Μία μαρτυρία για τον Γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστού

Προκειμένου να σχηματίσουμε μία πληρέστερη εικόνα περί της βιοτής των Οσίων Ανδρών, πολύτιμη βοήθεια μας παρέχουν μαρτυρίες προσώπων που έζησαν κοντά τους και υπήρξαν συναγωνιστές τους στα ασκητικά τους παλαίσματα.

Ο Γέροντας  Εφραίμ, από την Ιερά Μονή Αγίου Αντωνίου Αριζόνας H.Π.A., η οποία αποτελεί την βάση των πνευματικών του δραστηριοτήτων, απέστειλε εμπνευσμένο χαιρετισμό προς την διημερίδα που διοργανώθηκε στην Πάρο προς τιμήν του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού στις 27 και 28 Μαΐου 2006 στο Ιερό Προσκύνημα «Παναγία η Εκατονταπυλιανή». Προς ψυχική ωφέλεια των αναγνωστών μας παραθέτουμε στην συνέχεια τον χαιρετισμό αυτό με την ολόθερμη ευχή ο Θεός διά πρεσβειών του Οσίου Ιωσήφ να στηρίζει τον πολιό Γέροντα π. Εφραίμ για να συνεχίζει να προσφέρει την Ορθόδοξη Μαρτυρία στον σύγχρονο κόσμο:

Σεβασμιώτατε, Σεβαστοί Πατέρες και Αδελφοί,

«Χριστός Ανέστη»

Ταπεινά εύχομαι προς όλους, κάθε ευλογία, κάθε αγαθό. Κραταιάν την σκέπην και βοήθειαν του Αναστάντος Δεσπότου Χριστού, την ζώσαν ελπίδα μας, τον Σωτήρα των ψυχών μας.

Πανοσιολογιώτατε Άγιε Καθηγούμενε, σεβαστέ Γέροντα Χρυσόστομε.

Παρακαλώ δεχθήτε τις ολόθερμες ευχαριστίες μου διά την τιμητικήν πρόσκλησιν να παραστώ εις την διημερίδα που διοργανώνετε υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Παροναξίας, ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. κ. Αμβροσίου και της Ιεράς Μονής την οποίαν ως εμπειρος οιακοστρόφος οδηγείτε, Θεού βοηθεία, εις λιμένα εύδιον.

Όπως όμως και εις τα προηγούμενα συνέδρια, έτσι και τώρα επαναλαμβάνω και ζητώ συγγνώμην διά την αδυναμίαν της παρουσίας μου. Η ηλικία, οι ασθένειες, οι εδώ πνευματικές μου υποχρεώσεις, δεν επιτρέπουν πλέον τέτοιου είδους μετακινήσεις.

Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να σας ευχαριστήσω διά τον κόπον σας και την μέριμνα να οργανώσητε το παρόν συνέδριον προς τιμήν του πολυσεβάστου Αγίου Γέροντός μου Ιωσήφ του Ησυχαστού, εις την γενέτειράν του, το « Άγιον ’Όρος» των Κυκλάδων, την νήσον Πάρον. Ευχαριστώ και τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην κ.κ. Αμβρόσιον διά την αγάπην του προς τον Μοναχισμόν και επαινώ, ειλικρινώς, τους αγρύπνους του κόπους και ανησυχίες διά την πνευματικήν κατάρτισιν του λογικού του Ποιμνίου. Ο Χριστός μας και η Κυρία Θεοτόκος που ιδιαίτερα τιμάται εις την νήσον σας, να ανταποδώσουν τα δέοντα, προς υμάς σεβαστοί Πατέρες, αλλά και σε όσους αγρυπνούν, εις τους σημερινούς τόσον δυσκόλους καιρούς, μεριμνώντες, μετά φόβου Θεού, διά την σωτηρίαν της αθανάτου των ψυχής.

Δύο λόγια επιτρέψτε μου να σας ειπώ και συγχωρήσατέ με διά την φλυαρίαν μου και τον χρόνον σας που θα καταχρασθώ.

Ο Γέροντάς μου, αγρυπνούσε όλην την νύκτα με νοερά προσευχή. Και εμείς τα καλογέρια του, το ίδιο. Επειδή εγώ (ο μικρότερος και άμυαλος) είχα το καλύβι μου πλησιέστερα απ ’ όλους στον Γέροντα, την νύκτα στην αγρυπνία του, πλησίαζα να του ειπώ τους λογισμούς μου και πως πήγα στην αγρυπνία μου. Τότε ο Γέροντας με νουθετούσε πατερικότατα, και από προσωπικές του εμπειρίες και από την ζωήν των Αγιορειτών Αγίων ασκητών, παλαιών και νεωτέρων, αρκετούς εκ των οποίων εγνώρισε και δέχθηκε τας ψυχοσωτηρίους διδασκαλίας των.

Μου έλεγε ότι πρέπει να είμεθα σαν τα Χερουβείμ και Σεραφείμ πολυόμματοι. Να προσέχουμε τους δαιμονικούς λογισμούς και φαντασίες. Μόλις εμφανίζονται, αμέσως να τους αντιμετωπίζουμε με την ευχή, «Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», την αντίρρησι και την αυτομεμψία. Να προλαμβάνωμε το κακό αυτομάτως, με ζήλο και ετοιμότητα. Να μή παραχωρούμε το δικαίωμα εις τον διάβολο να μας δέση και να μας αιχμαλωτίση με ακαθάρτους αισθήσεις και φαντασίες.

Όταν έτσι αντιμετωπίζονται οι επιθέσεις του διαβόλου, δηλαδή στην πρώτη προσβολή του εχθρού, τότε μένομε άτρωτοι, απλήγωτοι και ανίκητοι. Σ’ αυτήν την θέση ο αγωνιστής στεφανώνεται και κερδίζει νίκην κατά του διαβόλου.

Επίσης μου έλεγε: – Παιδί μου πρέπει να προσευχώμεθα και για τους νεκρούς μας. Γιατί εκεί που ευρίσκονται, αν υποφέρουν, με λαχτάρα περιμένουν από εμάς ένα κομβοσχοινάκι, λίγη ευχή να τους δροσίση τα χείλη από την ψυχική οδύνη. Παρακαλούν τον Θεό να γίνη κάποιος Ιερέας από το σόι τους για να τους μνημονεύη. Οι προσευχές των και οι αναστεναγμοί δεν τους ωφελούν πλέον διότι «εν τω Άδη ούκ έστι μετάνοια». Ας μή αδιαφορούμε στους φοβερούς πόνους των. Ας τους λυπηθούμε στις κατ’ ιδίαν προσευχές μας. Να τους μνημονεύωμε στις Θείες Λειτουργίες. Να παρακαλούμε τον Κύριο να δροσίση την καρδούλα τους, εί δυνατόν να τους ελευθερώση από τον τόπον της οδύνης προ της Δευτέρας Του Παρουσίας. Να ξέρης πως ο Χριστός περιμένει τις προσευχές μας για να εύρη αιτία να τους ελεήση. Και μάλιστα αυτή η πνευματική ελεημοσύνη είναι ασυγκρίτως ανωτέρα της ελεημοσύνης προς τους ζώντας πτωχούς συνανθρώπους μας. Και να ’ξερες πόσο την περιμένουν οι πτωχές ψυχές!!!

Αυτά και πολλά άλλα ψυχωφελή, μας εδίδασκε ο Άγιος αυτός άνθρωπος και αισθάνομαι ένοχος διότι ελάχιστα προσπάθησα να τηρήσω στη ζωή μου, και δι’ αυτό, θερμώς σας παρακαλώ, να με εύχεσθε να εύρω έλεος. Εύχομαι, λοιπόν, να ευοδώση ο Χριστός μας τις εργασίες της διημερίδος αυτής και σε όλους πλούσια να χαρίση τα ελέη Του, για την αγάπη σας και ευλάβεια προς το πρόσωπο του Αγίου Γέροντός μου Ιωσήφ του Σπηλαιώτου και Ησυχαστού τον οποίον τιμώμεν σήμερον.

Με σεβασμό, ανύστακτες ευχές και αγάπη εν Κυρίω.

Πηγή: Πρωτ. Γεωργίου Τριανταφύλλου, Ο Άγιος Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής, Ο Νηπτικός Πατήρ και Διδάσκαλος (Ταπεινή αναφορά στη ζωή και στο έργο του), εκδόσεις Ιερού Ησυχαστηρίου Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Θαψάνων Πάρου