Ποῖον ἔπρεπε νὰ ἦτο τὸ ἔργον τῆς Μ. Συνόδου;

Τοῦ Παναγιώτου Ράπτη

Τόσον οἱ Οἰκουµενικὲς ὅσον καὶ οἱ Τοπικὲς Σύνοδοι γίνονταν κυρίως γιὰ θέµατα σχισµάτων καὶ αἱρέσεων. Γιὰ ποιὸ σχίσµα καὶ ποιὰ αἵρεση συζήτησαν κατὰ τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο τῶν Ὀρθοδόξων ποὺ διατυµπανίζουν σὲ ἀνατολὴ καὶ δύση;

➢ Ἡ Οὐνία δὲν ἔπρεπε νὰ καταδικαστεῖ ὡς ὁ ∆ούρειος Ἵππος τοῦ παπισµοῦ καὶ δόλιον κατασκεύασµα προσηλυτισµοῦ εἰς βάρος τῶν Ὀρθοδόξων;

➢∆ὲν ἔπρεπε νὰ δοθεῖ ἐξήγηση γιὰ τὸ πῶς, πότε καὶ µὲ ποιὰ κριτήρια ἡ αἵρεση τῶν παπικῶν ἔγινε αὐτοµάτως καὶ πραξικοπηµατικῶς «ἀδελφὴ Ἐκκλησία»;

 ➢ Ἀπὸ ποῦ ξεφύτρωσαν τόσες καὶ τόσες ἄλλες, κυρίως προτεσταντικές, «ἀδελφὲς ἐκκλησίες»; Ποιὸς ὁ σκοπὸς τῆς συµµετοχῆς τῆς Ὀρθοδοξίας στὸ Παγκόσµιο Συµβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν (ΠΣΕ) τὴ στιγµὴ ποὺ δίνοντας τὴν ὀρθόδοξη µαρτυρία, γιὰ νὰ µετανιώσουν καὶ µεταστραφοῦν πρὸς τὴν «Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν» αὐτοὶ ἀνθίστανται σθεναρῶς καὶ µὲ ἀντίθετα µάλιστα ἀποτελέσµατα;

➢ Οἱ δοξασίες τῶν Ἰεχωβάδων καὶ τῶν διαφόρων σεκτῶν δὲν ἔπρεπε νὰ καταδικαστοῦν ὡς ξεθεµελιωτὲς τῶν Ἁγίων Γραφῶν;

➢ Τί νὰ ποῦµε γιὰ τοὺς Κανόνες, ποὺ ἀποδεικνύουν τοὺς οἰκουµενιστὲς παραβάτες καὶ προδότες τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως πρώτου µεγέθους, γιατί ἐµποδίζουν νὰ ἐφαρµόσουν τὴν Ἕνωση σὲ µία ὄχι µόνο Χριστιανικὴ Ἐκκλησία µὲ ὅλους τούς σχισµατικοὺς καὶ αἱρετικοὺς καὶ µὲ ὅλες τὶς δοξασίες (δεχόµενες ὡς ἑτερότητα, ἰδιαιτερότητα, διαφορετικότητα κτλ.), ἀλλὰ νὰ δηµιουργήσουν τὴν πανθρησκεία µὲ ὅλες τὶς θρησκεῖες τοῦ κόσµου!... ∆ὲν χαρακτηρίστηκαν ὡς «τείχη τοῦ αἴσχους»; Οἱ κανόνες δὲν ἀπαγορεύουν τὶς συµπροσευχὲς καὶ συναναστροφὲς µὲ σχισµατικοὺς καὶ ὁµοθρήσκους αἱρετικοὺς καὶ ἑτεροθρήσκους;

➢ ∆ὲν ἑορτάζονται σὲ διαφορετικὲς ἡµεροµηνίες µὲ ἐξαίρεση τὸ Πάσχα καὶ τὶς κινητὲς ἑορτές του; Στὴν Φιλανδία δὲν ἀκολουθοῦν τὸ παπικὸ Πάσχα; Μὲ τὴν Σύνοδο αὐτὴ δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ δοθεῖ µία ξεκάθαρη καὶ ὁριστικὴ λύση;

➢ Τὸ θέµα τοῦ οἰκουµενισµοῦ δὲν διαιρεῖ σήµερα κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς σὲ δύο πνευµατικῶς καὶ ἰδεολογικῶς ἀντίθετα στρατόπεδα; Ὅταν µασωνία καὶ οἰκουµενισµὸς ἔχουν τοὺς ἴδιους κόπους καὶ ἐπιδιώξεις σὲ τί διαφέρουν µεταξύ τους; ∆ὲν εἶναι κραυγαλὲα ἄρνηση Χριστοῦ µὲ διαφορετικὰ ὀνόµατα; Τί Γιάννης, τί Γιαννάκης; Ταιριάζουν αὐτὰ σὲ ὑψηλόβαθµους κληρικοὺς καὶ µάλιστα σὲ Πατριάρχες; ∆ὲν ἦταν εὐκαιρία νὰ δοθεῖ Ὀρθόδοξη λύση;

 Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ λαὸς δὲν ἔχει ἀπόλυτη ἐµπιστοσύνη στοὺς κληρικούς, στοὺς ὁποίους ὀφείλονται ὄχι µόνο τά σχίσµατα, ἀλλὰ καὶ οἱ αἱρέσεις.

Οἱ φόβοι µας εἶναι ὅτι ἐπίκειται Νέο Σχίσµα ἐντός τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὁ Θεὸς γνωρίζει τοὺς πραγµατικοὺς σκοποὺς καὶ εὐχόµεθα ὅπως ἐπέµβη δυναµικὰ πρὸς τὸ συµφέρον τῆς Ἐκκλησίας του.

Ορθόδοξος Τύπος, 01/07/2016