ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

Ο Άγιος σε καλεί δια των μοναχών που του ανάβουν τα καντήλια.
Σήμερα μας κάλεσε ο Άγιος Θεόφιλος ο μυροβλύτης.
 Η ταπείνωσή του. Ούτε να τον θάψουν ήθελε.
Μαρμάρινοι πολυέξοδοι τάφοι.
Φτωχοί ΕΛΛΗΝΕΣ ψάχνουν στους κάδους μαρμαρωμένα ψωμιά.
 Οι τρεις ήταν μαζί μου. 4.30π.μ. Τους πήγα να εξομολογηθούν στον παπά. Γύρισα πίσω .
 Νύχτα.Από που να πάω στον άγιο;
Η ώρα περνάει.Από το Άξιον Έστί ή από τον Μακαριστό π.Νικόδημο;
Η πρώτη διασταύρωση.
 Τι να κάνω τώρα;.
Η ώρα περνάει.
Δεν πρέπει νάναι αυτό.Προχώρησα.
Το αριστερό μονοπάτι δεν με ενδιέφερε.
 Πιό κάτω ήταν το δεύτερο από δεξιά.
Κατηφορικό και το πιό πυθανό.
Το πήρα.
Η ώρα περνούσε.
Τα φύλα στο δασάκι της Παντοκρατορινής Καψάλας έκρυβαν τον ορίζοντα.Άλλο τι να κάνεις;
Στην Θεία Λειτουργία θα φτάσω αν δεν είναι και αυτό. Από ένα σημείο είδα κάποια κτίσματα.Δεν πήγαινα και για πρώτη φορά.Μετά από μήνες που να θυμάσαι.

Τα λεπτά του χρόνου έχουν άλλη αξία πολλές φορές.
 Η Θεία Λειτουργία.
 Οι άγιοί μας. Που ψηλάφισαν το Άκτιστο Φως. Στο ν θείο γνόφο. Τους ακολουθούμε.Είναι οι Πατέρες μας.
Μας φωτίζουν.
Μας στηρίζουν.
Το πηδάλιο της Εκκλησίας μας
.Εύοσμα άνθη του παραδείσου.Πολύφωτα άστρα της Εκκλησίας.
Της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής. Παλιότερες ανάλογες εμπειρίες αγωνίας φώτιζαν το σημερινό ημισκότεινο μονοπάτι
.Δεν άργησα όμως.
Η καλύβη του Αγίου ξεπρόβαλε μπροστά μου για να λειτουργηθώ με το άγιό του σκήνωμα κάτω από το ιερό.
Για να μεταλάβω με τους πατέρες το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας. Μου έδωσαν να ψάλλω την πρώτη,την τρίτη,την ενάτη Ωδή,τους αίνους με το δοξαστικό ,την δοξολογία,τα τυπικά στην Θεία Λειτουργία ,το τρισάγιο και τα απολυτίκια.
Ανάβοντας και το κεράκι στον άγιο προσπαθούσα να θυμηθώ φίλους ,γνωστούς και συγγενείς. Εχθρούς δεν θυμήθηκα.
Όσα ονόματα γράφτηκαν εδώ προχθές και όλους .
Όσα ονόματα υπάρχουν στο κελλί μου.
Μέσα στους φίλους του προφίλ δεν ξεχώρισα τους εχθρούς..
Ένα νεογέννητο μαζί μας.
Προσπαθούσε να πετάξει.Τον λένε υποδόκιμο. Δεκαεπτά χρονών παλικάρι. Ο εκκλησιαστικός αδύνατος,σκυφτός και σεμνός, κάτω από το κουκούλι της απλότητας. Τα είκοσι τρία θα τα είχε.
Μου θύμισε τα πρώτα μου χρόνια.
Κοινώνησαν όλοι.
Εφόδιον ζωής αιωνίου.
Στο κέρασμα μας έδωσαν και πίτες φτιαγμένες στον φούρνο τους.
Ήταν κρύες,αλλά η ατμόσφαιρα ζεστή.
 Νέα παλικάρια που αγωνίζονται μέσα στο Περιβόλι της Παναγίας.Κάποιοι και στην ηλικία μου.Μέσα στους έσχατους χρόνους. Που ο κόσμος περιμένει.Στην Παναγία μας.
Στις πρεσβείες τους.
Που θέλουν να μας τις πάρουν...Αλλά δεν θα τους αφήσουμε.
Τέλος.
π.Ισαάκ 

τοστειλε το mail