Σε άρθρο του στο «Αμήν»,
και με σημείο αφόρμησης την ευαγγελική παραβολή των κακών γεωργών, ο
γνωστός οικουμενιστής κ. Αριστείδης Πανώτης επιτίθεται, κατά τω σύνηθες
αυτώ, στους αντιοικουμενιστές.
Στο
άρθρο αυτό ο Μέγας Ιερομνήμων έχει πρωτοτυπήσει. Μας συμπεριέλαβε
προσωπικά στα πρόσωπα στα οποία έστρεψε τα θορυβώδη, πλην άσφαιρα του
πυρά. Συγκεκριμένα μας θεωρεί «κακούς αμπελουργούς» ερμηνεύοντας οικουμενιστικά την ευαγγελική παραβολή. Δικαίωμά του, φτάνει να μπορεί να το αποδείξει.
Μας αποκαλεί συμμετέχοντες στον «αντισυνοδικό αγώνα».
Μα, Ελλογιμώτατε, αντισυνοδικοί είναι όσοι πολεμούν τον συνοδικό θεσμό.
Και στο Κολυμβάριο ο συνοδικός θεσμός πολεμήθηκε με πολλούς και
ποικίλους τρόπους (τον εκ προοιμίου αποκλεισμό των πλείστων ιεραρχών των
απανταχού Ορθοδόξων με το 24+1, την ψήφο μόνο των Προκαθημένων κ.λ.π.).
Ελλογιμώτατε, χωνέψτε το. Πολεμούμε τις ψευδοσυνόδους κι όχι το
συνοδικό θεσμό.
Όσο
για τον έωλο υπαινιγμό σας ότι η Σύναξη του Κολυμβαρίου συγκρίνεται με
την … εν Κωνσταντινουπόλει Β΄ Οικουμενική Σύνοδο ρωτάμε για μια ακόμη
φορά: Ποια αίρεση καταδικάστηκε στο Κολυμβάριο; Στη Β΄Οικουμενική, ως
γνωστόν, καταδικάστηκαν οι Πνευματομάχοι. Ολίγη σεμνότης δεν βλάπτει.
«Επανασύναξη των Ορθοδοξων» ήταν ο σκοπός της Συνάξεως του Κολυμβαρίου, ή η αναγνώριση των αιρετικών ως «ετεροδόξων Εκκλησιών και ομολογιών»;
Για ποια «αιρεσιοπληξία» μιλάτε επιτέλους; Αιρεσιόπληκτοι είναι όσοι μεταμόρφωσαν οβιδιακώς τις αιρέσεις σε «λοιπόν χριστιανικόν κόσμον»; Κανείς δεν ξεχνά την προσφώνηση του Παναγιωτάτου προς τους αιρετικούς ως «αδελφές Εκκλησίες».
Τέλος λόγου. Δείξτε μας, Ελλογιμώτατε, με στοιχεία το γεγονός ότι μονοπωλούμε «ευλαβικά μανία χυδαίου «αντιπαπισμού». Ναι, πολεμούμε, με όλα τα νόμιμα μέσα, τον κακόφρονα Παπισμό κι όλες τις αιρέσεις που πολεμούν την «άπαξ παραδοθείσαν τοις αγίοις πίστιν». Θα το κάνουμε πάντε ευπρεπώς όσο κι αν δεν γινόμαστε αρεστοί. «Πειθαρχείν δη Θεώ μάλλον ή ανθρώποις». Πάντα θα χαλούμε, όση η εν ημίν δύναμις, τη μανέστρα των οικουμενιστών.
2 σχόλια:
Eίναι εντυπωσιακό πως μερικοί άνθρωποι έχουν μια τέτοια οπτική των πραγμάτων. Ότι δεν τρέχει τίποτα, όλα είναι καλά, και κάποιοι περίεργοι ακραίοι, φονταμενταλιστές, "συνωμοσιολόγοι" έχουν επιδοθεί σε φανταστικό κυνήγι μαγισσών. Η εκκλησιαστική ιστορία που υποτίθεται ότι γνωρίζουν αφού είναι άμεσα εμπλεκόμενοι, δεν τους διδάσκει;
Αν αυτά λέγονται από άσχετους είναι φυσικό, γιατί δεν μπορούν να δουν βαθύτερα.
Η γενική στάση όσων δεν γνωρίζουν πολλά, είναι είτε αδιάφορη είτε καθαρά κοσμική. Δηλαδή λένε ότι πρέπει να συνυπάρχουμε όλοι με αγάπη και ειρήνη για την αποφυγή εντάσεων στον πλανήτη κτλ.. κτλ... αυτή την ωραία καραμέλα, το προπέτασμα για την προώθηση της μασονικών σχεδίων του συγκρητισμού και συνύπαρξης θρησκειών ώστε να αφαιρεθεί "εκ μέσου ο κωλύων", ο Κύριος. Να θεωρηθεί ένα κοινό πρόσωπο όπως οι υπόλοιποι "διδάσκαλοι" της ανθρωπότητας. Τα γνωστά.
Όσοι όμως γνωρίζουν τα δόγματα, την ρητή εντολή του Κυρίου να μην αλλάξουμε ένα γιώτα ή μια κεραία γιατί αυτό έχει αλυσιδωτές αντιδράσεις και γεννάει πολύ μεγαλύτερες αλλοιώσεις, την μάχη των Πατέρων ενάντια στις αιρέσεις και τον Παπισμό, είναι όχι μόνο αδικαιολόγητοι αλλά και συνυπεύθυνοι, ακριβώς γιατί γνωρίζουν. Ένας χαρακτηριστικό παράδειγμα που έχει γραφτεί είναι δύο καράβια που ξεκινούν μαζί από Ισπανία με μια πολύ μικρή απόκλιση κατεύθυνσης. Στο τέλος όμως της διαδρομής το ένα είναι στην Βόρεια και το άλλο στη Νότια Αμερική.
Χρειάζεται διαρκής ενημέρωση για όλα αυτά που συμβαίνουν. Και συντονισμένες κινήσεις όπως έγιναν το διάστημα πριν την σύνοδο.
Η διακοπή μνημόνευσης του Πατριάρχη έχει γίνει και από τον Άγιο Παϊσιο, σαν το έσχατο μέσο, και από ολόκληρες Μονές, και θα μπορούσε να ξαναγίνει συντονισμένα από το Άγιο Όρος σαν μέσο πίεσης ώστε να μπει ένα φρένο.
Από την άλλη όμως θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με όσα λέμε για μεμονωμένους ανθρώπους γιατί η εποχή είναι πλέον όχι απλά περίεργη αλλά πολύ δύσκολη. Σε ολόκληρες ευρύτερες οικογένειες και συγγένειες π.χ. 50 ανθρώπων, μόλις που βρίσκεται ένας πιστός. Που αγωνίζεται μόνος του έχοντας πνευματικό "πόλεμο" (με αγάπη υποτίθεται γι΄αυτόν (έτσι νομίζουν) και περιφρόνηση της πίστης)..
Κάπως έτσι είναι σήμερα οι λίγοι που πιστεύουν στην ελληνική κοινωνία. Το βλέπουμε στις εκκλησίες. Ένας από κάθε (ευρύτερη) οικογένεια. Πολύ σπάνια πια θα δεις περισσότερα άτομα από την ίδια. Συνυπάρχουν αρμονικά με τους άλλους αλλά πνευματικά είναι αλλού. Η επαφή με την εκκλησία και η Θεία κοινωνία, όπως και η μελέτη πνευματικών βιβλίων είναι το πνευματικό στήριγμά τους.
Πως μπορούμε να λέμε έτσι γενικά και αόριστα ότι μολύνονται επειδή ο Πατριάρχης μνημονεύεται στην εκκλησία; Πως ακούγονται θεωρίες περί άκυρων ή μολυσμένων Μυστηρίων; Τότε πρέπει να θεωρηθούμε όλοι αβάπτιστοι, αμύρωτοι ακοινώνητοι κτλ.. Χρειάζεται διάκριση.
Οι Πατέρες πράγματι μίλησαν για πνευματικό μολυσμό, από τον συγχρωτισμό με αιρετικούς, με την έννοια ότι επηρεάζεσαι από τις θεωρίες τους την πνευματική οπτική τους κτλ.. Είναι αλήθεια.Επίσης ο Άγιος Παίσιος σταμάτησε την μνημόνευση για να αναγκαστούν να αλλάξουν πορεία. Δεν διαφωνεί κανείς σε αυτό.Ήταν όμως μέρα νύχτα μέσα στην εκκλησία, με ακολουθίες παρακλήσεις προσευχή και θεία κοινωνία.
(συνεχίζεται)
Το πνεύμα των Πατέρων που μίλησαν γι΄αυτά τα πράγματα ήταν όπως και του Απ.Παύλου "ποια η μετοχή του πιστού με τον άπιστο, του φωτός με το σκοτάδι κτλ..". Το γράμμα όμως λέει: "αποτείχιση αδιάκριτη μεμονωμένη.. γιατί μολύνεσαι πηγαίνοντας στον Ναό και παίρνοντας Θεία Κοινωνία", ακόμα και αν δεν ακούσεις κάποιο αιρετικό κήρυγμα.
Και ποιος θα πάρει την ευθύνη για μεμονωμένες ψυχές από άκρη σε άκρη σε όλη την Ελλάδα, αν αποκοπούν και χαθούν στον κόσμο; Άλλο που δεν θέλει ο διάβολος και οι άθεοι που τους περιβάλλουν. Ο Κύριος μας είπε να αποκτήσουμε διάκριση.
Την εκκλησία και τα διάφορα Μυστήρια, θεία Κοινωνία ευχέλαιο αγιασμός κτλ.. τα "χρησιμοποιούμε" σε συνδυασμό με προσευχή και μελέτη για να μπορέσουμε να σταθούμε.
Δεν θέλει πολύ να ξεφύγει ο άνθρωπος σε κοσμικό και υλιστικό τρόπο ζωής και να βάλει τον Θεό σε μια μικρή άκρη της καρδιάς του. Μην γενικεύουμε λοιπόν. Το Άγιο Φως δίνεται ακόμα. Κανείς δεν συμφωνεί με αυτά που συμβαίνουν. Είμαστε σε επαγρύπνηση. Δεν παρασυρόμαστε από τις θεωρίες των Οικουμενιστών.
Αν ο ιερέας της Ενορίας πει αιρετικά πράγματα θα αποχωρίσουμε οριστικά, θα πάμε αλλού. Ξέρουμε τι μας γίνεται. Δεν πάμε στα τυφλά. Όλα αυτά είναι μέσα, που σε συνδυασμό με κάποια άλλα μας βοηθούν "να καταπολεμήσουμε τα πάντα και να μπορέσουμε να σταθούμε" όπως λέει ο Απ. Παύλος. Επίσης λέει ότι το πνεύμα του ανθρώπου είναι το μόνο που ερευνά το εσωτερικό του και ξέρει τι τον ωφελεί. Αναγνωρίζει την επίσκεψη της Θείας Χάρης, καταλαβαίνει την πνευματική του κατάσταση.
Να προσέχει λοιπόν καθένας σε αυτά που λέει, να μην "βάζει το μαχαίρι στο λαιμό" κανενός.Δεν ξέρει την κατάσταση της κάθε ψυχής, την αδυναμία της ή τον πόλεμο που δέχεται.. Καθώς εξελίσονται τα πράγματα θα δούμε πως θα προχωρήσουμε και πως θα αγωνιστούμε όσο το δυνατόν όλοι μαζί. Να δούμε και κάποιοι αξιόλογοι θεολόγοι και επίσκοποι (έστω και λίγοι), τι θα πουν από δω και πέρα. Πιστεύω ότι αυτό που πραγματικά επείγει να γίνει άμεσα είναι η ενημέρωση του κόσμου. Ενημέρωση σχετικά με την ουσία των πραγμάτων, την ουσία της λέξης αίρεση. Τόσα χρόνια έπαιρναν αποφάσεις και υπέγραφαν κείμενα χωρίς να γίνονται γνωστά. Δεν τα γνώριζαν ούτε οι χιλιάδες απλοί ιερείς. Η σύνοδος ήταν η αφορμή να ξεκινήσει κάποια αφύπνιση, η οποία πρέπει να συνεχιστεί και να δυναμώσει. Μόνο έτσι θα υψωθεί ανάχωμα στη λαίλαπα του οικουμενισμού.
Δημοσίευση σχολίου