ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΓΑΠΗΣ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

_____________________

Η αγάπη Ορθοδόξως νοείται  εν αληθεία.   Αγάπη και αλήθεια στην Ορθόδοξη εν Χριστώ ζωή αλληλοπεριχωρούνται.  Ουδέποτε η αγάπη εργάζεται  σε βάρος της αλήθειας  και ουδέποτε η αλήθεια σε βάρος της αγάπης.   Οποιαδήποτε έκπτωση είτε στην εν Χριστώ αγάπη, είτε στην αλήθεια της Πίστης, αποτελεί στρέβλωση.  Εκπτώσεις είτε στην εν Χριστώ αγάπη, είτε στην αλήθεια της Πίστης, δεν συνάδουν με την εν Χριστώ ζωή.  Αν κανείς αντιλαμβάνεται την αγάπη ή την αλήθεια εμπαθώς, θα οδηγηθεί σε εκπτώσεις και ως εκ τούτου σε εξωεκκλησιαστικές στρεβλώσεις.  Η εν αληθεία αγάπη είναι κανών ακριβείας στην εν Χριστώ ζωή. 

 

Συνήθως η έκπτωση από την εν Χριστώ αγάπη, την εν αληθεία δηλαδή αγάπη, είναι καρπός της εμπαθούς ανθρωπαρέσκειας.  «Ο αγαπών τον Θεόν και πιστεύει γνησίως εις τα έργα της πίστεως επιτελεί οσίως· ο δε πιστεύων μόνον και μη ων εν τη αγάπη ουδέ αυτήν την πίστιν ην δοκεί έχειν έχει· ελαφρότητι γαρ τινι πιστεύει νοός ως υπό του βάρους της δόξης της αγάπης μη ενεργούμενος.  Πίστις ουν δι’ αγάπης ενεργουμένη το μέγα των αρετών», αναφέρει ο Άγιος Διάδοχος Φωτικής.  Το κάλλος της εν αληθεία αγάπης, αποτελεί ασφαλή οδό σωτηρίας.

 

Θα πρέπει επίσης ο Ορθόδοξος Χριστιανός να βλέπει την αλήθεια της Πίστης μέσα από την Πατερική παράδοση.   Δεν είναι λίγοι αυτοί εκλαμβάνουν τους ομολογιακούς αγώνες για την Ορθόδοξη Πίστη μας, ως ένα είδος ιδεολογικών αγώνων.  Η ομολογία Πίστεως πρέπει να βρίσκεται πάντοτε σε συνάρτηση με την Ορθόδοξη πνευματική ζωή.

 

Για να αντιληφθεί κανείς τι εννοούμε, παραθέτομε αυτό που έλεγε ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης για τον αρειανισμό : «Ο αρειανισμός δεν είναι αίρεση εξ απόψεως θεωρητικής επιστήμης και κακών στοχασμών απλώς.  Ο αρειανισμός είναι αίρεση, διότι καταστρέφει την διδασκαλία της θεώσεως.  Δεν καταλαβαίνει το θέμα της θεώσεως.  Δεν καταλαβαίνει το θέμα της θεώσεως, τις σχέσεις μεταξύ κτιστού και ακτίστου κλπ.  Και δεν μπορεί ποτέ μια αίρεση να μεταβάλη το δόγμα σε βίωμα, διότι πάντοτε το δόγμα της παραμένει ένα κακό βίωμα και δεν θα είναι βίωμα της θεώσεως.  Και αν δήτε όλες τις αιρέσεις, θα δήτε πάντοτε ότι τα κριτήρια των αιρέσεων είναι πνευματικά.   Οι αιρέσεις είναι αιρέσεις, γιατί δεν οδηγούν εκεί που πρέπει να οδηγήσουν.   Και δεν μπορεί η αίρεση να οδηγήση στην σωστή πνευματική ζωή»*. 

 

Αν κανείς Ορθοδόξως αντιμετωπίσει τις αιρετικές πλάνες, θα αντιληφθεί αυτό που ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης επισημαίνει στο μεγάλο πρόβλημα των αιρέσεων. «Όταν η Εκκλησία αντιμετωπίζει μια αίρεση, το κριτήριο ότι είναι αίρεση, είναι ότι ανατρέπει την εμπειρία της Πεντηκοστής που απεκαλύφθη η πάσα αλήθεια και ανακόπτει την πορεία των ανθρώπων προς την θέωση»*, αναφέρει ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης.  Τοιουτοτρόπως πρέπει να αντιμετωπίζομε τις διάφορες αιρέσεις, καθότι η ομολογία Πίστεως αποτελεί και έκφραση αληθινής αγάπης προς τον ταλαιπωρούμενο από την αίρεση συνάνθρωπό μας.

 

 

*Από το βιβλίο του Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου «Εμπειρική Δογματική της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας κατά τις προφορικές παραδόσεις του π. Ιωάννου Ρωμανίδη.  Τόμος Β΄».