Επικήδιος στη Νίκη Μαραγκού

Πατέρες και αδελφοί, μεταβαίνει σήμερα «εκ του θανάτου εις την ζωήν», η δούλη του Θεού Νίκη. Γυναίκα της Αμμοχώστου, της Κύπρου. Η ποιήτρια, που συνέχισε την παράδοση των καλών ποιητών της  Κύπρου. Εξέρχεται εκ του κόσμου τούτου, όλως ξαφνικά και αιφνίδια, αναζητώντας την καθ’ ημάς Ανατολή, σε γειτονικές πατρίδες.

Αγαπητή μου Νίκη,

εκεί που έψαχνες την Ανατολή, στην πόλη των Φαγιούμ της Αιγύπτου, για να μελετήσεις τα νεκρικά αυτά πορτραίτα, σε αξίωσε ο Τριαδικός Θεός να φανερωθείς στη δόξα Του: «Εικών ειμι, της αρρήτου δόξης σου, ει και στίγματα φέρω πταισμάτων…».

Σε προπέμπουμε με τις θερμότερες ευχές μας, στον Ποιητή των απάντων εσένα, που έφτιαχνες για τις γιαγιάδες της Λευκωσίας νηστίσιμα γλυκά! Που έτρεχες με τον γέροντά μου, π. Συμεών, στα παρεκκλήσια και εξωκκλήσια της Σωτήρας και της Ξυλοτύμπου,  για να βρεις τον ήχο της ψυχής σου!  Που ήξερες να είσαι σύγχρονη και μοντέρνα, ελληνίδα και κυπρία! Εσένα που αξιώθηκες να αγαπήσεις την ποίηση, την Ανατολή, την Κύπρο και την ελληνική μας γλώσσα όσο λίγοι σε αυτόν τον τόπο. Εσένα, που αναζήτησες να μάθεις τη γλώσσα των αρχαίων τραγικών ποιητών. Τη γλώσσα του Ομήρου, για να μπορείς να διαβάσεις τον Όμηρο, το Ψαλτήρι του Δαβίδ και τον Μέγα Βασίλειο από το πρωτότυπο. Γιατί, εσύ που μας μόρφωσες στη Λευκωσία με το βιβλιοπωλείο σου, τον «Κοχλία», ήξερες πολύ καλά τί είναι πρωτότυπο και τί μετάφραση. Τί είναι προσανατολισμός, την ώρα που άλλοι βαυκαλίζονταν για τον εκδυτικισμό.  

Σ’ ευχαριστούμε, όλοι μας, που υπήρξες στη ζωή μας και στη ζωή της Κύπρου. Που υπήρξες προσανατολισμός στη ζωή της Κύπρου. Και όταν θα περάσουν λίγα χρόνια και ο αγαπητός σου εγγονός, ο Γιώργος, θα ψάχνει να μάθει για τις πρωτινές γυναίκες της Κύπρου, σε αυτή τη μεταλλαγμένη εποχή που μπήκαμε. Τότε, η  θεία του η Άννα, και η μητέρα του, θα έχουν να του δείξουν το δικό σου έργο.  Τις γυναίκες της Κύπρου, τις  ελληνοκύπριες και τουρκοκύπριες  που κατέγραψες, οι οποίες ήξεραν να προσανατολίζονται και να έχουν νόμο και όρια «εν παντί καιρώ και τόπω».  

Ήδη, Νίκη, καταγράψαμε το νικηφόρο όνομα σου στις δέλτους των προσευχών μας, στην αγία Πρόθεση των εκκλησιών και της ψυχής μας. Στις   δέλτους  των ζώντων εν Κυρίῳ, που είδαμε, θυμάσαι μαζί, στο ψηφιδωτό του Κυρίου, της ζωής και του θανάτου, που βρίσκεται στη  Μονή της Χώρας, στην Κωνσταντινούπολη με τη θαυμαστή επωνυμία «Ιησούς Χριστός η χώρα των ζώντων».   Εκεί, στη μεγάλη κοιτίδα της Ορθοδοξίας,  που ο μουεζίνης της κατακτημένης Πόλης από το απέναντι τέμενος έλεγε τη δική του προσευχή και εμείς σιωπηλοί τελούσαμε λιτανεία πέριξ της Αγίας Σοφίας! 

Εκφραστές της πονεμένης Ρωμιοσύνης της καθ’ ημάς Ανατολής, που ξέρει σιωπηλά να νικά, ούτως ώστε να έχουμε πολιτισμό, να έχουμε προσανατολισμό, να έχουμε γλώσσα ελληνική και κηδεία με προοπτική που δίνει νόημα στον θάνατο…  

Αιώνια σου μνήμη.
 Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου