οι μέρες μίκραιναν και τα ηλιοβασιλέματα πέρναγαν σε λίγα λεπτά απ’ το χρυσό στο μωβ και στο βαθύ μαύρο. Κι εγώ αφηνόμουν στα δειλινά , να με καρφώνουν με του έρωτα τα μάγια και στα μάτια του … βαθιά στην καρδιά να με ματώνουν .
Μαριάνθη Ντεβακη
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου