ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

Διαβάζαμε τον ευεργετηνό, τα πρώτα κεφάλαια περί μετανοίας και εκεί συναντήσαμε ιστορίες για μοναχούς, κληρικούς, ακόμα και επισκόπους, πού έπεσαν σε φοβερές αμαρτίες.Αμαρτίες πού δεν συνηθίζονται καν σε λαϊκούς χριστιανούς ή ακόμα και μη χριστιανούς με ένα κάποιο ήθος και αυτοσυγκράτηση. Αυτό πού είχε σημασία και έκανε εντύπωση είναι πόσο άνετα και ακομπλεξάριστα οι ιεροί συγγραφείς τέτοιων κειμένων μετέρχονται τέτοια θέματα, χωρίς ωραιοποιήσεις, συστολές και ψευτοσκανδαλισμούς. Είναι σαν να μας λένε πώς κάθε άνθρωπος αναπόφευκτα μπορεί να πέσει στην μεγαλύτερη αμαρτία και πώς η μετάνοια είναι και προσβάσιμη και δοσμένη σε όλους. Όλοι έχουν δικαίωμα στο λάθος και την μεταστροφή. Αυτό το παλαιό γνήσιο ορθόδοξο και φιλάνθρωπο ήθος πόσο μας λείπει σήμερα; Εμείς δεν διστάζουμε να ρίξουμε λίθο κατηγορίας σε κάθε άνθρωπο και να σκανδαλιστούμε στην κάθε αποκάλυψη. Ξέρετε όμως πώς ο εξευτελισμός και η κατάκριση δεν βοηθάνε κανέναν. Και πάνω απ όλα τον εαυτό μας καταδικάζουν σε μια αδιανόητη ασπλαχνία.Εκεί να δείξουμε αγάπη. Στην κατάντια του αδελφού και του πατέρα. Στην καλλιέργεια μας για να μην σκανδαλιζόμαστε και να μην κρίνουμε όσον δύνατον. Στην ίδια αμαρτία μπορεί να πέσουμε και εμείς αύριο. Και οι τελώνες και οι πόρνες να μετανοήσουν και να σωθούν.Μας λείπει το ήθος. Ηθική έχουμε αρκετή.
π. Παντελεήμων Κρούσκος