Η ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ ΑΣ ΕΧΕΙ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ, ΤΟ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΨΑΝΗ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Όπως ανακοινώθηκε θα συνέλθει η Αγιορείτικη Σύναξη, όπου θα τοποθετηθεί στις εκφρασθείσες θέσεις  των Ιερών Μονών  Κουτλουμουσίου, Καρακάλλου, Ξηροποτάμου, Φιλοθέου, Ζωγράφου και Γρηγορίου, αναφορικά με τη δημοσιευθείσα απόφαση της Συνάξεως των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, που πραγματοποιήθηκε στο Ορθόδοξο Κέντρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Σαμπεζύ της Γενεύης. Ας ελπίσουμε ότι το Άγιο Όρος θα συνεχίσει την ομολογιακή παράδοσή του.

Αβίαστα έρχεται κατά νού τούτες τις μέρες, το ομολογιακό παράδειγμα του Γέροντα Γεώργιου Καψάνη. Ο Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης, υπερασπίστηκε πολλές φορές την Ορθόδοξη Πίστη, ιδιαιτέρως έναντι των παπικών πλανών. Ο Γέροντας Γεώργιος με βαθειά συναίσθηση του ρόλου της Ορθοδοξίας έγραφε «Η Αγία μας Ορθόδοξος Εκκλησία αποτελεί την Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν». Ας ελπίσουμε ότι θα εύρει αντάξιους  μιμητές στην Αγιορείτικη Σύναξη.

Κατέδειξε ο Γέροντας Γεώργιος Καψάνης, ότι το κάλλος της ομολογίας, έχει ευεργετική επίδραση όχι μόνο στο Ορθόδοξο λαό αλλά και σε όσους ταλαιπωρούνται από κακοδοξίες. Για τούτο έγραφε για την Εκκλησία ότι «ησθάνετο πάντοτε βαρύτατο χρέος να διατηρήση ακαινοτόμητον και ανόθευτον την Αποστολικήν πίστιν και παράδοσιν». 

Πολλές φορές ανεσκεύασε τις παπικές πλάνες (την αίρεση του Filioque, το Παπικό πρωτείο, το Παπικό αλάθητο, την παπική πλάνη περί κτιστής Θείας Χάριτος κ.λ.π.). Για την προετοιμαζόμενη από Βατικανό ένωση Ορθοδόξων και Παπικών έγραφε μεταξύ άλλων «....η διπλωματία του Βατικανού κάνει ότι μπορεί για να προωθήση μια ένωση με τους Ορθοδόξους σύμφωνη με το πνεύμα της Συνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας και της Β΄ Βατικανείου Συνόδου, οι οποίες καλούσαν τους ‘’απεσχισμένους αδελφούς’’ Ορθοδόξους να επανέλθουν στην Παπική εκκλησία, διότι μόνο η κοινωνία με τον διάδοχο του Πέτρου εξασφαλίζει την πλήρη και αληθή εκκλησιαστικότητα».

Πολλές φορές ο Γέροντας Γεώργιος Καψάνης, εξέφραζε τη λύπη του για την ουνιτική δολιότητα, την οποία όμως η άλλη αβρότητα λησμονεί, με πολύ δυσάρεστες συνέπειες. Στο μακροσκελές κείμενό του ‘’Ουνία: η μέθοδος του παποκεντρικού οικουμενισμού’’ αναφέρει «Η Ουνία είναι πρωτίστως εκκλησιολογικό πρόβλημα. Ως τέτοιο κυρίως μας απασχολεί. Επομένως, εφ’ όσον το Βατικανό επιβεβαιώνει την Ουνία εξασφαλίζοντας στις ουνιτικές εκκλησίες το δικαίωμα υπό το παρόν εκκλησιολογικό τους καθεστώς, ο θεολογικός Διάλογος από την πλευρά του Βατικανού δεν μπορεί να έχη ως προοπτική την αποκατάσταση της ενότητος των Εκκλησιών ‘’κατά το πρότυπο της αρχαίας αδιαίρετης Εκκλησίας της πρώτης χιλιετίας’’ αλλά της ουνίας».

Το ομολογιακό φρόνημα του Γέροντα Γεώργιου Καψάνη απέναντι στον Παπισμό, ουδείς το αμφιβάλλει. Ιδιαιτέρως από τη θέση του, ως Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, διεδραμάτισε σπουδαίο ρόλο στον αντιαιρετικό αγώνα της Εκκλησίας μας και ειδικότερα σε αυτά που αφορούσαν την ανασκευή των παπικών πλανών. 

Πνευματική παρακαταθήκη είναι για μας τα γραπτά κείμενά του Γέροντα Γεώργιου Καψάνη, με τα οποία ομολογιακώς ανασκευάζει τις παπικές και άλλες κακοδοξίες. Ας ελπίσουμε ότι θα εύρει αντάξιους  μιμητές ο ομολογητής Γέροντας Γεώργιος και έτσι να εξασφαλιστεί η απαιτούμενη πλειοψηφία στην Διπλή Αγιορείτικη Σύναξη, για να δοθεί και από το Άγιο Όρος η Ορθόδοξη θέση, για τα θέματα που θίγονται στις επιστολές των Ιερών  Μονών.