Ψυχή Ορθρία

(Ημερολόγιο Όρους 2015). Μέρος 6ο

Γλυκοφιλούσα στοργική στέκεται η Μητέρα

Δίνει για εφόδιο ένα φιλί στην ιλαρή εσπέρα!

Του Παραδείσου τους καρπούς γευόμαστε στ αλήθεια

του μάγειρα του ταπεινού, συναξαριού η βοήθεια!

Πιαστείτε απ τον μανδύα Της και μην την χωριστείτε

Σωτήρια η εγγύηση, με αυτήν αγωνιστείτε!

Στερνά τα λόγια του Σοφού, φεύγει για εκεί που ανήκει

Σας παραδίδω στο Χριστό! Αγία υποθήκη!

Του Γεωργίου τα παιδιά τον Γέροντα θυμούνται.

Αυτού που τους γαλούχησε την μνήμη ευλαβούνται…

Από ψηλά τους καρτερά κείνος και μεσιτεύει

Και για τον νέο ηγούμενο στον Ύψιστο πρεσβεύει…

Εσπερινός στη στοργική Γρηγορίου. Άλλη μια μέρα κλείνει τον αινετικό της κύκλο, υποδεχόμενη και περιφανώς χαιρετίζοντας τους Αγίους, που έναν ολάκερο χρόνο πρόσμεναν για να μνημονευθούν εξαιρέτως. Αδελφοί και Πατέρες σε μια νέα αλυσίδα προσκύνησης και ενδυνάμωσης της πίστης. Περνάμε από τον Δεσπότη Χριστό, περιστοιχισμένο απ την Ευλογημένη των γυναικών και τον αρχηγό του αγγελικού τάγματος Ιωάννη, από τον Άγιο Νικόλαο και την Αγία Αναστασία την Ρωμαία. Όλοι καταλήγουμε στο θρονί της Γλυκοφιλούσας. Παρατηρώ κάποιων ρασοφόρων τα σκαμμένα πρόσωπα. Σαν να καρτερούν  κάτι από την Εγγυήτρια Μητέρα τους. Να ανανεώσει την υπόσχεση της παντοτινής προστασίας! Και σαν να τους δίνει Εκείνη η Πανυπέραγνος, το πιο γλυκό μητρικό φιλί στο μέτωπο. Το βραβείο της σημερινής πνευματικής τους εργασίας. Το εφόδιο για την νυχτερινή μάχη με των παθών τον τάραχο τον απεχθή.

Στην τράπεζα γευόμαστε  γλυκό τραχανά με τυρί και ζυμωτό ψωμάκι. Μαζί και ευωδιαστά μήλα που πόσο ταιριάζουν με την διήγηση του διαβαστή. Συνέχεια του Βίου του Αγίου Ευφροσύνου του μάγειρος! Τίποτα στο Όρος δεν αφήνεται ημιτελές. Όλα υπηρετούν την Σωτηρία. Ακόμα και μια μόνο λέξη μπορεί να μεταστρέψει τον νου!  Δοκιμάζω  το μήλο και για λίγο μεταφέρομαι στον θαυμαστό βίο του ταπεινότατου Αγίου. Περιφρονημένος και μουτζουρωμένος από την στάχτη και την ανθρακιά του μαγειρίου της μονής όπου διακονούσε πάντα με χαρά, λοιδωρούμενος από κάποιους  αδελφούς του, υπέμενε και πορευόταν σιωπηλά και αγόγγυστα τον δικό του τεθλιμμένο δρόμο. Κάποτε όμως ένας ευλαβέστατος ιερέας του κοινοβίου, που προσευχόταν στον Κύριο να του φανερώσει τα αγαθά που θα απολαύσουν οι αγαπώντες Αυτόν, οραματίστηκε πως βρέθηκε στο μέσο ενός απερίγραπτου κάλους κήπου, με όλα τα αισθητά αγαθά της γης. 

Στο μέσο του πλουσιόκαρπου περιβολιού  στεκόταν ο Ευφρόσυνος ο οποίος του είπε ότι ήταν ο φύλακας του παραδείσιου εκείνου τόπου. Ο ιερέας εκστασιασμένος του ζήτησε τότε ως ευλογία τρία μήλα και ο Ευφρόσυνος του τα έβαλε στην τσέπη του πανωφοριού του. Μόλις τη νύχτα το τάλαντο κτύπησε για την ακολουθία, ο Ιερέας ξύπνησε μα διαπίστωσε πως τα μήλα ήταν πάνω του. Συνάντησε τον Άγιο στο Καθολικό και συνειδητοποίησε το άφραστο τούτο θαύμα. Την ώρα που ένδεος το  εξιστορούσε στους υπόλοιπους κοινοβιάτες αδελφούς του, ο Άγιος αποτασσόμενος  τον παραμικρό ανθρώπινο έπαινο, εξαφανίστηκε και δεν γύρισε ποτέ του  πίσω. Τα μήλα του δε θεράπευσαν πλήθος ασθενειών!

Ευλογημένο συναξάρι! Τι βοήθεια προσφέρεις στην κάτισχνη πίστη μου σε κάθε σου Θεόγραφη σελίδα! Θαρρώ πως πάντα από εδώ και μπρος όταν θα τρώγω  τούτον τον καρπό, μια ρανίδα από δάκρυ θα ανεβαίνει στα μάτια μου!     

Στο Απόδειπνο συναντάμε και κατασπαζόμαστε ξανά τους ικέτες μας στον Ουράνιο θώκο. Δίπλα μου ένας ψηλός άντρας γύρω στα 60… Διάσημος, πρώην υπουργός και εξαίρετος του πόνου προγυμναστής… Αλλοιωμένα τα γνωστά του χαρακτηριστικά. Στέκεται με δέος αληθινό μπρος  στα τίμια λείψανα των Αγίων. Τα αξιώματα μπροστά στην αδιάσειστη απόδειξη της όντως ζωής καταργούνται. Όλοι ίσοι ενώπιόν της. Όλοι προσπαθούμε, όλοι αγωνιζόμαστε κατά την προαίρεση και το φιλότιμό μας να ενδυθούμε και πάλι ξελεκιασμένη, την χιονοφεγγαρόφωτη στολή που ο φιλεύσπλαχνος Σωτήρ μας χορήγησε κάποτε εξ ύδατος και πνεύματος. Το Άγιον Όρος είναι αφετηρία και προπύργιο και άγκυρα και θεραπευτήριο και ιαμάτων πηγούλα αστείρευτη. Την καθαρτική του επενέργεια και την θαυμαστή του επήρεια, εκείνο το απόγευμα, μας την φανέρωσε το τόσο αλλαγμένο και ησύχιο βλέμμα του αδελφού μας του ψηλού… 

Μετά το Απόδειπνο ανεβήκαμε στο Αρχονταρίκι με την μαγευτική θέα. Θα συναντούσαμε τον Ηγούμενο Χριστοφόρο ο οποίος θα μας έλεγε λόγον αγαθόν. 

Μια μεγάλη κορνίζα με την φωτογραφία του μακαριστού πατρός  Γεωργίου κρεμασμένη δίπλα  στην είσοδο, μαρτυρά το παντοτινό δέσιμο των τωρινών και μελλόντων Γρηγοριατών πατέρων με τον αλησμόνητο Γέροντα. Κρατά ένα κλωνάρι από τον αγαπημένο του βασιλικό και χαμογελά κοιτάζοντάς μας. Έτσι χαρούμενο και γεμάτο ελπίδα, ήθελε να τον θυμούνται τα αγαπημένα του παιδιά.

Εδώ σ αυτό  το θαλπερό υπερώο , με τις βιβλιοθήκες και τη θάλασσα να στέλνει τους χαιρετισμούς της με τους ήχους και τα αφροκύματά της, σύναξε ο Γεώργιος την λατρεμένη του Αδελφότητα, σε έναν αλλιώτικο μυστικό δείπνο, για τελευταία φορά πριν φύγει για το αιώνιο ταξίδι. Κι όπως ο Κύριος εκείνο το συνταρακτικό βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, προείπε τον αποχωρισμό παρηγορώντας τα τεκνία του, όπως υποσχέθηκε την επανένωση, όπως ενετείλατο την προς αλλήλους αγάπη, όπως προσευχήθηκε εν ουρανώ για εκείνα, έτσι και ο Ποιμένας της Γρηγορίου, μιμούμενος ανυποκρίτως και  κατά πάντα τον Αρχιποίμενα Οδηγό του, είπε τα τελευταία του λόγια που όλοι οι Γρηγοριάτες κρατούν σαν φυλαχτάρια στο νου και την καρδιά τους, ως το πανηγυρικό ξανααντάμωμά τους. Στις παρυφές του Κατανυκτικού Τριωδίου του 2014 ο Γέροντας Γεώργιος Καψάνης μιλά στους αδελφούς του:

 (Απόσπασμα από την ετήσια έκδοση της Ι .Μ. Οσίου Γρηγορίου: Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ περίοδος Β΄Έτος 2014 Αριθμ.39)   

-…Επιθυμώ αυτά να είναι οι τελευταίες μου υποθήκες, που σας αφήνω και παρακαλώ να εύχεστε και σεις για τη σωτηρία μου. …Πατέρες αυτό να επιδιώξουμε. Είναι ωραίο αγώνισμα. Να έχουμε πάντοτε μία ανησυχία. Μήπως δεν έχουμε αναπαύσει τους αδελφούς;  Άσχετα αν φταίνε αυτοί ή εμείς…  Αυτό είναι αγιότης.

…Ευχαριστώ τον Κύριο για όλα τα δώρα Του. Γιατί μου χάρισε την ζωή. Γιατί ευλόγησε την ζωή μου παρά τις αμαρτίες μου και τις ατέλειές μου. Τον ευχαριστώ για σας, που είστε δώρα του Θεού στην ζωή μου. Ευγνωμονώ τον Θεό για όλα αυτά. Η αλήθεια είναι ότι η χάρις του Θεού μας έχει συνδέσει πνευματικά για την αιωνιότητα και τέτοιους δεσμούς δεν είναι εύκολο ούτε ο χρόνος να τους διαλύσει ούτε η ματαιότης του κόσμου. Για αυτό ευχαριστούμε τον Κύριο. 

Κι εγώ τον ευχαριστώ γιατί χωρίς εσάς δεν γινόταν τίποτε. Σας παρακαλώ να αγαπάτε την αδελφότητά μας, όπως την αγαπούσατε και να κάνετε ό,τι μπορείτε χάριν της ειρήνης και της ενότητας και της αγάπης. Εγώ προ 40 ετών, όταν εξελέγην Καθηγούμενος πήρα το μπαστούνι αυτό (το ηγουμενικό) από την εικόνα του Αγίου Νικολάου στο Καθολικό, διότι, μέχρι την εκλογή του νέου ηγουμένου και την ενθρόνισή του, εκεί παραμένει το μπαστούνι αυτό. Αυτό το μπαστούνι είναι απλό αλλά το κράτησαν άγιοι άνθρωποι, ο παπά-Αθανάσιος, ο παπά-Βησσαρίων και άλλοι. Μακαρίζω την μνήμη τους και τους παρακαλώ να βοηθήσουν και εμένα, ώστε η έξοδός μου εκ του κόσμου να γίνει εν ειρήνη Χριστού.

Και τώρα σας παραδίδω όλους στην αγάπη του Χριστού και στο πλούσιον έλεός Του. Συγχωρέστε με, πατέρες, για τα λάθη μου και τις αδυναμίες μου. Σας αγαπώ όλους. Προσπάθησα να μην στενοχωρήσω τους Πατέρες όσο μπορούσα. Και τώρα χωρίζομαι ειρηνικά από σας, με καλές αναμνήσεις και με την ευλογία του Θεού. Σας εύχομαι ο Θεός να σας σκεπάζει, να σας στηρίζει, να σας αγιάζει και να σας κρατήσει μέχρι τέλους της ζωής σας πιστούς και αγαθούς δούλους Του. Να μείνετε δούλοι του Βασιλέως Χριστού, του Κυρίου και Θεού μας και μέχρι τελευταίας σας πνοής, να είστε αφοσιωμένοι στα μοναχικά σας καθήκοντα. Ο Θεός να σας ευλογεί. Ο Θεός να σας στηρίζει. Ο Θεός να σας σκεπάζει μέχρι τέλους της ζωής σας. Ο Θεός να σας αναδείξει αγίους και ευάρεστον ζωήν έχοντας ενώπιόν Του ….

Εύχεσθε και για μένα γιατί μπαίνω τώρα σε μια περίοδο δυσκολιών σωματικών, οι οποίες συνεπάγονται και ψυχολογικές ταλαιπωρίες αλλά ελπίζω στο έλεος του Θεού και στην καλή μας Παναγία. Πιστεύω ότι η Κυρία Θεοτόκος όλους μας, και εσάς και εμένα, μας σκεπάζει, μας ευλογεί, μας έχει παιδιά της, μας αγαπά και θέλει να την ευαρεστήσωμε. Πιαστείτε από τον μανδύα της Παναγίας και μη χωριστείτε ποτέ από την μητέρα μας, γιατί αυτή είναι η εγγύησις της σωτηρίας μας. Και αμαρτωλοί να είμαστε και ανάξιοι να είμαστε η Παναγία θα μας βοηθήσει να σωθούμε εφ όσον όμως και εμείς έχομε φιλότιμο και αγωνιζόμαστε. Ευλογημένη η αφιέρωσίς σας. Ευλογημένος ο πόνος και ο κόπος σας για το μοναστήρι. Ελπίζω όλα να πάνε καλά. Μη στενοχωρήσθε υπερβαλλόντως. Ξέρω ότι αγαπάτε τον Γέροντά σας. Μια ζωή ζήσαμε μαζί. Δεν είναι λίγα 40 χρόνια ή 30 ή 20. Πιστεύω όμως ότι ο Θεός δεν θα μας αφήσει. Πιστεύω και ελπίζω στη χάρη και στην ευλογία της Παναγίας μας. Η Παναγία να μας οικονομήσει όλους και να μας αξιώσει να έχουμε καλή αντάμωση στον Παράδεισο. Δι’  ευχών των αγίων Πατέρων ημών Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Διαφυλάξαι Κύριος ο Θεός πάντας υμάς!

Διαβάζουμε από τον όσιο Γρηγόριο, αυτό το πνευματικό έντυπο, στόλισμα κάθε ψυχής Χριστιανού Ορθοδόξου, που γαλούχησε με φως Χριστού γενιές Φιλαγιορειτών. Μας έδωσε από ένα τεύχος  ευλογία ο Γέροντας Χριστοφόρος σε σύντομη πρωινή συνάντησή μας.

Περιμένοντάς τον να έρθει εκείνο το βράδυ στο αρχονταρίκι, ζωντανεύει καθαρά  η συγκινητική εικόνα της τελευταίας εκείνης σύναξης. Τόσες αναφορές, τόσες ευαγγελικές παρατάσεις και ρήσεις του Χριστού μας ξεπήδησαν από εκείνες τις στερνές υποθήκες του μακαριστού Γεωργίου. Κάθε του φράση παρέπεμπε στο Καινό Βιβλίο της ζωής, που τόσο λάτρεψε και τόσο πιστά εφήρμοσε καθ όλα τα επίγεια έτη του. 

Τεκνία , ἔτι μικρὸν μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι….  Μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία· …οὐκ ἀφήσω ὑμᾶς ὀρφανούς· …αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολὴ ἡ ἐμή, ἵνα ἀγαπᾶτεἀλλήλους …ἵνα πάντες ἓν ὦσι…

Ακούγονται ξανά οι ρήσεις του Χριστού μας μέσα απ τα συγκλονιστικά τελευταία λόγια του Γέροντα. Με πλήρη αντίληψη του τέλους που ζύγωνε, σκέφτηκε πρώτα τα αγαπημένα του παιδιά και όχι την τόσο δυσκολεμένη του υγεία. Τακτοποίησε πρώτα εκείνα και έπειτα ήρεμος, περίμενε για λίγο μόνο καιρό την Κυρία Θεοτόκο που μεσίτευσε ώστε να αναχωρήσει στην γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας. Ανήμερα Πεντηκοστής του 2014! Ακούστηκε ουρανόθεν  το άξιος,  ξανά ύστερα από 40 χρόνια για τον δούλο του Θεού Γεώργιο.

Ξεκίνησε να μας μιλά ο νέος ηγούμενος και νιώθουμε όλοι μια πρωτόγνωρη ηρεμία να μας μεταδίδει. Χαμηλή φωνή και βλέμμα πάντα πράο. Μεσιτεύει ο Γέροντάς του να είναι άξιος συνεχιστής του…

Δεν θέλουμε να τελέψει η νυχτερινή μας συγκέντρωση… Έχει πολλά  θαυμάσια να μας εξιστορήσει ….

(συνεχίζεται)

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο: Ψυχή ορθρία  
πηγή