του). Πράγματι με πολλές θυσίες και ξεπερνώντας σκοπέλους και ποικίλα εμπόδια κατάφερε με τη βοήθεια των χριστιανών της ενορίας να ολοκληρώσει την εκκλησία. Μέχρι το εδώλιο του κατηγορουμένου τον οδήγησαν κάποιοι «περιβαλλοντιστές» διότι κατά την οικοδόμηση του ναού κόπησε ένα μικρό κυπαρίσσι! 

Ενώ τα χρόνια περνούσαν ο φιλομαθής κι ακούραστος  αρχιμανδρίτης, παράλληλα με τα εφημεριακά του καθήκοντα και την ανύστακτη του έγνοια για το λογικό του ποίμνιο, μελετούσε συνεχώς. Συνέγραψε θεολογικά βιβλία, το πιο γνωστό από τα οποία είναι «Είδα το Άγιο Φως». Εξέδιδε για ένα διάστημα το περιοδικό «Πελεκάν». Έγινε μεταξύ άλλων και κάτοχος πτυχίου της Φιλοσοφικής και της Νομικής. 

Όλ’ αυτά τα χρόνια δεν ξέχασε το χωριό του. Πάντα τα καλοκαίρια ερχόταν για μερικές μέρες, λειτουργούσε και κήρυττε στην εκκλησία του χωριού του και δεν δίσταζε να καυτηριάζει τα κακώς έχοντα. Τον θυμάμαι το καλοκαίρι του 1974 από τον άμβωνα να παρηγορεί τους θλιμμένους και τους κατατρεγμένους πρόσφυγες, δίνοντας στις ψυχές τους βάλσαμο παρηγορίας. Στους χαλεπούς καιρούς μας, κατά τους οποίους πλείστοι ιερωμένοι κωφεύουν στις επιταγές των ιερών κανόνων, ο αοίδιμος αρχιμανδρίτης υπήρξε πιστός τηρητής των ιερών κανόνων και των πατρικών παραδόσεων και δεν δίστασε να έλθει σε αντιπαράθεση με τους τους ισχυρούς της ημέρας. 

Στον Άγιο Γεώργιο Καρέα διάβαζε τους Εξορκισμούς κι ελευθέρωνε με τη χάρη του Θεού πολλούς από την καταδυναστεία του Διαβόλου. 

Τα τελευταία χρόνια της πολυτάραχης ζωής του τα πέρασε στην Πελοπόννησο, μακριά από τους ενορίτες του και τον αγαπημένο του ενοριακό ναό, τον οποίο είχε ανεγείρει εκ βάθρων. Προσευχόμεθα στον καλό Θεό να αναπαύσει τον αγωνιστή π. Σάββα εις τας αυλάς του, ένθα πάντων εστίν ευφραινομένων η κατοικία και στους οικείους του ευχόμεθα την εξ ύψους παρηγορίαν.