Στου Ιούλη τις κορφές

Νώντα Σκοπετέα.

Μήνας πυρρός και Ανάργυρος ήρθε να σε γιατρέψει …

Με ιάματα και εσπερινούς ψυχές να γαληνέψει !

Άρτοι σε κόφες καρτερούν ξανά να ευλογηθούνε

Κι ανοιξαντάρια άπαυστα από παντού ηχούνε …

Σε αποσκιάδα Ιερού σε ασπάστηκε στα μάτια…

Δρωτάρια στάξανε στη γη, ποτίσαν μονοπάτια ,

που οδηγούν σε Εκκλησιές σε βράχους λαξευμένες

από τη Μάνη ως τις Μαριές σεπτά Λειτουργημένες.

Χρυσοβαλάντου η Κυρά , Αγιά Παρασκευούλα ,

και Αθωνίτες Άγγελοι σε μιας Ζωής πηγούλα ,

το Ζέον ετοιμάζουνε , Νυμφώνος Κοινωνία ,

την μέρα που εορτάζουνε μνήμη τους την οσία .

Μικρής Μαρίνας προσευχή τον σατανά πατάει ,

Τρίχρονου Μάρτυρα η ευχή την Μάνα του οδηγάει,

Και ένα χαλίκι από τη Χιό στο αίμα βουτηγμένο

Μαρκέλλας είναι φυλαχτό , αιώνες δωρισμένο .

Προκόπιος που κρύσταλλο στον Ουρανό υψώνει ,

Και Κυριακή και Υάκινθος με όνομα που μυρώνει ,

Στου Ταϋγέτου τα ύψιστα λιβάνι κουβαλάνε ,

του Αγιολιά την μηλωτή γέρνουν και προσκυνάνε …

Όλους , Θεσβίτης τους θωρεί καθώς ξαναανεβαίνει …

Σε πύρινο άρμα ένδοξος τον ερχομό προσμένει ,

Της Παρουσίας του Χριστού της ένδοξης της Θείας ,

Σάλπιγγα , Πρόδρομος κι αυτός Θεού Επιφανείας …

Μήνας πυρρός και Ανάργυρος ήρθε να σε γητέψει …

Στου παραδείσου τις κορφές , τον Πλάστη να αγναντέψει!

Από την συλλογή στιχουργημάτων με τίτλο:

Του Μηνού η ψυχή .

 πηγή