Του Κώστα Στούπα
Μετά και τα θλιβερά γεγονότα των
Βρυξελλών, το προσφυγικό-μεταναστευτικό αναδεικνύεται σε έναν από τους
πλέον καθοριστικούς παράγοντες των πολιτικών εξελίξεων στην Ευρώπη με
δραστικές συνέπειες στην οικονομία της Ευρώπης αλλά και την παγκόσμια
οικονομία.
Λίγες μέρες μετά το κλείσιμο των συνόρων
προς την Ελλάδα από γειτονικές χώρες, το τρομοκρατικό χτύπημα στις
Βρυξέλλες επανέφερε σε αρκετές περιπτώσεις συνοριακούς ελέγχους μεταξύ
χωρών της συνθήκης Σένγκεν.
Οι τελευταίες εξελίξεις αναμένεται να
ενισχύσουν ακόμη περισσότερο τα κόμματα που θέλουν επιστροφή στα εθνικά
σύνορα, τα εθνικά νομίσματα, τον οικονομικό προστατευτισμό.
Η διάλυση της Ευρώπης στα εξ ων
συνετέθη, όμως, θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα απ’ όσα θα λύσει.
Θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα πολιτικά, κοινωνικά και
οικονομικά.
Υπάρχουν δυο προβλήματα που αφορούν τη
σχέση της Δύσης με το Ισλάμ αυτήν τη στιγμή. Το πρώτο είναι η ένταση της
τρομοκρατίας από ακραία ισλαμιστικά στοιχεία και οργανώσεις. Το δεύτερο
είναι η αδυναμία των δυτικών κοινωνιών να αφομοιώσουν κοινωνικά,
πολιτιστικά και πολιτικά και τους πιο ¨"μετριοπαθείς" ισλαμιστές ( Ξύπναααα Στούπα δεν υπάρχουν μετριοπαθείς ισλαμιστές!)
που
πειθαρχούν περισσότερο στους θρησκευτικούς κανόνες παρά στους νόμους των
κοινωνιών που τους φιλοξενούν.
Η ισλαμική τρομοκρατία όμως είναι αυτή που έχει δρομολογήσει τις εξελίξεις τώρα.
Η ανύψωση των εθνικών συνόρων δεν θα
λύσει το πρόβλημα της τρομοκρατίας στις ευρωπαϊκές χώρες. Οι πυρήνες των
ακραίων ισλαμιστών που τηλεκατευθύνονται από το εξωτερικό υπάρχουν
εντός των συνόρων, αν όχι όλων, των περισσότερων χωρών που κινδυνεύουν
με παρόμοια χτυπήματα.
Η επαναφορά των συνόρων σ’ αυτήν την
περίπτωση δεν πρόκειται να λύσει την κατάσταση, αλλά ενδεχομένως να την
επιδεινώσει αφού κάθε μια χώρα χωριστά, θα προσπαθήσει ένα πρόβλημα του
οποίου ο συντονισμός είναι ενιαίος από το εξωτερικό, να το αντιμετωπίσει
μόνη.
Το πολύ-πολύ το κλείσιμο των συνόρων να
οδηγήσει τις εθνικές κυβερνήσεις σε μια αυτοκαταστροφική προσπάθεια να
εξάγει η μια χώρα το πρόβλημα στη γειτονική της.
Κατά τον ίδιο τρόπο η επιστροφή στα
εθνικά νομίσματα δεν αναμένεται να βοηθήσει την κατάσταση, όπως
λανθασμένα υποστηρίζεται, του καθενός χωριστά, ανάκτησης της
ανταγωνιστικότητας μέσω των υποτιμήσεων. Το μόνο που θα επιτύγχανε μια
επιστροφή στα εθνικά νομίσματα, υπό τις παρούσες συνθήκες, θα ήταν
ανταγωνιστικές υποτιμήσεις μέχρι εξευτελισμού των νομισμάτων και των
οικονομιών όλων.
Μοιραία μετά τους νομισματικούς
ανταγωνισμούς θα προκύψουν οι ανταγωνισμοί εξασφάλισης των αναγκαίων
πρώτων υλών με την κατάληξη στην τελευταία λέξη της ιστορίας. Τους
στρατιωτικούς ανταγωνισμούς.
Η λύση για την Ευρώπη με το λιγότερο
κόστος είναι μια: η ταχεία πολιτική και οικονομική ενοποίηση στα όρια
τουλάχιστον της νομισματικής που υπάρχει ήδη. Η Ευρώπη προκειμένου να
αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ισλαμικής τρομοκρατίας, χρειάζεται μια
κυβέρνηση που θα εκλέγεται απευθείας, μια αστυνομία ομοσπονδιακού
χαρακτήρα, ένα στρατό που θα ελέγχει τα εξωτερικά σύνορα.
Η Ευρώπη προκειμένου να
αντιμετωπίσει τις αδυναμίες ενσωμάτωσης των ισλαμικών κοινοτήτων στις
κοινωνίες της χρειάζεται ένα ανάλογο σύστημα παιδείας και έναν ενιαίο
μηχανισμό κοινωνικής υποστήριξης και ενσωμάτωσης. Όποιος θέλει να ζήσει
στην Ευρώπη θα πρέπει να αποδέχεται μερικές βασικές της αξίες και
κυρίως να τηρεί τους νόμους του δημοκρατικού κοσμικού κράτους.
Από το Μαρόκο μέχρι το Αφγανιστάν
υπάρχουν 1,6 δισ. μουσουλμάνοι, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν
ζουν σε καλές συνθήκες. Όπως έχουμε ξαναγράψει, αν το 10-20% αυτών
θελήσει να φτάσει στην Ευρώπη η τελευταία θα καταρρεύσει. Τα περί
πολέμων, αποικιοκρατίας και καπιταλισμού που οδηγούν σε μετακινήσεις
πληθυσμών είναι τετριμμένα επιχειρήματα της αριστεράς χωρίς αντίκρισμα
στην πραγματικότητα.
Ο υπερπληθυσμός και η φτώχεια είναι που
έχουν τον πρώτο λόγο στις μετακινήσεις. Για δεκάδες χιλιάδες χρόνια οι
πληθυσμοί αυξάνονται ή μειώνονται και κατά καιρούς για διάφορους λόγους
μετακινούνται και καταλαμβάνουν τα εδάφη άλλων πληθυσμών, συνήθως
δημογραφικά ασθενέστερων.
Έτσι συνέβη με τους Αχαιούς, τους Δωριείς, τους Βανδάλους, τους Γότθους, τους Ούννους κλπ.
Η Ελλάδα
Εν μέσω αυτών των τεκτονικών εξελίξεων η
Ελλάδα βρίσκεται στο μέσον της δίνης λόγω της
προσφυγικής-μεταναστευτικής κρίσης αλλά και της οικονομικής και
πολιτικής κρίσης μετά τη χρεοκοπία του 2010.
Κατά τα φαινόμενα η χώρα βρέθηκε να έχει
μια από τις ανεπαρκέστερες κυβερνήσεις μετά τον πόλεμο (ή και στην
ιστορία της) σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη καμπή της 200ετούς ιστορίας του
ελληνικού κράτους.
Είναι ανεπαρκέστερη κυβέρνηση (όσες
προηγήθηκαν δεν ήταν πολύ καλύτερες) γιατί κατ’ αρχήν σε όλες τις
εκτιμήσεις της για βασικά στρατηγικά ζητήματα έχει πέσει έξω. Η πολιτική
των ανοιχτών συνόρων που κατέστησαν τη χώρα μαγνήτη εισόδου
προσφύγων-μεταναστών στη Σένγκεν αποτελεί μια περίπτωση μόνο από τα
τραγικά λάθη της.
Μόλις τώρα οι δυνάμεις ασφαλείας έχουν
αρχίσει να ασκούν έλεγχο στο ποιος μπαίνει στη χώρα και ενδεχομένως θα
γνωρίζουν και πού βρίσκεται ή τι κάνει εντός αυτής.
Η συμφωνία με την Τουρκία μέχρι στιγμής
φαίνεται να μην έχει αποτρεπτική ισχύ. Η περίπτωση που η Ευρώπη αντί
της ενοποίησης θα επιλέξει την ανύψωση εθνικών συνόρων, θα είναι για τη
χώρα η χειρότερη δυνατή εξέλιξη.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον και με την
περαιτέρω αύξηση φόρων και εισφορών είναι μάταιο να περιμένει κανείς
βελτίωση του κλίματος στην οικονομία. Αντιθέτως θα πρέπει κυβέρνηση και
πολίτες να ετοιμαζόμαστε για τα χειρότερα.
Η κυβέρνηση κυρίως αλλά και τα υπόλοιπα
κόμματα θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος των προκλήσεων και
κινδύνων που αντιμετωπίζει η χώρα και να δράσουν από κοινού ανάλογα,
λέγοντας στην κοινωνία την αλήθεια και για την οικονομία και την
προσφυγική-μεταναστευτική κρίση. Αν δεν ξέρουν την αλήθεια για την
οικονομία που είναι πιθανόν για τους περισσότερους, λόγω ιδεοληψιών και
πελατειακών δεσμεύσεων να ορίσουν μια εθνική επιτροπή ειδικών κοινώς
αποδεκτή, προκειμένου να βγάλει ένα πόρισμα για το λόγο που χρεοκόπησε η
χώρα και ποιες εναλλακτικές υπάρχουν...
Τα χειρότερα παραμένουν μπροστά, ας κρατάμε τις ζώνες ασφαλείας δεμένες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου