Του Ανδρέα Κυριακού
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε Σεραφείμ σε άρθρο του, υπό τον τίτλο «Αδιέξοδα στο Διάλογο Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών», παρουσιάζει την δυσχερή και μετ’ εμποδίων πορεία του ανωτέρω Διαλόγου κατά τις τελευταίες δεκαετίες.
Μεταξύ άλλων μνημονεύει και τη Συμφωνία του Μπαλαμάντ του Λιβάνου του 1993, όπου αναφέρεται σε «κάποιες εκκλησιολογικές παραδοχές».
Ο Σεβασμιότατος Ζιμπάπουε δεν μας τα λέει καθόλου καλά. Για ποιο λόγο «μασά τα λόγια του» κι αποκρύβει το γνωστό τοις πάσι γεγονός ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αλλά και το Πατριαρχείο της Μόσχας, έσπευσαν να αναγνωρίσουν ότι ο Παπισμός δεν αποτελεί αίρεσιν αλλά είναι «η αδελφή Εκκλησία της πρεσβυτέρας Ρώμης!!!»;
Μήπως διότι τώρα στη Γενεύη, στη Σύναξη των Προκαθημένων, αυτό το φρικτό κι άνευ προηγουμένου συμπέρασμα προωθείται ώστε να αποτελέσει απόφαση της μελλούσης Πανορθοδόξου Συνόδου;
Από την άλλη καίει λιβανωτό και πλέκει το εγκώμιο του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, λέγοντας ότι πρόκειται για «άξιο Προκαθήμενο της Ορθοδοξίας … με πολλή προσευχή για το καλό της ενότητας και της μαρτυρίας της Ορθοδοξίας».
Ο Σεβασμιότατος να μας επιτρέψει να μη συμμερισθούμε τα ανωτέρω.
Η προετοιμαζομένη από τον Οικουμενικό Θρόνο Σύνοδος ΔΕΝ αποτελεί μαρτυρία Ορθοδοξίας.
Αναφέρουμε χαρακτηριστικά το θέμα της διαβόητης «ομοφωνίας». Τέτοια πράγματα ΔΕΝ μαρτυρούνται σε καμιά Σύνοδο. Πώς λοιπόν αποτελεί μαρτυρία Ορθοδοξίας;
Γιατί αποκλείστηκε το σύνολο των επισκόπων από τη Σύνοδο; Αυτό μαρτυρείται στην ιστορία των Συνόδων;
Γιατί προωθείται, αγαλλομένω ποδί, η συνοδική κατοχύρωση του Οικουμενισμού; Άδικα ψέγει τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο, διότι αυτός ΔΕΝ πήγε στη Γενεύη, λόγω των διαφορών του με τον Παναγιότατο για το θέμα των Νεών Χωρών.
Τέλος από πού διαπιστώνει ότι στηρίζουν τον Παναγιότατο ΟΛΟΙ οι παρευρισκόμενοι Προκαθήμενοι;
Δεν έχει ακούσει τίποτε για τη διελκυστίνδα του με το Πατριαρχείο της Μόσχας, ούτε αντελήφθη τις συνεχείς υποχωρήσεις του Παναγιότατου έναντι των επιδιώξεων της Μόσχας;
Περίεργο.
1 σχόλιο:
ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΑΓΙΟΥ ΝΕΙΛΟΥ
«Κατὰ τὸ 1900 βαδίζοντες πρὸς τὸν μεσασμὸν τοῦ 8ου αἰῶνος (σ.σ. ἐννοεῖ τὴν 8η χιλιετηρίδα ἀπὸ Κτίσεως Κόσμου, δηλαδὴ τὸ ἔτος 1992) ἄρχεται ὁ κόσμος τοῦ καιροῦ ἐκείνου νὰ γίνεται ἀγνώριστος.
Ὅταν πλησιάση ὁ καιρὸς τῆς ἐλεύσεως τοῦ Ἀντιχρίστου θὰ σκοτισθῆ ἡ διάνοια τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὰ πάθη τῆς σαρκὸς καὶ θὰ πληθυνθῆ σφόδρα ἡ ἀσέβεια καὶ ἡ ἀνομία.
Τότε ἄρχεται ὁ κόσμος νὰ γίνεται ἀγνώριστος, θὰ μετασχηματίζωνται αí μορφαὶ τῶν ἀνθρώπων καὶ δὲν θὰ γνωρίζονται οἱ ἄνδρες ἀπὸ τὰς γυναίκας διὰ τῆς ἀναισχύντου ἐνδυμασίας καὶ τῶν τριχῶν τῆς κεφαλῆς.
Οἱ τότε ἄνθρωποι θὰ ἀγριέψουν καὶ θὰ γένουν ὡσὰν θηρία ἀπὸ τὴν πλάνην τοῦ Ἀντιχρίστου.
Δὲν θὰ ὑπάρχει σεβασμὸς εἰς τοὺς γονεῖς καὶ τοὺς γεροντότερους. Ἡ ἀγάπη θὰ ἐκλείψη.
Οἱ ποιμένες τῶν Χριστιανῶν Ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς θὰ εἶναι ἄνδρες κενόδοξοι, μὴ γνωρίζοντες παντελῶς τὴν δεξιὰν ὁδὸν ἀπὸ τὴν ἀριστεράν, τότε θὰ ἀλλάξουν τὰ ἤθη καὶ αἱ παραδόσεις τῶν Χριστιανῶν καὶ τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ σωφροσύνη θὰ ἀπολεσθῆ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους καὶ θὰ βασιλεύσει ἡ ἀσωτεία.
Τὸ ψεῦδος καὶ ἡ φιλαργυρία θὰ φθάσουν εἰς τὸν μέγιστον βαθμὸν καὶ οὐαὶ εἰς τοὺς θησαυρίζοντας ἀργύρια.
Αἱ πορνεῖαι, μοιχεῖαι, ἀρσενοκοιτίαι, κλοπαὶ καὶ φόνοι, θὰ πολιτεύωνται ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ καὶ διὰ τὴν ἐνέργειαν τῆς μεγίστης ἁμαρτίας καὶ ἀσελγίας, οἱ ἄνθρωποι θέλουν στερηθῆ τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὅπου ἔλαβον εἰς τὸ Ἅγιον Βάπτισμα ὡς καὶ τὴν τύψιν τῆς συνειδήσεως.
Αἱ ἐκκλησίαι δὲ τοῦ Θεοῦ θὰ στερηθοῦν εὐλαβῶν καὶ εὐσεβῶν Ποιμένων καὶ ἀλλοίμονον τότε εἰς τοὺς ἐν τῷ κόσμω εὑρισκομένους Χριστιανοὺς οἱ ὁποῖοι θὰ στερηθοῦν τελείως τὴν πίστιν, διότε δὲν θὰ βλέπουν ἀπὸ κανένα φῶς ἐπιγνώσεως, τότε θὰ ἀναχωροῦν ἀπὸ τὸν κόσμον εἰς τὰ Ἱερὰ Καταφύγια διὰ νὰ εὕρουν ψυχικὴν ἀνακούφισιν τῶν θλίψεών των καὶ παντοῦ θὰ εὑρίσκουν ἐμπόδια καὶ στενοχωρίας.
Καὶ πάντα ταῦτα γενήσονται διὰ τὸ ὅτι ὁ Ἀντίχριστος θέλει κυριεύση τὰ πάντα καὶ γενήσεται ἐξουσιαστὴς πάσης της Οἰκουμένης καὶ θὰ ποιῆ τέρατα καὶ σημεῖα κατὰ φαντασίαν, θέλει δὲ δώσει πονηράν σοφίαν εἰς τὸν ταλαίπωρον ἄνθρωπον, νὰ ἐφεύρῃ, νὰ ὁμιλῇ ὁ εἰς πρὸς τὸν ἄλλον, ἀπὸ τὴν μίαν ἄκρην τῆς γῆς ἕως τὴν ἄλλην, τότε θὰ πέτανται στὸν ἀέρα ὡς πτηνὰ καὶ διασχίζοντες τὸν βυθὸ τῆς θαλάσσης ὡς ἰχθύες.
Καὶ ταῦτα πάντα ποιοῦντες οἱ δυστυχεῖς ἄνθρωποι, διαβιοῦντες ἐν ἀνέσει, μὴ γνωρίζοντες οἱ ταλαίπωροι ὅτι ταῦτα ἐστὶ πλάνη τοῦ Ἀντιχρίστου.
Καὶ τόσον θὰ προοδεύσῃ εἰς τὴν ἐπιστήμην κατὰ φαντασίαν ὁ πονηρός, ὥστε ἀποπλανῆσαι τοὺς ἀνθρώπους καὶ μὴ πιστεύουν εἰς τὴν ὕπαρξιν τοῦ Τρισυποστάτου Θεοῦ.
Τότε βλέπων ὁ Πανάγαθος Θεὸς τὴν ἀπώλειαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, θέλει κολοβώση τὰς ἡμέρας, διὰ τοὺς ὀλίγους σωζομένους, διότι θέλει πλανῆσαι εἰ δυνατὸν καὶ τοὺς ἐκλεκτούς.
Τότε αἰφνιδίως θέλει ἔλθη ἡ δίστομος ρομφαία καὶ θὰ θανατώση τὸν πλάνον καὶ τοὺς ὀπαδοὺς αὐτοῦ».
(Πιστὸν ἀντίγραφον ἀπὸ τὸ Βιβλίον "Εὐαγγελικὸς Κῆπος" τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου Κύπρου)
Δημοσίευση σχολίου