Ο Δημήτρης Γλυφός παρουσιάζει την 2η του ποιητική συλλογή: Στίχους που γεννήθηκαν σε χαρτοπετσέτες
Η νέα ποιητική συλλογή του Δημήτρη Γλυφού με τον τίτλο «Παρεστιγμένος» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πανοπτικόν.
Πρόκειται για μια συλλογή χωρισμένη σε δύο μέρη. «Στο πρώτο συναντάμε ποιήματα κυρίως μικρής φόρμας, σαν δηλώσεις πυροτεχνημάτων, τα οποία με τη μέθοδο της αφαίρεσης, «δουλεύτηκαν» στο χρόνο και κατέληξαν σε αυτή τη μορφή» λέει ο Δημήτρης Γλυφός. «Στο δεύτερο μέρος επέλεξα κείμενα αυτόματης γραφής, κάπως παραληρηματικά θα έλεγα, χωρίς λογοκρισία, χωρίς καμία γεωμετρία, μόνο αστερίσκους ανάμεσα σε κάποιες παραγράφους κάθε που έπαιρνα ανάσα και στα οποία μόλις έμπαινε τελεία, ερχόταν μαζί της κι η ηρεμία».
Οι ληκτικοί στίχοι, το απρόσμενο, η σύγχρονη ματιά, ο συγκερασμένος ρεαλισμού με υπερρεαλιστικά στοιχεία, η επικράτηση άλλοτε του αστικού τοπίου και άλλοτε της φύσης, οι αντιθέσεις και η ισορροπία στα συναισθηματικά ακρότατα, αποτελούν χαρακτηριστικά της συλλογής. Μία γραφή ποιητική, προσωπική, χωρίς συγκεκριμένο προορισμό. «Δεν μπορώ να πω πως η συλλογή είναι θεματική. Έχει να κάνει με διάφορες εκφάνσεις και ερεθίσματα. Άλλα βιωματικά, άλλα δάνεια από τρίτα πρόσωπα και καταστάσεις. Ίσως να κυριαρχεί λίγο η νύχτα. Ίσως και το ξημέρωμα. Ο έρωτας, η απώλεια, οι ταλαντώσεις των σχέσεων, η θητεία μπλέκονται με τα γαμώτο, το θάνατο, την ανυπομονησία. Το σίγουρο είναι πως οι σελίδες της εν λόγω συλλογής μυρίζουν αρκετά από το τρίγωνο Αθήνα – Σάμο – Ικαρία».
Ποιητικός και ο τίτλος της έκδοσης «Το «Παρεστιγμένος» προκύπτει από τη μουσική. Παρεστιγμένο είναι μια τελεία, η οποία τοποθετείται δίπλα σε μια νότα ώστε να της δώσει περισσότερο χρόνο, μεγαλύτερη διάρκεια. Λειτουργεί κι εδώ, στη συλλογή, ως μία παράταση ζωής. Μια ανάγκη να ζήσω μία στιγμή λίγο ακόμα. Έχει να κάνει με μια παράταση απέναντι στο βίωμα, με ό,τι συνεπάγεται αυτό».
Στις τσέπες του θα βρεις χαρτάκια με στιχάκια, σκόρπιες λέξεις σε χαρτοπετσέτες. «Πέρασα μια περίοδο, εκεί κάπου μετά την έκδοση της πρώτης συλλογής μου «Λίγο πάγο ακόμα», που προσπαθούσα παντού και πάντα να έχω στο μυαλό και στην καθημερινότητά μου το γράψιμο, αλλά γρήγορα συνειδητοποίησα πως περισσότερο με καταπίεζε, παρά με έκανε να αισθάνομαι ελεύθερος. Επομένως, θα έλεγα πως προτιμώ να ζω τις στιγμές κι αν προκύψει αυτές να με κινητοποιήσουν και να μεταφραστούν σε λέξεις έχει καλώς. Προτιμώ δηλαδή να ξυπνήσω και να βρω ιδέες γραμμένες σε χαρτάκια από σοκολάτες, χαρτοπετσέτες, σουβέρ και άλλα αντικείμενα που δέχονται μελάνι, από το να βάλω ξυπνητήρι, να κάτσω στο γραφείο μου και να πω τώρα γράφω. Καταλαβαίνω απόλυτα αυτούς που το κάνουν, απλά εμένα δεν μου ταιριάζει».
Η ρομαντική πλευρά του δημιουργού είναι και εδώ εμφανής. Η ποίηση σε όρους marketing είναι αντιεμπορική, λέει. «Στις πλείστες των περιπτώσεων έχει να κάνει απλά με τα χρήματα που θα δώσει ο ίδιος ο δημιουργός για να δει τη συλλογή του τυπωμένη με το logo του εκδοτικού. Ευτυχώς που υπάρχουν και εκείνοι οι άνθρωποι στις εκδόσεις, που σκύβουν πάνω από τα κείμενα με μεράκι, πίνουν και συζητούν με τους δημιουργούς και τους ορίζει η αισθητική και η ανάγκη να δημιουργούν παρέες. Αυτοί είναι για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα και να σε κάνουν ως δημιουργό να θες να τους ανακαλύψεις».
Υπάρχει κάτι τελευταία που διάβασες και σε εξέπληξε θετικά; τον ρωτώ. «Ναι ναι. Αν και περνάω περίοδο αναμόχλευσης παρελθόντος στα ποιητικά με Ουράνη, Λάσκαρη, Καρούζο, λάτρεψα το «Δεν είναι η εποχή των κερασιών» του Γιώργου Δομιανού, του οποίου ο «σύγχρονος» λόγος είναι μοναδικός και το «Η παρτίδα» της Κατερίνας Κατράκη, της οποίας τα ολιγόστιχα ποιήματα είναι σαν τα ξυράφια του ήλιου».
Ο Δημήτρης Γλυφός γεννήθηκε το 1983 στην Αθήνα. Είναι δικηγόρος.
Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Δημόσια Διοίκηση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ακολούθως Νομικά.
Το βιβλίο «Παρεστιγμένος» είναι η δεύτερή του ποιητική συλλογή.
Η πρώτη, με τίτλο «Λίγο Πάγο Ακόμα», κυκλοφόρησε το 2010 από τις εκδόσεις Ιωλκός.
Η νέα ποιητική συλλογή του Δημήτρη Γλυφού με τον τίτλο «Παρεστιγμένος» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πανοπτικόν.
Πρόκειται για μια συλλογή χωρισμένη σε δύο μέρη. «Στο πρώτο συναντάμε ποιήματα κυρίως μικρής φόρμας, σαν δηλώσεις πυροτεχνημάτων, τα οποία με τη μέθοδο της αφαίρεσης, «δουλεύτηκαν» στο χρόνο και κατέληξαν σε αυτή τη μορφή» λέει ο Δημήτρης Γλυφός. «Στο δεύτερο μέρος επέλεξα κείμενα αυτόματης γραφής, κάπως παραληρηματικά θα έλεγα, χωρίς λογοκρισία, χωρίς καμία γεωμετρία, μόνο αστερίσκους ανάμεσα σε κάποιες παραγράφους κάθε που έπαιρνα ανάσα και στα οποία μόλις έμπαινε τελεία, ερχόταν μαζί της κι η ηρεμία».
Οι ληκτικοί στίχοι, το απρόσμενο, η σύγχρονη ματιά, ο συγκερασμένος ρεαλισμού με υπερρεαλιστικά στοιχεία, η επικράτηση άλλοτε του αστικού τοπίου και άλλοτε της φύσης, οι αντιθέσεις και η ισορροπία στα συναισθηματικά ακρότατα, αποτελούν χαρακτηριστικά της συλλογής. Μία γραφή ποιητική, προσωπική, χωρίς συγκεκριμένο προορισμό. «Δεν μπορώ να πω πως η συλλογή είναι θεματική. Έχει να κάνει με διάφορες εκφάνσεις και ερεθίσματα. Άλλα βιωματικά, άλλα δάνεια από τρίτα πρόσωπα και καταστάσεις. Ίσως να κυριαρχεί λίγο η νύχτα. Ίσως και το ξημέρωμα. Ο έρωτας, η απώλεια, οι ταλαντώσεις των σχέσεων, η θητεία μπλέκονται με τα γαμώτο, το θάνατο, την ανυπομονησία. Το σίγουρο είναι πως οι σελίδες της εν λόγω συλλογής μυρίζουν αρκετά από το τρίγωνο Αθήνα – Σάμο – Ικαρία».
Ποιητικός και ο τίτλος της έκδοσης «Το «Παρεστιγμένος» προκύπτει από τη μουσική. Παρεστιγμένο είναι μια τελεία, η οποία τοποθετείται δίπλα σε μια νότα ώστε να της δώσει περισσότερο χρόνο, μεγαλύτερη διάρκεια. Λειτουργεί κι εδώ, στη συλλογή, ως μία παράταση ζωής. Μια ανάγκη να ζήσω μία στιγμή λίγο ακόμα. Έχει να κάνει με μια παράταση απέναντι στο βίωμα, με ό,τι συνεπάγεται αυτό».
Στις τσέπες του θα βρεις χαρτάκια με στιχάκια, σκόρπιες λέξεις σε χαρτοπετσέτες. «Πέρασα μια περίοδο, εκεί κάπου μετά την έκδοση της πρώτης συλλογής μου «Λίγο πάγο ακόμα», που προσπαθούσα παντού και πάντα να έχω στο μυαλό και στην καθημερινότητά μου το γράψιμο, αλλά γρήγορα συνειδητοποίησα πως περισσότερο με καταπίεζε, παρά με έκανε να αισθάνομαι ελεύθερος. Επομένως, θα έλεγα πως προτιμώ να ζω τις στιγμές κι αν προκύψει αυτές να με κινητοποιήσουν και να μεταφραστούν σε λέξεις έχει καλώς. Προτιμώ δηλαδή να ξυπνήσω και να βρω ιδέες γραμμένες σε χαρτάκια από σοκολάτες, χαρτοπετσέτες, σουβέρ και άλλα αντικείμενα που δέχονται μελάνι, από το να βάλω ξυπνητήρι, να κάτσω στο γραφείο μου και να πω τώρα γράφω. Καταλαβαίνω απόλυτα αυτούς που το κάνουν, απλά εμένα δεν μου ταιριάζει».
Η ρομαντική πλευρά του δημιουργού είναι και εδώ εμφανής. Η ποίηση σε όρους marketing είναι αντιεμπορική, λέει. «Στις πλείστες των περιπτώσεων έχει να κάνει απλά με τα χρήματα που θα δώσει ο ίδιος ο δημιουργός για να δει τη συλλογή του τυπωμένη με το logo του εκδοτικού. Ευτυχώς που υπάρχουν και εκείνοι οι άνθρωποι στις εκδόσεις, που σκύβουν πάνω από τα κείμενα με μεράκι, πίνουν και συζητούν με τους δημιουργούς και τους ορίζει η αισθητική και η ανάγκη να δημιουργούν παρέες. Αυτοί είναι για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα και να σε κάνουν ως δημιουργό να θες να τους ανακαλύψεις».
Υπάρχει κάτι τελευταία που διάβασες και σε εξέπληξε θετικά; τον ρωτώ. «Ναι ναι. Αν και περνάω περίοδο αναμόχλευσης παρελθόντος στα ποιητικά με Ουράνη, Λάσκαρη, Καρούζο, λάτρεψα το «Δεν είναι η εποχή των κερασιών» του Γιώργου Δομιανού, του οποίου ο «σύγχρονος» λόγος είναι μοναδικός και το «Η παρτίδα» της Κατερίνας Κατράκη, της οποίας τα ολιγόστιχα ποιήματα είναι σαν τα ξυράφια του ήλιου».
Ο Δημήτρης Γλυφός γεννήθηκε το 1983 στην Αθήνα. Είναι δικηγόρος.
Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Δημόσια Διοίκηση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ακολούθως Νομικά.
Το βιβλίο «Παρεστιγμένος» είναι η δεύτερή του ποιητική συλλογή.
Η πρώτη, με τίτλο «Λίγο Πάγο Ακόμα», κυκλοφόρησε το 2010 από τις εκδόσεις Ιωλκός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου