Ετοιμάζουν ηρωική έξοδο…

 

Μετά τα τηλεοπτικά κανάλια η κυβέρνηση της αριστεράς (φασιστεράς) του ΣΥΡΙΖΑ σκοπεύει να βάλει τάξη στις ραδιοφωνικές άδειες αλλά και στο ιντερνετ με τη θέσπιση μητρώου ελέγχου.

Οι προθέσεις της κυβέρνησης είναι φανερές.

Οι περισσότεροι πιστεύουν πως στις προθέσεις της κυβέρνησης είναι να εγκαταστήσει ένα ημι-ολοκληρωτικό καθεστώς τύπου Τσάβες στη Βενεζουέλα ή Πούτιν στη Ρωσία ή έστω Ερντογάν στην Τουρκία.

Τα καθεστώτα αυτά επιβιώνουν όσο η αυταρχική κεντρική εξουσία καταφέρνει να εξασφαλίζει τον επιούσιο σε μια σημαντική μερίδα της κοινωνίας. Αυτό συμβαίνει χάρη σε ένα πλούσιο φυσικό πόρο όπως π.χ. το πετρέλαιο τη ροή του οποίου ελέγχει η πολιτική εξουσία. Στην Τουρκία ο πλούσιος φυσικό πόρος είναι το φθηνό εργατικό δυναμικό σε συνδυασμό με την αυτοπεποίθηση που δίνει στους φορείς του το ισλάμ.

Η πτώση της τιμής του πετρελαίου δημιουργεί κραδασμούς και σαρωτικές καθεστωτικές αλλαγές στις χώρες αυτές ανά τακτά χρονικά διαστήματα, ανάλογα με τον κύκλο του πετρελαίου στη διεθνή οικονομία.

Η Ελλάδα δεν έχει πετρέλαιο και μοιραία η επιρροή της εκάστοτε κυβέρνησης εδράζεται κυρίως στη ροή εισοδήματος προς το εργασιακό και επιχειρηματικό κρατικοδίαιτο κύκλωμα. Η ροή αυτή εισοδήματος προερχόταν από ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, κρατικό δανεισμό και υπερφορολόγηση όσων δεν μπορούσαν να φοροδιαφύγουν με την ανοχή ή ακόμη και την παρότρυνση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού.

Οι τραπεζικές καταθέσεις ήταν η δεξαμενή τελευταίας καταφυγής του παρασιτικού κράτους για να συνεχίσει να παρασιτεί σε βάρος της κοινωνίας. Οι καταθέσεις έχουν δραπετεύσει, οπότε το μοντέλο μετρά μέρες...

Γενικότερα το να προσπαθήσεις έστω και με capital controls να διατρήσεις την τροφοδοσία συντάξεων και μισθών του δημοσίου μέσω της μετατροπής των καταθέσεων που έχουν απομείνει σε εισφορές και φόρους, είναι σαν να προσπαθεί η Ελλάδα να κάνει εξαγωγές πετρελαίου, αθροίζοντας τα υπόλοιπα των δεξαμενών των καυστήρων θέρμανσης και των αυτοκινήτων της επικράτειας.

Η αλήθεια είναι πως πρόκειται περί ηλιθίων, αλλά όχι τόσο κατά τη γνώμη μου, που να πιστεύουν ότι το μοντέλο που πάνε να εφαρμόσουν, της επιδρομής με αύξηση φόρων και εισφορών, μπορεί να βγάλει το χρόνο.

Επειδή η οικονομία όπως και οι αγορές είναι προεξοφλητικός μηχανισμός, τα πρώτα μηνύματα από το ΙΚΑ (μείωση εσόδων και ασφαλισμένων) αλλά και από τα έσοδα του Ιανουαρίου που παρά τις αυξήσεις φόρων υπολείπονται του τελευταίου στόχου, είναι σαφή.

Σαφές είναι πλέον πως βρισκόμαστε στο τέλος των αριστερών μύθων της μεταπολίτευσης. Η εικόνα που παρουσιάζει η χώρα μετά τον πρώτο χρόνο αριστερής διακυβέρνησης διαβρώνει σαν οξύ τις αυταπάτες μέσα στις οποίες μεγάλωσαν οι γενιές της μεταπολίτευσης, πως ένας άλλος κόσμος ευημερίας με δανεικά, αργομισθίες και συντάξεις σε μεσήλικες είναι εφικτός.

Αντιλαμβάνονται και οι ίδιοι πως αυτό που μετρά μέρες δεν είναι απλά η παρουσία τους στην κυβέρνηση, αλλά η ιδεολογική και πολιτική κυριαρχία της αριστεράς στη μεταπολίτευση.

Η γενικευμένη επίθεση εναντίον των μέσων ενημέρωσης, με προκάλυμμα το χτύπημα της διαπλοκής, αποτελεί την προσπάθεια αναζήτησης ενός άλλοθι για την επερχόμενη ήττα, που όσο περνά ο καιρός τείνει να εξελιχθεί σε συντριβή.

Η υπό τον κ. Μητσοτάκη  ηγεσία της ΝΔ διαβάζει τις εξελίξεις και κάνει ό,τι περνά από το χέρι της να στηρίξει την παραμονή της κυβέρνησης στην εξουσία, καθώς δεν επιδιώκει απλά μια εκλογική ήττα αλλά μια  συντριβή του κυρίαρχου μοντέλου της μεταπολίτευσης.

Το ουσιαστικότερο πρόβλημα για τον κ. Μητσοτάκη και το μέτωπο των ευρωπαϊστών μεταρρυθμιστικών που το στηρίζει εντός και εκτός της ΝΔ, δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά η ΝΔ των "κουμπάρων" και των κρατικοδίαιτων και η ταχύτητα με την οποία πρέπει αυτή να μετατραπεί σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κεντροδεξιό κόμμα.

Ο κ. Τσίπρας επιδιώκει ηρωική έξοδο και αναζητεί άλλοθι με μια θεατρική αναπαράσταση σταυροφορίας εναντίον της διαπλοκής και του τύπου και ο κ. Μητσοτάκης δεν επιθυμεί να πιάσει στα χέρια του τις καυτές πατάτες πριν αυτές κρυώσουν.

Το πολιτικό σκηνικό της μεταπολίτευσης εξαερώνεται με εκρηκτικό ρυθμό και το ζητούμενο είναι η ανασύνθεση με βάση τα νέα δεδομένα.

Του Κώστα Στούπα