Τρίτη 10 Μαΐου 2016

Ἀποδημητικό πουλί, δέν εἶναι δυνατό/νά γίνεις σύ, ψυχή μου....... 

Ἀνδρέας Καμπᾶς
Labels:

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μόνο ψυχή μου ... μετεμψύχωσε το μωρό
που κρατώ στην αγκαλιά μου
μέ την ράγα του βυζιού στά χείλη σου κοιμήσου
νάνι νάνι το μωρό μου στην αυλή του παραδείσου
κι όταν αύριο ξημερώσει ξαναγίνε όπως ήσουν....
έλα ψυχή μου ....

19 Μαρτίου 2017 στις 7:22 π.μ.
Ανώνυμος είπε...

Τά όνειρα μετεμψυχώνουν την αλήθεια
η αλήθεια μετεμψυχώνει τά σύννεφα
και γεννούν τά δάκρυα ....
πάντα μου άρεσε να περπατώ
μέσα στην φθινοπωρινή βροχή
για να μήν φαίνονται τά δάκρυά μου
για ένα ακόμα καλοκαίρι που έφυγε
για τά χελιδόνια που αποδημούν
σάν όνειρα φεύγουν μέσα από τά δάχτυλά μας
τα όνειρα είναι θνησιγενή με το ξημέρωμα πεθαίνουν
μένει η αλήθεια γυμνή μέ το αόρατο λευκό της φόρεμα
μα είναι τό ίδιο γοητευτική
λές και δέν την ξέραμε, λές και δέν περιγράφονταν
κάτω από το ευαίσθητο λευκό μανδύα
τά ωραία της σκέλη, τό ωραίο της κορμί
λές και τά πλάνα μάτια μπορούν τά πλανεύουν εσαεί....










19 Μαρτίου 2017 στις 7:56 π.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)