ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΗ «ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ»

Του θεολόγου Ανδρέα Κυριακού

Ο μοναχός Επιφάνιος, της Αγίας Μονής (ή Μονής των Ιερέων) της Πάφου σε μακροσκελή επιστολή του στο ιστολόγιο «Ρομφαία» αναφέρεται επικριτικά στη Σύνοδο του Κολυμβαρίου. Από την Επιστολή θα σχολιάσουμε αυτά που έχει επισημάνει σχετικά με την «Εγκύκλιον» της Συνόδου. 

Στην εν λόγω «Εγκύκλιον» γίνεται αναφορά και στις Μεγάλες Συνόδους καθολικού κύρους που πραγματοποιήθηκαν επί του εν Αγίοις Μεγάλου Φωτίου (879/80) και επί Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά (1341, 1351) «δια των οποίων εβεβαιώθη η αυτή αλήθεια της Πίστεως, εξαιρέτως δε περί της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος και περί της μεθέξεως του ανθρώπου εις τας ακτίστους θείας ενεργείας». 

Όλα ανωτέρω, αν τα εξετάσουμε μεμονωμένως, άνευ αντιλογίας, εκπέμπουν «ορθοδόξου πλουτισμόν θεολογίας». Όμως όταν τα συνδυάσουμε με τα τελεσθέντα στο Κολυμβάριον, προ της «Εγκυκλίου», δεν αποτελούν τίποτε άλλο, ει μη προπέτασμα καπνού και φενάκην. Με άλλους λόγους πρόκειται για μια αντίφαση ολκής. Διότι από τη μια η εν λόγω Σύνοδος αναγνώρισε ότι: εκτός της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας υφίστανται (με βάση το γνωστό αμφίσημο, πυθιακό κείμενο) και «ετερόδοξες Εκκλησίες». Όμως η «Εγκύκλιος» αναφέρεται ονομαστικώς στη Σύνοδο του 879/80 που εν πρώτοις ανακήρυξε Οικουμενική την Σύνοδο του 787 (που καταδίκασε τους αιρετικούς εικονομάχους), κι αρνήθηκε, άπαξ και δια παντός, την αιρετική και καταδικασθείσα από την Γ΄ Oικουμενική Σύνοδο, προσθήκη Filioque (και εκ του Υιού) που εισήγαγαν στο Σύμβολο της Πίστεως οι Φράγκοι. Σημειωτέον η καταδίκη αυτή έγινε αποδεκτή κι από τους αντιπροσώπους που Πάπα. Ο Παπισμός από το 1014 έχει υιοθετήσει αμετανόητα την αιρετική αυτή προσθήκη. Πώς, λοιπόν, η Συνόδος του Κολυμβαρίου τον έχει μετατρέψει σε «Εκκλησία»; 

Όσον αφορά δε τις επί Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά Συνόδους (1341, 1351) αυτές μίλησαν, όπως έχει επισημάνει ορθότατα η «Εγκύκλιος», «περί της μεθέξεως του ανθρώπου εις τας ακτίστους θείας ενεργείας». Ο Παπισμός, τον οποίον έσπευσαν να χαρακτηρίσουν «Εκκλησίαν» αρνιέται ότι ο άνθρωπος μπορεί να θεωθεί και να μετέχει των ακτίστων θείων ενεργειών διότι φρονεί ότι φρονούσε ο αιρετικός Βαρλαάμ ο Καλαβρός, που έγινε ασμένως δεκτός στον Παπισμό ως «επίσκοπος» Ιέρακος της Ν. Ιταλίας. Ο μέγιστος των Παπικών διδασκάλων Θωμάς ο Ακινάτης είναι τόσον σαφής επί του θέματος. 

Συμπέρασμα: Εκκλησία η Ορθόδοξος Καθολική Εκκλησία, που πιστεύει ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται εκ μόνου του Πατρός, «Εκκλησία» κι ο εκπεσών της αληθείας Παπισμός, που πιστεύει ότι το Άγιο Πνεύμα «εκπορεύεται εκ του Πατρός και του Υιού»!!! Εκκλησία η Ορθόδοξος Καθολική Εκκλησία, που πιστεύει ότι ο άνθρωπος μετέχει στις άκτιστες θείες ενέργειες, «Εκκλησία» κι ο αμετανοήτως κακόφρων Παπισμός, που απορρίπτει ασυζητητί τα πιο πάνω και φρονεί αλλοτρίως!!! Γιατί λοιπόν να εξανίσταται κανείς όταν όλ’ αυτά χαρακτηρίζονται ως κραυγαλέα αντίφαση;