Άχ Αλέξη!

Δεν μπορείς να τους κοροϊδεύεις όλους για πάντα… 

Η πλειοψηφία όσων ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές, το έπραξαν με τη φανερή προσδοκία πως ο Αλέξης Τσίπρας την κατάλληλη στιγμή θα κάνει "κωλοτούμπα" και θα υπογράψει συμφωνία και νέο μνημόνιο.

Στην "κωλοτούμπα" πόνταραν και πολλοί δημοσιολογούντες και δημοσιογραφούντες οι οποίοι εκτός των άλλων διέθεταν και καλή πληροφόρηση εκ των έσω αλλά και απ’ έξω...

Η διάρκεια της παράτασης εξέπνευσε στις 30 Ιουνίου χωρίς συμφωνία και με μη καταβολή της δόσης του ΔΝΤ που δρομολόγησε τη διαδικασία κήρυξης της χώρας σε χρεοκοπία.

Οι τράπεζες έκλεισαν και είναι άγνωστο ποιες από αυτές, πώς και πότε θα ανοίξουν.

Όχι μόνο δεν υπήρξε συμφωνία, αλλά η κυβέρνηση έσυρε τη χώρα σε ρήξη, με την προσδοκία ενός κραχ στα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια το οποίο δεν έγινε ποτέ, ηττήθηκε κατά κράτος και αναδιπλώθηκε αναγκαστικά σε μια σκληρή συμφωνία.

Η κυβέρνηση και οι εταίροι της μιλούν για κάποιο "πραξικόπημα" που έγινε σε βάρος της χώρας από τους κακούς ξένους, ενώ είναι η ίδια υπό την καθοδήγηση του κ. Βαρουφάκη που επιχείρησε μέσω των πραξικοπηματικών απειλών της χρεοκοπίας και του Grexit να προκαλέσουν χάος στις αγορές και να πετύχουν νέο δανεισμό χωρίς όρους ή έστω με όρους τους οποίους θα μπορούσαν να παρουσιάσουν σαν καλύτερους ως αποτέλεσμα σκληρής και επιτυχούς διαπραγμάτευσης.

Ο κ. Τσίπρας όχι μόνο δεν τόλμησε να συγκρουστεί εγκαίρως με τους μύθους και τις αντιμνημονιακές ασυναρτησίες περί δυνατότητας καλύτερης διαπραγμάτευσης, αλλά το έπραξε συρόμενος από την πραγματικότητα που επιδεικτικά αγνοούσε, στο "και πέντε" με ατιμωτικό τρόπο για τον ίδιο και τη χώρα.

Μόλις αντίκρυσε την άβυσσο της διάλυσης της οικονομίας και του κράτους από την προοπτική της άτακτης εξόδου από το ευρώ, λόγω κλεισίματος της στρόφιγγας της ρευστότητας, σύρθηκε να υπογράψει ό,τι υπήρχε πάνω στο τραπέζι, ψελλίζοντας στη συνηθισμένη διπλή γλώσσα από τη μια περί πραξικοπήματος των Ευρωπαίων σε βάρος της Ελλάδας και από την άλλη περί επιτυχίας με την αποφυγή των χειρότερων ενός Grexit.

Όχι μόνο δεν κατάφερε να έχει μια συμφωνία έγκαιρα προλαμβάνοντας την καταστροφή στην οικονομία (την οποία ακόμη δεν έχει αντιληφθεί η κυβέρνηση) αλλά όταν αναγκάστηκε να δεχθεί προ του χάους οποιαδήποτε συμφωνία, διέλυσε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, διέσπασε το κόμμα "φρανκεστάιν" και είναι αμφίβολο αν θα πετύχει να περάσει από τη Βουλή και να εφαρμόσει τα προαπαιτούμενα για να ξεκινήσει η διαπραγμάτευση για νέο μνημόνιο.

Παρά το γεγονός πως ο πρωθυπουργός και η παρούσα κυβέρνηση αποτελούν την επιτομή της αποτυχίας και της καταστροφής, η δημοφιλία δείχνει να παραμένει σε υψηλά επίπεδα ίσως και λόγω της αποσάθρωσης των κομμάτων της αντιπολίτευσης τα οποία αναμασούν τις ίδιες πρακτικές και πρόσωπα που είναι ταυτισμένα με τη μεταπολιτευτική μας χρεοκοπία.

Ο κ. Τσίπρας αν εφαρμόσει τα προαπαιτούμενα και τη συμφωνία κινδυνεύει να έχει τύχη χειρότερη εκείνης των κ. Γ. Παπανδρέου και Σαμαρά, γιατί υποσχέθηκε πολύ περισσότερα από αυτούς.

Αν δεν τα εφαρμόσει είναι απίθανο να επιβιώσει πολιτικά του χάους που θα προκληθεί και των τυχών εθνικών κινδύνων που θα ακολουθήσουν.

Υπάρχουν αρκετοί που υποστηρίζουν πως λόγω της δημοφιλίας και του παρελθόντος είναι ο μόνος που μπορεί να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις. Οι μεταρρυθμίσεις εκτός από την πολιτική βούληση και την επικοινωνιακή μεθόδευση χρειάζονται και την κατάλληλη εμπειρία και τεχνογνωσία. Αυτά ούτε ο ίδιος ούτε το περιβάλλον του φαίνεται πως τα διαθέτουν.

Για την αντιμνημονιακή στα λόγια (πλέον) συγκυβέρνηση  Τσίπρα - Καμμένου ισχύει η φράση του Λίνκολν πως μπορείς να κοροϊδεύεις λίγους για πολύ ή πολλούς για λίγο αλλά ποτέ όλους για πάντα...
 Κώστας Στούπας