«HΣΑΪΑ ΧΟΡΕΥΕ» ΤΟΝ ΧΟΡΟΝ ΤΗΣ ΛΗΣΤΡΙΚΩΤΗΤΟΣ

Ταμασού Ησαΐας: ''Να κωφεύσουμε στις πονηρές κραυγές''

Ἔχομεν μελετήσει τίς δημόσιες δηλώσεις τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ταμασσοῦ κυρίου Ἡσαϊου Κυκκῶτη εἰς τήν «ΡΟΜΦΑΙΑ» [Δεῖτε ΕΔΩ] μέ εἰδικόν τίτλον «Να κωφεύσουμε στις πονηρές κραυγές» καί μέ κάμποσον σκεπτικισμόν ἐπιθυμόμεν σαφῶς νά καταγράψομεν τίς πιό κάτω καί ἑξῇς προσωπικές διαπιστώσεις [διαχρονικές] μας περί τῶν λεχθέντων καί πραχθέντων τοῦ ἀρχι-οἰκουμενιστοῦ καί Κυκκῶτη Ἱεράρχου:

1,2,ΕΔΏ

3) Ωστόσο και οι αιτιάσεις της μη συμμετοχής τεσσάρων τοπικών αυτοκεφάλων Εκκλησιών θα τύχουν προσοχής και προσεκτικής μελέτης και αυτό θα αποτελέσει καταλυτικό παράγοντα, ως προς την σύγκληση μιας νέας Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, ώστε να είναι καθολική η συμμετοχή σ’ αυτήν.

Εἰς τό τρίτον σημεῖον τώρα, ὁ ἅγιος Ταμασσοῦ, μᾶς προετοιμάζει διά μίαν ἀκόμη Σύνοδο τῶν ληστο-οἰκουμενιστῶν. Μέ τέτοιαν εὐδαιμωνία καί ἄκρατην «συνοδική» [ἀσυδοσίαν] εὐμάριαν, σέ πολυτελή ξενοδοχεία, πλούσια μπουφές, τουριστικούς προορισμούς, πῶς δέν θά ἄνοιγε τήν ὄρεξη σέ ἀλλότριους «Συνοδικούς»; Ἄν ἦτο σοβαρός εἰς τάς δηλώσεις του ὁ Ρωσσόφιλος κ. Ἡσαΐας ὄφειλεν νά ἀκολουθήσει, διακριτικῶς καί ἐν μέρει, τήν στάσιν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ρωσσίας. 

Καί γράφω ἐν μέρει καί ἐννοῶ ΜΟΝΟ διά τούς ὀρθόδοξα Ἐκκλησιολογικούς καί Δογματολογικούς λόγους. Ἐξάπαντος, ἄν ἐνδιαφέρονταν πραγματικά οἱ διοργανωτές καί συμμετέχοντες, διά τήν Καθολική ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, ΟΦΕΙΛΑΝ, νά ἐξετάσωσιν ΠΡΩΤΑ προσεκτικά καί σοβαρά, ἅπαντες, τίς ἐνστάσεις καί ἀντιρρήσεις, τῶν δύο Πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων (Ἐκκλησία τῆς Ἀντιοχείας καί Ἐκκλησία τῆς Ρωσσίας) καθῶς καί τῶν αἰτιάσεων τῶν Πατριαρχείων τῆς Βουλγαρίας καί Γεωργίας καί ἔπειτα νά συγκληθεῖ ἡ Σύνοδος καί ὄχι τό ἀντίθετον. 

Τόσον καιρό, τί ἐκάμνατε ἅγιε Ταμασσοῦ;

 Ἐμετροῦσατε τά ἄστρα; Συνεχίζετε νά ἔχετε τήν νοσηρά κληρικαλιστική ἀντίληψιν, ὅτι ὁμιλεῖτε σέ ἰθαγενεῖς τῆς Ἀφρικῆς ἤ σέ Ἐσκιμώους τῶν Πόλων;

4) Σημείο διαφορετικής αντίληψης στην Σύνοδο υπήρξε η διατύπωση, σε ό,τι αφορά τους ετεροδόξους χριστιανούς. Επί του προκειμένου προτάθηκε και έγινε αποδεκτός από την συντριπτική πλειοψηφία της Συνόδου ο όρος «Ετερόδοξες Εκκλησίες», περισσότερο ως τεχνικός παρά ως εκκλησιολογικός τύπος.

Διά τό τέταρτον σημεῖον σεβασμιώτατε κύριε Ἡσαΐα νά σᾶς ὑπενθυμίσω, ὅτι οἱ τεχνολογίες καί ὁ ἀριστοτελισμός εἰς τήν Πατερική Θεολογία, καί δή εἰς μείζωνα θεολογικά καί ἐκκλησιολογικά ζητήματα, εἶναι δείγμα καί εἴδος τινάς γυναικουλίστικης πρακτικῆς τινῶν ἀνοήτων («γυναικαρίων» μᾶς διδάσκει ὁ Μέγας Βασίλειος) λυκοποιμένων. Ἐξάπαντος, οὔτε κἄν ἀριθμητικῶς ἤ καί ποσοτικῶς, δέν βγαίνει, τό «πλειοψηφικόν» ἀποτέλεσμα καί συμπέρασμα τῆς συλλογιστικῆς σας, μιᾶς καί τά τέσσερα ἀπουσιάζοντα Πατριαρχεία εἶναι ΚΑΙ ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν Ὀρθοδόξων πολλῷ μᾶλλον μή ἀναφερθῶ καί εἰς τήν κατά βάθος ἐν χρόνῳ καί τόπῳ Καθολικότητα τῶν Ὀρθοδόξων κεκοιμεμένων καί ζώντων μελῶν Της. Ἄρα λοιπόν, ὄχι θεολογία, ἀλλά ἐξ ἀρχῆς ἁπλᾶ μαθηματικά νά (ἐπανα)διδαχθεῖτε, εἰδικῶς ἐκείνα τοῦ Δημοτικοῦ. Δέν εἶναι ντροπή. Συνοπτικῶς προκύπτει ἕνα ἀναντίρρητο ἀδυσώπητον ἐρώτημα ἑναντίον σας: Γιά τί εἶδους «πλειοψηφία» ὁμιλεῖτε; Καί τί σημαίνει ἐν τέλει Σύνοδος διά ἐσᾶς τόν ἐπίσκοπον; Μᾶλλον ἔχετε συγχύσει τό Δημοκρατικόν πολίτευμα μέ τό Συνοδικόν θεανθρωπιστικόν Πολίτευμα. Ξεσκονεῖστε καλοῦ-κακοῦ καί τά θεολογικά σας ἐγχειρία περί τῆς Συνοδικότητος. Ἄν γνωρίζετε τήν ἀλήθεια τῶν πραγμάτων καί μᾶς τήν ἀποκρύβετε, διά ἰδιοτελείς λόγους, τοῦτο σημαίνει στυγνός Κερκοπιθηκισμός (δικῆ μας ἐπίνοιας ὁ νεολογισμός τοῦ -ισμοῦ) («κερκόπους» =κερκοπίθηκοι, πολεμικός, ἀντιρρητικός ὅρος καί ὀξύς χαρακτηρισμός τοῦ Μεγίστου Θεολόγου Ἁγίου Γρηγορίου ἀλλά καί τοῦ Θεοφόρου Πατρός Ἰγνατίου κατά τινῶν ἀναξίων καί πανούργων Κληρικῶν), δηλ. στιβαρώτατη πανουργία καί πονηρός ἐμπαιγμός κατά τοῦ Θεανθρώπινου πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ Ἅγιοι καί Θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας θεολογούσαν ἀλλιευτικῶς καί οὔχι φιλοσοφικῶς καί τεχνολογικῶς. Ἡ τεχνολογία, δέν συμβιβάζεται ποσῶς, μετά τό ἁπλανῶς καί ὀρθοδόξως θεολογεῖν καί ἐπισκοπεῖν.

 5) Όλοι οι συμμετέχοντες στην Σύνοδο επίσκοποι είχαμε και έχουμε την συνείδηση ότι η Εκκλησία είναι μία, αγία, καθολική και αδιαίρετη αποστολική Εκκλησία, και αυτή είναι η Ορθόδοξή μας Εκκλησία, όπως ομολογούμε και στο Σύμβολο της Πίστεώς μας. Επομένως ούτε υποβαθμίζουμε την Εκκλησίας μας, αλλ’ ούτε και με κανένα τρόπο δεχόμαστε την αιρετική θέση της «θεωρίας των κλάδων».

Ἡ πέμπτη θέσις σας ἅγιε Ταμασσοῦ, ἔρχεται σέ ἄμεσον ἀντίθεσιν μέ τήν νεοεκκλησιολογική-Βατικάνεια θεωρία τῆς «Διευρυμένης καί Διηρημένης» Ἐκκλησίας. Τήν θεωρία τῶν Κλάδων μπορεῖ νά τήν καταδικάζετε, μόνο ἐν λέξεσιν, ἀλλά ἐν πράξεσιν τό Οἰκουμενιστικόν Κέντρον τοῦ Πατριαρχείου τῆς Κωνσταντινουπόλεως μας, ἄλλα ἐνεργεῖ καί προωθεῖ εἰς τόν Λαό τοῦ Θεοῦ. Ἄλλες θεωρίες, ὅπως λ.χ. ἐκείνες τίς Λουθηρο-παπιστικές περί τῶν Ὁμόκεντρων Κύκλων, καί τῶν «στοιχείων ἐκκλησιαστικώτητος», δυστυχῶς, τίς ἀποσιωπεῖτε καί τίς προσυπογράψατε, σαφῶς, εἰς τό σημεῖον: «Ἑτερόδοξες Χριστιανικές Ἐκκλησίες». Ὄντως ἔχετε καί ἕνα δίκαιον, ὅτι πρόκειται διά αἱρετική θέσις, ἡ θεωρία τῶν Κλάδων, ὅπως καί κάθε ἄλλη Σχολαστική καί Οὐμανιστική θεωρία. Τοῦτον ὅμως, ἀκριβῶς, δέν τό ὁμολογεῖτε εὐθυτενῶς πράγμα πού καλλιεργεῖ εὔλογες ὑποψίες. Συνεπῶς δουλέψτε, ὅσους ἀφελεῖς, δύνανται νά δουλευτῶσιν.

 6) Η πιο πάνω τοποθέτηση στοιχεί και σε ανάλογες εκφορές αγίων Πατέρων μας, όπως του Μεγάλου Βασιλείου, ο οποίος εύχεται να γίνει κατορθωτή η ενότητα «των πολυμερώς και πολυτρόπως αποτμηθεισών Εκκλησιών», εννοώντας τους αρειανόφρονες, (Επιστολή 114, PG 32, 528B ), αλλά και του αγίου Μάρκου του Ευγενικού προς τον Πάπα Ευγένιο τον Δ΄, ο οποίος, μεταξύ άλλων, του γράφει: «… σήμερον τα του Δεσποτικού Σώματος (δηλ. της Εκκλησίας) μέλη πολλοίς πρότερον χρόνοις διεσπαρμένα τε και ερρηγμένα προς την ένωσιν αλλήλων επείγεται. Ου γαρ ανέχεται η Κεφαλή πάντων, Χριστός ο Θεός, εφιστάναι διηρημένον τω Σώματι…». Αναμφίβολα και άλλοι Πατέρες κάμνουν ανάλογη χρήση του όρου, όπως και έγκριτοι Ακαδημαϊκοί επιστήμονες.

 

Εἰς τό ἕκτον σημεῖον, λυπάμαι πού θά τό πῶ, εὐθέως καί ἄκομψα, ἀλλά πρόκειται διά, κατάφωρης διαστροφῆς, τόσον τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καθῶς καί τοῦ Μεγίστου Μάρκου Εὐγενικοῦ. Εἶναι δυνατόν οἱ ἐν λόγῳ Θεοφόροι Πατέρες νά ἤθελαν, ὀντολογική καί ἀπροϋπόθετον, ἔνωση τῶν «ἐκκλησιῶν», δηλ. τῶν σχισματικῶν καί αἱρετικῶν κοινοτήτων, μετά τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ; Ἄν διεκήρυττεν (sic) ὁ Μέγας Βασίλειος τήν ἔνωση τῶν Ἀρειανῶν μετά τῆς Ἐκκλησίας (ὅπως ἀκριβῶς πράττει τήν σήμερον τό Οἰκουμενιστικόν συνάφι τοῦ κ. Ἡσαΐου), θά ἐπρόκειτο διά μεγίστης καί στυγνώτατης πλάνης, ἤ καί προσωπική ἐσφαλμένη ἅποψις τοῦ Καππαδόκου Ἁγίου, μιᾶς καί ἡ Ὀρθόδοξη Καθολική Ἐκκλησία, ἐν Θεοπνεύστει Ἁγίῳ καί τῷ ὄντι Οἰκουμενικῇ Σύνοδῳ μετά τῶν 318 Θεοφόρων Πατέρων ΕΔΙΚΑΣΕΝ-ΕΚΑΤΕΔΙΚΑΣΑΝ-ΑΦΟΡΙΣΕΝ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΕΝ τόν Ἀρειανισμό, τόν Αἱρεσιάρχην Ἄρειον μετά τῶν ἀρειανόφρωνων ὁπαδῶν αὐτοῦ, ἐκ τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ κ. Ἡσαΐας, δυστυχῶς, προωθεῖ καί διακηρύττει ἀπό καθέδρας, εἰς τό ἴδιον σημεῖον, τήν αἱρετική Βατικάνειον θεωρία τῆς «διηρημένης» Ἐκκλησίας. Μολυσματική ραδιενεργά λοιμική νόσος ἐκπορευόμενη ἐκ Βατικανοῦ καί δή ὑπό τοῦ Λατινόφρωνος Ἀρχιοικουμενιστοῦ Μεσσηνείας κ. Χρυσοστόμου. Ἡ διαστροφή καί παρερμηνεία τῶν Πατρολογικῶν λεχθέντων καί γραφθέντων εἶναι ἐωσφορικόν προϊόν, πού σερβίρεται διά τῆς Μεταπατερικῆς καί Νεοβαρλααμίζουσας πολυ-αἱρέσεως.

 7) Το ότι με κανένα τρόπο, εξ αιτίας της διαφοροποιήσεως μιας μικρής μειοψηφίας επισκόπων, σε σχέση με τον πιο πάνω όρο, δεν διασαλεύθηκε η ενότητα της Εκκλησίας, αυτό επιβεβαιώνεται και καταμαρτυρείται από το γεγονός ότι όλα τα μέλη της Συνόδου συμμετείχαν στη Ευχαριστιακή Σύναξη της Κυριακής, 27ης Ιουλίου και κοινώνησαν του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, διαδηλώνοντας, έτσι, το «εν φρονούντες».

 

Διά τό ἕβδομον, προχειρολόγον καί ὡραιοποιημένον, σημείον τοῦ Ταμασσοῦ, δηλώνομεν, ὅτι: ἡ διακοπή τῆς Κοινωνίας μεταξύ τῶν Πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων Ἀντιοχείας καί Ἱεροσολύμων, ἡ ἀπουσία τῶν 4 Πατριαρχείων, ἡ ἄρνησις διασήμων Ἑλλαδιτῶν κ.ἄ. Ἱεραρχῶν, ὅπως συμμετάσχωσιν, εἰς τήν διαβολοΣύναξη τοῦ Συγκρητισμοῦ ἐν Κολυμπαρίῶ, ἡ ἀπουσία τῆς κατά βάθους τῆς ἐν χρόνῳ καί τόπῳ Καθολικότητας τῶν Ὀρθοδόξων, ἡ ρωμαλές ἀντιδράσις, τῶν Ἁγιορειτῶν κ.ἄ. ἱερῶν Ἡσυχαστῶν, εἶναι κραυγαλέα φανέρωσις τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ διχασμοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας, σέ ὀντολογικόν ἐπίπεδον. Καί αὐτό, διότι ἡ σατανική αἵρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἔχει διαβρώσει τάς καταμπαζωμένας συνειδήσεις, Ἱεραρχῶν, Πρεσβυτέρων, Διακόνων, Μοναχῶν, Λαϊκῶν καί ἀκαδημαϊκῶν θεολόγων, ἑνῷ τήν ἴδια στιγμή, τό ὑγιές καί ὀρθόδοξον Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀντιδρᾶ ἀντανακλαστικῶς καί θεανθρωπολογικῶς, ὅπως ἀποβληθῶσιν ἅπαξ καί διαπαντῶς, τά μεταστατούμενα καρκινικά κύτταρα πού κατατρώγουσιν καί θανατώνουσι τά ἀφελῆ μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἐνότητα τῆς Ἐκκλησίας δηλαδή διασαλεύετο/αι, ὑπό αἱρετικῶν Κληρικῶν, μέ τήν εἰσαγωγή φιλοσοφικῶν θεωριῶν καί αἱρέσεων εἰς τήν Ναῦς τῆς Ἐκκλησίας.

  

8) Καλούμε, επομένως, το φιλόχριστο Ορθόδοξο ποίμνιο της Εκκλησίας να κωφεύσει στις οποιεσδήποτε κραυγές, οι οποίες, εκ του πονηρού κινούμενες, θέλουν να βλέπουν κάποιους ως «υπερμάχους της πίστεως» και άλλους ως «μειοδότες της Ορθοδοξίας».

Τό ὄγδοον σημεῖον τοῦ σεβασμιωτάτου, εἶναι ὕψιστον δείγμα, ἀπείρου κάλους βλακωδέστατου σχολιασμοῦ κατά ὅσων συλλειτουργῶν του Ἱεραρχῶν, Πρεσβυτέρων, Διακόνων, Μοναχῶν καί Λαϊκῶν, ἔχωσιν ἔλλογες ἀποδεικτικές ἀντιρρήσεις κατά τῆς Συνόδου τῶν Ἀρχιοικουμενιστῶν. Ὁ κύριος Ἡσαΐας χορεύει ἄριστα τό συρτάκι τῆς διαχρονικῆς Ληστρικώτητος τῶν κακοδόξων ἀλλοτριεπισκόπων. Τόν ἐμπιστεύεστε; Ἐμεῖς πάντως ὄχι. Διαλέγετε καί παίρνετε... Καί ὅλα αὐτά γιά ποῖον λόγον παρακαλῶ; Διά νά καλύψει [καί συγκαλύψει τό ἀνάδελφον «φιλάδελφον» τῆς κυκκωσύνης-ἀσχετοσύνης) τήν ἀνεπισκοπική ἀνεπάρκεια καί μικρότητά του ὅπως ἀντισταθεῖ, ποιμαντικῶς, στίς Ληστρικές ἀποφάσεις καθῶς ἔπραξαν μέ παρρησία ἄλλοι Κύπριοι Ἱεράρχες.

Ἐν κατακλείδι:

 καλοῦμεν καί προσκαλοῦμεν λοιπόν μέ τή σειρά μας, δηλαδή, ὡς τά πλέον ἄσημα, τά μωρᾶ, τά ταπεινά καί ἐλάχιστα Λαϊκά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως κωφεύσωμεν ἅπαντες, εἰς τάς πανμοιχιανικᾶς θεωρίας καί διαβολικάς αἱρέσεις τῶν Οἰκουμενιστῶν Κυκκωτῶν κ.ἄ. Νεορθοδόξων Φαναριωτῶν ταγῶν, μιᾶς καί πρόκειται, διά τάς γνωστάς προκλητικάς καί εὔμορφας Σειρήνας, πού ἔθελξαν, θανατηφόρα τό ἀφοσιωμένον πλήρωμα τοῦ πολυμήχανου Ὀδυσσέως.

 Ἄς προσδεθῶμεν καί ἐνωθῶμεν Λογικῶς, σφικτῶς καί μανικῶς, εἰς τό ἱερόν κατάστρωμα τῆς Ἐκκλησίας μας, εἰς τόν Τίμιον καί Ζωοποιόν Σταυρόν Του, ἄς βουλοκερώσουμεν τά αὐτιά μας μετά τινῶν ἱερῶν ἀναγνωσμάτων, Πατρολογικῶν καί Ἁγιολογικῶν συγγραμμάτων, ὅπως διαφύγωμεν τό ἄλογον καί ἀνίερον καταβρώχθισμα, ὑπό τινῶν λυσσαλέων Σειρήνων καί κακόβουλων Κίρκεων.

 Οἱ μειοδῶτες τῆς Πίστεως, ἀνέκαθεν ὑφίσταντο, εἰς τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ὑφίσταντο ἀρνητές τοῦ Χριστοῦ μας καί δή Ἱοῦδες Ἰσκαριῶτες εἰς τά Ἀποστολικά καί Μεταποστολικά ἕτη. Οἱ ταλαίπωροι Κυκκῶτες, ὡς γνήσιοι μεγαλόσχημοι ληστοποιμένες, ἀντιησυχαστές καί Φαριζαίου, Νεοβαρλααμίζωσιν ἄκρως ἐπικίνδυνα, διότι εἶναι τῷ ὄντι ὁ σατανομήχανος Δούρειος Ἵππος τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἰς τήν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου μας. 

Στῶμεν Καλῶς, στῶμεν μετά φόβου, καί ἱερᾶς ἀνυπακοῆς, εἰς τά ἄνομα κελεύσματα τῶν ἀντί τοῦ Χριστοῦ, δόλιων οἰκουμενιστῶν. 
ΑΜΗΝ! 

ΤοῦΠαναγιώτου Π. Νούνη